Zuki's Point of View

The girls were having fun with each other. Dinadala nila si Heshiena sa lugar kung saan makakatulong ito sa nararamdaman niya. After what happened yesterday, when she shared all her painful experienced in life and tear down those invincible walls. Napapansin kong unti-unti na niyang binubuksan ang pusong magtiwala ulit.

I scoff. Napapangiti pa ako habang naglalakad sa hallway.

Baka isipin ng iba nabuang na ang anak ni Apollo. Having conversations really gives us social support. Whether we talk to our friends, colleagues, and family members for information-sharing, advice-giving, or just vent, this process helps us put things in perspective.

Which helps build our resiliency, and cope better when things don't go to plan. Nakakatulong din ito para maiintindihan ang isa't isa. Ang nagagalak kong ngiti sa labi kanina ay napalitan ito ng mapait. Naalala ko na naman siya.

If it wasn't because of my twin, I wouldn't be here.

"Mayumi," bulong ko sa pangalan niya. Habang nakatingala sa kalmadong langit. "Wherever you are, only I could hope is you're still out there kicking your ass off," muli kong bulong sa kawalan.

Nahinto lamang ako sa pag-iisip sa kaniya nang biglang may humalik sa pisngi ko. Tumingin ako kung sino 'yon. Kumabog ang dibdib ko nang makita ko siyang nakangiti sa akin nang malapad. His coffee-brown orbs meet mine. He really did inherit Khione's eyes. Idagdag na rin ang maamo niyang mukha.

"Magnanakaw ka na pala ngayon ng halik." Natatawa kong komento sa ginawa niya.

He chuckled. Pati ba naman pagtawa niya ay guwapo rin. Napahawak ako nang mahigpit sa plastic bags na dala-dala ko. At kinagat ang aking ibabang labi.

"Oh, kinilig ka naman," he teasingly said. Sinapak ko siya sa braso niya dahilan para tumawa siya. "Biro lang eh," pahabol niyang sabi.

Kinuha niya naman ang dala-dala ko.

Hinayaan ko na lamang siya. Hanggang ngayon ay wala pa ring klase. The class will resume next week. Patapos na rin naman na ang unang semester. Bumuntonghininga ako nang malalim. Medyo abala ang academy dahil nagkaroon ng minor damages ang unos kahapon.

The council seemed silent after what happened yesterday. Marahil ay nagmamasid lang ang mga 'yon. They're the Moirai after all. When they decided to go out to the public, the two elder sisters often changed their form into a man.

Pero pinatawag naman si Chry kahapon sa opisina ni Miss Aqua.

Hanggang ngayon ay hindi pa rin namin napag-usapan ang ipinakita kahapon ni Heshiena. Chry is the only one who suggested that. And of course everyone agreed. Ayaw lang din namin dagdagan ang pinapasan ng kaniyang balikat.

Maybe not now, but I am sure not for long.

"You are oddly quiet today." Napasinghap pa ako nang marinig ko si Xsanter na magsalita. Halos makalimutan ko ng kasabay ko pala siyang maglakad pabalik ng cabin ko. "Something's bothering you?" nag-aalala niyang sagot.

"Kind of," I frugally answered.

He hummed. "Lady Heshiena?" tanong niya ulit.

Tumango ako bilang sagot. Namayani ulit ang katahimikan sa pagitan naming dalawa. I think silence is enough to answer his question. Hanggang sa dumating kami pareho sa dorm. Ngumiti siya sa akin at inabot ang plastic bags sa akin.

"'Di ka papasok?" tanong ko sa kaniya. "To at least say hi to my friends?"

"Pupunta kasi ako sa mall para bumili ng bagong glass windows. Nabasag kasi," sagot niya. Sinundan niya naman ito ng matamis na ngiti. "You want me to stay?" he asked.

Hindi ko alam kung pang-ilan na ang ngiti ko dahil sa kaniya. He always like this. Kahit na alam naman niyang may gagawin pa siya, mas uunahin pa rin niya ako. He always make time despite of his hectic schedules. Siya kasi ang president ng Mesi Magna.

"Alis na." Natatawa kong taboy sa kaniya. He looked at me in disbelief. Hinawakan pa niya ang kaniyang dibdib na tila nasasaktan. Binigyan ko siya ng madaliang halik sa labi bago kumaripas ng takbo papunta sa pintuan. "Come here later for dinner," I invited him.

Hindi ko na hinintay pa ang sagot niya't dali-daling pumasok ng dorm. Nadatnan ko sina Ace at Violeta na kananaog lang ng hagdan. They were both grinning with their teasing look. Iniling ko na lamang ang aking ulo nang lumagpas na sila.

Dumiretso ako sa kusina. Mabuti na lang at nandito na si Fuego. Naghuhugas na siya ng kawa na gagamitin niya. Inilapag ko ang binili kong sangkap para sa lulutuin niya para sa hapunan.

"Good, you're here. Katatapos ko lang magluto ng kanin," sabi niya. "Salamat nga pala," pahabol niyang wika.

"I invited Xsanter for dinner if it's okay," I asked him for permission.

He smiled. At saka ay pinunasan ang kaniyang basang kamay bago ako tinapik sa braso. He didn't responded me with words, but he looked at me as if it's fine with his mocha-brown eyes. Naka-pony tail naman ang kaniyang shoulder-length na buhok.

I mouthed him a thank you before excusing myself out of the kitchen. Pagkalabas ko'y saka naman dumating ang mga girls. They seem enjoying each other's company the way they smiled and laugh.

"Having fun?" I asked. The others nodded. Their response made my heart warm. "That's good," huli kong sabi bago umakyat ng hagdan patungo sa kwarto ko.

Dumiretso ako sa kama pagkapasok ko. Nagmuni-muni. Pero huminto ang aking mata sa picture frame na nakatayo sa tabi ng salamin. Kinuha ko ito't tinignan. It's a picture of my twin sister, Mayumi. In the picture, she had a golden hair same as mine, but hers were tied in a ponytail.

She inherited our mom's black eyes. Her pointed nose, and a heart-shaped lips. Her name suits her well. I heaved a deep sigh. Bigla ko tuloy na-miss si Mama. Kung hindi dahil sa lalaking 'yon, baka nandito pa siya!

Ibinalik ko na lamang ang picture frame sa study table ko. At sinalampak ang aking katawan sa higaan. I used both of my hands as a pillow. Nakatitig sa kisame. Hindi ko na lamang namalayan nilamon na pala ako sa sarili kong antok.

"Who are you?" the goddess asked.

Before she could looked behind her back, a celestial sword penetrate from behind. Her ichor squirted upon the ground. Lumingon ang diyosa. And her eyes grew wider. But followed with anger. Biglang nagbago ang paligid. Images of flowers, doves, pomegranate, swans, and myrtles flashes.

And a moon covered with blood. The flashes of images stopped, only darkness remained. Sunod-sunod ang bigat ng aking paghinga nang sunod-sunod ko ring narinig ang mga sigawan. A scream of fear, cries of war, and a deafening explosion everywhere.

"Your sacrifice is worth more than your life."

Nag-iba ulit ang paligid. Napatakip ako ng aking bibig nang bumungad sa akin ang patay na mga hayop. The ground were almost covered with blood. Eagles, horses, dolphins, bulls, peacocks, owls, venomous snakes, boars, dogs, tortoise, deer, crows, etcetera.

"We're all screwed. These are all the Olympians' sacred animals!"

"There's someone inside the premises who wanted to offend the Olympians!"

Nagsigawan ang lahat nang biglang umulan ng sunod-sunod na kidlat. Dumadagundong pa ang nakakabinging kulog. Makulimlim ang kalangitan. Umalingawngaw ang malakas na ungol ng mga iba't ibang klaseng hayop.

The academy were experiencing Zeus' wrath. But, a moment or two, the sea reaches the sky. Protecting everyone from the lightning strike. Nababalutan ng iyakan ang paligid. Muling nag-iba ang paligid. Nandito ako sa loob ng dorm.

Bumigat ang aking pakiramdam. Nagulat ako nang tumulo nang kusa ang aking mga luha. Rinig na rinig ko ang iyakan. My knees trembled when I saw the two person lying upon the floor lifelessly. There's a blade's cut on her neck.

"No!"

Tila parang hinila ako ng isang pwersa na hindi ko nakikita. Nandito ako sa isang napakalaking chamber. All are golden. There are total of twelve shadow figures. Eleven are in circle, and the other one is seated in a golden chair. Malaki ang tiyan nito.

"I'm sorry, child. You should have never been born. It's a mistake."

A loud metal bang echoed inside the chamber. The people in shadow figures started to chant. All of them released their power and passed it to the woman on the chair, causing her to levitate. Poseidon's face started to show among the eleven.

I'm in the home of the gods.

Flashes of images once again resurface.

The sky. The family. Memories. Fertility. Weapons. Sound. Fire. Disarmament. Teleportation. Vine binding. Napasinghap ako. Lastly, the moon.

"Zuki . . ."

Napabalikwas ako ng pagkakahiga nang halos hindi ako makahinga. The last voice. It was from my twin's. It's as if we saw the same thing. Napapunas ako ng aking pawis sa noo. That―my first terrifying vision! Dali-dali akong umalis sa kama. Pero nahinto lamang ako nang mapansing ang tahimik ng paligid.

Napatingin ako sa orasan. It's past midnight. I didn't even eat dinner. Na-disappoint ko naman si Xsanter. Napabuntonghininga na lamang ako. Naglakad na lamang ako papunta sa nakabukas kong bintana. Pansin na pansin ko ang sinag ng buwan sa labas.

I was about to close it when I saw Violeta and Mario talking under the tree.

"What the hell?"