Kabanata 2
NAPASIPOL si Eriz habang pinagmamasdan ang misteryosong kahon. Sinuot niya muna ang robe na binigay ng kaniyang tiyo sa kaniya bago ito hawakang muli. Maliit lang ang kahon, singliit ng isang libro. Kulay ginto ang bawat gilid nito ngunit ang pantakip ay itim.
"Is it true that this box is cursed?" tanong niya nang makaupo sa sofa na nasa harapan lang ng table ng kaniyang tiyo. Komportable siyang sumandal at nakapandekuwatro ang mga paa.
"I'm not sure. But the only thing I know is that it's a gift that my father received when he was still king in Blaitheria," malumanay ang boses nitong sabi. Napakamot ito sa magulong buhok na animo'y kakagising lang. "Until then it has been ordered to never open the box. Aunt Silva never even touch it."
"Hmm." Curiosity ran through his mind like crazy. He became more intrigued about the box.
How did he know about the box on the first place? Well, as a very curious and adventurous person that he is, he once stroll around the palace of Blaitheria. When he came inside a room in the basement, there he saw the box. He didn't bother to touch it and asked Rauis instead. Gumawa pa siya ng kung ano-anong topic para lang mapunta ang usapan sa kahon na hindi napaghahalataang alam niya ang tungkol dito. He acted as if he didn't know where the box was situated and let Rauis brought it to him.
Kung kaya niya lang kontrolin ang kanyang Tiyo Rauis, hindi na sana siya naghintay pa ng isang linggo para mahawakan ang kahon.
"Can I borrow this?" Hinagis-hagis niya sa ere ang may kabigatang kahon.
"Nope, you can't."
"Aww, why not?" Pouting, he acted like a kid in front of him. Tiyo Rauis was always soft when it comes to his relative, so acting cute might work on him.
"No."
Or not.
Napasimangot naman siya. Tumayo at nilagay ang kahon sa ibabaw ng lamesa nito. "Okay, fine."
Tinaasan siya nito ng kilay, halatang nagtataka sa mabilis niyang pagsuko. Kadalasan kasi hindi niya ito tinitigilan hanggang sa um-oo ito sa kanya.
"What are you planning to do, kiddo?"
"I hate plans. I mostly go with the flow of life," he replied, one corner of his lip was raising. "You know, to avoid disappointments when I won't reach my own expectations."
Ngumiti naman ito. Still not convinced on what he said. "But you always exceeds your own expectations, though."
"Ganoon ba ako?" he said playfully. Nagkibit-balikat siya at saka tumalikod na. "Anyway, alis na ako. Thanks for showing me the--uh--what is it called?"
"Haven of the Unknown."
"Right. Haven of the Unknown," he repeated and waved goodbye.
Lalabas na sana siya pero muling nagsalita si Rauis.
"Bakit mo nga pala gustong makita ang box?"
Napatigil siya sa paglalakad. Nasa labas na siya ng pintuan at nakatalikod pa rin.
"As a wolf in its youth, I tend to be curious at things. Iyon lang." He smirked as he walked away.
Yeah. Iyon lang, sa ngayon.
---
"ANO ba, anak. Ang ginaw-ginaw. Itigil mo nga muna 'yang ginagawa mo."
Napairap naman ang babae matapos marinig ang ama. She brushed her long, white straight hair before looking at his father, who also had a white hair like hers.
"Don't tell me what to do, Dad. Ba't ba kasi dito ka sa kuwarto ko tumatambay?" Muli niyang hinarap ang pader at pinagpatuloy ang ginagawa. Pinapalibutan niya ito ng yelo, habang kumakapal, mas lalo ring lumalamig ang paligid. Hindi niya masyadong maaninag ang kaniyang repleksyon ngunit nakikita niya pa rin ang hugis ng kaniyang katawan.
Shit, ang ganda mo, puri niya sa kaniyang sarili.
"Ayaw ko pang mamatay. At higit sa lahat, ayokong madaplisan ang guwapo kong pagmumukha."
Napatawa naman siya at napailing na lang habang pinapakinggan ang ingay na nagmumula sa kanilang salas. Highblood na naman ang kaniyang ina. Hindi na naman bago ang pangyayaring ito sa bahay nila.
"Hindi ka na guwapo, Dad. Puno na ng kulubot ang mukha mo," pang-aasar niya at naramdaman naman niya itong bumangon sa sofa na hinihigaan.
"Excuse me!" Ilang saglit pa, napunta na ito sa kaniyang gilid. His dad had a teleportation ability which she also inherited. "Tingnan mo ako, anak. Nasaan ang kulubot sa guwapong mukha ng iyong ama?"
Nilingon naman niya ito at oo nga, wala kahit ni isa. "Just kidding. You're still the handsomest, Dad. Saan pa ba magmamana ang ganda kong 'to kundi sa 'yo?"
Nag-high five naman silang dalawa. Kapag ganito nang usapan, palagi talaga silang nagkakasundo.
"Fenrys!"
Napaigtad ang ama nang isigaw ng kaniyang ina ang pangalan nito.
"Pumunta ka rito ngayon din!"
Napahilamos naman ito sa mukha. Siya naman ay natawa.
"Good luck, Dad. Sana sikatan ka pa ng araw bukas." She patted his shoulder.
Inirapan lang siya nito at wala pang isang segundo, nawala na ito sa tabi niya.
Naiwan siyang mag-isa sa kuwarto pero mabilis din siyang nakaramdam ng presensiya mula sa likuran.
She created an ice spike on her hand, at the same time, used her teleportation ability. Wala pang isang segundo, nakarating na siya sa bintana. Tinuon niya ang matulis na dulo ng ice spike sa leeg ng lalaking nakaupo sa kaniyang bintana habang nakangiti nang nakakaloko sa kaniya.
"Oh, my Misty. It's still too early to be so aggressive."
Fucking asshole.
Matalim niya itong tinignan. Hindi niya pinansin ang mapang-akit nitong asul na mga mata at diniinan ang ice spike. Kita niya mula roon ang dugong tumulo sa leeg ng lalaki pero hindi man lang ito nag-atubiling lumayo at ito pa mismo ang mas lumapit.
He leaned in, close enough to reach her lips and stole a kiss.
"Fuck!" Kaagad siyang napalayo at sinuntok ang lalaki sa mukha.
She tried to erase the feeling of his lips on her as she glared at the man whose now covering his nose.
"Your love for me is so violent, hon." Pinahid nito ang dugo na lumabas sa ilong. "But I loved it though--"
"Fuck you!" Binato niya sa direksyon ng lalaki ang ice spike na hawak.
She never really liked the smug on his face. Everytime she looked at him, her anger couldn't help but to curse at the man. She yearned to pull his shoulder-length hair tied in a loose bun, and stabbed his blue alluring eyes until he could see no more.
"I would love that." Naughty as he was, he stared at her with affection as if he was everything to her.
Fucking deceiver!
"Get lost, Eriz," nangangalaiti niyang sabi. She brushed her hair in annoyance. Maaga pa at ayaw niyang ma-stress ang maganda niyang mukha.
Eriz just chuckled. A seducing chuckle.
Naglakad ito papunta sa kaniyang kama at humiga ro'n.
"Ang kapal din talaga ng mukha mo, 'no?" komento niya habang nakatingin kay Eriz na yakap-yakap na ang kaniyang unan.
Kung hindi lang 'to anak ng hari, matagal na niya itong binitin patiwarik. Tsk. Iyon ay kung gano'n lang kadali na patayin ang lalaki ngunit hindi.
"Hmm. Your scent is sweet as always," mahina nitong sabi at sinubsob ang mukha sa kaniyang unan.
May pumitik na ugat sa kaniyang noo matapos iyong marinig. That was also the same thing he told her long ago, when she was still deceived by his ways.
Hindi niya kailanman malilimutan ang ginawang panloloko ng lalaki sa kaniya. It was on the day of Moon festival. A moon festival is held once a year. It is an opportunity and a time for wolves to find their mate.
And she also found hers. And it was Eriz.
Or so she thought.
The asshole wasn't really mated to her. He used her ability on her, to manipulate her and made her believe that they were for each other. Isang buwan matapos ang Moon Festival, doon niya nalaman ang lahat. Limang buwan na ang nakakalipas pero nabwibwisit pa rin siya dahil hanggang ngayon naapektuhan pa rin siya ng lalaki.
He was trying to get her again. But she would not be fooled the second time around.
"I'm gonna fucking kill you," she muttered as she stared at him, darkness written on her face.
How dare he manipulate her? Siya na anak ng pinakaguwapong nilalang sa Raeon ay lolokohin lang? Hindi niya matatanggap iyon! Hindi matatanggap ng isang magandang kagaya niya na hindi siya makaganti sa lalaking nanloko sa kaniya.
"Right now?" Bumangon ito at nanunuksong tinignan siya. "You're gonna kill me now? In bed?"
Napairap naman siya. Napunta ang kaniyang tingin sa leeg nito na hindi na dumudugo at wala nang sugat.
Isa rin iyan sa problema niya. Hindi niya mapatay-patay ang lalaki dahil sa abilidad nito.
"What are you even doing here?"
"May kuwento ako." Ngumisi ito at dali-daling tumabi sa kaniya sa sofa. Napausog naman siya nang magtama ang kanilang katawan dahil dumutdot ito sa kaniya. "I find out something really cool right now and I want to have it."
"Wala akong paki."
Hindi nito pinansin ang kaniyang sinabi at nagpatuloy sa pagsasalita. "The coronation is near, love. But I don't want to be crowned."
"Hindi ko na iyon problema."
"So, I am going to the land of humans. And as my mate and my right hand woman, I want you to come with me."
"I am not your mate, you fucking manipulator! Go find another right hand woman!"
"Sino naman? Iyong kapatid mo? E, two years old pa 'yon."
The Niran which was the family that she was in was the most trusted family by the king. It had been going for hundreds of years and since Eriz was the son of their king, she, as a daughter of a Niran, had a responsibility to keep the man in safety.
I rather protect your twin, you piece of shit!
"Huwag mo 'kong isali sa mga kalokohan mo." Tumayo na siya at naglakad papunta sa labas.
"Sama ka, ha?" saad nito na para bang walang narinig sa sinabi niya kanina.
Inis naman niya itong tinignan. "Sa ganda kong 'to sasama lang sa isang kagaya mong manloloko?! Never!" sigaw niya at pinaulanan ang lalaki ng sampung ice spike mula sa kaniyang kamay at tumalikod na.
Wala siyang paki kung mapuruhan man ito. Mas mabuti pa nga 'yon, e.
"You will be," ang mga huling salitang narinig niya mula sa lalaki bago siya tuluyang lumabas.
Nagpunta siya sa Ran kung saan nandoon ang training ground ng mga Knights. The Knights are trained and inclined in battle. They are the king's special guards. His father was also one of them.
At ngayon, siya naman.
"Misty!" masiglang bati ng isang lalaki sa kaniya. Naningkit ang malapusa nitong mga mata habang ngumingiti.
"Kuya Wish," bati niya rin dito.
Si Wish ay hindi isang lobo. Isa siyang Ailune. Isang nilalang na akala ng lahat ay matagal nang naubos, ngunit dahil sa isang pangyayari dati no'ng panahon na wala pa siya, nalaman ng lahat ang tungkol sa mga Ailune.
Nakatira din si Wish sa kanila at isa rin ito sa mga nag-alaga at nagsanay sa kaniya. Tinuturing niya itong pangalawang ama at nakakatandang kapatid.
Buong araw siyang nanatili roon at nagsanay kasama ang ibang mga Knights. Mula pa pagkabata, wala siyang ibang ginusto kundi na lumakas. Hindi naman siya nagsasaad ng away subalit kapag may opportunidad upang makipaglaban siya ay mabilis niya itong sinusunggaban.
She was born a fighter and she would continue to grow as a fighter.
Biglang sumagi sa isipan niya si Eriz.
Isa pa ang lalaking iyon. Dumagdag ito sa rason niya upang mas lalo pang magpalakas.
Someday, she's going to kill him. She swore to make it happen.
Gabi na ng makauwi siya sa kanila. Kaagad niyang sinalampak ang sarili dahil napagod siya. Sinubsob niya ang mukha sa unan pero agad din niyang tinapon ito palayo.
Eriz's scent was lingering on her pillow.
Nagtalukbong na lang siya ng kumot.
Kunti na lang at mahihila na siya ng antok subalit may naramdaman na naman siyang presensiya. His scent was too familiar to her that she knew already who it was.
The damn manipulator.
Inalis niya ang kumot, bumangon at inis na hinarap ang lalaki.
"Ano na namang--" Napatigil siya sa pagsasalita nang nasa harapan niya pala ang lalaki. Kaunti na lang at maglalapat na ang kanilang mga labi.
"You're coming with me, love." May hawak ito sa kamay na isang box. ""By the power of the wolves, ye doors shalt be entangled. Let ye force unlock the chain and allow me, ye rightful, set foot on the other land."
Napakunot ang kanyang noo nang marinig ang mga katagang iyon. It was a spell to open the portal to the human world. Only those who had a royal blood could cast it.
And Eriz is a royal.
The portal immediately opened on top of them so she panicked. Ayaw niyang pumunta sa mundo ng mga tao.
"Stop! Fucking--"
She wasn't able to finish her word. Her attempt to use her teleportation ability failed when Eriz sealed her lips with a kiss.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro