Toen ik in de zaal kwam zaten er allemaal wolven en mensen die op een schijf met 4 poten en een leuning. Hoe moest ik daar op geraken? Ook stond er een enorme lange plank met poten. Daarop lag een rode stof. In de kamer stonden er nog andere dingen die ik niet kon benoemen. Toen zag ik hem. Mijn broer was weer veranderd in zijn mensenvorm. En kwam achter me staan. Zonder mijn toestemming hof hij me op en zette me op een van die rare dingen. In mijn oor hoorde ik dat hij iets bromde, 'Waar je op zit is een stoel. En voor je licht bestek waar mee je moet eten, dat ijzer. Dat glas moet je niet gebruiken ze zullen een kommetje met water geven waar je uit kan drinken.' Ik bedankte hem. Ik zag hoe er een glimlach op zijn gezicht stond. Hij hield zeker ervan dat alles in orde was. Toen de kip op tafel was kreeg iedereen een stuk. Ik pakte het scherpste ijzeren ding tussen mijn poten. Naast me keek een meisje toe hoe ik aan het sukkelen was.

Ze pakte mijn bord en pakte dat scherp ijzer en dat met die tandjes. Daarmee sneed ze mijn vlees in kleine stukjes. Ik keek haar dankbaar aan. Ik nam dat ijzeren ding met tandjes en stak een stukje kip in mijn mond. Eerst dacht ik dat het naar bloed zou smaken. Maar nee, het smaakte naar iets zoets en sappig. Ik was echt verast! Ook mijn broer! 'Ik heb nog nooit een wolf met een vork zien eten.', zei hij. Ik keek hem niet begrijpend aan. 'Hoe bedoel je?', vraag ik. 'De andere proberen het zelf niet en zitten met hun bek in het bord en lekken die dan nog eens uit. Maar ik ben blij dat je het probeert.' Ik knikte, dus ik was hier niet de eerste. Maar ik zegde er niets van. Daarna kreeg iedereen een taart, (dat had het meisje naast me uitgelegd). Maar ik kreeg een mals stuk vlees. Smullen!!!

Na het eten kreeg ik nog een rondleiding door het huis. Ook kreeg ik een eigen kamer. Één nadeel, ik kon de deur niet alleen open. Ja, soms verlangde ik echt hoe mijn mensenvorm er uit zou zien. Één iets weet ik, de ogen blijven het zelfde in je mensen of wolvenvorm. Nu lig ik op een bed. Mijn deur staat op een kier. Binnen twintig minuten moet ik een proef begaan. Ja, een echte proef! Wat ik moet verwachten? Geen idee, of wacht eens. Morgen kreeg ik mijn gave, was dit een voorbereiding? Zelf zou ik het wel nog te weten komen. Ergens diep van binnen miste ik wel mijn mam en een heel klein beetje Molla. Het was zo anders zonder hen. Ook dacht ik aan Gliver. Hij had gezegd dat hij een rogues was. Maar er waren er te veel! Ze wouden binnen dringen en onze roedel aanvallen.

Ja, mijn broer had me alles in de kleinste hoekjes uitgelegd. Plus ook een paar mensenwoorden. Anders wist ik niet dat ik op een een bed lag. Ook heeft hij mij gewoontes aangeleerd zoals: veeg je voeten af op de mat, wees beleeft, loop trots ... En nog iets, ik ben te weten gekomen hoe mijn broer noemt. Brendan, wat het betekend geen idee. Maar nu ik hem beter ken is hij super lief en kan je alles aan hem vragen. Ja, hij is de toekomstige alfa! Daar ben ik voor hem heel blij om. Ook hij heeft nog geen mate. Maar tegen één iets kan hij niet tegen, hem tegenspreken. Daarom is hij net zo rechtvaardig.

Iets tikte op mijn deur. 'Binnen.', zei ik.

Wie zou er aan de deur staan? En Brendan is de toekomstige alfa!

Op naar de 100 oogjes!!!