Ik deed mijn ogen open wacht waar was ik? Alles leek zo veel lichter. Ik leefde? Nee, dat was ik eigelijk niet zeker. Ik zag de vampier recht in mijn ogen kijken. Maar wacht! Ik kon ook van zijaanzicht aankijken! Wacht kan ik die dombo dan saboteren. Kon ik dan twee wezens zijn. Ha, ik had door die gast een andere have! Oke  u moest ik mijn andere ik redden. Ik zucht hoe zou ik dat doen? In zijn hoofd kruipen? Waarom ook niet! Nu zal hij iets meemaken. Een glimlach verscheen op mijn snoet. Maar eerst moest ik nog in zijn hoofd geraken. Wacht ik zat in iemands anders hoofd. Dus ik kon die persoon laten doen wat ik wou. Wacht in wie zijn hoofd zat ik? Toch niet die van een weerwolf. Tot mijn opluchting was het een vampier. Dus ik zou hem kunnen bijten of misschien doden maar dan wel langzaam. Oke ik mocht er niet te lang over nadenken. Ik lied de vampier op de irritante gast afstappen en viel hem met een schijnbeweging aan. De dombo wist niet wat te doen en wankelde achterover. Daar maakte ik gebruik van. Ik maakte mijn wolf grood en beet die gast in zijn nek. Ik voelde hoe zijn botten zich maanden onder mijn kiezen. Ik proefde ijzersterk in mijn mond. Zou in hem opeten? Ooit had ik in een legende gehoord dat als je je vijand opat je zijn gavés overnam dus wat had ik te verliezen? Zelf was ik geen mens dus ik kon het toch maar proberen? Langzaam slokte ik hem binnen. In mijn ooghoek zag ik dat er vampiers me bang aankeken. Daar maakte ik natuurlijk gebruik van. Ik keek er één recht in de ogen aan en liet mijn tong langs mijn lippen gaan. Om er nog eens een schepje bovenop te doen liep ik langzaam naar een vampier. Ik zag dat hij nog  bleker werd dan normaal en grijnsde. Waardoor de vampier nog banger werd en gewoon wegliep! En hij was niet de enige die wegliep, hij werd gevolgd door zijn makkers. Oke wat ik had gedaan was ook niet de ormaalste zaak van de wereld maar dan nog! Ze waren veel banger dan de herten waar ik  vroeger op moest jagen. Dat was... Ik mocht niet terugdenken aan die tijd. Nu moest ik iedereen in veiligheid brengen en maken dat alles weer normaal is en Clovea.  Het deed verschrikkelijk veel pijn om zo ver van haar vandaan te zijn. Ik miste haar met heel mijn hard. Maar nu moest ik mijn eigenlijk roedel helpen. 

Ik liep over het slachtveld. Het slechtvalk van weerwolven en vampieren. Waar was Brendan? Ik keek naar de lichamen. Hij moest hier ergens zijn. Maar waar? Hoe kon ik hem opsporen? Via zijn heur? Een zucht verliet mijn mond of beter gezegd mijn bek. Ik voelde zijn aanwezigheid. Ook al was die zwak. Ik keek weer in het rond. Wat moest ik doen? Ik kon toch niet mijn broer hier laten. Nu sprong ik op de lijken. Het voelde vord aan. En zag allemaal bloedvlekken op de lijken. Wacht dat waren voetsporen! Had een vampier overlevenden in de hoop gezocht, slaven? Ik volgde het spoor. Hoe meer stappen ik naar voren zette hoe sterker de heur van bloed.  Er was hier nog iets anders gebeurd. Ik keek in het rond dit was niet gedaan door een vampier. Maar door een... Ja, daar lag hij. Ik hoopte maar niet dat hij dood was. Ik wou er wel naartoe gaan maar ja. Wat zou jij doen als de grond vol bloed lag. Dan hing je er toch ook niet in staan en zeker niet als de persoon die daar verantwoordelijk voor is in die in het midden van het bloed sop lag. Maar die iemand herkende ik. Het was mijn neefje. Was dat zijn gave? Bloed vergieten? Ik moest er niet aan denken. Zou ik nu naar hem toegaan ik wist trouwens niet of hij nog bij bewustzijn was. Als ik met mijn gewone poten in het bloed ging gaan ging hij me niet herkennen en kon het zijn dat hij me neer haalde. Dus veranderde ik me in mijn grote vorm. Oke als hij me nu niet herkende dan was hij echt dom. Komop ik was een van de enige die zo groot kon worden. Langzaam stapte ik naar hem toe. Ja, ik was voorzichtig omdat ik niet wist wat er ging gebeuren. . 'Brendan.', fluisterde ik. Het bleef stil. Ik pakte zijn schouder vast en begon hem lichtje met mijn poot door elkaar te schudden. Maar hij bewoog niet. Ik moest hem naar huis mee nemen. Nu was ik blij dat hij in zijn wolf vorm was. Zo kon ik hem gewoon in mijn bek houden. Ik liep wat later terug naar huis met Brendan in mijn bek. Toen ik aankwam trokken sommige weerwolven bleek. Het is Brendan de zoon van de Alfa!  Haal hulp hij is er slecht aantoe! Ik zag dat er een weerwolf teken deed dat ik hem moest volgen. Hopelijk kwam het al goed.