Ik lig in het hol, iedereen is al aan het slapen. Maar bij mij lukt dat niet! Ik wil eigenlijk echt weten wat mijn gave is! Hopelijk geen nutteloze gave! Ook begrijp ik één iets niet van Gliver. Normaal kan je niet lang zonder je mate! En dat vond ik echt raar want hij werd er zelf niet eens door aan getrokken! Ja, normaal word je aangetrokken van je mate! Of kwam dat door dat ze nog niet gemarkeerd was. Pfff, waarom. Soms deed hij ook raar. Nou, je weet wel. Zijn geur is anders en zijn manier van doen. Ik kan het echt niet thuisbrengen! Misschien omdat hij van een andere roedel komt, maar dan nog. Ik keek rond me heen. Waar is Gliver? Vlug loop ik uit het hol.

'Ach, ik dacht dat je niet meer zou komen?', zei Gliver. Hoe was hij zo stil naar buiten gegaan? Maar ik vroeg het hem niet, ik moest hem vertrouwen. 'Naar waar gaan we naartoe?', vraag ik gehaast. Ik wou niet dat de andere wolven door hadden dat ik weg ging. 'Kom volg me, ik ken hier een tof plaatsje!', zei Gliver. Iets in me wou hier blijven maar ik wist dat ik mijn gezin dan in groot gevaar zou brengen dus liep ik achter hem aan. 'Waar wil je naartoe?', vraagt hij me. 'Ergens alleen zonder andere wolven.' Hij knikte goedkeurend, daar was ik blij om.

Na een tijdje wandelen bereikten we een groot hol. Ik dacht dat ik gezegd had dat ik alleen wou zijn! Maar toe zei Gliver :'Dit is het hol van mijn roedel.' 'Waar zijn ze dan?', vroeg Moonlight. 'Ja, hoe zou ik het zeggen. Vroeger was was er een vrouw en mijn vader, ze woonden in dit hol. Op een dag ontmoete mijn vader een andere vrouw, zijn mate. Zijn vrouw moest direct uit het hol gezet worden en verdween. De eerst geborene van die twee was ik. Daarna kwamen er nog 5 welpen. Maar de vrouw liet het daar niet bij! Ze wou wraak nemen wat mijn vader haar had aangedaan, ook noemden ze onze rogues. Dat zijn mensen die geen roedel hebben. Maar nu terug naar die mevrouw. Haar vraag was heel slecht. Zoals gewoonlijk maakte ik een wandeling in het bos. Toen ik terug kwam rook ik een verdachte geur, bloed. Hoe dichter ik kwam bij mijn hol hoe sterker! Toen ik eindelijk het hol in zicht had zag ik de vrouw staan. Ik verstopte me achter een boom. Ik zag mijn ouders buiten liggen, helemaal bebloed. Maar dat was niet het ergste! Ze bleef mijn ouders schoppen ook al waren ze al dood. Ja, dat kon ik zien aan hun glazen ogen. Toen ze eindelijk weg was ontdekte ik dat niet alleen mijn ouders dood waren maar ook de rest.' Ik keek hem met medelijden aan. Wat was dat erg, ik had gemiste mijn moeder nog! ' het komt niet zo gepast maar ik ben echt moe.' Hij knikte en deed een teken dat ik hem moest volgen. Toen ik neerlag voelde ik hoe ik direct in slaap viel.

Hadden jullie dit verwacht van Gliver? En nog iets rogues komt dat je niet bekent voor? Zo ja, reageer dan zeker op dit hoofdstuk!