Minghao

Jeonghan: At dahil dito ka matutulog, libreng libre ang attic para sayo (nakangiting tinuturo ng daliri ang kisame)

Minghao: (looking at him in poker face)

You: (in your mind: Halatang halata sa kaniya na ayaw niya kay Minghao.) (looked at Minghao) (in your mind: Pero ang ipinagtataka ko ay kung bakit dito niya naisipang matulog?)

Minghao: (tinuro ang kwarto mo) Kwarto ‘yon ni (y/n) hindi ba?

Jeonghan: (answered while forcing his smile) Hindi naman siguro kasing laki ng mansyon niyo ang bahay ko kaya hindi ka maliligaw.

MInghao: (naglakad papalapit sa kwarto mo) (binuksan ang kabilang pinto na katapat nito) This room is empty. I’ll use this.

You: (in your mind: Worst case, sa tapat pa ng tutulugan ko ang napili niyang puwesto. Kainis. Ayokong mabuking na peke kong tito si mister demonyo)

Jeonghan: (nakangiti parin kahit naiinis na) Ahh muntik ko ng makalimutan. Paano ka nga pala makakatulog ng maayos? Naka-uniform ka pa. At wala kang toothbrush.

Minghao: (grins) Hindi ka naman siguro ganoon kadamot para pag-laanan ako ng bagong toothbrush. Isa pa, hindi naman nagkakalayo ang size natin. Pahiramin mo nalang ako ng damit tito. Although… (looked at Jeonghan from head to toe) (umiling) medyo boring ang taste mo sa pananamit.

Jeonghan: (tuluyang nawala ang ngiti) (nakatitig lang kay Minghao)

Minghao: wag kang mag-alala tito. Wala akong gagawin sa pamangkin mo. Masyado kang protective sa kapamilya mo eh.

Jeonghan: (clicked his tongue) Kukuha ako ng damit para sayo… BATA. (tumalikod)

Minghao: (napikon sa sinabi niya)

Jeonghan: (umalis)

You: (Nakahinga ng maluwag) (pagtingin mo kay Minghao ay nahuli mo siyang nakatitig sayo) B-Bakit?

Minghao: (shrugs his shoulder)

You: (nagtaka)

Minghao: May na-realize lang ako. (leaned a little closer)

You: (waiting for his words) (blinks)

Minghao: Wala kang gusto sa fiancé mo no? (seryoso ang mukha)

You: (nagulat sa tanong niya) (di alam ang isasagot)

Minghao: Kay teacher Chwe, wala kang gusto sa kaniya. Halata kasi.

You: (napatango nalang) Hmmm.

MInghao: (holds his chin) Ibig sabihin, you were forced into this. Arrange engagement. (stared at you)

You: (muling natahimik)

Minghao: You don’t love Mingyu anymore. Hindi mo rin gusto ang sarili mong fiancé. (ruffles you hair)

You: (nagulat sa biglaan niyang paghawak sa ulo mo) Oh? (small gasp)

Minghao: I’m okay with this as long as you don’t like anyone. (sweet smile) (binawi agad ang ngiti) Goodnight. (papasok sa kabilang kwarto)

You: Teka ang totoo niyan may…

Minghao: (nakapasok na sa kwarto)

You: (sighed) sasabihin ko sana sa kaniya na may iba akong nagugustuhan. (thinks of Joshua) Speaking of him, kamusta na kaya siya? Hindi naman siguro nanganganib ang buhay niya dahil sa killer na kapitbahay ng condo. (napakagat sa kuko dahil sa pag-aalala)

---

Woozi

Woozi: (nakaupo at naglalaro ng Rubik cubes)

Seungcheol: (naglakad papalapit sa kaniya)

Woozi: (napatigil dahil sa natakpan siya ng anino nito) (looked up)

Seungcheol: (nakangisi) Hello. Nagkita uli tayo. (uupakan sana si Woozi)

Dokyeom: (pinigilan si Seungcheol) Teka dude.

Seungcheol: (glared at Dokyeom)

Dokyeom: Halos mamatay na siya sa bugbog namin. Kapag dumagdag ka, baka matuluyan na siya.

Seungcheol: (tinabig ang kamay ni Dokyeom) Muntik na kong mamatay dahil sa bwisit na ‘to! (tinuro si Woozi)

Woozi: (pinagpatuloy ang paglalaro ng Rubik cubes) Nope. Actually, binigyan kita ng chance na mabuhay.

Seungcheol: Ano?!

Woozi: Nakakamatay talaga yung lason na tinurok ko sayo. Pero mangyayari lang iyon kung sapat na lason ang matatanggap ng katawan mo. Sa kaso mo, wala pa sa kalahati ang tinurok ko. (kasabay ng pagtingin kay Seungcheol ay nabuo na niya ang Rubik cubes)

Seungcheol: (natawa na naiinis) So what you wanted to say is that you went easy on me?

Woozi: (grins)

Seungcheol: (uupakan uli siya)

Dokyeom: (muling pinigilan si Seungcheol)

Seungcheol: (inalis ang pagkakahawak ni Dokyeom) (huminga ng malalim)

Woozi: (nilagay ang Rubik cubes sa tabi) (crossed his legs) (tinitigan ang dalawa) simula ngayon, nasa panig niyo na ako.

Seungcheol: Paano kami magtitiwala sa mamamatay tao na katulad mo?

Woozi: (hindi sumagot)

Dokyeom: Sinabi mo sa akin na wala kang planong patayin si (y/n) kahit na may nag-utos sayo na gawin ito. Kung ganoon, anong nagpabago ng isip mo? Anong dahilan kung bakit hindi mo siya nagawang patayin?

Woozi: Gusto ko si (y/n)

Dokyeom:…

Seungcheol:…

Woozi: Kahit na alam kong hindi pwede. (looked down) Dahil ako ang pumatay sa tatay niya.

----

Jeonghan

Jeonghan: (nananaginip) (pawis na pawis) (biglang nagising) (hinihingal siyang napatitig sa kisame) Huh. Why am I dreaming the same thing these past few days? (bumangon sa higaan kahit nahihilo) (caught his forehead with his palm)

(ilang segundo siyang nakatitig sa kawalan bago nagdesisyon na tumayo at tumungo papunta sa likod ng pinto)

Jeonghan: (nanghihina) (pagbukas ng pinto)

You: (standing in front of the door) (about to knock but stop when he saw him already standing) Ahhh, gising ka na pala mister.

Jeonghan: (heavy eyelids) (hinihingal) (pilit na ngumiti) Ang aga mo ‘atang hinahanap ang prisensya ko.

You: (nahihiya) Ahmm actually, may gusto po sana akong hinging pabor.

Jeonghan: (napasandal ang kamay sa gilid ng door frame) Ano ‘yon?

You: P-Pwede ko po bang bisitahin kahit saglit sila Sir Josh-

Jeonghan: (tuluyang napasandal ang ulo sa balikat mo)

You: OMG! (sinapo siya) (muntikan ng matumba dahil sa bigat niya)

Jeonghan: (nakapikit habang nakasandal sa balikat mo)

You: (naramdaman na inaapoy siya ng lagnat) May lagnat ka.

Jeonghan: (di magawang makasagot dahil sa panghihina)

You: (tumingin sa paligid pero walang makita na mahihingian ng tulong) S-Sandali lang. Hihingi ako ng tulong. (groans while trying to take him back to his bed) (gently guided him on his bed)

Jeonghan: (humiga sa kama) (eyes closed)

You: (natatarantang chi-neck uli ang temperature niya) (touching his forehead) H-Hala. Sobrang taas ng lagnat niya. (tatakbo palayo para humingi ng tulong)

Jeonghan: (hinawakan ang kamay mo) (slowly opened his eyes)

You: (tumingin sa kaniya) Mister! Wag kang mag-alala. Tatawag ako ng tulong.

Jeonghan: (faint chuckles) Nakakatawa naman. Pagkatapos ng mga ginawa ko sayo, may plano ka na iligtas ako? Though, di pa naman ako mamamatay no.

You: (ibinitaw ang kamay niya) (nameywang) Kahit papaano may kabaitan akong taglay. Kapag namatay ka, magi-guilty ako

Jeonghan: (nawala ang ngiti)

You: Humiga ka lang diyan ha. Tatawag ako ng tulong. Okay?(aalis)

Jeonghan: (pulled you back)

You: (napaupo sa edge ng bed) (looked at him)

Jeonghan: Ako ang kampihan mo. (looking at you with serious gaze)

You: H-Ha?

Jeonghan: I know that I treated you so bad from the start. Ginamit kita para kay Joshua. Pero pwede bang, ako ang kampihan mo?

You: (di makasagot dahil sa ekspresyon niya na nasasaksihan mo)

Jeonghan: When I started everything, I planned to be evil until the end. Sinabi ko sa sarili ko na kahit isang beses, hindi ako magtitiwala sa kahit kanino man. Pero… (biglang tumulo ang luha sa kaniyang mga mata) kahit isa lang. Kahit isang tao lang na manatili sa panig ko, kontento na ko.

You: (tulala) (napatingin sa kamay niya, pati narin sa mga mata niya na walang hinto sa pagluha)

Jeonghan: (shook his head) Don’t side with Joshua. Please. (ngumiti kahit umiiyak)

---

Junhui

You: (naglalakad papunta sa sala ng bahay ni Jeonghan) (malalim ang iniisip)

[flashback: Jeonghan: Don’t side with Joshua. Please.]

You: (tumigil sa paglalakad) Ano nga kayang problema sa kanilang dalawa?

Minghao: (kinalabit ka sa mula sa likuran mo)

You: (turned around, saw him wearing his uniform)

Minghao: Hindi ka ba papasok? Mukha namang wala ka ng sakit ha. (blinks)

You: Ha? Ahhh. (napakamot sa ulo) Eh ikaw, sinuot mo uli ‘yung uniform na ginamit mo kahapon?

Minghao: Hindi ha. Nagpadala ako ng uniform mula sa bahay. Malapit lang dito ang bahay namin.

You: (napabulong sa sarili: Kung malapit lang edi sana doon kana natulog)

Minghao: What did you say? (sinilip ang mukha mo)

You: (umatras mula sa kaniya ng kaunti) W-Wala, hehe. Nga pala! Ang aga mo ‘atang pumasok ngayon.

Minghao: Akala ko kasi sabay tayong papasok kaya inagahan ko. (may napansin sa paligid) Bakit wala sa paligid ‘yung tito mo? Kahapon lang, todo siya makabuntot kapag magkasama tayo.

You: May sakit kasi siya. Kaya nagpapahinga siya sa kwarto.

Minghao: Nagkakasakit din pala ang kumag na ‘yon.

Maid: (lumapit sa inyo) Ahmmm miss (y/n)?

(tumingin kayong dalawa sa maid)

You: Po?

Maid: may bisita kasi  na dumating. Hindi ko alam kung papapasukin ko ba o hindi.

You: Tulog pa si mist- (napatigil) (lumingon saglit kay Minghao) …s-si T-Tito.

Maid: Pero ang bilin po ni sir Jeonghan, kung sakaling may dumating, kayo raw po ang tanungin ko. 

You: Ganun ba? Hmmmm. Sino po ba ‘yung bisita?

Maid: Ang bilin niya, ipasabi ko raw kay sir Jeonghan na nandito si Jun, ang ex-bro-in-law niya.

You: (eyes widened) (in your mind: Jun?! Jun as in kapatid ni Joshua?! Anong ginagawa niya rito?! Pero teka. May kakaiba siyang sinabi sa huli eh. He said ‘Bro-in  law’. Kung si Mister Jeonghan at Junhui ay mag-bro in law…)

Minghao: Si Junhui? Nandito siya?

Maid: Kilala niyo po siya sir Minghao?

Minghao: Oo. Bro-in-law nga siya ni tito Jeonghan. Papasukin mo na.

You: (in your mind: HINDI PWEDE!)

Maid: Sige po. (umalis)

You:  (natatarantang tumakbo at nagtago sa likod ng sofa)

Minghao: (nagtaka sa biglaan mong pagtatago) Anong ginagawa mo?

You: (sumilip kay Minghao) Shhsssh (put your index finger on your lips) (nagtago uli)

Minghao: (blinks) (nakikita ang likuran mo kahit pa nagtatago ka) (in his mind: Minsan, di ko alam kung nagtatanga-tangahan lang ba siya o natural siyang tanga)

(at magkasabay na pumasok si Junhui at Seungcheol)

Seungcheol: (may bitbit na isang basket ng prutas habang papasok)

Jun: (aksidenteng nabunggo ang balikat ni Seungcheol)

Seungcheol: Ahhh! (tumigil sa paglalakad at tinitigan si Jun ng masama) Sinasadya mo ‘yon no?

Jun: (tumingin pabalik) Bakit kasi nakikipag-unahan ka? Sino ka ba ha?

Seungcheol: (licks the corner of his lips) (grins) (shook his head) Sa bagay, wala akong panahon makipag-away sa bata.

Jun: Bata?! (nainis) Hindi na ko bata hoy.

Seungcheol: Itsura mong ‘yan, (tinuro siya mula ulo hanggang paa) mukha kang hindi busy. Wala kang trabaho no? (grins)

Jun: (di nakapagsalita)

Seungcheol: (tumawang nang-iinis) sabi ko na nga ba eh. (pailing na maglalakad paabante)

Jun: H-Hoy. K-Kahit wala akong trabaho, maya- (napahinto dahil nakita si Minghao na nakatayo sa harapan nila)

Seungcheol: (tumigil din dahil nakita si Minghao)

Minghao: Nakakagulat na nandito ka. (nakatingin kay Jun) Akala ko ba ‘ayaw mo kay Jeonghan?

You: (sumilip ng kaunti) (kinakabahan) (in your mind: ano nga ba kasing ginagawa niya dito? Imposible na malaman niyang nandito ako.)

Jun: iyan din ang gusto kong itanong sayo. (lumapit kay Minghao) Kailan ka pa naging close sa kaniya at nagagawa mo ng tumambay dito?

Minghao: Hindi kami close pero tito ko na siya simula ngayon.

Jun: (napakunot ng noo bago natawa) Tito?

Minghao: (napansin ang bitbit na prutas ni Seungcheol)

Seungcheol: (nagdesisyon na wag nalang silang pansinin) (didiretso na sana ng lakad papasok)

Minghao: (humarang kay Seungcheol)

Seungcheol: (inangat ang tingin papunta kay Minghao) (napataas ng isang kilay)

Minghao: (tinuro ang prutas gamit ang  nguso) Nanliligaw ka ba kay tito Jeonghan?

Seungcheol: (namutla)

Jun: Pfff (natawa)

Seungcheol: H-Hindi no! (napikon) B-Bat ko naman siya liligawan?! Lalaki ako! Sino ka ba ha?! (nakitang naka-uniform siya) Hoy estudyante, tumabi ka na nga lang sa dinaraanan ko at pumasok sa school.

Minghao: Hindi na ko papasok. Tinamad na ko. So para saan nga ba ang mga prutas na dala mo?

Jun: (habang tumatawa ay napansin na may nagtatago sa likod ng sofa) (nawala ang ngiti) (dashed towards the sofa)

MInghao: (hindi na napigilan si Jun)

You: (nanlaki ang mga mata ng makita si Jun na nakatayo na sa harapan mo)

Jun: (smirking at you)

You: (gasped)

Jun: (sapilitan kang itinayo) (holding your wrist)

You: (natatakot) (di makatingin kay Jun)

Seungcheol: (nagulat ng makita ka na biglang sumulpot)

Minghao: (looking at you and Jun)

Jun: Nagawa mo pang magtago ha.  (hahatakin ka sana palabas)

Seungcheol and Minghao: (about to stop him)

Jeonghan: (biglang dumating) Woah. Hindi ko alam na ganito karami ang dadalaw sa akin. (smiles faintly)

(tumingin ang lahat sa kaniya)

You: (bumitaw kay Jun) (pumunta kay Jeonghan) May sakit ka pa ah. Bakit bumangon ka? (inilalayan si Jeonghan)

Minghao, Jun and Seungcheol: (napatingin sa kamay mo na naka-alalay kay Jeonghan) (frowned)

Jeonghan: (napansin ang titig ng tatlo) (natatawa) Medyo nakaginhawa na ko sa ininom kong gamot. (hinawakan mabuti ang kamay mo) Anyway, (tumingin kay Junhui) hindi ko pa pala siya napapakilala sayo (y/n). (tinuro si Jun) He is Jun, my bro-in-law.

You: (dahan dahang tumingin kay Jun)

---

Seungcheol

Jeonghan: (nakaupo sa sofa) Nakaka-touch naman Seungcheol. Hindi ko akalain na dadalhan mo ko ng prutas dahil nalaman mong may sakit ako.

Seungcheol: (nakaupo sa kabilang sofa) (gustong sabihin na hindi naman para sa kaniya ang prutas pero hindi masabi) (umiba nalang ng tingin)

Minghao: (nakaupo sa isa pang sofa) (crossed arms) so totoo ngang  nililigawan mo si tito Jeonghan?

Jeonghan: S-Seungcheol. Alam kong mas maganda ako kaysa sa ibang babae pero…

Seungcheol: SHUT UP (glared at them)

You: (nakaupo sa gilid) (tahimik lang)

Jun: (nakatitig sayo)

You: (alam mo na nakatitig si Jun kaya hindi mo maiangat ang paningin)

Jeonghan: (looked at Minghao) Bakit hindi ka pa pumapasok? Late ka na.

Minghao: Hindi na ko papasok.

Jeonghan: magagalit ang papa mo kapag nalaman niya.

You: (pasimpleng tumayo) (aalis na sana)

Jun: (hinawakan ang kamay mo) Saan ka pupunta?

Seungcheol, Minghao and Jeonghan: (tumingin sa direksyon niyo)

Jun: Kaya ako pumunta dito dahil ikaw ang pakay ko.

You: (gulped)

Jeonghan: I see (nodded) Ang pamangkin ko pala ang pakay mo. Magkakilala kayo?

Jun: Shut the f*ck up Jeonghan.

Jeonghan: (nawala ang ngiti)

Jun: Pamangkin? Wag mo kong pinaglololoko. Alam kong ginamit mo ang babae na ito para akitin si kuya Joshua.

Seungcheol: (naalarma sa narinig)

MInghao: (nagulat) (tumingin sayo)

You: (hiyang hiya) (napayuko)

Seungcheol: (in his mind: Bro in law? Kung ganoon, bro-in-law rin ni Jeonghan si Joshua.)

Minghao: (in his mind: Alam kong hindi sila mag-tito pero malayo ‘to sa inaakala ko.)

Jun: Tama ako hindi ba? (hinigpitan ang hawak sa kamay mo) Ginamit mo si (y/n) para akitin si kuya. Para ano? Para maghiganti?

Jeonghan: Maghiganti? You were using a wrong word Bro-in-law. Sa tingin mo gagamit ako ng babae para maghiganti? No. I am using her to know the truth behind my sister’s sudden death.

You: (in your mind: Sister’s death. Ibig sabihin, ang namatay na asawa ni Joshua at ang kapatid niyang babae ay iisa!)

Jun: Huh. Hanggang kailan ba kayo magiging denial ni kuya? Younghee took her life. It was a suicide.

Jeonghan: (grins at Jun) Denial? Eh ikaw Jun, hanggang kailan ka magiging tanga?

Jun: (natigilan)

Jeonghan: At the back of your head, alam kong naghihinala ka rin sa pagkamatay ni Younghee. Iyon ang dahilan kung bakit ka nagpalipat lipat kung saan saang bansa. Dahil gusto mong makalimot. Dahil aminado ka na may posibilidad na hindi siya nag-suicide; na ang TATAY mo ang pumatay sa kapatid ko. (ngumisi) Tama ba?

Jun: (clenched his fists)

You: (di makapaniwala sa narinig) (napanganga) (naramdaman ang paghigpit ng hawak ni Jun sayo)

Jeonghan: (sumandal sa sofa) (crossed his arms) Mayroon lang akong isang ipinagtataka. (Y/n) is working as Joshua’s maid. Pero, bakit gusto siyang ipapatay ng tatay niyo?

Jun: H-Ha? (napabitaw sayo)

Seungcheol: (tumingin kay Jun) Sh*t. (kinuwelyuhan si Jun) Hoy! Ang tatay mo ang nag-utos na ipapatay si (yn)!

Jun: (naguguluhan)

You: (eyes widened) (looked at Jun with pale face)

Jeonghan: Noong gabi na biglang nawala si (y/n), wala kayong ka-alam alam ni Joshua sa nangyari sa kaniya hindi ba? Someone took her and almost end her life. Mabuti na lamang, nandoon ako at si Seungcheol para iligtas siya. So the question is this: Ano ba talagang meron sa pamilya niyo? What are you hiding to kill everyone around you?

---

Dokyeom

Dokyeom: (nakikipag-laro ng chess kay Woozi)

Woozi: (tinira ang black horse) (looked at Dokyeom) (looked at his black horse) (in his mind: May pagkakahawig)

Dokyeom: So anong plano mo ngayon? (tumira ng white pawn) (looked at Woozi) (looked at his white pawn) (in his mind: Parehong maliit)

Woozi: (tinira ang black bishop) Plano kong bantayan si (y/n). Siguradong may iba silang ipapadala para patayin siya.

Dokyeom: Pero manganganib ang buhay mo. Sinabi mo na dahil hindi mo sila sinunod, malamang na pati ikaw, ipapapatay nila. (kinain ng white pawn ang black bishop)

Woozi: I expected it. (kinain ng black horse ang white Queen)

Dokyeom: (frowned because his lose his Queen) Sh*t. (tumingin kay Woozi)

Woozi: (looked at Dokyeom) Pero kung magtatago ako ngayon, walang mangyayari. At least, I can help protecting her. At habang ginagawa ko ‘yon, umaasa ako na gagawa kayo ng paraan.

Dokyeom: Can I ask something? (narrowed his eyes) Mukhang hindi mo naman talaga gustong pumatay ng tao. Then, bakit mo sila sinusunod noon?

Woozi: (natigilan ng ilang segundo)

Dokyeom: (isinulong ang white pawn malapit sa Black King)

Woozi: Imbes na sagutin ang tanong mo, may naalala ako na maaaring makatulong sa inyo (iniiwas ang Black King)

Dokyeom: (isinulong ang black Horse malapit sa King) Ano yon?

Woozi: (looked at him) Mayroong underground sa bahay ni Mr. Hong. At sa tingin ko, may itinatago silang babae sa ilalim.

----

Hoshi

Hoshi: (may kausap sa phone) Talaga?! (nagningning ang mga mata) (y/n) is safe?!

[Hmmm. She is with a friend] – Joshua

Hoshi: (nakahinga ng maayos) Nasaan siya? Sa bahay mo?

[…]

Hoshi: Kuya? Yohoo~ Are you there?

[Sorry Soonyoung. May gagawin pa ko. I’ll call you later.] –end call

Hoshi: (napatingin sa cp screen) ‘Yung boses niya, hindi siya mukhang okay. (bit his lower lip) Should I check her? (aalis sana)

Katrabaho: Hoshi. Saan ka pupunta?  May idedeliver pa tayo na tubig.

Hoshi: (di makaalis) Ay oo nga pala. (sighed) (in his mind: di bale, I can check her up later.)

---

Hoshi: (nagpunas ng pawis) (nakaupo sa gilid ng mini truck)

Katrabaho: Bro (hinagisan siya ng bottled water)

Hoshi: (sinapo, smiles) Thanks bro (binuksan ang cap at uminom) (wipes sweat using towel)

Katrabaho: (tinignan si Hoshi na pawis na pawis) Alam mo bro, hindi ko talaga maintindihan

Hoshi: Ang ano?

Katrabaho: Sobrang yaman ng pamilya mo pero heto ka, halos mabali ang buto kakatrabaho. Ni minsan ba hindi ka nag-sisi na umalis ka ng bahay?

Hoshi: (sumeryoso ang mukha) (binaba ang bottled water) (looked up)

Katrabaho: (hinihintay ang sagot niya)

Hoshi: (suddenly smiles at him) Nope. Hindi ako nag-sisi. Kahit na nahihirapan ako, mas gusto ko ang simpleng buhay. Isa pa, hindi ko na maibabalik ang panahon na okay kami ni Papa.

Katrabaho: ang papa mo nga pala ang dahilan kung bakit ka umalis. Ano bang pinag-awayan niyo?

Hoshi: (clenched his bottled water) Hindi kami nag-away. May aksidente lang akong nakita. (in his mind: Ang panahon kung kailan nakita ko si Papa na masayang masaya sa unang araw ng burol ni Mama. Doon ko na-realized kung gaano nakakatakot ang pagkagahaman sa pera, sa karangyaan at kapangyarihan)

---

Dino

Dino: (pumasok sa classroom ng puno ng sugat at pasa sa mukha) (kinamot ang pisngi na may mga band-aid)

Kabarkada#1: (sinalubong si Dino) Woah pare. Unti nalang, iisipin kong band-aids ka na tinubuan ng mukha.

Dino: (tinulak siya palayo)

Kabarkada#1: (tinawanan siya habang pinapanood na umupo sa puwesto)

Dino: (itinaas ang paa sa desk)

Kabarkada#2: (perched on the desk across him) Pre. Bakit ka naman sumugod sa kalaban nating gang ng mag-isa lang?

Dino: (tumingin sa kaniya) (in his mind: Akala ko kasi, sila ang kumuha kay (y/n). Sh*t. Nagpabugbog ako sa wala)

Kabarkada#3: Sa susunod na sumugod ka ng wala kami, magtatampo na kami sayo. (umakbay sa kaniya)

Dino: (tinanggal ang akbay niya) Wag niyo kong hawakan. Masakit ang katawan ko.

Kabarkada#1: Wag niyo daw hahawakan ang baby natin. Sensitive ‘yan.

Dino: (glared at him) Gusto mong mamatay? (aambahan siya)

(pinagtawanan siya ng mga kabarkada niya)

Kabarkada#2: Oy oy. Gusto niyong kumain ng Pizza mamaya? Libre.

Kabarkada#4: Nakakupit ka na naman ba sa nanay mo?

Kabarkada#2: Sira ulo. Bente nga lang kunahin ko sa wallet nun, halos mamatay na ko sa bugbog.

Kabarkada#3: Dino, sasama ka?

Dino: (shook his head) Leave me out. May gagawin ako.

Kabarkada#1: Kailan ka pa naging busy? Saan ang punta?

Dino: May hahanapi- (natigilan dahil may nakitang dumaan mula sa labas ng classroom) (biglang tumayo)

Kabarkada#1: Bakit?

Dino: (biglang tumakbo palabas ng classroom)

Kabarkada#2: Saan pupunta ‘yun?

Dino: (hinabol ang nakita na dumaan) Hoy!

You: (looked back)

Dino: (hinihingal) (lumapit) Buti naman naisipan mo ng pumasok.

You: D-Dino.  (nakita ang mga band-aids sa mukha) Woah. May bago ka na namang sugat.

Dino: (di pinansin ang komento mo) Saan ka ba nanggaling? Ilang araw ka raw hindi ma-kontak!

You: (pinagmasdan siya)

Dino: (feels awkward on your stare) B-Bakit? (napahawak sa mukha)

You: Nag- aalala ka ba?

Dino: (natigilan) (namula ang tenga)

You: Mukha ka kasing nag-alala

Dino: H-Hindi no!(forged cough) S-Syempre,k-kasama ka sa gang ko kaya dapat a-alam ko ang kalagayan m-mo.

You: (tumango nalang)  sa bagay.

Dino: Bakit naman biglang pumasok sa kokote mo na nag-aalala ako? (grins)

You: Kasi… (napaisip ng matagal) Minsan mabait ka sakin.

Dino: (nawala ang ngisi) (blinks)

You: (blinks)

Dino:…

You: (tinignan ang wrist watch) Hala. Male-late na pala ako! (tumakbo palayo)

Dino: ….

You: (lumingon pabalik para ngumiti)  (umalis)

Dino: (face went all red) M-Mabait? Ako? (napangiti) Matapos niya kong makitang tadtad ng mga ban-aid, sasabihan ako ng mabait. (chuckles) Baliw.

---

Seungkwan

Seungkwan: (nakadukdok sa lamesa) (nakatitig sa empty seat mo) (sighed) Bakit hindi pa siya pumapasok?

(dumating na ang guro)

Seungkwan: (walang gana na umangat ng tingin)

Teacher: Good morning class.

You: (biglang pumasok) (hinihingal)

Seungkwan: (nanlaki ang mga mata ng makita ka) HOY! (napatayo)

(Pinagtitinginan si Seungkwan ng mga kaklase mo)

Seungkwan: (nahiya)

Teacher: Seungkwan. Sit down.

Seungkwan: S-Sorry po. (umupo)

You: (looking at Seungkwan) (stared at your teacher) Ma’am, sorry, I’m late.

Teacher: It’s okay. Take your seat.

You: (pumasok sa loob) (ramdam ang titig ng mga kaklase habang tinutungo mo ang upuan)

Seungkwan: (kinalabit ka)

You: (looked at him)

Seungkwan: (mouthed: Hoy. Bakit ngayon ka lang pumasok? Anong nangyari?)

You: (mouthed: saka ko nalang ikwekwento)

Seungkwan: Tssss (inirapan ka)
Teacher: (napatingin sa labas ng pinto) (may naalala) Ahh before I start, (looked at her students) I’d like you to meet your new classmate.

(nagkaroon ng ugong ng marinig na may transfer student)

Teacher: (tumingin sa tapat ng pinto) Come in.

(at may pumasok na estudyanteng lalaki. Maputi, maliit at may ban-aid sa kanang pisngi)

You: (looked at the transferee guy)

Estudyanteng lalaki: (tumayo sa harapan)

[flashback:

You: Pwede na kong pumasok?

Jeonghan: Yup.

You: Akala ko ba, delikado parin ang buhay ko?

Jeonghan: Tama ka. Until now, hindi parin natin sigurado ang mangyayari. Pero wag kang mag-alala.  Someone’s gonna watch you.

You: Sino?

Jeonghan: ‘Yung killer na hindi ka pinatay. He is on our side now.]

Teacher: Introduce yourself

Estudyanteng lalaki: My name is Woozi. Nice to meet you all.

You: (looking at Woozi)

Woozi: (dumako ang tingin sayo)

---

Mingyu

You: (makakasalubong si Vernon)

Vernon: (huminto ng makita ka)

You: (bumuka ang bibig para sana kausapin siya pero…)

Vernon: (iniwasan ka at naglakad palayo)

You: (nagtaka) (tinignan ang likuran ni Vernon) (in your mind: Hindi niya ko tinanong kung bakit ako biglang nawala. At mukhang iniiwasan niya rin ako. Ibig bang sabihin, iaatras na niya ang engagement?) (napangiti sa tuwa) (lalakad uli)

(nang may biglang humablot sayo mula sa likuran)

You: (lumingon at inakalang si Vernon ang humawak sayo) Teac-

Mingyu: (holding you)

You: (nagulat) Uy Mingyu. (bumitaw)

Mingyu: (hinawakan ang magkabila mong balikat) (stared at you from head to toe) O-Okay ka lang ba?

You: (nods) Oo. B-Bakit?

MIngyu: (bumitaw) (sighed) (tumingin muna sa paligid) (bumalik ng tingin sayo) (y/n), makinig kang mabuti. M-May kailangan kang malaman

You: (naghihintay sa sasabihin niya)

MIngyu: (huminga muna ng malalim) Ang t-totoo niyan… (nag-aalinlangan) K-Kasi… Narinig ko na… na… (di masabi dahil natatakot sa magiging reaksyon mo) Na…

Vernon: (hinatak ka at inilagay sa bandang likuran niya)

You: (winced a bit) Ahhh

Vernon: Na may masamang balak ang papa mo sa kaniya.

Mingyu: T-Teacher Chwe.

You: (looked at Vernon’s back)

Vernon: Ano pang silbi ng pagsasabi mo student Mingyu kung hanggang ngayon duwag ka parin? Don’t worry. I’ll take care of my fiancée. (hinatak ka palayo)

Mingyu: …? Huh? Fiancee?

----

Vernon

Vernon: (nakasakay sa loob ng nakaparadang kotse)

You: (nakaupo katabi niya sa back seat) (slowly looked at him)

Vernon: About  sa sinabi ko kay Mingyu (not looking at you) Don’t let it bother you too much. I’ll handle it. Now go.

You: Ha?

Vernon: (tumingin sayo) (tinuro ang condo building) Umuwi ka na. Hinatid lang kita sa condo building ni Joshua.

You: (napatingin sa condo building) (nawe-weirduhan kay Vernon) S-Sige. Salamat. (lumabas ng kotse)

Vernon: One more thing…

You: (looked back)

Vernon: I’ll stay here for minutes. Hihintayin kitang bumaba uli.

You: (napapaisip ng malalim) (tumalikod na at pumasok sa loob ng condo building)

Driver ni Vernon: Sa tingin niyo, babalik po siya rito?

Vernon: Hmmmm. She will.

---

Joshua

Joshua: (naghuhugas ng plato) (suddenly remembers you) (binitawan ang sponge) (sighed)

(nakarinig ng tunog mula sa main door)

Joshua: (looked back) Jun, may hinanda na kong dinner. Kumain ka n-

You: (standing at the entrance of the kitchen) S-Sir Joshua.

Joshua: (natulala sayo)

You: (di alam ang sasabihin pero masaya na nakita mo uli siya) K-Kamusta po?

Joshua: (pursed his lips) (just staring at you)

You: (nag-alala na baka nagagalit siya) (yumuko) Gusto ko pong humingi ng tawad dahil bigla akong nawala ng hindi nagpapaalam. May emergency lang po kasi na nangyari. (sinilip ang reaksyon niya)

Joshua: (poker face) Okay.

You: (napangiti)

Joshua: Pero hindi mo na kailangang mag-trabaho dito miss (y/n)

You: (binawi ang ngiti) P-Po? Dahil po ba, naging pabaya ako sa trabaho?

Joshua: (chuckles in annoyance)

You: (kinabahan sa tawa niya)

Joshua: Woah. (licks the corner of his lips) (tumingin uli sayo ng seryoso) Alam ko na ang lahat (y/n). I already know that you approached me purposely. May malaki kang utang at para mabayaran ‘yon, may nag-utos sayo na lapitan ako.

You: (eyes widened) (freeze on your spot) (hindi makapagsalita)

Joshua: Do you know how much you made me dumb here?! Like f*ck! (kinuha ang pinggan at binato sa sahig)

You: (halos mapalundag ang balikat sa lakas ng pagkakabasag)

Joshua: Kung anuman ang dahilan mo, wala akong pakielam. It won’t change the fact that you tricked me. (pointed you) Kaya simula ngayon, ayoko ng makita ang pagmumukha mo.

You: (nasaktan sa narinig niya) (nananakit na ang lalamunan mo at nagbabadya ang mga luha sa iyong mga mata)

Joshua: (huminga ng malalim) (tumalikod mula sayo) I won’t be home tomorrow. Kaya kunin mo ang gamit mo bukas. Maliwanag?

You:…

Joshua: Now get lost.

You: (yumuko) (dahan dahang naglakad palayo sa kaniya)

Joshua: (looking at the sink) (bit his lower lip) (clenched his fists)

---

Wonwoo

Wonwoo: (naglalakad papunta sa condo room ni Joshua para ibigay ang naiwan nitong folder sa sasakyan)

You: (lumabas mula sa condo)

Wonwoo: (nakita ka) OH?

You: (nakayukong sinara ang pinto)

Wonwoo: (lumapit sayo) (y/n). You came back.

You: (slowly lifted your eyes to him) Mister Wonwoo.

Wonwoo: (nakita na namumula ang mga mata mo) (natigilan)

You: (shook your head) Ayaw na niya kong makita. (tears fell) Ang sabi niya, ayaw na niya kong makita. (cries hard) (covered your face)

Wonwoo: (hindi alam ang gagawin) (nakatayo lang  sa harapan mo at pinapanood kang umiyak)

You: (crying in silence) (shoulders went up and down)

Wonwoo: (dahan dahang lumapit) (raised his arms)

You: (sobbing)

Wonwoo: (gently hugs you)

You: (cries on his shoulder)

Wonwoo: (tumingin sa pintuan ng condo ni Joshua) (in his mind: That’s right. Ang pagkuha sa babaeng gusto mo ay hindi pa sapat para sa ginawa ng pamilya mo sa pamilya ko. I’ll avenge for my family and after that, I’ll take her) (hugs you tight)

----

To be continue...