'Er zijn al 20 minuten voorbij.', zegt Brendan. Ik kwam overeind en volgde hem de kamer uit. 'Weet je wat er zal gebeuren?', vraagt hij. 'Neen.' Plots kijkt hij me met een brede grijns aan. 'Het is de eerste keer dat je niet knikt als ik een antwoord geef!' Hij pakte me vast in zijn armen. Voor hem was ik meer een hond. Maar eerlijk gezegd vond ik het niet zo erg. Ik werd graag verwend. En daarbij, ik was eigelijk niet zo groot! Hoe dat in mensenvorm zou zijn? Ik denk middelmatig. Ook bekeken de meeste me niet als een zoon van de alfa. Ja, ik verstond de meeste niet! Maar nu beschouwen ze soms dat ik Brendan's mate ben! Wanneer ze dat zeggen schieten we allebei in de lach. Nu kennen we elkaar al zo goed! En we kennen elkaar nog geen halve dag!

'We zijn er.', hoor ik Brendan's stem zeggen. Hij zet me op de grond en doet de deur open. We zijn in een training's blok aangekomen. Het is heel groot, en enorm hoog! Het is zelfs hoger dan de bomen! Ook staan er verschillende toestellen. Ook bleek er niemand anders in de zaal te zijn. Ging Brendan me les geven? Het leek alsof dat hij wist wat ik daarnet dacht want hij zei: 'Ja, ik zal jou training lessen geven.' Ik was wel blij, maar wat moest ik me voorstellen? Zou ik het wel goed doen? 'We zullen beginnen met de basis. Wees maar niet ongerust ik zal je alles heel goed uitleggen.', zei Brendan. 'Kom we gaan eerst om die mat zitten.' Ik liep er naar toe en sprong er op.

'Dus, als je veranderd van wolf naar mens heb je geen kleren aan. Daarom zie je soms een kledingstuk hangen aan een wolf.' Ik knikte, daarom liepen er sommige met lappen aan hun poot. 'Morgen krijg je je gave, wat dat is weer ik niet. Maar onze roedel heeft een hele sterke gave. Normaal zal die van jou nog sterker zijn omdat je in 2 roedels bent opgevoed. Je krijgt er één van de maan en de anderen van ons. Dus we zullen nog dan moeten uitzoeken wanneer je die krijgt.' 'Binnen de 2 de volle maan.', antwoordde ik. 'Dus je weet wanneer je hem krijgt? Dat is dan weer iets minder dat ik moet uitzoeken. En waar zat ik weer, o ja. Zeg tegen niemand welke gave je hebt. Want dan weet hij je zwakste punt! Alleen aan mij, want ik ben voor paar weken of maanden je meester. En als je problemen hebt kan je die altijd aan mij zeggen. Maar bewaar die voor in de training. Eerst zal ik je leren spreken via een link in je hoofd. Later zal ik je wel de juiste naam zeggen, maar anders zou je het niet begrijpen.' Ik knikte vrolijk.

'Het is wel een voordeel dat je in je wolven vorm bent, want anders lukt dat niet.', zei Brendan. Plots hoorde ik iemand iets in mijn hoofd zeggen. Was ik gek geworden? Ik keek om me heen. Het kon Brendan's stem niet zijn want zijn lippen hadden niet bewogen! 'Ben je vergeten wat ik zei?', hoorde ik een stem in mijn hooft zeggen. Nu begreep ik wie er in mijn hooft praat. Het was Brendan! Ik probeerde iets terug te zeggen, maar dat ging echt moeilijk! Maar ik gaf niet op! Ik bleef en bleef proberen. Één uur ging voorbij, maar nog altijd zonder resultaat! Na 2 uur kon ik al één letter doorgeven. Na 4 uur het eerste uur en na 6 uur een zin. Zo zatten we een lange tijd bezig tot dat er iemand binnen kwam.

'Het eten is klaar.', zei een meneer. Hij had kort kastanjebruin haar, bruine ogen en droeg een kostuum met daaronder zwarte schoenen. Wie was hij? In mijn hoofd hoorde ik Brendan zeggen:'Dit is een van de bewakers, kom maar vlug mee.'

Toen we eindelijk buiten waren zag ik dat er nog andere blokken waren waar mensen uit kwamen. De meeste gingen naar een groot gebouw dat zij het restaurant noemden. Maar wij hadden een privé kok! En die kon echt overheerlijk koken!

'Ach de laatkomers.', hoorde ik iemand zeggen. Ik verontschuldigde me en ging aan tafel zitten met hulp van Brendan. Ik denk dat dat een gewoonte ging worden. Tenminste zolang ik wolf ben. Ook nu zat dat meisje weer naast me. Wie zou ze zijn?

Hè, wat vonden jullie er van? Welke krachten zou Moonlight hebben? En wie was dat meisje naast hem?

En we staan op de 84 ste plaats in weerwolven!
Zoals mijn volgertjes al wisten.