Scoups

(sa loob ng kwarto ni Scoups)

Scoups: (nakaupo sa kama) Nasaan na nga ba ‘yun? (may hinahanap na files sa cellphone)

(hanggang sa di niya sinasadyang na-play ang video na kinuha five months ago) 

Scoups: (natigilan) (fingers couldn’t move) (natulala habang pinapanood ang video)

[--------Scoups: (Y/n)! Say hi!

You: (tumingin sa camera) (chuckles) Hello~ (wave your hand)

Scoups: (leaned on your shoulder) meet my girlfriend na busy sa pagbubuo ng Rubik cubes. Sa sobrang busy niya hindi na niya ko pinapansin. Wawa Seungcheol (pouts)

You: (laughed) Wag kang magulo (inalis siya sa pagkakasandal sa balikat mo) (pokus sa pagbubuo ng cubes)

Scoups: (glared at you) (tumingin sa camera) Wala na. Hindi na niya ko love.

You: (huminto) (tumingin sa kaniya) (pecked on his cheek)

Scoups: (nagulat) Oh? (looked at you) sarap naman. Isa pa nga (tinuro ang cheek)

You: Ayaw ko na (laughed)

Scoups: (grins) (tumingin sa camera) papatayin ko na ‘to. Maglalandi muna ako. rawR] video ended*

Scoups: (napangiti) (ililipat na sana ang video pero may na-play na sumunod na video) (nawala ang ngiti ng makita ang video)

[-----You: (nanghihina) (nakahiga sa kama)

Scoups: (umupo sa tabi ng bed) Hello my princess. (tinapat ang camera sayo)

You: (Faint smile) Cheol, wag mo kong videohan. Ang panget panget ko

Scoups: (tinapat ang camera sa kaniya) Wag po kayong maniwala sa kaniya. Hindi siya panget. Pero hindi rin po siya maganda

You: (kinurot si Scoups)

Scoups: Aray! (laughed) Brutal ka

You: Akala mo mahina ako, palibhasa may sakit lang eh.

Scoups: (nawala ang ngiti) (staring at you)

You: (napansin ang titig niya) Ayan ka na naman (chuckles) iiyak ka na naman. (held his cheek) Napakaiyakin mo Cheol.

Scoups: (bit his lower lip) (pinipigilan ang sarili na wag umiyak) (faint smile) I love you

You: (smiles) I love you too] video ended*

Scoups: (sinara ang cellphone) (ilang beses na huminga ng malalim)(unti-unting bumigat ang paghinga) (nanakit ang lalamunan) (covered his mouth) (tears fell) (looked up)

(sa kabila ng pagpipigil ay tuluyang pumatak ng walang tigil ang luha sa kaniyang mga mata)

Scoups: (crying without sound)

(nang may biglang kumatok sa pintuan)

Scoups: (agad na pinunasan ang luha) (Deep breath) (tumayo) (binuksan ang pinto ng may ngiti sa labi)

Nanay niya: Seungcheol

Scoups: Uy ma

Nanay: hindi ka pa ba kakain ng hapun- (napansin ang namumugtong mata ni Scoups)

Scoups: (nakangiti)

Nanay: (nag-alala)

Scoups: B-bakit ma?

Nanay: Nak

Scoups: Po? (nakangiti)

Nanay: Okay ka lang ba? (asked in worried tone)

Scoups: (nawala ang ngiti)

(nang marinig niya ang tanong na “Okay ka lang ba” ay waring bumagsak ang matinding emosyon na nais niyang itago)

Scoups: (tears fell) Ma. (shook his head) Hindi po okay

Nanay: (just looking at him)

Scoups: Ma, hindi ko kayang maging okay. (cries) Ma, miss na miss ko na siya (taas-baba ang balikat) Anong gagawin ko ma? (cries so hard) (covered his face) Bakit kailangan niyang mamatay? Bakit kailangang mamatay ng tao na bukod tanging dahilan ng kaligayahan ko? Ma, hindi ako okay.

Nanay: (naiiyak habang pinagmamasdan ang anak) (leaned closer) (hugged him tight) (tears fell)

-----

Jeonghan

Jeonghan: (nasa harap ng study desk) (nag-aaral)

Kabarkada#1: Uy Jeonghan, kanina ka pa nag-aaral dyan ah. Magpahinga ka naman

Kabarkada#2: Oo nga. Hindi ka na natutulog

Jeonghan: (parang walang naririnig) (patuloy sa ginagawa)

Kabarkada#3: sa sobrang busy niya hindi na natin siya makausap

Kabarkada#4: oo nga. Samantalang noon, kahit anong aya sa kaniya ni (Y/n) na gumala, hindi siya sumasama. Mas gusto lang niya nakakulong sa kwarto at nagpapahinga

Jeonghan: (napahinto sa pagsusulat dahil sa narinig)

Kabarkada#3, #1 and #2: (binatukan ang #4) (tinakpan din nila ang bibig nito)

Kabarkada#4: (namutla) (looked at Jeonghan’s back)

Jeonghan: (tumayo)

Kabarkada#1: B-bro. saan ka pupunta?

Jeonghan: (not looking back at them) Magpapahangin lang sa labas. (kinuha ang jacket) (lumabas)

Kabarkada #2: Kasalanan mo ‘to eh! (sinapak si #4)

#4: Aray! S-Sorry na. Hindi ko naman sinasadya na banggitin si (y/n)

(at sabay sabay silang napabuntong hininga)

----(sa labas)

Jeonghan: (wearing his gray jacket) (looked up the night sky)

(walang stars sa langit)

Jeonghan: (huminga ng malalim)

(at biglang umulan ng snow)

Jeonghan: (nagulat) (raised his hands) Snow. (may naalala)

[a year ago… At the exact place where he is standing at…

You: (hold his hands) sige na Jeonghan. May balita na ngayong gabi magkakaroon ng first snow ngayong taon

Jeonghan: Pagod ako sa school eh (y/n). Gusto kong magpahinga. (tinanggal ang kamay niya) Pero kung gusto mo pumunta sa event, it’s okay. (smiles)

You: (nagtampo) (pouts) tsss

Jeonghan: Eyyy wag ka ng magalit. Next time. Next time babawi ako.

You: Next time. (sad smile) sana nga may next time pa. feeling ko kasi baka ito na  ang last na makikita ko ang first snow. Hehehe

Jeonghan: (natawa) Nagdrama ka pa. Call mo ko kapag nandun ka na ah. At kapag nakauwi ka na. Bye, wavyou. (tumalikod) (pagod na pagod)

You: (nakatitig lang sa likuran niya) ] end of flashback

Jeonghan: (nakatingin sa lugar kung saan ka nakatayo noon)

(in his mind: That night. Iyon sana ang gabi kung kailan niya ipagtatapat na may sakit siya. Pero dahil hindi ako sumama, late ko ng nalaman. Nalaman ko nalang noong panahon na nanghihina na siya)

Jeonghan: (starts seeing illusion of you standing at that place) Don’t go. (tinaas ang kamay papunta sa direksyon kung saan naglalakad siya palayo sayo) Wag mo siyang iwan. (tears building at the corners of his eyes) Bigyan mo siya ng oras. Nang mas mahabang oras na pinangarap niya noon (tears fell) (clenched his fists) (cries hard under the raining snow)

----

Joshua

Joshua: (tumitingin ng pictures sa photo album) (smiling)

(tinitignan niya ang picture noong bata kayo)

(ang picture noong sabay kayong pumasok sa kindergarten)

(ang picture noong mga high school na kayo)

(ang picture noong nagtapat siya sayo at sinagot mo siya)

(ang picture ng first date niyo)

(ang picture noong nag out of town kayo)

(ang picture noong nag propose siya sayo kahit pa alam niyang may malubha kang sakit)

Joshua: (napahinto sandali) (huminga ng malalim bago nilipat sa kabilang pahina ang photo album)

(tinignan niya ang picture noong kinasal kayo)

Joshua: (hinaplos ang mukha mo sa litrato) (sad smile) You were very pretty that day.

(dahan dahan niyang nilipat ang pahina)

Joshua: (may kung anong tumusok sa puso niya na nagdulot ng sobrang kirot nang makita niya ang litrato mo na nakahiga ka sa hospital bed at nasa tabi mo siya. Nakangiti kayong dalawa habang magkahawak ang kamay at kapwa may suot na singsing)

(pansamatala siyang natulala habang tinititigan ang larawan)

Joshua: (lips trembled) (bit his lower lip) (tears building up) (huminga ng malalim para pigilan ang luha) (pero kusa itong pumatak ng hindi niya namamalayan)

(isasara na dapat niya ang photo album pero may papel na nalaglag mula rito)

Joshua: (nagtaka sa papel na nalaglag) (pinulot) (binuksan) (nagulat dahil penmanship mo ang nakita) (starts reading)

[ Hi shua wazzup! Hindi ko alam kung kailan mo to mababasa kasi plano ko itong isiksik ng mabuti sa loob ng photo album natin. Kapag nakita mo, ibig sabihin nakarami ka na ng buklat sa album na to. Lol hahahaha.]

Joshua: (pinunasan ang luha) (napangiti) (nagpatuloy sa pagbabasa)

[Maikli lang ang sulat na ito. Alam ko rin kasi na mabilis kang ma-bored sa mga mahahabang babasahin.]

Joshua: (chuckles)

[So ito nga. Ahem ahem. Joshua…]

Joshua: (smile subsided)

[Gusto kong magpasalamat sa lahat. Sa pagmamahal mo, sa kabaitan mo at sa pagtitiis mo. Ilang beses akong tumanggi sa proposal mo dahil ayokong makasal ka sa tulad ko na malapit narin namang mamatay.]

Joshua: (tears building up again) (huminga ng malalim)

[Pero ang kulit mo eh. Napa-oo tuloy ako. Pursigido ka talagang tuparin ang pangarap ko na makaranas ng garden wedding no?]

Joshua: (nods while crying)

[salamat Joshua. Our wedding was the best memories for me. Kahit pa ilang beses tayong umiyak habang nakatayo sa altar, tulo ang sipon, hehe.]

Joshua: (laughed while crying)

[Mahal na mahal kita Joshua. Sobra. Sa puntong hindi ko na matanggap ang kahihinatnan ng buhay ko]

Joshua: (crying so hard without sounds) (covered his mouth while reading)

[Pero habang nasa tabi kita bilang asawa ko, unti unti na kong naliliwanagan. Yup. Sapat na. Sapat na ang lahat. You did your best for me and I should  be happy. Kaya ako sumulat ay para ipaalam sayo na pinasaya mo ko, at wala kang naging pagkukulang hanggang sa huli. Kaya wag ka masyadong manlulumo ah? Kapag bubuksan mo ang photo album natin, just stare to our beautiful memories. Wag mo ng tignan ang panahon kung kailan malapit na kong mamatay. Kasi hula ko, iiyak ka ng iiyak kapag iyon ang pinagmasdan mo]

Joshua: (humahagulgol na) (tumigil muna sandali sa pagbabasa)

[Sandali. Lol, may nakalimutan ako. Ikaw nga pala si Joshua Hong. Kahit pagbawalan kita, alam kong gagawin mo parin ‘yon. Hulaan ko, umiiyak ka ngayon no? Hehe. Okay! Dahil sabi ko maikli lang, tatapusin ko na ang madamdamin kong sulat. I love you! Joshua Hong! You are my forever… kahit na wala akong forever.]

Joshua: (binaba ang sulat) (pressed it on his chest while crying so hard)

----

Jun

(sa loob ng karaoke room)

Jun: (sumasayaw kasama ang mga kaibigan niya)

Babae niyang kaibigan: (kumakanta ng ‘I will Survive’)

(at natapos na ang kanta)

Jun: (pagod na pagod na umupo sa couch) Oy sino nang kakanta?! (tumatawang tumingin sa mga kasama niya)

Lalaki niyang kaibigan: (ni-next ang song)

(lahat ay natigilan ng makita ang title na ‘Let the pain remain’ sa screen)

Jun: (napahinto)

(nagtinginan ang kaibigan niya)

Kaibigan#1: (mouthed: Hoy sinong nag-play niyan?!)

Kaibigan#2: (shrugs his shoulder) (mouthed back: Ewan ko!)

Kaibigan #3: (clear throat) K-Kung walang kakanta nito, ililipat ko n-

Jun: (tumayo) No. Ako ang kakanta ( Ngumiti sa kanila)

(nag-aaalala ang mga kaibigan niya na tumingin sa kaniya)

Jun: (kinuha ang mic) (tumingin sa screen)

Kaibigan#5: (bumulong sa kasama) Hindi ba ‘yan ang favorite na kanta ni (Y/n)?

Kaibigan#4: (bumulong) Oo nga eh. May aksidente sigurong nakapindot dahil sanay tayong kasama siya noong buhay pa siya. (sighed) (looked at Jun)

Jun: (kumakanta)

(lyrics:
Love comes, Love goes,
But the sudden feeling never let me be,
Too bad memories, feed the mind and not the heart where I want you to be
So I ask myself: “What you have left behind for me? To go on each day to live, as if I have you once again? What is it there to live? For all the pain that I feel?”

So let the pain remain forever in my heart
For every drop it brings is one more moment spent with you
I let the pain
Bring all the rain
If that’s the only way…)

Jun: (voice starts trembling) To be with… (di maituloy ang pagkanta) (binaba ang mic) (tears falling)

Mga kaibigan niya: (nakatitig sa kaniya)

Jun: (put the mic on his lips again) To be with you again (cries) (nanghina) (napaupo) (covering his face)

Mga kaibigan niya: (naiiyak habang pinagmamasdan siya)

Jun: (crying so hard)

Kaibigang lalaki: (lumapit sa kaniya) (hinaplos ang likod niya) (tears are falling) B-Bro.

Jun: (sobbing)

----

Hoshi

Hoshi: (nanonood ng tv)

(may patalastas na nag-play)

Hoshi: (tinuro ang tv screen) Oh? (smiles cutely) Paboritong patalastas to ni (y/n) Ah. (sinabayan ang theme song ng patalastas) lalalalala Surf powder, five pesos lang~

----
(sa kusina)

Hoshi:(naghihiwa ng lemon) (napahinto) Oh? (tinuro ang lemon) paborito ni (y/n) ang lemon juice.(masayang naghiwa)

----

(sa banyo)

Hoshi: (kukunin ang bottle ng shampoo) Oh? (tinuro ang shampoo) Ito ang paborito niyang shampoo scent (naglagay ng shampoo sa palad) (pinabula ito sa basa niyang buhok) Lalallalalala~

----

(sa kwarto)

Hoshi: (nakaupo sa harap ng salamin) (naglalagay ng serum sa mukha) (napatingin sa reflection ng sarili) Oh? (tinuro ang reflection niya) Kilala ko ang poging tiger na ‘to. (sad smile) Siya yung lalaking mahal na mahal ni (y/n).

(pansamantala siyang natigilan)

Hoshi: (binaba ang kamay) (just looking at his reflection) (may gumigilid na luha sa kaniyang mga mata)

(tuluyang nawala ang kaniyang ngiti)

Hoshi: Ikaw ‘yung lalaking iniwan niya. Hindi ba? (tears fell) Ikaw yung pinangakuan niya na makakasama niya habang buhay. (bit his lips firmly) Ikaw yung niyakap niya ng mahigpit… bago siya tuluyang mamatay. (sinubukang tumawa) (pero napalitan ang tawa ng hagulgol ng iyak) (pressed his eyes while crying so hard) Hanggang sa huli ako ang paborito mo. Hanggang sa huli… ako. (sobbing so hard)

-----

Wonwoo

(sa sala na madilim at tanging Tv lang ang nagbibigay ng liwanag)

Wonwoo: (nanonood ng malungkot na pelikula)

(malungkot ang pinapanood nito ngunit nananatiling poker face ang mukha niya habang nanonood)

Wonwoo: (nanonood lang)

(hanggang sa natapos ang movie ng walang luha na pumatak mula sa kaniya)

Wonwoo: (kinuha ang remote) (nag-play ng panibagong video na sad movie rin)

(kahit sa climax ng sad movie ay wala siyang ekspresyon)

Wonwoo: (biglang nakaramdam ng uhaw) (tumayo) (kukunin ang babasaging baso sa gilid)

(pero dumulas ang baso sa kamay niya kaya nalaglag ito at nabasag)

Wonwoo: (nakatingin sa basag na baso) (umupo) (pinulot ang pira-pirasong bubog) (pero aksidente siyang natusok at dumugo ang palad niya)

(walang ekspresyon na pinagmasdan niya ang dugo na tumutulo)

(may pumasok sa apartment niya)

Kuya ni Wonwoo: (saw Wonwoo) (pati na ang dumudugo niyang kamay) wonwoo! (lumapit) (binitawan ang paperbags ng grocery goods na binili niya) (umupo sa tabi niya) Okay ka lang ba?! (hinawakan ang kamay niya)

Wonwoo: (staring blankly) Kuya

Kuya: Yes? Teka. Kukuha ako ng malinis na tela (tatayo)

Wonwoo: (pinigilan siyang tumayo) Hindi masakit

Kuya: Ha?

Wonwoo:   (unti-unting tumingin sa kaniya) Hindi ako nakakaramdam ng sakit. Ilang beses akong nanonood ng mga sad movie. Pero hindi ako nasasaktan.

Kuya: …

Wonwoo: Ngayon, nasugatan ako ng malalim. (Shook his head) Pero hindi parin ako nasasaktan

Kuya: (just staring at him)

Wonwoo: Kuya…

Kuya: hmmm?

Wonwoo: (humigpit ang kapit sa kapatid) Bakit ganoon? (huminga ng malalim) sa tuwing naaalala ko lang ang pangalan niya, sobrang sakit. Maalala ko lang ang mukha niya… (lick the corner of his lips) Maalala ko lang ang panahon na ilang beses niyang tinatawag ang pangalan ko bago siya mamatay… sobrang sakit (inilapag ang kamay na may dugo sa tapat ng dibdib niya) (tears fell) Hindi ako makahinga kuya. (cries) Hindi ko kaya.

Kuya: W-Wonwoo. (pinipigilan ang sarili na umiyak)

Wonwoo: Ang sakit sakit. (crying so hard)

Kuya: (dahan dahan siyang niyakap)

----

Woozi

Woozi: (tumatawa)

Trainee: (tumingin kay Woozi) (kinalabit ang katabi)

Trainee#2: Why?

Trainee: (tinuro si woozi) Feeling ko naka-move on na si sir Uji

Trainee#2: (nakangiting tinignan si Woozi) Oo nga no. Ilang months din siyang hindi pumasok dahil namatay ang girlfriend niya. Ano nga uling kinamatay ni ate (Y/n)?

Trainee: Hindi ko na matandaan eh. Pero namatay siya kalagitnaan ng surgery

Trainee#2: (malungkot na tumango) Ahhh. Nakakalungkot talaga

Trainee: Oo nga. Pero mukhang okay naman na si Sir. Tignan mo, madalas na siyang tumatawa at nakikipagkwentuhan pa nga

Woozi: (kasalukuyang tumatawa) (tinapik ang kausap na lalaki) Sige bro. Punta na ko sa studio ko.

Lalaki: Ge ge. Kita nalang tayo mamaya

Woozi: Okie dokie. (naglakad palayo)

----(sa loob ng studio niya)----

Woozi: (sinara ang pinto) (at ni-lock pa ito)

(naalala niya ang narinig niyang usapan ng dalawang trainee kanina sa hallway)

Woozi: (chuckles) So mukha na pala akong okay sa paningin ng iba. (naglakad papasok)

(pero sa halip na sa upuan siya umupo, ay roon siya sa sulok ng dingding sumalpak)

Woozi: (binaluktok ang binti) (hugged his knees) (looked at the ceiling) Thank goodness, this place is soundproof. (gulped) (nakaramdam ng pananakit ng lalamunan) (tears fell) (hinahabol ang hininga dahil pilit niyang pinipigilan na huwag maiyak)

(he pressed his chest very tight)

Woozi: I’m not okay. I can’t be.

(then he cries so hard with loud sobs)

----

The8

(sa France)

Minghao: (nag-selcam habang hawak ang selfie stick) Tsaran! (pinapakita sa camera ang magandang view) Nandito ako sa lugar na hindi mo napuntahan noon. Ang ganda diba?

(tumingin siya sa camera at ngumiti)

Minghao: Ikaw kasi eh. Iniwan mo ko agad, ‘yan tuloy, hindi ka nakapunta dito. (chuckles)

(humangin ng malakas)

Minghao: Ohh! (natakot, kumapit agad sa gilid ng bridge) (natawa sa sarili) (tumingin uli sa camera) Muntik na ko dun ah. Kung kasama kita, pinagalitan mo naman siguro ako. Dakila kang nagger. Daig mo pa ko. (smiles) Anyway, nandito ako sa Hrego bridge. (pinakita pa uli ang view) Supeeeer ganda. Parang ikaw. (tinapat ang camera sa kaniya) Alam mo ba kung para saan ang bridge na ‘to? Ang sabi nila, kapag daw pumunta ka rito, magkakaroon ka ng mahaaaaaaaaabang  buhay. Long-life.

(at nawala ang ngiti niya)

Minghao: (clenched his fists) Sayang. Sana pala dito tayo huling pumunta. Sana, dito natin i-nispend ang last vacation natin. (nods) kung dinala kita rito… kung nangyari iyon… siguro (tears fell) Buhay ka pa ngayon.  (pinunasan ang luha) palpak kasi ‘tong boyfriend mo. Nagkamali ng trip plan. Yung trip plan natin sa iba napunta eh (cries while smiling) Yung last trip mo, ako mismo ang naghatid sayo sa libingan mo. (sinara ang camera) (tumingin sa view sa ibaba) (cries so hard) Gusto ko naring sumunod sayo. Sa last trip.

----

Mingyu

(sa loob ng coffee shop)

Kausap ni Mingyu: (tumingin sa labas ng shop) Kainis. Umuulan na naman.

Mingyu: (tumingin sa labas ng malaking glass window)

Kausap niya: May payong ka ba?

Mingyu: (chuckles) Meron naman (not looking away from the raindrops)

Kausap: (tumingin uli sa ulan) Ayoko talaga kapag umuulan.

Mingyu: Ako rin. Hindi ko rin gusto ang ulan noon. Pero ngayon, mahalaga na siya sakin

Kausap: Ha? Bakit naman?

Mingyu: (looked at him) (smiles) kasi pinaka the best camouflage siya na pwede mong pagtaguan.

[flashback

Mingyu: (nakatingin sa labas ng bintana ng apartment mo) ano ba yan. Umuulan na naman. I really hate it when it rains.  Feeling ko ang lungot lungkot. Tapos hindi mo pa magawa ang gusto mong gawin sa labas

You: (stood beside him) (pinanood ang ulan) Ayoko din ng ulan. Pero alam mo ba, ang ulan ang pinaka the best camouflage.

Mingyu: Camouflage? (tumingin sayo) You mean, pagtataguan? Bakit naman?

You: Naalala mo noong una kong nalaman na may malubha pala akong sakit?

Mingyu: ….

You: (smiles sadly) Pagkalabas ko sa hospital, umuulan ng malakas. Wala akong dalang payong that time. Bumagsak ang ulan sa akin at basang basa ako habang naglalakad. Pero nagpapasalamat ako na ganoon ang nangyari

Mingyu: (looking at you) (clenched his fists while listening) (trying to hide his pain)

You: Kasi ang totoo nyan, iyak ako ng iyak pagkalabas ng hospital. Pero dahil sa ulan, walang nakapansin na umiiyak ako. Yung mga taong nakakasalubong ko, akala nila baliw lang ako na nagpapaulan. Kaya naman, (tumingin sa ulan) rain is the best camouflage to hide my pain.

]end of flashback

MIngyu: (naglalakad sa ulan habang may hawak na payong) Camouflage huh. (looked up the sky) Pwede ko bang gamitin ang camouflage mo? (binaba ang payong)

(nagsimula siyang unti-unting mabasa dahil sa malalaking patak ng ulan)

Mingyu: (walking under the rain)

[flashback

You: (nakahiga sa kama at hindi na humihinga)

MIngyu: (nasa gilid ng kama at umiiyak habang hawak hawak ang malamig mong kamay) No. NO (Y/n). Don’t leave me.

]end of flashback=

MIngyu: (walking under the rain) (tears fell)

(pinagtitinginan siya ng mga taong nakakasalubong dahil nagpapabasa siya sa ulan)

Mingyu: (tears keep on falling) (pero walang nakakapansin sa mga luha niya na walang tigil sa pagpatak) Tama ka. This is the best camouflage.

----

Dk

Pamangkin na 5 years old: Tito tito, sasakay ako sa likod mo. Kabayo-kabayuhan tayo

Dk: (natawa) Hahaha sige sige (dumapa) Sakay na. Heeeyaaah~ (ginaya ang tunog ng kabayo)

Pamangkin: Yey! (sumakay) Hiyaaah!

Dk: tatakbo na ang kabayo. Yaaah! (tumakbo habang pasan pasan ang pamangkin)

---(paglipas ng limang minuto)---

Dk: (napahiga sa couch) (hinihingal) T-Tama na ah. Pagod na ko (chuckles)

Pamangkin: eyy tito. Gusto ko pang sumakay. Please?

Dk: (pawis na pawis na tumingin sa pamangkin) Grabe ka. Hindi ka ba naaawa sakin? (tinuro ang sarili)

Pamangkin: Ang daya (pouted) Bakit pag si ate (Y/n) ang pumasan sayo, hindi ka napapagod?

Dk: (napahinto) Ha?

Pamangkin: Sabi sakin ni Ate (Y/n), madalas mo raw siya pasanin.

Dk: …

Pamangkin: Kapag daw pinapasan mo siya, kahit daw pagod na pagod ka na, hindi mo daw siya binibitawan

Dk: …

Pamangkin: Oo nga pala tito. Nasaan si ate? Isang taon din kami di bumalik dito kaya miss ko na si ate (Y/n). nasaan na po siya?
Dk:…

Pamangkin: nag-video chat po siya sakin dati. Pero saglit lang kami nag-usap kasi sabi niya may sakit po siya. Magaling na po ba siya?

Dk: (biglang tumulo ang luha habang nakatingin sa pamangkin)

Pamangkin: Hala. Tito, b-bakit po kayo umiiiyak?

Dk: (yumuko) (walang tigil sa pagtulo ang luha niya) P-Pagod lang ako. Lumalabas ata ang pawis sa mga mata ko. Hehe. (crying so hard while keeping his head low)

---

Seungkwan

(kausap niya ang pinsan niya na galing sa ibang bansa)

Seungkwan: (kwento ng kwento)

Pinsan: (napapagod na sa kakapakinig)

Seungkwan: At alam mo ba, Si (Y/N), tamad maligo kapag malamig. Hay naku, palagi kaming nag-aaway kasi pinipilit ko siyang maligo. Sabi ko kasi ang asim na niya. Di ko tuloy siya mayakap (laughed)

Pinsan: (inalog ang tenga) Sandali nga lang Seungkwan. Sino ba ‘yang (Y/n) na ‘yan? Sampung taon na tayong hindi nagkikita. Tapos pagbalik ko kwento ka ng kwento tungkol sa ibang tao. Sino ba sya? Crush mo?

Seungkwan: (smiles) (peace sign) Girlfriend ko po

Pinsan: (laughed) Kaya naman pala. PInagyayabang mo lang na may jowa ka ha. (shook his head) Bakit hindi mo siya pinapakilala sakin?  (tumingin sa cellphone kung saan naglalaro siya ng mobile legend)

Seungkwan:…

Pinsan: Siguro natatakot ka kasi mas gwapo ako sayo? Lol.

Seungkwan:..

Pinsan: (pagtingin kay Seungkwan) (nagulat) S-Seungkwan

Seungkwan: (nakangiti habang umiiyak)

PInsan: (binitiwan ang cellphone at tumingin sa kaniya nang may pagtataka)

Seungkwan:  (looked away) (keep crying) (humihikbi dahil sinisikap niya na wag magkaroon ng tunog ang iyak niya)

Pinsan: (napahawak sa balikat) A-Anong nangyari? Nag-break na ba kayo?

Seungkwan: (laughed while crying) Mas maganda nga sana kung nagbreak lang kami. Kasi kung break lang, kapag namimiss ko siya, pwede ko siyang makita. Kapag gusto kong marinig ang boses niya, pwede ko siyang tawagan. Kaso… (looked back at him) Hindi pwede. Dahil mas matindi pa sa break up ang nangyari. Kahit anong miss ko, (shook his head) Hindi ko na siya makikita. (cries so hard)

Pinsan: (naintindihan ang nangyari)  (sighed)

----

Vernon

Vernon: (nag-da-drive ng kotse)

[flashback:

You: (nanghihina na nakahiga sa kama) (looked at Vernon) (mouthed at Vernon) I love you

Vernon: (smiles at you) I love you too

You: (mouthed) Forever?

Vernon: (nods) (whispered) Forever.

You: Vernon (barely speak)

Vernon: Hmmm?

You: (Mouthed) It hurts. So bad. I don’t think I can fight anymore) (smiles)

Vernon: (tears fell) (hindi alam ang sasabihin)

(at biglang nag-ring ang cp ni Vernon)

Vernon: (tinignan ang cp) (nakita ang tawag mula sa trabaho) (pinunasan ang luha) Hmmmm, (y/n) sasagutin ko lang saglit ang tawag ah (tatayo)

You: (hinawakan ang dulo ng damit niya)

Vernon: (looked back at you)

You: (shook your head)

Vernon: (smiles) sandali lang ako. Promise.

You: (napabitaw sa kaniya dahil nanghihina ka)

Vernon: (naglakad palayo)

(nang hahawakan na niya ang doorknob ay may naramdaman siya na nagpatigil sa pagkilos niya)

Vernon: (gulped) (heart beating so fast) (unti-unting lumingon sa likod)

You: (eyes are closed) (nakalaylay ang kamay sa gilid ng higaan)

Vernon: (natulala)

You:….

Vernon: (nabitawan ang cellphone niya na kanina pa ring ng ring) …… (Y/n)? (dahan dahang naglakad papalapit)

You:….

Vernon: (Y/n)? Are you sleeping? Wag muna. Diba sabi ko saglit lang ako? (lumuhod sa tabi ng higaan) (staring at you) (tears keep falling)

]end of flashback

Vernon: (pinatong ang siko sa windowsill habang ang isang kamay ang nasa wheel ng kotse) (driving)

(binilisan niya ang pag-dadrive) (hanggang sa nakarating siya sa madilim na tunnel)

Vernon: (tears are falling while he is driving)

(he stepped on the gas, 180km/h)

Vernon: (nakita ang malaking truck na papasalubong sa kaniya doon sa kabilang linya)…… (smiles sadly)

(bigla niyang iniliko ang manibela papunta sa kabilang linya)

Vernon: (ngumiti habang nakita ang matinding liwanag na papalapit sa kaniya) (closed his eyes) (tears fell down)

----

Dino

(sa tabi ng dalampasigan)  (sunset)

Dino: (naglalakad sa tabi ng dagat) (nakayapak at dinadami ang maligamgam na init ng puting buhangin)

(tumingin siya sa araw na papalubog)

Dino:  (smiles) (stopped walking) (tinitigan ang magandang papalubog na araw) Ganitong oras ka nawala. Tuwing napapanood ko tuloy ang sunset, pakiramdam ko mananakawan uli ako ng kaligayahan. (raised his hand) (tinatanaw ang araw na waring hinahawakan ito) I hate you. (cries)

(habang umiiyak siya ay may isang babae na tumayo sa tabi niya)

Babae: (lasing) Ayoko na. Sawang sawa na ko.

Dino: (napatigil sa pag-iyak) (tumingin sa babae)

Babae: Gusto ko ng tapusin ang lahat. (hinubad ang tsinelas)

Dino: (frowned while looking at her)

Babae: (nakatingin sa dagat) (nagsimulang maglakad paabante papunta sa tubig)

Dino: (eyes widened) T-teka miss!

Babae: (keeps on walking) (hanggang sa unti unti na siyang mapunta sa malalim na bahagi)

Dino: Miss! (tumakbo at sinubukan siyang pigilan) Miss!  (held her shoulder)

Babae: (pumipiglas kay Dino) Bitawan mo ko! (crying) Hayaan mo nalang ako! Please!

Dino: Magpapakamatay ka ba?!  Nababaliw ka na!

Babae: (glared at him) Bakit? Ano  bang alam mo?! Sino ka ba?!

Dino: (umiiyak)

Babae: (natigilan dahil umiiyak si Dino)

Dino: Please… (crying so hard) ayokong may mamatay uli sa tabi ko sa panahong ito

Babae: (natulala)

Dino: Wag mong sayangin ang buhay mo. (sobbing) (hinigpitan ang hawak sa balikat niya) dahil may ibang tao na kahit gustong mabuhay, hindi nila magawa. (staring at her) being alive… is something precious.

Babae: (heart beats so fast) (tears fell)

Dino: So …

Babae: (nawalan ng malay)

Dino: Oh? Miss! Miss!

-----

Babae: (unti unting nagising)

Dino: (nakaupo sa tabi niya)

Babae: (tumingin sa paligid) (nakita si Dino) (agad na bumangon)

Dino: (looked at her) are you… okay?

Babae: (naalala ang nangyari kani kanina lamang) N-Nasaan ako?

Dino: Nawalan ka ng malay dahil sa kalasingan. Nasa transient house tayo. Sa inuupahan kong bahay.

Babae: (nahihiyang tumango) (looked away while blushing)

Dino: Kung okay ka na, you can go. Pero wag mo na uling uulitin ang ginawa mo kanina. (tumayo) (aalis)

Babae: (looked at him) Anong pangalan mo?

Dino: (stopped)Dino. (tumingin pabalik sa babae) Ikaw?

Babae: (bahagyang ngumiti) Ang pangalan ko ay… (Y/n).

Dino: (nanlaki ang mga mata)

-----

To be continued…