Gebaseerd op eigen ervaringen ¤
~•~•~•~•~•~•~•~

Vrienden maken of sociaal zijn in het algemeen was nooit iets voor mij geweest, en op het internet geldt hetzelfde. Meestal zijn het andere mensen die met me een gesprek beginnen om een of andere reden. Vandaag was dat ook het geval bij een "internetvriend" (?) die me uit het niets begon te sturen, ik kende hem niet maar hij kwam kinderachtig over, toch beweert hij volwassen te zijn. Zodra ons gesprek stiller begon te worden stelde hij voor dat we een spel spelen, het noemde Two Truths and A Lie. Hierbij was de bedoeling dat we elk om beurt 3 feiten over elkaar vertellen, twee ware feiten en een leugen, en dat de andere zou raden welke een leugen is. Ik vond het zelf een leuke manier om elkaar beter te kennen dus accepteerde ik zijn voorstel.
Terwijl we het speelden merkte ik op dat hij elke keer mijn leugens kon raden, het begon me te irriteren dat hij op een of andere manier zoveel over me wist terwijl ik amper iets juist had. Ben ik het te gemakkelijk aan het maken? Of is hij gewoon goed in dit spel?
Een paar uren later vroeg hij aan mij om een lijst te maken van zijn leugens, en dat ik er goed naar kijk. Ik vond het raar dat hij dat vroeg, en ik wou daar niet aan beginnen. Zoveel vrije tijd heb ik niet.
"Dat mag je zelf doen." Stuurde ik terug.
"Doe het gewoon!" Smeekte hij, "ik wil je iets laten zien in verband met die leugens."
Ik zuchtte en keek terug naar de berichten van het spel zonder iets over te schrijven, ik onthoudde gewoon de leugens en antwoordde op zijn bericht.
"Klaar, wat nu?"
"Er zit een boodschap in die lijst, ik weet zeker dat je het gaat vinden. Bye!"
"Hey wacht! Zeg me gewoon wat die boodschap is!"
Geen antwoord. Ik dacht even aan zijn berichten, het viel me op dat hij soms hoofdletters gebruikte zonder een reden. Ik keek terug naar zijn berichten en onthoudde de hoofdletters in dezelfde volgorde dat ze geschreven zijn, daarna zag ik direct wat hij wou zeggen.

I see you

"Dat is zo creepy, ik voel me bedreigd." Reageerde ik met zoveel mogelijk sarcasme.

"Through your window."

"Ik zit niet eens dicht bij een raam, nice try tho."

Geen reactie. Ik glimlachte bij het beseffen van hoe hij me probeerde bang te maken maar vreselijk gefaald heeft.

¤ T I M E S K I P ¤

Na een paar uur gamen werd het snel bijna middernacht, het werd dus tijd dat ik mijn console afsluit voordat ik "per ongeluk" nog een level start. Ik pakte mijn waterfles, die de hele tijd naast me stond, en stapte vermoeid naar mijn kamer. Toen ik de deur opendeed viel het me direct op dat de geur van mijn kamer niet normaal was, het stonk naar brand, en het raam was half open ookal weet ik nog dat het gesloten was toen ik hier voor het laatste keer ben binnengekomen. Ik stapte naar het raam, het gordijn was ervoor en er zat een scheur in die ik niet eerder heb gezien. Nadat ik het raam sloot begon ik te zoeken vanwaar de geur van brand kwam. Ik keek achter de kast waar er een stopcontact zich bevindt, naast mijn bed, bij mijn bureau, maar er was niets gevaarlijks. Die geur kwam waarschijnlijk van buiten. Ik begon me meer vermoeid te voelen, en besliste om voor nu gewoon te rusten. Morgen zal ik wel aan mijn familie vragen wie er mijn kamer binnenging, het is waarschijnlijk iemand van hun. Ik ging in mijn bed liggen en richtte me naar de muur, op dat moment zag ik een schaduw van een persoon. Ik keek naar het raam maar het enige wat ik zag was de volle maan. Voordat ik kon reageren kreeg ik een bericht van de jongen waar ik vandaag nog mee stuurde.

":)"

Ik begon hoge gepiep te horen die mijn oren het gevoel gaf dat ze aan het bloeden zijn en ik voelde me duizelig, nu dat ik aan mijn medicatie dacht zag ik ze nergens in mijn kamer staan. Ik viel op mijn knieën met mijn handen aan beide kanten van mijn hoofd en probeerde zo goed mogelijk te kalmeren, misschien is dit gewoon een paniekaanval? Zeg please dat het een paniekaanval is. . .
Juist wanneer ik dacht dat ik mijn bewustzijn ga verliezen voelde ik koude wind op mijn rug die me liet weten dat het raam op een of andere manier openging. Ik wou niet in slaap vallen, toch viel ik op de grond en zag ik niets anders dan duisternis. Het laatste wat ik kon zien was een wazige vorm van iemand die in m'n kamer stapte. Hij kwam bij mij zitten, maar voor ik de kans kreeg om zijn gezicht te zien werd het helemaal donker. . .

~•~•~•~•~•~•~•~•~
Een kleine disclaimer hier, zodat ik niemand bezorgd maak, alles wat na het bericht van de smiley komt heb ik zelf verzonnen. De rest heb ik echt meegemaakt.
Peace out~