'Clovia weet je het zeker?', vroeg mijn vader bezorgd. 'Ja, vader.' Mijn vader stond op en haalde onze stamboom uit. Ik keek er naar toe maar er was geen vampier in onze stamhoofd! 'Clovia, welk kleur is je wolf?' Eerlijk gezegd had ik daar nog nooit naar gekeken! 'Weet je het niet?', vraagt mijn vader bezorgd. Ik knikte. Opnieuw keken we naar de stamboom. Wacht! Ik wreef er met mijn hand over. Ja, dat was het! 'Wat doe je?', vraagt mijn vader bezorgd. 'Zie je dat dan niet? Bij een van de foto's is hoger dan de anderen!' Ik wreef met mijn vinger over de juiste foto. 'Die!', zei ik. Mijn vader prutst er wat aan en ja. Daaronder lach een andere foto. Een foto van een vampier!

Geschrokken wankelde ik achteruit. Ik wou nooit van mijn leven iets met een vampier te maken hebben! En daarbij begon ik nog te hyperventileren! Hoe moest ik dat aan Moonlight zeggen. Ik voelde hoe mijn hard brak. Maar de verlangen, je kan het nooit geloven! Ik verlangde naar een vampier! Alleen door die stomme mark! Mijn gedachten en dromen waren de laatste nachten afgrijselijk. Één geringer ik me nog. Ik zag een meisje die vastgebonden was, een vampier stapte op haar af. Ze begon te krijsen maar niemand hielp haar. Hij beed haar en zoog bloed uit haar nek. Toen viel ze flauw, de vampier likte haar hals schoon. Maar voor de rest herinner ik me er niets van! Dit vind ik dus zo hatelijk aan dromen, je herinnerd ze nooit helemaal! Alleen de erge stukken, je nachtmerries.

Mijn vader zat nog altijd voor zich uit te staren. 'Pap, ik ga.' Hij knikte kort maar wou me niet laten gaan. Dat zijden zijn ogen toch. 'Pap, alles komt oké.' Ik snapte dat die woorden niet echt werkten want ik geloofde er zelfs ook niets van! Dus stapte ik toen naar de deur en maakte hem open. Voor ik hem achter me sloot keek ik mijn vader bezorgd aan. Hij zat met zijn handen in zijn haar. En dat kwam allemaal door een domme vampier!

Ik liep naar Moonlight's kamer. Met een ruk deed ik de deur open. Moonlight keek me niet begrijpend aan. Hij was bezig te proberen een boek te lezen. Allen moest hij hem eerst nog leren goed vasthouden. Ik ging naast hem zitten en draaide eerst het boek om. 'Je had hem omgekeerd vast.', zei ik. Maar hij bleef me niet begrijpend aankijken. Langzaam legde ik het boek weg. Ik verlangde al lang om gemarkt te worden door hem. En nu zou ik het echt niet meer lang kunnen volhouden. Langzaam begon ik hem te kussen. Hij werd knal rood maar ik negeerde het. Ik wist dat het nu zou moeten gebeuren. Langzaam draaide ik me om in zijn bed. Hij lach boven mij en keek me met een speels lachje aan. 'Mate', fluisterde ik. Hij kwam dichter. 'Lightje, nu.', zei ik. Hij begon mijn nek te streken. 'Nu?', vraagt hij bezorgd. 'Ja, nu op die twee gaten.' Hij streelde mijn nek weer en kwam toen met zijn mond dichter. Ik voelde hoe zijn tanden zachtjes in mijn nek gingen. En toen beet hij door, een kleine pijnscheut ging door me heen. Maar toen hij het bloed weg lekte voelde ik me al stukken beter. 'Gaat het?', vraagt hij bezorgd. Ik knikte. 'Als ik jou zie kan mijn dag niet meer stuk!' Moonlight begon lichtjes te blozen wat ik eigelijk super schattig vond. Samen blijven we samen op bed liggen. We zitten wat elkaar te plagen en nog van die schattige dingetjes. Deze dag mocht voor mij uren lang deuren. Maar die werd natuurlijk weer verstoord.

'Moonlight ik heb je hulp nodig.', roept Brendan. Als hij eenmaal in de kamer is kijkt hij ons nieuwsgierig aan en zegt: 'Eug, ik zal jullie best maar laten.' Moonligt doet een teken dat hij het anders via de link moet zeggen. 'Er zijn wat rogues problemen en je zal Clovia wat in een ander jasje moeten steken.' Ik kijk hem niet begrijpend aan. 'De vampieren zijn naar haar opzoek dus dat betekend dat ze anders moet ruiken en nog anders er uit moet zijn.' Weer knikte ik. Oké, Clovia transformeren. Komt knorde! Brendan verliet de kamer.

'Wat heeft hij gezegd?', vraagt Clovia. 'We gaan je transformeren.' 'Waarom?', vraagt Clovia bezorgd. 'De vampier, maar trek je er niets van aan. We gaan schoppen en nieuwe parfum komen.' Clovia keek toch wat bezorgd maar toch stond er een grijns op haar gezicht. 'Gaan we?' Ik knik. 'Maar wel na het eten hè!' Ik zag goe haar gezicht vrolijk werd en samen gingen we naar beneden naar de eetzaal. Waar we blijkbaar net op tijd kwamen. 'Ag, daar zijn ze.', zei Brendan met een brede grijns. Clovia grinnikte. Maar ik wist dat dit echt nog een lange dag ging worden. Winkelen? En ik die alleen teenslippers draag. Pf, aan die dingen zou ik nog moeten wennen. Als eten was het enorm lekker en daarna kwam dan iets wat ik nog nooit had gezien, winkels. Wens me succes!

Clovia's stamboom! Of hoe schattig dat Moonlight en Clovia weer met elkaar omgaan! Schattig!