'Waarom schreeuw je zo?' Ik kijk rond me heen, ik lag in een hol.

Een nachtmerrie, gelukkig! 'Euh, een nachtmerrie, zei ik. 'Weet je het zeker Moonlight?', vraagt mijn moeder. 'Ja, mam. Alles is oké!' Mijn zusje kijkt me onderzoekend aan, een glimlach verschijnt op haar snoet, 'Is mijn broertje bang?', zegt ze spottend. Mijn moeder kijkt me met een bezorgde blik aan. Ze haat gaan liggen en legt haar snuit op haar poten. 'Is het, je weet wel', zegt ze. Ik kijk haar niet begrijpen aan. 'De volle maan, binnen de vierde volle maan krijg jij je gave', zegt ze met angst in haar stem. Ik voel hoe mijn rugharen overeind staan, ja ik was bang, eerlijk gezegd was iedereen bang.  Nu kijkt ook mijn zusje me angstig aan.

'Over wat droomde je?', vroeg ze nieuwsgierig. Ik keek Molla met een geërgerde blik aan. Ik wou het haar wel vertellen, maar ze was nog te jong. En daarbij, ze zou het nooit geloven. Ik bedoel, dat ik haar zou willen redden! We houden van elkaar, heel veel. Maar, ze is een meisje! Één iets hebben we gemeen, eerlijk gezegd meerdere dingen maar oké. We houden van jagen, huilen naar de vollemaan. De volle maan! Direct dacht ik aan mijn nachtmerrie. Ze ging toch niet ontvoert worden bij volle maan? Nee, zo vreet waren de Hellewolf niet! Maar hij leek niet op één van hen, hij was groter en veel sterker! Wie was hij?

'Uhm', hoor ik mijn zusje zeggen,'komt er nog wat van?' 'Nee', zeg ik. Ik zie hoe Molla kwaad word, maar ik negeer haar. Mijn moeder kijkt me niet begrijpend aan. Ze wist dat ik anders was dan de andere wolven.

Als welp werd ik vaak gepest, ik was groter dan de andere, ik kon andere dingen beter dan hen, maar als ze een sprintje deden mocht ik nooit mee doen! Of gewoon omdat ik, nou laat het! Ik haat dit onderwerp! Maar één iets was een voordeel, ik was toen bevriend geraakt met een meisjeswolf. Ze werd blijkbaar ook gepest, maar bij haar was het erger! Plukjes haar ontbroken uit haar vacht, een kleine beed in haar oor en niet te vergeten haar littekens! We sproken altijd af, maar plots zij ze dat het niet meer kon. Ze had haar mate gevonden en die had haar al gekenmerkt. Volgens hem was ik een bedreiging voor haar.

Ik laat mijn blik door het hol dwalen, morgen is er volle maan! Eigenlijk blijft dat het spannendste in onze roedel! Iedereen kijkt uit naar de volle maan, behalve wie nog niet zijn gave heeft. Die heeft pech, zoals mij en Molla. Ik ben ouder dan haar, maar moet dan ook eerst, je weet wel. Mijn moeder is er te bezorgd over. Binnen vier manen is het mijn beurt, en ze staat er helemaal alleen voor! Ja, ik heb nooit mijn vader gekend en Molla heeft een andere vader. Soms vraag ik me af wie hij is? Of dat hij nog leeft! Maar mijn moeder wil er niets over zeggen! Ze wilt niet dat ik hem zoek, ze wild niet dat ik ga! Ik staar weer voor me uit, Molla is al weer in slaap gevallen en mijn moeder ligt bij mijn stiefvader. Hij is super gemeen! Omdat ik niet zijn welp ben! Ik kan daar toch ook niets aan doen! Mijn moeder is te lief voor hem, ze laat hem me schoppen, klappen uitdelen en vloekwoorden smijten naar mijn kop.

Ja, het leven hier is alles behalve perfect! Toch als je een buitenpotje bent! Langzaam doe ik mijn ogen dicht en denk zoal gewoonlijk aan mijn droomwereld, waar alles goed is en geen kwaad!