Chapter 33: The Dagger

His tremendous presence was enough reason for us not to underestimate his ability. He was once the leader of Vienzara Clan, probably stronger than the current leader and father of Yngritt Vienzara.

"Lord Viero? So technically, kakampi natin siya?" asked by Albina. "Vienzara Clan is one of us now, Lord Viero! Come on. Pag-aawayan pa ba natin 'to? Join us, too!"

"Hush, Albina." Siniko ko ang babaeng katabi. "He's no longer part of Vienzara Clan. He is a retired leader and now an elder. That means... he's close to The Five Cloaks. He's our enemy."

"No. Hindi natin siya kakayanin kahit na magsama-sama tayong tatlo," bakas ang pagkabahala sa tinig ni Erikson. "Holy shit. He is just one of the many."

Lord Viero halted his horse just a few meters from us. Behind the shadow of the hood of his cape was two pair of flashing bloody eyes staring straight at us.

"Who among you is Astra?" Even his baritone voice was intimidating.

Humigpit ang kapit ko sa braso ni Erikson.

"Crush ka yata, Astra," bulong ni Albina.

Napasinghap ako nang dumiretso sa akin ang tingin ni Lord Viero. "You are outnumbered. My co-elders have arrived here, too and now fighting with your allies. It's not too late to give up now."

"No! Hindi ako makakapayag." Humakbang paabante si Albina. "Nag-umpisa na rin kami, kailangan na lang naming tapusin. Sayang ang free beauty treatment ko."

"Albina!" Napasigaw ako nang makitang lumutang sa ere si Albina at hindi makagalaw. Lumabas ang dalawang manggagamot sa likod ni Lord Viero. Sila ang may hawak kay Albina.

"Hindi kayo kailanman mananalo laban sa kanila," madiin na banggit ni Pinunong Viero. "Ngayon pa nga lang ay halos magapi na kayo. Give it up now before even The Cloaks have arrived here."

Albina might be suffocated but she managed to scream, "Not even in Mars!"

"Stop!" Erikson prepared to attack when the witches clutched their hands even more which caused Albina to vomit blood. "What the fuck, witches? As long as I remember you have no rights to interfere with vampires' business. Drop her now!"

"No," one of the two witches responsed. "We have united with them. Iisa lang naman ang layunin namin. Iyon ay ang mapabagsak ang nagpasiklab ng digmaan na ito."

"Walang kinalaman si Albina sa inyo!" Erikson tried to negotiate. "I am friend with Brixton!"

"Erikson!" I warned him but he ignored me.

"Kung may dapat man kayong pagbuntungan ng galit maliban kay Brix, ako 'yon." Dahan-dahan na inalis niya ang pagkakahawak ko sa kanyang balikat. "Take me instead."

"E-Erikson..."

"You are no hero, Mr. Nadija!" Muling nagsuka ng dugo si Albina. "Stop this bullshit. Itakas mo na lang si Astra!"

"Shut up, Miss Montereal. I can't just leave you here."

Nagawa pang tumawa ni Albina sa kabila ng paghihirap. "Crush mo ako 'no? Kaya hindi mo ako magawang iwan?"

"Bitiwan niyo na siya!" Humakbang pasulong si Erikson. "Ako ang kalabanin ninyo."

"Mr. Nadija! Are you out of your mind? Kapag napahamak ka, mapapahamak din si Astra!"

"Stop blubbering. I can take you both," said by the witch.

"Stop!" Napasigaw ako nang makitang maging si Erikson ay lumutang sa era. Mabilis kong kinuha ang aking mga palaso at tinutok ito sa mga manggagamot. "Bring them down."

"You can save them both," Lord Viero butted in. "Help us encourage Brixton to drop this blasphemy war against the Five Cloaks. You can never win."

Humigpit ang pagkakahawak ko sa mga palaso.

Biglang nakawala si Erikson sa pagkontrol ng mga maggagamot. Akala ko ay siya lang ang gumawa no'n pero nakita ko sa likod ng nakatumbang manggagamot si Lady Vienzara, hawak niya ang puso nito.

Sa isang iglap ay nakalapit ito sa amin at binitiwan ang puso ng manggagamot sa harapan ni Lord Viero. "Did you like my present, Lord Viero?"

"Lady Vienzara..." Natuwa ang tinig ni Lord Viero.

"Drop my bitch!" Tumumba ang natitirang manggagamot na may hawak kay Albina. Umismid si Lady Nathalia at hinawi ang buhok. "Walang mananakit sa kanya kung hindi ako lang."

Mabilis na kumilos si Erikson at sinalo si Albina na nanghihina.

Dinaluhan ko rin sila. "Are you okay?"

Albina laughed as she spat blood out of her lips. Madiin na tiningnan niya si Erikson. "What was fuck was that, Mr. Erikson Nadija? I told you to run!"

Erikson shook his head. "I am no hero but I am not a coward either, Miss Albina Montereal."

"Damn. Do I owe you something now?"

"Yes. Stay alive."

"Kami na ang bahala rito!" Napatingin ako kay Lady Nathalia. Sila ngayong dalawa ni Lady Vienzara ang nakaharap kay Lord Viero. "Go to the castle and meet Nigel Hezuera. Naroon na rin sina Celeste at Randolf."

Lord Viero remained quiet. Tila pinanunuod niya lang kaming magdesisyon.

"No. Join them, Lady Nathalia," said by Lady Vienzara. Mahigpit ang pagkakahawak nito sa ispada. "Lord Viero is a Vienzara. It will be a pleasure to fight him alone."

"Fine!" Lumapit sa amin si Lady Nath. "Can you still walk, Miss Montereal?"

Marahas na inalis ni Albina ang nakaalalay na kamay ni Erikson at mag-isang tumayo. Nag-inat pa ito ng katawan na parang walang nangyari.

"Naka-fourteen and a half na ako. Ikaw, Nathalia?"

"I lost the count."

"Nine is not even that forgetabble," Albina rolled her eyes.

"I think she's fine," sambit ko.

"Go now!" sigaw ni Lady Vienzara.

Humakbang ako nang ilang beses pasulong sa kanya. "Please be safe, Lady Vienzara."

She turned her head to my direction before closing the remaining distance between us. "If you ever crossed path with my father, tell him to keep fighting..."

I froze. What does that mean?

"Let's go, Astra!" anyaya nina Lady Nath.

Bumaling ako kay Lady Vienzara. "You will live."

She smiled. "I will try..."

"No!" I grabbed her arms when she was about to turn her back. "You need to live and witness the second generation. You need to be there when it happens, Lady of Vienzara."

She let out a weighty sigh. Inalis na niya ang pagkakahawak ko sa kanyang braso. "Go now..."

Tumango ako at tumakbo na sa mga kasama. Bago kaming tuluyan ay nakita kong bumaba na sa kabayo si Lord Viero. Kinakabahan man pero alam kong makakayanan ito ni Lady Vienzara.

Bahagyang tumila ang ulan. Hindi 'yon naging maganda dahil mas lumaki ang mga apoy na nakabalot sa buong lugar. Eveything was a mess now. Halos hindi na makilala ang payapang lugar na ito.

"The long night isn't over yet..." I whispered.

"It's barely starting..." ani Erikson.

"Wait." Kumunot ang noo ko. "Nasaan sina Lady Nath at Albina?"

Napagtanto kong kaming dalawa na lang ni Erikson ang naglalakad.

"Shit. Oo nga..."

I swallowed. "We need to find them."

"Mr. Nadija..."

Dumiretso ang tingin ko sa isang babaeng nakatayo sa gilid ni Erikson. Nanlumo ako nang makitang maging ako ay nagaya na rin. Kung ano ang suot ko at hawak ay gano'n din sa kanya. Maging ang aking boses ay gayang-gaya nito.

"Holy—" Erikson stepped back, confused.

"N-no. Erikson..." tawag ko sa kanya. "Wala kang dapat na ikalito."

"Sa tingin mo ba ay magagaya mo ako?" tanong ng babae sa akin. "You can only try."

I shook my head. "Erikson. She's copying me..."

Humalakhak ang babae. "He's not a fool to believe you!"

"A-Astra..." Nagpalipat-lipat ang tingin ni Erikson sa aming dalawa. "I-I'm sorry. This is fucking hard!"

Damn it.

"Stop copying me!" I yelled. Ako ang unang umatake gamit ang ispada ngunit sinanggala ito ni Erikson. "Mr. Nadija. Wala tayong panahon para sa ganito. Don't be deluded."

"I told you, Erikson! Ang unang umatake ang manggagaya!" sigaw ng babae na prinotektahan ni Erikson. "Damn. Ano pa ba ang dapat kong sabihin para paniwalaan mo ako?"

I bit my bottom lip. Naiinsulto ako sa babaeng 'to at sa paraan nang panggagaya niya sa akin. I would never beg like this. I would never beg to be understood.

Fucking hell!

"Fine! I am fucking done here." That's when I stepped back. Binaba ko na ang hawak na sandata. "Kung siya ang paniniwalaan mo, magsama kayong dalawa!"

Mabigat man sa loob ay wala akong nagawa kung hindi ang talikuran sila. Hindi ako makapaniwalang nalinlang si Erikson. Masyadong nakakainsulto!

Matapos ng mga pinagsamahan namin ay gano'n lang siya kadaling nalinlang?

Naramdaman kong may pag-atake sa likod ko kaya naging alerto ako. Umiwas ako nang umamba si Erikson na sasaksakin ako sa likod. Mas lalo akong nanlumo.

"W-what is that?" I felt the lump in my throat. "Did you just try to attack me?"

"I'm sorry but I can't let you go just like that," madiin na banggit niya na mas lalo akong ikinasar. "Hindi kita hahayaan na makabiktima pa ng iba."

I laughed sarcastically. "I can't believe this is happening."

"You can never copy Astra."

"Stop!" Naramdaman kong nag-init ng mga mata ko sa sobrang galit. "Kung hindi mo ako paniniwalaan, fine. Pero huwag na huwag mong ipapamukha sa akin na ako ang manggagaya rito."

"You are!"

"No! You are just a fool!"

Humigpit ang pagkakahawak niya sa sandata. "I'm sorry but I need to finish you now."

I bit my bottom lip as I raised my sword. "Get it then."

Natigilan ako nang may tumamang palaso sa dibdib ko. Dumiretso ang tingin ko sa babaeng nagkakasa pa ng panibagong palaso na itatama sa akin.

"Ako ang tatapos sa 'yo dahil ako ang ginaya mo..."

"Stop now, Astra. Ako na!" ani Erikson.

Feeling betrayed, I stared at Erikson.

"No! Let me do the pleasure, Mr. Nadija! Goodbye, fake bitch."

Bago pa man ako mapanang muli ay naunahan ko na ang babae. Mabilis akong nakaikot sa likod niya. Hindi ako nag-aksaya ng panahon na gilitan siya sa leeg.

Her muffled scream while bleeding had become music to my ear. Hindi ako nakuntento sa gano'n lang. I've never used my fangs before so I did use it this time. I bit her neck as deep as I could and suck the blood off.

Nang makuntento ay binitiwan ko rin ang babaeng walang-buhay. Nagbalik na ang totoong anyo nito. One down but the heavy feeling inside me didn't budge.

"I-I'm sorry, Astra..."

I nodded. "It's fine. Magaling lang talaga silang manggaya."

Erikson nodded. "Muntik na akong malinlang."

Lumapit ako sa kanya at binigyan siya ng mahigpit na yakap.

"I'm really sorry, Astra..."

He hugged me back.

Slowly, I penetrated the point of my sword on his chest. Unti-unti ring lumuwag ang pagkakakapit niya sa akin kaya mas hinigpitan ko ang pagkakakapit sa kanya.

I put my lips near his ear. "You did well but forget something. No matter what happens, Erikson will never attack someone who looked exactly like me."

Napaluhod ito nang bunutin ko ang ispada sa kanyang dibdib. Hindi ko siya hinayaang bumagsak sa sahig. Hinawakan ko ang kanyang buhok at tiningala sa akin.

Umaagos sa kanyang bibig ang dugo.

"We will win this war..." I whispered before beheading him.

Humiwalay ang katawan niya sa hawak kong ulo. Binitiwan ko ito kasama ng aking ispada.

Tumingin ako sa dibdib ko. Binunot ko kanina ang palasong tumama sa akin pero naiwan sa loob ang ulo nito. Dahan-dahan ay pinasok ko sa dibdib ko ang aking kamay.

Napapikit ako sa sobrang sakit. Nang makuha ang ulo ng palasong sa dibdib ko ay inamoy ko ito. Napailing na lang ako. Hindi man lang nila nakuha ang lason ng aking mga palaso.

Bathing in my own blood, I leaned and pick up my sword.

I need to find the others.

Naikot ko na ang buong lugar ngunit hindi ko mahanap ang mga kasama ko. Minabuti ko na lang na tahakin na ang daan patungo sa kastilyo. Baka naroon na rin sila.

"May hinahanap ka ba?"

Naging alerto ako nang magpakita ang isang lalaking nakakapa rin. Pero mabilis na bumagsak ang mga balikat ko nang makita kung sino ang hawak niya.

"A-Astra..." Halos hindi na makagalaw si Albina.

Nanlumo ako nang makitang may nakatusok na kahoy sa dibdib niya. Unti-unti ay bumabaon ito. Iyon ang sa tingin kong dahilan kung bakit nanghihina siya.

I raised my sword. "Release her."

The elder laughed. "That's what a human would say."

"I will fight you."

"N-no..." Albina shook her head. Her voice was feeble and coming from extreme drought. "J-just go, Astra."

I couldn't waste time. Without thinking, I attacked him. Sa isang wasiwas lang ng kanyang ispada ay nagawa niyang patalsikin ang sandata ko.

Mabilis akong tumakbo para kunin sana 'yon pero may nauna na sa akin. Binigay sa akin ni Celeste ang ispada.

"Ayos ka lang, Astra?" she asked.

"Shit. A dagger..." Sumulpot sa likod niya si Randolf. Nakatingin ito kina Albina. "She's..."

"No." I shook my head. "We need to help her."

"He's one of the elders. Damn it." Randolf looked frustrated. Bumaba ang tingin nito kay Celeste. "Isama mo na si Astra. Mauna na kayo sa kastilyo."

"No." Umiling si Celeste. "Hindi ka namin iiwan dito. You said it yourself, he's one of the elders."

"Just leave!" Albina yelled.

Sabay-sabay kaming napalingon sa kanya.

Albina was crying blood. Her skin was turning dark.

"J-just run, please?"

"Astra. Ako ang aatake sa harapan, ikaw ang aatake mula rito," bulong ni Randolf. "Use your arrows and shoot his head. Hindi mo siya matatamaan pero mababaling sa 'yo ang atensyon niya. Kukunin ko si Albina."

"Fucking go now!" Albina yelled again.

"Got it," I mumbled.

Hinawakan ni Celeste ang kamay ni Randolf. "Be careful..."

"I know..."

Umamba na ng pag-atake si Randolf kaya hinanda ko na rin ang mga palaso ko. Saka ko lang napagtanto na iilan na lang ang natitira. Hindi magtatagal ay mauubusan na ako ng bala.

"Now!" Randolf ran towards them.

Gamit ang isang kamay lang ay nagawang pigilan ng lalaki ang pag-atake ni Randolf. Doon ko pinakawalan ang mga palaso ko. Napaatras si Randolf nang sipain siya sikmura ng lalaki saka nito sinanggala ang mga palaso ko gamit ang kanyang ispada.

Randolf attacked again. But this time he was not alone. From the back, Erikson and Lady Nathalia attacked too. Nabitiwan ng lalaki si Albina dahil kinailangan nitong umiwas. Nagawang mapunit ni Erikson ang kapa ng lalaki.

"Mga lapastangan!" sigaw ng lalaki.

Binuhat ni Randolf si Albina at dinala sa amin.

Nanuyo ang lalamunan ko nang makitang lumitaw na ang mga itim na ugat sa mukha ni Albina. Halos hindi na namin siya makilala. Sinubukan kong bunutin ang punyal ngunit bigo ako.

"I can't!" Napasigaw ako sa pagkadismaya.

"Ako na." Lumuhod si Erikson at sinubukan din 'yong kunin. He struggled and failed in the end. "Shit. Shit. Fuck!" Napasuntok ito sa lupa.

Albina chuckled as she shook her head.

"Remove the dagger," madiin na banggit ni Lady Nath sa lalaki.

Mas lalong lumakas ang pagtawa nito. "Bakit ko gagawin 'yon?"

"I said remove it," kalmado ngunit nagbabantang sambit pa ni Lady Nath.

Nung hindi kumilos ang lalaki ay tila naging hangin sa sobrang bilis si Nathalia. Paikot-ikot at tanging ang hangin lang ang nagpapahayag na nasa paligid lang siya.

"T-that's so fast..." bulong ni Randolf.

"Remove it." Nathalia's voice was echoing around.

Bakas sa mukha ng lalaki ang pagkainsulto. Paikot-ikot din ito at tila hindi masundan ang bilis ni Nathalia.

"A-Albina..."

Napatingin uli ako kay Albina. Nangitim na ang buo niyang katawan.

"We need to remove the dagger now!" sigaw ni Erikson na madiin ang pagkakahawak sa kamay ni Albina.

"No!" pagmamatigas ng lalaki. "That's what you get for raising a war against The Cloaks!"

Just like the intangible wind, no one saw the attack, but his head just flew in the air and fell down on the mud. That's when Nathalia appeared in front of us.

She knelt down. "Miss Montereal..."

"I-ikaw na ang bahala sa make up ko."

Nangilid ang mga luha sa mata ko.

Biglang tumayo si Erikson at naglakad palayo.

"Sure," Lady Nath smiled. Hinawi nito ang buhok ni Albina. "I will make sure you will be prettier than me for the first time."

Albina smiled. "Please win the war..."

Napayuko ako nang makitang sinakop na ng pangingitim ang kanyang mukha. Bumaon na rin sa kanyang dibdib ang punyal. Tumigil na ang paghinga nito.

I heard Erikson screamed.

Napaupo ako sa putikan, hinang-hina.

Dahan-dahang binuhat ni Lady Nathalia ang bangkay ni Albina at saka isa-isa kaming tiningnan.

"You heard her, right?" she asked us. "We need to win this war."

Naramdaman kong niyakap ako ni Celeste.

Muling bumuhos ang malakas na ulan.

"We will win this war!"