35: Gets stronger when angry

Habang patuloy ang laban, ang paligid ay tila isang dagat ng kaguluhan. Basag-basag ang lupa, puno ng alikabok ang hangin, at ang sigawan ng mga naglalaban ay nagpapahiwatig ng kawalang-katapusan. Si Ziwin, kahit mag-isa laban sa ilang malalakas na kalaban, ay hindi natinag.

Ang kanyang mga pamaypay ay naging extension ng kanyang galit at kagustuhang ipaghiganti ang Membre Clan. Bawat galaw niya ay masalimuot ngunit kalkulado, tila isang sayaw ng kamatayan na nagdudulot ng labis na pinsala sa Monar Clan.

“Cersa, Brick, huwag kayong magpabaya! Hindi siya ordinaryong kalaban!” sigaw ng pinuno ng Monar Clan habang tumatakas mula sa isang hampas ng pamaypay ni Ziwin.

“Isang kontra sa isa! Magiging patas ang laban!” malakas na sigaw ni Ziwin, itinutok ang kanyang pamaypay sa pinuno ng Monar Clan. Ngunit imbes na sumunod, piniling magsanib-puwersa ng mga kalaban upang pabagsakin siya.

Isang biglaang atake ang pinakawalan ni Cersa, naglabas ng nakakasilaw na liwanag mula sa kanyang mga palad. Nabulag saglit si Ziwin, ngunit hindi ito naging sapat upang siya’y magpabaya. Mabilis niyang ginamit ang kanyang mist upang bumalik sa depensa, binabalutan ang paligid ng makapal na usok.

“Isang ulos... sapat na,” bulong ni Ziwin sa sarili. Sinimulan niyang ipunin ang natitira niyang enerhiya, iniwan ang sarili sa gitna ng kalaban upang ilunsad ang kanyang ultimate technique—Final Shadow Break.

Sa isang iglap, nagdilim ang paligid. Ang usok ay tila naging isang buhay na nilalang, unti-unting nilamon ang Monar Clan. Nagpanic ang mga kalaban, hindi malaman kung saan magmumula ang susunod na atake. Si Gracious, bagama’t sugatan na, ay nanatiling handa, ang kanyang mga mata nagliliyab sa galit at takot.

"Hindi mo ako matatalo, Ziwin. Mas higit akong talentado at mas mayaman sa karanasan kaysa sa iyo. Kailangan kitang patayin upang matahimik ang konsensya ko," ani Gracious.

Hindi sumagot si Ziwin. Nagpakawala siya ng sunod-sunod na atake na madali namang naiwasan ng tatlo. Tumalon siya sa ere, saka umikot nang mabilis, lumikha ng isang malaking buhawi na nagbigay-takot sa Monar Clan. Hinigop ng buhawi ang karamihan sa mga Monar, maliban sa pinuno, na nanginginig habang nakatayo.

“Pagmasdan mo kung paano mamatay ang lahat ng Monar, Head Family ng Monar Clan!” sigaw ni Ziwin.

Hindi maintindihan ng pinuno kung bakit wala siyang laban sa binata. Malakas ang blood aura na bumabalot sa katawan ni Ziwin, isang patunay ng kanyang matinding kagustuhang pumatay.

“Marami ka nang sugat, bata. Kahit gaano ka pa kalakas, mauubusan ka rin ng enerhiya,” natatawang pahayag ng matanda.

Mabilis na ihinagis ng matanda ang isang enerhiya, ngunit madali itong naiwasan ni Ziwin. Subalit ang enerhiya ay lumaki at biglang tumama sa direksyon ng tatlong nagtatangkang tumakas.

Malakas ang pagsabog na likha ng atake ng matanda, at nang matanto niyang ang sariling atake ang pumatay sa tatlo, napasigaw siya ng “Hindi...!”

Natawa si Ziwin sa nasaksihan. Maging ang kanyang buhawi ay nagwala, na naging sanhi ng pagkalipol ng mga natitirang Monar.

“Pagbabayaran mo ito sa ginawa mo sa aking angkan!” sigaw ng pinuno ng Monar habang umatake siya mula sa likuran. Pinaulanan niya si Ziwin ng mga suntok, dahilan upang ito’y matilapon.

Mabilis na bumangon si Ziwin, hindi nawala ang ngiti sa kanyang labi. Binalot siya ng berdeng liwanag.

[Healing Outer Self]

Napanumbalik ang kanyang lakas nang buo.

[Healing Inner Self]

Mas tumindi ang blood aura na bumalot sa kanya. Hindi natinag ang matanda. Umatake ito gamit ang kunai, palipat-lipat ng posisyon. Subalit biglang nawala ang pamaypay ni Ziwin at sa halip ay isang tungkod ang lumitaw sa kanyang kamay. Nang bumagsak ang matanda mula sa itaas, agad niyang hinampas ito, dahilan upang tumilapon ito nang malakas. Tumama ito sa isang malaking bato, nawasak ito, at tumama pa sa isang punong kahoy. Bumagsak ang punong kahoy sa matanda, na ngayo’y duguan at halos mawalan ng malay.

"Hindi mo na matatakasan ang hustisya," malamig na sabi ni Ziwin bago tuluyang pinukpok ng tungkod ang ulo ng matanda, tinapos ang laban.

Habang ang paligid ay tahimik matapos ang laban, tumindig si Ziwin sa gitna ng nagkalat na mga bangkay. Mahigpit niyang hinawakan ang kanyang tungkod, habang ang malamig na hangin ay tila nagbabadya ng panibagong panganib. Mula sa kadiliman, limang pigura ang lumitaw, naglalakad nang dahan-dahan, at bawat hakbang nila’y nagdadala ng mabigat na enerhiya.

Ang kanilang mga katawan ay nababalutan ng aura na kumikislap sa iba’t ibang kulay—itim, pilak, lila, berde, at asul. Ang kanilang presensya ay nagdudulot ng panginginig sa lupa at hangin. Ang kanilang mga mata’y nakatuon kay Ziwin, puno ng pagnanasa.

“Ang Sinumpang Taktika,” sabi ng isa sa malamig at malalim na tinig. “Iyan ang dahilan kung bakit kami naririto. Ibigay mo sa amin ang teknikong ito, at maaaring bigyan ka namin ng mabilis na kamatayan.”

Hindi sumagot si Ziwin. Sa halip, itinukod niya ang kanyang tungkod sa lupa. Isang bahagyang dagundong ang umalingawngaw mula rito, tila nagpapahayag ng babala.

“Ang teknikong ito ay sumpa, hindi yaman,” malamig niyang sagot. “Hindi ito para sa inyo.”

Ang limang pigura ay nagpakawala ng kani-kanilang mga aura, na nag-anyo sa likuran nila. Isang dragon, isang higanteng ahas, isang tigre, isang halimaw, at isang anino na tila sumisipsip ng liwanag. Nagbanta ang kanilang mga imahe, nagngangalit at handang salakayin si Ziwin.

Ngunit hindi natinag si Ziwin. Ang aura niya ay unti-unting bumalot sa kanyang katawan, at mula rito’y nabuo ang imahe ng isang babaeng Monkey King—ang kanyang ina. Ang imahe nito ay nagtataglay ng aura ng awtoridad, tapang, at karunungan, tila nagsasabing walang puwang para sa mga traydor.

“Hindi ninyo ito makukuha,” malamig na wika ni Ziwin.

Biglang umatake ang limang pigura nang sabay-sabay, ang kanilang mga imahe ay sumugod sa iba’t ibang direksyon. Subalit mabilis na umikot ang imahe ng Monkey King sa paligid ni Ziwin, hawak ang tungkod na tila handang protektahan siya. Sa isang iglap, napigilan ang sabay-sabay na pagsalakay.

“Hindi ninyo naiintindihan ang pinapasok ninyo,” sabi ni Ziwin, habang ang kanyang aura ay lalong lumakas. Biglang lumitaw mula sa likuran niya ang isang nilalang na nakabalot ng tela—isang kaluluwa na ang presensya’y nagdudulot ng takot.

Ang kaluluwa ay unti-unting nagpakawala ng malalakas na sigaw na tila dumudurog sa kalooban ng sinumang makarinig. Isa sa mga pigura ang napaatras, kitang-kita ang takot sa kanyang mga mata.

“Ang Sinumpang Taktika ay hindi simpleng lakas. Ito ang kapangyarihan ng paghihiganti at kaluluwa ng mga pumanaw na inosente,” sabi ni Ziwin. “At ngayon, makikita ninyo ang dahilan kung bakit wala kayong karapatang kunin ito.”

Ang kaluluwa ay sumugod sa direksyon ng limang pigura. Tatlo sa kanila ang biglang umatras, hindi kayang harapin ang presensya ng nilalang.

“Hindi natin siya kaya!” sigaw ng isa habang ang kanilang mga aura ay biglang naglaho. “Ang sumpa na dala niya ay higit pa sa ating inaasahan!”

Tumakas ang tatlo, iniwan ang dalawang natira na tila nag-aalinlangan kung magpapatuloy pa. Ang isa sa kanila’y sumugod pa rin, ngunit sa isang mabilis na hampas ng tungkod ni Ziwin, ito’y napaatras at bumagsak.

Ang huling nakatayo ay tumitig kay Ziwin, ang galit at takot ay halatang-halata sa kanyang mukha. “Hindi pa tapos ito, Ziwin,” aniya bago rin tuluyang umatras.

Naiwan si Ziwin sa gitna ng katahimikan, ang kaluluwa ay muling naglaho sa kanyang likuran. Ang imahe ng Monkey King ay dahan-dahang naglaho, at siya’y tumingin sa kawalan, alam niyang babalik ang mga kalaban para sa teknikong kanyang dala.

“Ang sumpa ay nananatili,” sabi niya sa sarili, tahimik na nilisan ang lugar.

Habang naglalakad si Ziwin palayo sa lugar ng labanan, ang kanyang mga hakbang ay matalim at tiyak. Hindi niya alam kung sino ang mga limang pigura na umatake sa kanya, ngunit hindi na niya ito pinansin. Wala nang silbi ang mag-alala tungkol dito. Sa ngayon, ang pinakamahalaga ay ang makabalik siya sa Leaf Clan at matiyak kung kailangan nila ng tulong.

Tinatago ni Ziwin ang kanyang aura. Hindi siya lider ng anumang angkan at hindi rin siya naghahangad ng atensyon. Ang kanyang mga galaw ay sadyang maingat, hindi niya gustong magpamalas ng anumang lakas na makakaakit ng mga kaaway o magpahayag ng mga intensyon na maaaring magdulot ng panganib. Sa likod ng bawat hakbang, may isang disiplina na nagmumula sa mga karanasan niya ang pagiging hindi kapansin-pansin ay isang kalasag.

Habang tumatagal, unti-unting nawawala ang alaala ng mga kalaban na nag-attempt ng pagsalakay, at siya’y muling nakatuon sa kanyang layunin. Ang mga ito ay isang hamon na maaari niyang harapin sa ibang pagkakataon, ngunit ang susunod na hakbang ay ang siguruhing walang magiging banta sa kanyang tahanan.

Habang papalapit siya sa teritoryo ng Leaf Clan, ang kanyang mga mata ay nagbabalik-tanaw sa mga posibleng sitwasyon na maaaring maganap. Wala siyang plano na magtago. Kailangan niyang malaman kung paano makakatulong sa kanyang kinsbibilangan na Class at kung anong mga hakbang ang kailangan gawin upang protektahan sila.

Ang kanyang aura, na itinagong matagal, ay nagsimula nang magbago. Subalit ito’y nanatiling nakatago mula sa mata ng sinuman. Ang bawat hakbang niya ay may kasamang pagtutok sa misyon: tiyakin ang kaligtasan ng Leaf Clan at tiyakin na handa siya sa anumang pagsubok na darating.

Habang dumadaan siya sa mga kagubatan at nakalilinis sa mga liko ng daan, ang kanyang isipan ay tila gumagalaw sa bilis ng kidlat, naghahanap ng mga sagot sa mga tanong na tumutok sa kanyang pagbalik. Hindi niya alam kung anong kalagayan ng Leaf Clan sa ngayon, ngunit ang lahat ng iyon ay magiging malinaw sa sandaling makarating siya roon.

Wala nang atrasan. Siya’y magpapatuloy, tinitiyak na handa siya sa anumang panganib na maaaring sumalubong, ngunit ang kanyang aura at layunin ay magpapatuloy na maging lihim.

Itutuloy.

Happy New Year.🎉