Spojrzałam na to coś. Wyglądała jak broń przyziemnych, jak czołg czy coś w tym stylu. Było to duże i świeciło się na niebiesko. Zobaczyłam Sebastiana, który patrzył na broń i coś ustawiał. Alek i Jace patrzyli z przerażeniem.

Izzy pov

Nie wiedziałam, że mają coś takiego. Nie widziałam, co to jest, a moje wizje ucinały się. Nie wiedziałam, co robić.

- Jace, co to jest!?

- Nie wiem Alek, ale coś czuję, że to jest na demony wyższej klasy...

Podbiegłam do Sebastiana.

- Co. To. Jest!?

- Broń, dopracowałem ją z Clave. Jest na specjalne demony, jak te dwa.

Zobaczyłam ból w jego oczach, gdy spojrzał na mężczyznę.

- Sebastian, czy to...?

- Tak, to on, ale trzeba je wygnać do piekła, więc trzeba to wypuścić.

- Zastanów się, co ty robisz, co z ludźmi?

- Oni widzą tutaj ekipę budowlaną, nic im nie będzie.

- Sebastian.... nawet nie znamy ich celu...

- Izzy, nie mów mi, co mam robić. To demony ósmej klasy, je trzeba zabić.

Powiedział i wcisnął guzik.... oczy Luny otworzyły się szerzej.

Luna pov

Nie. Nie, nie, nie. Maszyna zaświeciła na czerwono, a ja zapłonęłam, nie ma bata, nie wyślą mnie do piekła.

- Co to jest!?

- Nie mam pojęcia, ale cofnij się, chyba że już wracasz do piekła i tam regenerujesz się wieki...

Powiedziałam, a mój kręgosłup zapiekł, tak jak ręce. Wystawiłam dłonie przed siebie, a moje oczy zapłonęły czernią i błękitem, podobnie jak włosy. Pocisk leciał prosto we mnie. Wtedy Zamknęłam oczy i uniosłam się nad ziemię. Kiedy znów otwarłam oczy, cała płonęłam. Tuż przed moimi dłońmi był ten ogromny pocisk i cały świecił. Zobaczyłam jak Sebastian spogląda na mnie. Uśmiechnęłam się i spojrzałam w dół. Rysował się pode mną mój pentagram... Który bardziej wyglądał jak róża od góry... a może to była róża? Otoczyłam go dziwną energią i zaczęłam zmniejszać. Z uśmiechem patrzyłam na zdziwienie innych. Zmniejszyłam pocisk, a później go unicestwiłam.  Siła mnie odepchnęła na kilka metrów, przez co wpadłam w ramiona skrzydlatego mężczyzny.

- Jak ty to...

- Nie wiem.

Patrzyłam na wypalone miejsce, gdzie było coś na kształt róży.

- To nie przypomina mi normalnych pentagramów, to chyba nawet nie jest pentagram.

- To mój... pentagram... musisz mnie stąd zabrać, teraz.

Powiedziałam, łapiąc go za koszulę.

- Gdzie?

Spojrzałam na Izzy, która kiwnęła głową.

- Parku, zabierz mnie do parku.

Łowcy dorwali inną broń, a on rozłożył skrzydła i wziął mnie na ręce, po czym poleciał do parku... nikt nas nie widział, a czekali już tam Izzy i Alek.

- Lu...

- Muszę do Instytutu... spać...

Mężczyzna o czerwonej skórze odleciał.

Alek wziął mnie na ręce.

- Wiesz właściwie, co zrobiłaś?

- Nie do końca, ale chyba sobie ocaliłam życie.

- Tak, ale to było... niesamowite Luna, zegary się cofały, niektóre auta się unosiły, cała płonęłaś. To było niesamowite, wszytko świeciło albo płonęło.

Uśmiechnęłam się, ale nadal częściowo byłam zmieniona.

- Izzy, nie wpuszczaj nikogo do mojego pokoju, a szczególnie Sebastiana.

- A Jace? Twój brat, on wie jak wyglądasz... rozpoznał cię...- Alek spojrzał czy nikogo nie ma i biegiem zaniósł mnie do pokoju.

- Dobrze, on może...

Powiedziałam i zwinęłam się w kulkę.

- Zimno... Alek, zimno...

Ten położył się ze mną i utulił kołdrą.

- Izzy, ona robi się lodowata.

- Luna, kim był ten mężczyzna?

- To Lucyfer... mój narzeczony.

Powiedziałam, a przez moje ciało przeszedł nienaturalny dreszcz chłodu. Izzy złapała się za głowę, a w jej oczach był dziwny błysk.

- Kurwa, zajebiście...- powiedziała, a ja czułam jak tracę przytomność.

Alex pov

Spojrzałem, jak zamyka oczy.

- Luna, nie zamykaj ich, Luna!

Ale było za późno, dziewczyna zemdlała.

- Co teraz?

- Nigdy nie zajmowałam się chorym demonem, heloo to przyszła królowa piekła!

- Aktualnie zamarzająca. Tyle dobrze, że już nie ma tych kłujących mnie rogów- powiedziałem i mocniej ją otuliłem.

Do środka wpadł Jace.

- Mamy 30 minut, zanim spanikowany Sebastian tu wejdzie. Niestety nie może sobie pozwolić na nie opisanie gwałtownego raportu, który pisze z innymi wtajemniczonymi w projekt.

- Co to właściwie było!?

- Nie wiem, ale było to tak mocne, że nasza księżniczka zapadła w śpiączkę- sen albo tylko zemdlała. No i zamarza...

- Jak to zamarza, ktoś pisał do Bane'a?

- Czemu do Bane'a?

- Jesteście głupi? Wychował ją, może wie co jej jest albo cokolwiek, przecież leczy różne stworzenia i tak dalej!?

- Okej, ale on musiałby ją zobaczyć geniuszu, a jak ją wyniesiemy, to Sebastian spanikuje, a jak Bane przyjdzie tu, Sebastian nabierze podejrzeń.

Powiedziałem i przytuliłem ją mocniej. Była coraz chłodniejsza, ale oddychała i to było dobre.

- Daj termometr... ale bardziej taki do okna... ten dla ludzi nie zadziała tak jak powinien...

Jace wyszedł z pokoju, a ja zacząłem ją głaskać.

- Pierwszy raz chyba użyła swoich darów w takiej ilości.

- Może to dziwne, ale martwię się o demon- zaśmiałem się i podniosłem jej nogi tak, by była bliżej mnie i zarazem ciepła.

- Debilu, ty się umawiasz z pół demonem, to jest dziwne...

- I mówi to ta, co była z elfem?

Jace znów wparował z czymś w dłoniach.

- Okej, zabrałem termometr ze swojego pokoju. Nie wiem, co mam robić, Luna to moja jedyna rodzina i w zasadzie chyba dzięki niej nie mieliśmy bitwy z samym Lucyferem...

- Swoją drogą, Lucyfer nie był z Lilith?

- Był, ale ćśiii, może ma tą całą więź czy coś, te jedno stronną, bo z tego co widzę, oczy Luny są... nie ważne...

Wymruczała Izz, a ja się zaśmiałem. Każdy już chyba widział te oczy.

- Czyli ona nawiązała więź nieświadomie?

- No i wygląda na to, że nie jest nawet na pierwszym etapie podejrzewania, że to jest...

Zaśmiałem się i wziąłem termometr, a wtedy wparował Lucjan.

- Co. Jej. Jest.

Wysapał, a ja ogarnąłem, że nie widziałem go pół dnia.

- Gdzie byłeś podczas alarmu?

- Z tyłu, ale usłyszałem, że Jace mówi, że się źle czuje, więc oto jestem. Co jej?

- Jest osłabiona... Rozkminiamy jak ją rozgrzać...

- Pomóc?

- Nie, później może, teraz idź, bo... śpi?- powiedziała niepewnie Izz, w sumie to nie wiadomo czy śpi czy co.

Zielone oczy Lucjana zabłysły błękitem, albo mam zwidy i wyszedł.

- Czy tylko ja to widziałem?

- Nie- powiedział Jace- ale przecież to nie możliwe, żeby się "wpoiła" w nich obu...

Powiedziała Izzy spoglądając na dziewczynę w moich ramionach. Była coraz to chłodniejsza, wyciągnąłem termometr.

- Chyba mamy problem. Ludzie, nie wiem jakim cudem, ale ona jest... martwa... ma -5 stopni...

Patrzyłem na termometr, jakby to był kosmita. To nie możliwe, by była tak chłodna.

- Musimy zabrać ją do Magnusa.

- Nie możemy, bo Sebastian zeświruje, Izzy.

- Nie wiemy co się z nią dzieje, Alek! Ona może umrzeć...

Była chłodna, jednak jej serce nadal biło... tylko wolno, tak jakby weszła w stan pół śmierci... hibernacji albo śpiączki, jakby sama się w to wprowadziła.

- Sebastian przyjdzie za kilka minut, ludzie co robimy...

- Powinieneś ją ukryć. Izz, są jeszcze fiolki?

- Już nie mam.

- Na anioła!- krzyknął, a ja wtedy coś usłyszałem.

Kłócił się z Izz, przez co nie słyszałem niczego.

- Cicho... Cicho! ZAMKNĄĆ JAPY, ONA COŚ MÓWI...

Wtedy się uspokoili, a ja nachyliłem się, by usłyszeć co mówi.

- S- sebastian...

Nagle ścisła moją dłoń i poczułem jak przechodzi mnie niewyobrażalne ciepło, mimo że ona była chłodna. Otworzyła oczy, które tak naprawdę nie były jej. Podniosła się i ścisła mocniej moją dłoń. Czułem, jakbym zaczął płonąć, przez co jęknąłem, a ona patrzyła na mnie niebiesko kryształowymi oczyma... takimi jakie ma Sebastian Morgenstern...

Rozdział poprawiony przez torka24