Heshiena's Point of View

The others were celebrating Mavros' win in the kitchen. Habang ako naman ay kanina pa inaatake ng nerbiyos. Mamayang ala una na ang laro ko. And I don't know if I could snatch the trophy. Ayoko lang ma-disappoint ang aming class.

Maging ang sarili ko. Pero kung mag-back out man ako, babagsak naman ako sa subject ni Sir Michael. Nandito ako sa veranda ngayon, nag-iisa. Dala-dala ko naman ang isang baso ng pineapple juice na ginawa ni Fuego. The others were still having fun. Talking about what they witness earlier. Tumingin ako sa kalangitan.

The sun were gleaming beautifully beyond the clouds, providing the world light. Maraming mga estudyanteng pakalat-kalat sa school grounds. Enjoying each other's company. There are some who are dating. Subalit, nahinto ang aking mata sa dalampasigan.

There I saw Mavros talking with Mario.

Kumunot ang aking noo dahil sa pagtataka. Naging doble ito nang dinuro-duro ni Mavros si Mario. Tila ba'y may pinagtatalunan sila. Base na rin sa ekspresyon ni Mavros sa mukha.

Akala ko ba nasa kitchen si Mavros, kasama ang iba?

Mabilis na napaiwas ako ng tingin nang talikuran ni Mavros si Mario. Hanggang sa pumasok siya sa aming dorm. I silently gasped in surprised when I felt his presence behind me. Sa hindi malamang dahilan, bigla akong kinabahan.

"Heshiena," pagtawag niya sa aking pangalan. Nilingon ko siya, at nginitian ng pilit. "You okay? You seem worried over something," he said. "Dahil ba 'to mamaya?" tanong niya.

I scoff in disappointment. Muli akong tumingin sa paligid. Nagpakawala ako ng marahas na buntonghininga. Hindi ako mapakaling pinaglaruan ang aking kuko. Kasabay pa nito ang pagkagat ko ng aking ibabang labi para pakalmahin ang puso ko.

"Yeah," matipid kong sagot sa tanong niya.

Naramdaman ko ang paghakbang niya papalapit sa akin. In a matter of seconds, nasa tabi ko na siya. Napatingin ako sa kamay niya nang idantay niya ito sa balikat ko. He then give me with his comforting smile. His olive skin glows as the sunbeam hit him.

"I know you can do it," he said. "Just trust yourself," dagdag niya naman.

That made me calm somehow. Pagkatapos ay nagpaalam na siya sa akin. Babalik daw siya sa kitchen para kumain. And to celebrate his win. Saktong pag-alis niya ay siyang pagdating naman ni Nkri. May dala siyang dalawang basong may lamang fruit salad.

She offered me the other one. Tinanggap ko naman ito nang buong puso. Since tapos naman na akong kumain ng kanin. Tumingin naman siya sa mga estudyanteng nasa food stalls kumakain ng kanilang lunch.

"You nervous?" she asked. I hummed as a response. "That's fine. Hindi mo naman responsibilidad panalunin ang laro," dagdag niyang sabi.

Dahil sa sinabi niya ay napatingin ako sa kaniya. She looked back. And a smile instantaneously plastered upon her lips. I scoff. Malaki ang pinagbago niya ngayon simula no'ng una ko siyang makilala. She became wiser and wiser. And had a firm discipline in life.

I guess that was the one of the perks for being Athena's child.

"School festival is all about fun, right?" she asked. Tumango ako bilang tugon. "Then it doesn't matter if you win or not. Ang importante ay nag-enjoy ka," patuloy niya pa.

Dahil sa sinabi niya ay napangiti ako. Tila napanatag ako. May gusto pa sana siyang sasabihin nang pareho kaming napalingon sa pintuan ng dorm nang bumukas ito. Iniluwa roon si Violeta. Nagmamadali pa itong makalabas.

"Violeta, where are you going?" Nkri asked.

Napahinto si Violeta sa paglalakad papalayo ng dorm. Tumingala siya para makita kami. Napakunot ang aking noo sa hitsura niya. She was profusely sweating. Her lips were trembling. Kung si Nkri ay nagbago in a good way, si Violeta naman ang opposite.

Her beauty were not as the same as before. Napapansin ko ring hindi na siya masyadong nag-aayos ng kaniyang sarili. Hindi ko na rin siya palaging nakikitang nagtatambay rito sa veranda kasama ang mga make-up niya.

Palagi na lang siyang balisa.

"I have to go to the mall as quickly as possible," sagot niya sa tanong ni Nkri. We didn't respond, instead we waited for her to elaborate. "Ubos na kasi ang paborito kong shade ng lipstick at foundation." Napatango kami ni Nkri nang sabay.

Nagmamadaling umalis si Violeta pagkatapos niyang makita ang aming reaksyon. Namayani ang katahimikan sa pagitan naming dalawa ni Nkri. Tumingin ako sa kaniya. Tila ba'y ang lalim ng kaniyang iniisip. Habang sinusundan ng tingin si Violeta.

"She'll be fine," sabi ko.

I guess so.

Nabalik siya sa reyalidad nang marinig ang aking sinabi. She nodded her head twice. Kumain siya ng salad bago ako muling tapunan ng tingin.

"So, what's in your mind, Heshiena?" she suddenly asked. Napalunok ako sa tanong niya. I heard her heaved a sigh. "You're afraid to disappoint us and yourself, don't you?" Pinangunahan na niya ako.

Kahit hindi pa ako nakasagot ay alam na niya kung ano ang nasa utak ko. Ibang klase talaga ang mga anak ni Athena. Nakakahanga. Tinanguhan ko na lamang siya.

"You want to win?" she asked. Tanging tango lamang ang maisasagot ko. "Then you have to know your enemy first. In battle, you have to learn them first before striking," she suggested. Nag-isip siya. "Sino ba mga kalaban mo?" tanong niya sa 'kin.

"I've heard Xsanter from Mesi Magna―"

"Zuki's boyfriend?" gulat na gulat niyang saad.

This time, ako naman ang nagulat sa sinabi niya. Si Xsanter 'yong escort ni Zuki noong welcome party. Hindi ko inakalang mag-boyfriend pala sila.

Nkri cleared her throat to avert the topic. "Sino pa?" tanong niya.

"Si Reynir ng Chamilos Magna," sagot ko. "I've heard a rumors that he's the great seer from their class. Magaling din daw ito sa pakikipaglaban," dagdag ko pa.

Inilagay niya ang kaniyang baso bago hawakan ang kaniyang baba. She even hummed as if she's thinking of something. Habang ako naman ay naghihintay sa sasabihin niya.

"As what I can remember, Xsanter is the son of Khione," she said. "His abilities will be related to ice. Or perhaps, wind. He might be also inherit Khione's charmspeak ability." Nanlaki ang mata ko sa huli niyang sinabi.

Charmspeak? Katulad ng kay Violeta?

"Don't worry it's not the same level as Violeta's. Khione can only charmspeak when whispering to other people's ear using her cold voice," she said. "That means, if only Xsanter did inherit this one, he would have to get close to be able to use it," dagdag pa niya.

Tila parang nabunutan ako ng tinik sa sinabi niya.

Therefore, I have to stay on guard. Dapat hindi ako tatanga-tanga kapag magkaharap kami ni Xsanter mamaya. May alam man ako sa kanila, pero hindi sigurado. But at least, hindi ako magugulat mamaya kapag pinakitaan ako ng kanilang mga kakayahan.

"Stay vigilant."

Dumaan ang apat na oras ay nandito na ako sa loob ng dome.

Nakatayo ako sa bukana ng maze. Pinagigitnaan naman ako nina Xsanter at Reynir sa starting line. Nakapagpalit na rin ako ng damit. I am wearing a stretchable skinny jeans. Upang komportable ako sa pagtakbo.

Kanina pa umalingawngaw ang malalakas na hiyawan ng mga estudyanteng nanonood. Nagpadagdag ito sa tinding kaba ko. Sana ay nanonood si Violeta, dahil pumunta kami rito sa dome nang wala siya. Again.

Sabi ni Chry ay baka natagalan 'yon sa mall. Lalo na't make-up ang layunin nito. Traditionally, capture the flag consists of five people in a team. Katuwaan lang din daw ito noon, bago naging sport sa academy. Pero binago nila ang rules.

Each teams had a base. The two will be the flag's protector. The other three will be the hunters. Mag-aagawan lang ng flag at kung sino man 'yong may tatlong flags ay siyang panalo. Pero this time, hindi ko alam kung ano ang naghihintay sa akin sa loob ng maze.

"Flag hunters, on your mark!" sigaw ni Chiron. "Ready, get set!" muli niyang sigaw. Habang ako naman ay hindi mapakali sa kaba. "Go!" He then pulled the gun's trigger.

That's the sign to start running inside the maze. Bawat isa sa 'min ay may sariling bukana. Pagkapasok ko'y sumara ang dinaanan ko, at ang medyo madilim na daan. Nagsitayuan ang aking balahibo. There are even mist scattering everywhere.

I was quick to look upon the sky when I felt the familiar feeling. Parehong pakiramdam noong fight examination. Kitang-kita ko ang buwan na nagtatago sa likod ng mga ulap. Napasinghap ako nang makarinig ng kaluskos.

I was quick to manipulate sharp ice. Hinawakan ko ito ng mahigpit. Subalit kusa na lamang napatingala ang aking ulo para tignan ulit ang buwan. Tila ba'y bumubulong ito sa akin. Napalunok ako ng laway.

Ito na naman ba?

But it was the other way around. Nagsilakihan ang mga mata ko nang makita ko ang kabuuan ng maze. It's as if the moon became my eyes. I've felt a tremendous power within my veins. Hindi ko alam kung paano ko nagawa ito. But I have the vision from above.

At alam ko na kung saan nila inilagay ang mga flags. Tumingin ako sa aking harapan. The flags were at the edge of the maze. I have to run straight to it. No taking turns because there are monsters waiting for my arrival.

Nahinto ako sa pagtakbo nang makarinig ako ng sigaw. It was then followed by a growl.

"Run, child. Run!" Napatalon ako sa aking kinatatayuan nang makarinig ako ng boses babae. Hindi na ito lalaki katulad ng dati. "Follow the rays of your power. Remember, the moon is your guide and the alpha of your existence, water, on the other hand is your strength and the omega of your core," she continues.

I didn't understand what she's trying to imply. But there's only one question in my mind. "Who are you?" I asked.

She didn't respond.

Biglang nawala ang sinag ng buwan na ipinagtaka ko. Subalit nandito pa rin ang vision ko sa buong maze. Kitang-kita ko rin si Xsanter na tumatakbong may hawak na espada na gawa sa yelo.

The other side of the maze, Reynir is fighting with a sphinx. Nakahawak din siya ng celestial sword, at sa isa pa niyang kamay ay shield. Hindi naman kalaunan ay pinugutan niya ito ng mga ulo. Until it dissolve into dust.

My forehead impetuously furrowed when he touched the wall of the maze. My heart skipped a beat when I saw him looking into my direction. What the hell? Bulalas ko na lamang sa aking sarili. He could do that?

Sa kabilang side naman ay mas lalong bumilis si Xsanter. He was levitating, and used the wind as his transportation. I inhaled and closed my eyes without stopping. Because even though my eyes are closed, I could see through the moon.

Ikinumpas ko ang aking kamay. Hindi naman nagtagal ay tumagos ang tubig sa lupa na alam kong galing sa dagat. When the water I've summoned is enough, I created a waves to use it as my transportation in a high speed.

Hindi naman nagtagal ay una akong nakarating sa pinakadulo.

Mabilis kong dinampot ang flag na nasa gitna. Tumingin ako sa dalawa pang natira. I need three flags to win. Kaya hindi ako nagsayang ng oras at dinampot ang yellow flag na nasa kaliwa ko since malapit lang sa akin.

I was about to take the blue flag when Xsanter suddenly showed up, and showered me with his sharp ice. Dahil dito ay mabilis akong umilag. The ice pierced right directly to the ground. Nagpakawala ako ng malalim na buntonghininga.

Kung hindi ako nakaiwas sa atake niya ay sa katawan ko ito napunta. Tumingin ako kay Xsanter. He had this apologetic grin plastered upon his lips.

"Sorry, Lady Heshiena, but I have to snatch those." Itinuro niya ang dalawang flags na hawak-hawak ko.

Hinawakan ko sila nang mahigpit. It wasn't mandatory to respond to every words he utter, therefore, I didn't waste any time but to summoned three horses made of water. Nang ituro ko siya ay nagtakbuhan ang mga ito papunta sa kaniya.

Habang hinahabol siya ng mga ito ay kinuha ko ang pagkakataong tumakbo pabalik. It wasn't for long. Dahil mabilis niyang iniwasan ang mga 'yon sa paglutang ng kaniyang sarili sa ere. Nawalan ng saysay ang plano ko.

Nang ikumpas niya ang kaniyang kamay, habang nasa ere ay ikinumpas ko rin ang akin. Bago pa man niya ako paulanan ulit ng mga matutulis na yelo ay ginamit ko ang ability ko na mimicry. Lahat ng mga yelo niya ay tumatagos lang sa katawan ko.

Tumakbo ako ulit. Mabilis niya naman akong sinundan. He even manipulate a sharp winds, but still no avail. All the walls in his range was sliced in half, but not me. Lahat ng atake niya ay nawalan ng saysay.

My eyes grew wider when my heart skipped a beat, my knees became numb, and my sight started to blur. Violeta's figure flashes before my eyes. Duguan ito't humingi ng tulong bago bumagsak sa sahig.

Bumalik na sa dati ang katawan ko. Nabitawan ko ang hawak-hawak kong dalawang flags. Hinawakan ko ang aking dibdib. Hindi ako makahinga. Tumingin ako kay Xsanter na nasa ere. He was looking at me in confusion with his furrowed forehead.

So, this is not his doing.

Pero sino? Nangilid ang aking luha nang bumalik sa isipan ko ang konsepto ng malas. Ikaw na naman ba ang pakana ng 'to? Pero bakit nakita ko si Violeta?

Lumapit si Xsanter sa akin. He sympathized with me immediately when he heard me gasping for air aggressively. Napa-arko pa ako ng katawan dahil dito.

"Lady Heshiena, what happened?" natataranta niyang tanong.

Hindi ako nakasagot dahil unti-unting naninikip ang dibdib ko. Biglang natahimik ang loob ng dome. Napasilip ako sa buwan.

"When something happens, you are always there," I whispered to myself. Tumingin ako kay Xsanter. I gasped for air one last time. "Help me." And everything went black.