Third Person's Point of View

Mag-isa siyang naglakad sa gitna ng madilim at tahimik na daan. A cold breeze brushed against her skin. Howling voices from different animals dominated. Her footsteps was as heavy as her heart beat rapidly. As if it is ready to leap out of her throat.

She had nowhere to go after the fire incident involving her third parents.

She always wonders, why is the bad luck always sticking on her? She barely knows her name. Sino ba siya? Sino ba ang tunay niyang pamilya? Taga saan ba talaga siya? She felt lost. Ni isa man lang wala siyang matatawag na tahanan.

Napasinghap siya nang makasalubong niya ang dalawang lalaking tila parang lasing. Pareho pa itong pa-ika-ika sa paglalakad.Mas lalo niyang niyuko ang kaniyang ulo at naglakad palayo.

Napatigil siya sa kaniyang paglalakad nang bigla siyang hawakan sa braso ng isa sa lalaki. Her heart beat twice faster than earlier. Her face instantaneously grimaced when the other man suddenly kissed her on the neck aggressively.

A fear instantaneously plastered upon her face. At tila umatras ang kaniyang dila.

After a second, she felt nauseated as the disgusting smell from the alcohol met her nose. When the left man groped her butt, her eyes quickly grew wider in fear.

Dahil sa takot ay pareho niya itong sinipa sa binti, dahilan para mabitawan siya ng mga ito. Instead of walking straight using the road, she took the alternative way right directly into the forest.

Wala siyang pakialam kahit na sobrang dilim at sobrang nakakatakot pasukin ang gubat. Hindi siya natatakot sa dilim, sa halip ay doon sa dalawang lasing na mamang mapagsamantala sa kainosentehan niya.

Ang akala niya ay hindi siya susundan ng mga ito, dahilan para muli na naman siyang tinamaan ng matinding takot. Nagbabadya na naman ang kaniyang mga luha. Ngunit mabilis niyang kinagat ang ibabang labi para pigilan ang sarili.

Sino ba ang hindi matatakot kapag alam mong nasa panganib ang buhay mo?

Rinig na rinig pa niya ang mga tawa nang mga ito. She gritted her teeth, and her palm gradually balled. A sigh of relief escaped from her lips when a beautiful silver light from the moon glistened in the sky.

Kahit papaano ay nakikita na niya ang daan dahil sa sinag ng buwan. Without looking back, she ran as fast as she can.

"Binibini, 'wag ka na kaseng pakipot! Ibigay mo na lang ang kailangan namin sa iyo! Gusto lang namin magparaos!"

Sumikdo nang mabilis ang puso niya, kasing-bilis ng takbo ng isang kabayo. Her hands were sweating and her knees were trembling in fear. But despite of that, she continued running. Patuloy lamang siya kahit na hindi niya alam kung saan siya dadalhin ng kaniyang mga paa.

Takbo, hinto, takbo, hinto ang ginawa niya, makaiwas lang sa dalawang lalaking humahabol sa kaniya.

Nanlaki ang kaniyang mga mata nang biglaang sumulpot ang isang lalaki sa harapan niya. Napaatras siya, pero sa pag-atras niya ay may humawak naman sa dalawang braso niya mula sa likuran.

Nanlumo kaagad siya nang mapagtantong isa rin ito sa may balak sa kaniya. Wala na ba siyang kawala? Ito na ba ang katapusan ng kaniyang pagkababae?

Napaiyak siya nang biglang pinunit ang kaniyang suot na blouse at tumambad sa dalawang lalaki ang dibdib niya. Malademonyong ngumiti ang dalawang lalalking hinawakan ang kaniyang dibdib.

Marahas ang mga haplos ng lalaking nasa harapan niya.

She cried in fear and yelled for help. But the guy who gripped her both arms laughed. Kumulo ang kaniyang dugo. Galit siya. Ano ba'ng problema ng mundo sa kaniya at sunod-sunod ang kamalasan sa buhay niya?

Kagagaling niya lang sa isang aksidente kung saan hindi nakaligtas sa sunog ang mga magulang niya.

Hindi niya man lang makita ang katawan nang mga ito matapos siyang pagtabuyan ng mga relatives ng kaniyang mga magulang. They even blamed her for everything that happened.

Rason kung bakit naglalakad siyang mag-isa sa madilim na kalsada. Dahil hindi niya alam kung saan siya pupunta. At ngayon, sinusubukan na naman siya ng kamalasan.

Hanggang kailan kaya ako magiging ganito?

Nabalik siya sa reyalidad nang hinubad ng dalawang mapagsamantala ang suot-suot niyang palda. Tanging undergarment na lamang ang natira. Her whimpers became loud when she saw another devilish smile plastered upon the lips.

Nagpupumiglas siya sa mga hawak nito, nagbabaka-sakaling makatakas.

"Wow, pare. Maladiyosa ang kaputian niya't kagandahan. Nakakasilaw! Mukhang masarap ang isang ito!"

Kita niya kung paano ibinaba ng lalaki ang jeans nito kaya hindi niya maiwasang kabahan.

"Heshiena!"

Isang boses ang narinig niya na tila nagpapabagal ng kaniyang kaba. Isang boses na nagbigay sa kaniya ng lakas. Sino ba 'yon? Tanong ng kaniyang isipan.

"Heshiena . . . my child."

Nag-iba ang paligid na nakikita niya. Isang napakagandang paraiso ang bumungad sa kaniya. Tila ba'y dinala siya sa ibang mundo. May mga iba't ibang klaseng hayop na tila ang saya-saya habang naghahabulan.

Pero ang nakaagaw pansin talaga sa kaniya ay ang mga deer, at guinea fowls.

Muli na naman siyang napatanong. Bakit ba siya nandoon sa lugar na 'yon? Nanaginip lang ba siya? Pero kahit papaano ay naibsan ang takot niya, at napatingin muli sa mga hayop. A bitter smile instantaneously plastered upon her lips.

Napatingin siya sa kawalan. Sana naging hayop na lang siya. Ramdam na ramdam niya ang pag-agos ng kaniyang mga luhang naglakbay sa kaniyang pisngi.

She looked around. Sa hindi kalayuan ay nakakita siya ng dagat. Parang may nag-udyok sa kaniya na lapitan ito at magatatampisaw hanggang sa mapagod siya. Pagkarating niya'y nilapitan niya ang tubig.

Her eyes grew wider when the water receded. Tila ba'y pararaanin siya.

Wala siyang nagawa, sa halip ay umupo na lamang sa buhanginan. Hinawakan niya ang tubig. Pero nagulat na naman siya nang biglang lumutang ito. Hindi naman nagtagal ay kaagad itong bumagsak na parang walang nangyari.

"Heshiena, I'm sorry. Because of me . . ."

Natigilan na naman siya nang marinig niya ulit ang boses na 'yon. Tumayo siya sa pagkakaupo't lumingon-lingon.

"I am sorry for everything, my child . . ."

My child, she thought. Ito ba ang tunay niyang ama? She instantaneously felt sad out of nowhere when she heard the simultaneous whimpers of a man she didn't know.

Nabalik siya sa reyalidad nang maramdaman niya ang mga halik sa iba't ibang parte ng kaniyang katawan. The fear quickly took over her body after realizing that she's still in the arms of danger.

Hindi na niya kayang mabuhay ng ganito. Kailangan niyang lumaban. Hindi na niya kailangan pang umiyak at maging mahina. Kailangan niyang matutong tumayo sa sariling paa.

"Bitawan niyo ako!" sigaw niya sa dalawang bumababoy sa kaniyang pagkatao.

Naglakbay ang kaniyang tingin sa kaniyang pagkababae. Nagbitaw siya nang malalim na buntong-hininga. A sigh of relief.

Pinagpasalamat niya na hindi pa nagalaw ang pinaka-private part ng kaniyang katawan. Kaya buong puwersa niyang tinadyakan ang lalaking humahaplos sa mga masisilang bahagi ng kaniyang dibdib.

The guy in front of her impetuously fell upon the ground and hit his head on the tree. He then lose his consciousness. Ang lalaking nakahawak sa kaniyang mga braso sa likuran ay mabilisang nagulat sa ginawa niya.

She was about to kicked him on his knees when a hard slap on her face preceded her plan. Umikot kaagad ang paningin niya dahil sa lakas ng sampal ng lalaking nakahawak sa parehong braso niya.

She was about to get up but everything went black. The guy who slapped her smiled widely as if like he already get what he wanted.

Hahawakan na sana ulit ng lalaki ang babaeng sinampal niya nang bigla itong lumutang. Dahilan para magsilakihan ang kaniyang mga mata. Ang mas nakakagulat ay dumilat ito.

Her eyes were glowing in gold and unconsciously manipulated a sword using her bare hands. She looked at the guy intensely and emotionlessly. The man's eyes grew a hundred times wider when he saw how her body glowed and realized he's messing with the wrong woman to pleasure himself.

"You disgusting, ungrateful mortal!" the floating woman angrily said. The fear of him grew tremendously. "Kneel and kill yourself before me!"

Ibinagsak ng babaeng nakalutang ang hawak-hawak nitong espada sa harapan ng lalaki. Habang ang lalaki naman ay tila parang napipilitang lumuhod at dahan-dahang dinampot ang espada sa harapan niya.

A ton of tears instantaneously fell upon his eyes and raced down to his cheeks when he grabbed the sword unwillingly. He even asked for mercy and apologized multiple times to spare his life. His shoulders quickly dropped when his supplications were ignored. After he pointed the sword against his chest, he brutally pierced it straight to his heart.

Napabagsak sa lupa ang lalaki habang duguan at hinila ang espada saka itinuon sa leeg ng isa pang lalaking walang malay na nakabagsak sa lupa. She mercilessly slash his neck and the blood indisputably squirted.

When she finally slayed the two men who had the plan to pleasure themselves through her innocence, she instantaneously fell upon the ground fully unconscious.

It seems like there is something awoken inside her.

A seconds have passed since she fell upon the ground from levitating, her senses came back. Hindi niya alam kung anong nangyayari matapos siya sampalin ng lalaking nakahawak sa kaniyang mga braso. She quickly opened her eyes when she suddenly felt someone's presence.

Pagkamulat niya ay hindi kaagad niya ito nakita ang hitsura dahil malabo pa ang kaniyang paningin. Pero sigurado siya na ang presensyang 'yon ay walang hatid na panganib. She wanted to see the face, but it seems like her vision doesn't want to cooperate.

"Who are you?