Mavros' Point of View

Kanina ko pa kinukumpas ang aking mga kamay upang subukan dito ang isa sa ability ko. Hindi ko inakalang mas mahirap pala na wala ako sa underworld. I am trying to manipulate shadows and darkness, but it would exhaust me every time I attempt to do it.

Hades was right. I might not be able to use my ability that easily. I might start to square one.

I spent my childhood in underworld. Kaya siguro nasanay ako na mas madali roon since nasa domain ako ng deity ko. Or perhaps, I am at my limit. My mind is also occupied with something I shouldn't agree with Hades.

My father loathes the Olympians. He said his demigod child before me was slaughtered by Zeus. And for that, he exploded in anger. Unfortunately, he was greatly feared by all of his siblings, nephews, and nieces, and hence, he was hardly ever invited to Olympus.

Kaya 'yon ay isa sa dahilan kung bakit wala siyang trono sa Olympus.

Tumayo ako nang maayos at isinawalang bahala na lamang 'yon. I concentrated myself through closing my eyes. Feeling the darkness within me. When I felt power surging my body, I opened my eyes. Black orbs are floating around me.

Darkness Generation. I gestured my hands. Nawala kaagad ang mga maiitim na orbs at nag-appear ang shield sa kamay ko na gawa sa kadiliman. I can solidify shadows into virtually impenetrable shields, which strong enough to deflect any kind of magic. I called it darkness shield.

A victorious smile plastered upon my lips. When I am content, I absorb the darkness through my both hands. I alerted myself when I heard a loud thud. Someone fell upon the ground. Napalingon ako sa aking likuran. There I saw a guy with numerous wounds in his body. Basang-basa rin siya.

"Where am I? Am I lost?" pahabol niyang tanong bago tuluyan siyang mawalan ng malay.

Mabilis akong lumapit sa kaniya't binuhat siya papuntang clinic. Dahil malayo ako sa kinaroroonan ng clinic, nag-shadow travel ako para mabilis akong makarating. He needs medical attention quickly. Therefore, dapat wala akong oras na sasayangin.

Habang nasa bisig ko siya, hindi ko mapigilang kumunot ang aking noo. He's familiar. Hindi ko alam pero tila parang nakita ko na siya dati.

"Who is he?" tanong sa akin ng doctor nang makarating ako.

I shook my head. "I don't know who he is. I found him in the woods lying upon the ground unconscious."

Tumango lang siya't pinagtuunan na niya ito ng pansin. Napatingin ako sa mga sugat niya. He had a cut in his both arms. Marami ring pasa sa katawan niya. Kumunot muli ang aking noo. I do really can't deny the fact that he seem familiar to me. Nagkakakilala na ba kami? Napahawak ako sa aking ulo nang bigla-bigla na lamang itong sumakit.

"This guy is the chosen vessel of the King. He will arrive in the academy broken."

Voices starting to appear in my head.

"I will deal with him, mother. I'll make sure he's evil enough to stir the war."

Tumayo ako para lumabas pero paika-ika naman. Paglabas ko ay siyang nakasalubong ko naman sila. Nagtagis ang aking bagang nang maramdamang mas lalo lang sumakit ang ulo ko. I was about to take a few steps away from them when I felt my knee became numb.

The next thing happened, I fell upon the ground.

Zuki's Point of View

Our movie marathon was interrupted when the house's doorbell suddenly rang. No one stood up. Abala ang mga mata nila sa screen ng T.V. Dahil walang may balak sa kanila na tignan kung sino ang nag-doorbell, I insisted.

Naglakad ako papuntang pintuan at kaagad na pinagbuksan ang taong nag-doorbell. Bumulaga sa aking harapan ang estudyanteng nakasuot ng necklace na may 'MM' na pendant.

"Young master, I am Dorren, the direct descendant of a minor sea goddess named Dorris. I am a Mesi Magna student. I am here to inform the Anostatos that there's a boy who got lost here in our academy's premises," she formally informed me.

"Who is he? Alam na ba ito ng direktor?" I asked.

She shrugged, a sign that she didn't know. "She's in the clinic. Si Mavros ang nakakita sa kaniya't nagdala sa clinic."

"Okay, thanks."

She bowed before excusing herself. Nang tumalikod na siya ay sinara ko ang pintuan. Nang makabalik ako sa living room, wala na sila lahat doon. Napatingin ako sa wall clock. Right, they must be in the kitchen since any minutes now, magsisimula ang unang class period namin sa umaga.

Naglakad ako patungo sa kitchen. Nadatnan ko si Ace na kinukulit na naman si Chry. Napailing na naman ako sa aking ulo.

"Chry, sorry na oh?" Genuine na genuine na panghihingi ng paumanhin ni Ace.

Napailing na naman ako sa pangalawang pagkakataon nang makitang wala pa ring kibo si Chry. Abala ito sa pagsubo ng pagkain.

"Chry, please? I never meant to interrupt you yesterday. Si abilote evolusyone kasi e!" Naka-pout niyang sabi.

Napasapo ako sa aking noo dahil sa huling sinabi niya. Natatawa rin at the same time. Napansin ko rin 'yong iba na pinipigilan ang kanilang mga sarili na tumawa nang malakas. Si Fuego naman ay pailing-iling habang nililigpit niya ang mga ginamit niyang kagamitan para sa pagluluto.

"Ace, for god's sake, it's ability evolution." Naiinis na saad ni Nkri, habang nakasapo rin ang palad niya sa kaniyang noo.

We heard Fuego's playful laugh. "Sumalangit nawa ang kaluluwa ng pagiging bata nito," komento niya.

Ace looked at him with his sad eyes.

"Ikaw Fuego, ah. Ang sama-sama mo sa akin. Hindi ako bata." Sumunod naman ang kunwaring iyak niya dahilan para magtawanan kaming lahat.

Except kina Chry at Heshiena. Inawat ko na silang lahat kung saan-saan pa tutungo ang asaran nila sa pamamagitan ng pag-fake cough. They all looked at me, waiting for me to say something.

"We need to go to the clinic," I said.

"Why?" It was Nkri who asked.

"May naligaw raw."

Hindi na sila nagtanong pa't nagsilabasan na nga kami sa dorm. Habang naglalakad kami patungong clinic, hindi pa rin humihinto sa pangungulit si Ace kay Chry. I guess, he would never stop pestering her until he heard her response.

"I'm sorry." Nag-puppy eyes pa siya habang nakisabay sa paglalakad kay Chry.

"Get lost," walang ganang sabi ni Chry habang hindi binigyan ng tingin si Ace.

Napatigil lamang siya sa pangungulit nang hilahin siya ni Violeta papalapit sa kaniya. "Don't be sad, Ace. Chry said earlier 'get lost', right?"

Malungkot na tumango si Ace bilang sagot.

"Aw, don't be sad." Kinurot ni Violeta ang pisngi nito. "Ibig sabihin ni Chry doon sa sinabi niyang 'get lost' ay pinapatawad ka na raw niya."

Gusto ko sanang bigyan ng mag-asawang batok 'tong si Violeta, pero hindi ko na lamang tinuloy ang balak ko. Iniling ko ang aking ulo. That was the biggest lie of the decade coming from the daughter of Aphrodite.

"Really?!" Dahil sa sinabi ni Violeta bigla na lamang tumili si Ace.

"What the―" Nagulat na lamang si Chry nang bigla siyang dambahin ni Ace ng mahigpit na yakap.

Napatingin si Chry kay Violeta nang masama, subalit binigyan lamang siya nito ng awkward na ngiti. Surprisingly, Chry is the one who averted her gaze. Well, sino ba'ng makakatagal sa mata ni Violeta? The more you look into her eyes, it's as if you were hypnotize to stare it till you drop dead.

"Tsk." Inis na inirapan niya si Violeta.

"Sabi niya, gwapo mo raw," sabi naman ulit ni Violeta sa kapatid.

May sayad na po sa utak ang mga anak ni Aphrodite. Tumili naman si Ace na parang kinikilig. Uto-uto. Nasa labas na kami ng pintuan ng clinic. We were about to enter, pero biglang iniluwa ng pintuan si Mavros habang nakahawak sa kaniyang ulo. Problema nito? Itinangala niya ang nakayukong mukha at tiningnan kami saka ngumiti pagkatapos.

"Hey, guys," sabi niya't napabagsak kaagad.

Tinulungan naman siya nina Fuego, Blaze at Dash para buhatin papasok ng clinic.

"What happened to him?" pambungad na tanong ni Doc sa amin.

Nagkibit-balikat kaming lahat dahil hindi naman talaga namin alam kung ano ang nangyayari kay Mavros. Napatingin ako sa lalaking nakahiga sa kama, habang unti-unting naghihilom ang mga sugat niya. Marahil ay dahil sa ambrosia na ginamit ni Doc sa kaniya.

"Who is he?" tanong ni Heshiena kay Doc.

"We don't know yet, but I think he's demigod," sabi ni Doc na parang siguradong-sigurado.

"How can you be so sure?" tanong naman ni Blei.

"I am really disappointed to you old students. I mean, the old anostatos," mahinang sabi ni Doc.

Napakunot ang aking noo dahil sa sinabi niya.

"Why?" magalang na tanong ni Violeta.

"Don't you already know na ang academy napalibutan ng spherical barrier?" Kapansin-pansin talaga ang boses ni Doc. na nadidismaya siya sa amin. Sa aming old anostatos.

"Yes, we already know that," Fuego quickly responded.

"At bakit hindi niyo man lang alam? When someone have the blood of the gods, she or he can easily go through that barrier. If just a normal human being, hindi sila makakapasok nang basta-basta sa mundo natin," paliwanag ni Doc sa 'min. "Plus, napapalibutan ng mist ang buong academy. The mist is a supernatural force controlled by the goddess Hecate that twists a mortal's sight from seeing monsters, gods, Titans, and other supernatural occurrence by replacing them with things the mortal mind knows about and can comprehend."

Natahimik kaming mga old anostatos, habang ang mga baguhan naman ay tumatango-tango sa mga sinasabi ni Doc. Hange. We heard Chry clicking her tongue.

Napatingin kami sa kaniya. Sinamaan niya kami ng tingin dahilan para mapaiwas kaagad kami. Seems like she's disappointed as well. Doc. Hange cleared her throat. Bumalik ang aming atensyon sa kaniya.

"You all may go now. Give this to Miss Aqua." Inabot niya kay Violeta ang isang folder. I am sure it contains the information regarding this guy laying down unconsciously. "Oh, you all are required to go to the office as well. There's something she wants to discuss."

We all nodded in unison.