Pov. Divasco

We kwamen uit het hol. Ik rook haar geur! Waar was ze? Ik deed een teken aan een van de lakeien dat ze moesten verder zoeken. Na een uur of drie was ik haar spoor kwijt. Ik bleef rondslenteren maar bleef maar denken aan het meisje, mijn mate. Onze eerste ontmoeting was niet de beste ontmoeting dat je kon voorstellen. Een grotendeels kwam het door haar geur. Iets wat iedereen vreesde, een weerwolf. En dat moest mij weer overkomen. Ik wist al lang dat ik niet haar enige mate zou zijn. Maar de anderen zou geen kans maken! Het is zeker z'n klein wolfje waarvan een vogel zelf nog niet bang is! Ik begin wat te grinniken. Of wacht, mijn vleermuis is kleiner dan een weerwolf! Paniek overspoeld me. Ik moet iets bedenken en dan ook nog wat snel! Vlug deed ik een teken dat ik terug wou naar het kasteel. We veranderden allemaal in vleermuizen waarvan ik de grootste ben. Samen vlogen we terug naar het kasteel.

'Ach, daar ben je.', zei de koning. Ik lachte. 'En weet je meer?', vroeg hij nieuwsgierig. Ik knikte van neen en staarde naar de grond. 'Ben je bang?' Ik rechte direct mijn hooft en lied mijn hoektanden zien. 'Ik laat je wel alleen.' En toen stapte mijn vader weer naar zijn troon. 'Vader, vader.', hoorde ik Latino zeggen. 'Hoeveel moet ik je nog zeggen dat je naar hier moet vliegen!', zei de koning geërgerd. 'Maar vader, ik kan nog niet veranderen in een vleermuis!' Ik keek hen grinnikend aan. Nadat ik me in een vleermuis kon veranderen dacht hij dat Latino dat toen ook kon. 'En dat zeg je me niet?', zegt de koning geërgerd. 'Vader, ik heb het al meer dan 1000 keer tegen je gezegd!' 'Uit mijn ogen!', schreeuwt de koning. Waarop Latino uit de zaal liep. 'Niet lopen maar vliegen!', brulde de koning.

En dat gebeurde dagelijks. Ja, mijn vader begon wat vergeetachtig te worden alleen de belangrijkste dingen wist hij nog. Latino is mijn jongste broer en een echte sloeber. Zoals mij heeft hij bruin haar en donkerbruine ogen. Alleen is zij gezicht smaller en scherper en is hij een kop kleiner. Op weg naar mijn kamer kwam ik niemand tegen. Toen ik voor mijn kamerdeur stond bedacht ik me. Ik wou nog wat meer weten over weerwolven dus ging ik op weg naar de bibliotheek. Blijkbaar was de bibliotheekpersoneel er niet. En dat betekende dat ik de boeken zelf moest zoeken. En even om te zeggen hoe groot de bibliotheek is. Ongeveer 2 kerken bij elkaar en dan was dat nog maar het eerste verdiep! En als je één nadeel wild weten, ze staan niet per genre gesorteerd of over wat het gaat! En hier begint mijn zoektocht.

3 uur ging voorbij en ik was nog maar twee planken verder! En zo ging het door en door, tot ik het gewoon opgaf. Morgen kom ik wel terug.

Terug op weg naar mijn kamer kwam ik weer niemand tegen. En ik moet eerlijk zijn. Na een tijdje begint dat echt te vervelen! Pfff, en nu nog een deur en dan nog een deur en dan nog een deur en dan nog... Nee, dan was ik er. Ik deed mijn deur open. En daar lag mijn eten. Ze zag er nog niet mis uit! Maar ze was niet mijn mate! Ik had haar gekroond tot mijn bloedvooraad. Ze kreeg gezond eten en werd verwend en toch bleef ze maar jammeren. Voor alle duidelijkheid het was een mens geen vampier. Ik zou nooit vampierenbloed willen drinken bag! Ik stapte op haar af en deed een doek voor haar mond. Ze wist wat er komen zou. Mijn maaltijd.

Wat vinden jullie van Divasco? Of Latino?

Nog iets, In de ban van de wolven door eva20072003 is een mooi boek! Maar persoonlijk vind ik Protectors of the Moon van TheFirstSnowflake een echt aanrader ook al is het nog maar één hoofdstuk!