Scoups

~tok tok tok~
Alas dose na ng madaling araw. Pero mayroon parin kung sino na kumakalabog sa pinto ng apartment mo. Kaya kahit inaantok ay pinilit mo ang sarili na bumangon. Pipikit pikit ang mga mata ay nagsuot ka ng bathrobe dahil isang manipis na bestidang pantulog lamang ang suot mo.

"Sino yan?!" sigaw mo habang papalapit sa pinto.

~tok tok tok~! patuloy na pagkatok nito sa pinto.

Medyo naiirita ay binuksan mo ang pinto. "Sino ba y-" Kusa kang napatigil sa pagsasalita ng makita kung sino ang lalaking nakatayo sa harapan mo. It is Seungcheol, your step brother.

"K-Kuya," ang naibulalas mo.

He looked at you, kahit na pupungay pungay ang mata. Sinubukan niyang tumayo ng tuwid, kahit na halos matumba na siya sa kalasingan. His face are all red, at kahit tatlong hakbang ang layo mo  sa kaniya ay amoy na amoy mo ang alak.

"Bakit ka nandito?" You asked, tying your bathrobe. "Kung lasing ka, dapat sa bahay ka umuwi."

Napangiti siya habang nakatitig sa ibaba. "Kung hindi ako lasing, imposible na pumunta ako rito," sambit niya bago susuray suray na pumasok sa loob at sinara ang pinto.

Abante-atras. Abante- atras, ganyan ang ginawa niyo habang nagtititigan.

"K-Kuya, go home. Please," pakiusap mo ng maramdaman ang sofa na dumampi sa iyong binti. Wala ka ng aatrasan, kaya tanging pakiusap na lamang ang naiisip mong paraan upang makatakas sa kaniya.

"(y/n)," he called your name using a husky tone. "Bakit mo ko iniiwasan?" Napakagat siya sa labi, pinipigil ang luha na unti-unting nagbabadya.

"Iniiwasan? H-Hindi kita iniiwasan," pagsisinungaling mo.

Napatawa siya, isang sarkastikong tawa habang nakahawak sa labi. "Hindi? Are you sure? Hey, ilang weeks ka ng hindi dumadalaw sa bahay. Kahit na may sarili kang apartment, dapat dumalaw ka parin sa amin. That means... iniiwasan mo lang ako."

"No," madiin mong sabi. "Ano namang dahilan para iwasan kita?"

Ipinagtama niyang muli ang mga mata ninyo. This time, nakaramdam ka ng init sa pamamagitan lamang ng pagtitig sa kaniyang mga mata, at malamang, na ganoon rin ang nararamdaman niya.

"Gusto mo ba talagang marinig kung bakit?" bulong niya. Ang kaniyang mga paa ay nagsimulang maglakad papalapit. Papalapit ng papalapit.

Sinubukan mong umiwas matapos tumanggi ng, "Ayoko. Don't say anything." Pero ng saktong iiwas ka ay hinablot niya ang mga kamay mo. Hinatak ka niya at sa isang iglap ay nakahiga ka na sa sofa habang siya ay nasa ibabaw mo.

Init. Takot. Kaba. Halo halong damdamin ang nararamdaman mo, anupat hirap na hirap kang huminga at makapag isip ng mabuti. Something might go wrong. No, this is wrong!

"Alam mo ang sagot," ang sabi ni Seungcheol,  habang idinidiin ang magkabila mong mga kamay sa sofa.

"Stop. This is wrong. Please, just stop," pakiusap mo, pinipilit na makawala sa mahigpit niyang pagkakahawak.

"(y/n), I..." he started. "I really lov--"

"I said stop!" sigaw mo na umalingawngaw sa buong apartment.

~tuk tuk~ Mga luhang sabay na pumatak sa inyong mga mata.

"Mahal kita," pagpapatuloy ni Seungcheol habang lumuluha.

Matagal mo ng alam ang bagay na ito. Matagal mo ng pinaglalabanan na hindi masuklian ang nakatago niyang damdamin. At magatal mo ng hinihiling na sana, hindi dumating ang araw na ipagtatapat niya ang isang kasalanang magiging dahilan para kayo ay mahusgahan ng lipunan. Pero, huli na ang lahat.

"Mahal mo rin naman ako hindi ba?" pagmamakaawa ni Seungcheol.

Oo. Iyan ang sagot. Ngunit, "Hindi."

Nang marinig ito ni Seungcheol ay waring nanghina ang kaniyang buong katawan, anupat napabangon siya at natulala. Dahan-dahan kang bumangon paupo, nakayuko at naghahabol ang hangin.

Tama lang naman ang desisyon mo hindi ba? You must stop everything to prevent the worst.

Kinuha mo ang cellphone at nag-dial ng number. "I'll call our mom. Sasabihin ko sa kaniya na nandito ka. At para masundo ka ni papa."

NApayuko si Seungcheol, nakagat sa labi at nakakuyom ang mga palad.

Pagkatapos ng tatlong ~ring~ ay sumagot narin ang iyong ina sa kabilang linya: ~"Oh (y/n), napatawag ka? May problema ba?"

"Mom. Actually, nandito kasi si kuy--"

Inagaw ni Seungcheol sayo ang cellphone at binaba ang tawag.

Kaya naman nagsimula kang magreklamo ng, "Hey, why did you--"

He kissed you.

Your drunk brother kissed you for Pete sake! Isang mabilis na halik lang naman ang ginawa niya. Subalit sapat na iyon para mapatigil ka at manlaki ang mga mata.

You are both breathing heavily while looking at each other's eyes.

Anong pakiramdam na mahalikan si Seungcheol? Gaano kalakas ang tibok ng puso mo matapos matikman ang kaniyang labi? Hindi mo maipaliwanag ang sagot. Ang alam mo lamang ay ang maiinit niyang palad na humihimas himas sa pisngi mo. Gayundin ang malapad niyang dibdib na tumutulak sa katawan mo papahiga sa sofa.

"Sinungaling. Little Sister, napakasinungaling mo," bulong niya matapos kang maihiga uli sa sofa at muling halikan.

---

Jun

Nasa kusina ka at naghuhugas ng mga plato. Tahimik ang paligid at ineenjoy mo ang panandaliang kapayapaan. Wala ang madam ng bahay na palaging sumisigaw sayo, at wala rin si Mrs. Kim na palagi kang pinapagalitan.

"This is the real peace," bulong mo habang naghuhugas.

Ngunit...

"Sinong may sabing may kapayapaan ka?" ang sabi i Junhui na bigla nalang sumulpot sa likuran mo at niyakap ka ng mahigpit.

"Y-Young master!" singhap mo sa gulat habang nanlalaki ang mga mata. Sinikap mong makawala, ngunit sadyang mas malakas siya kaysa sayo.

"Wag ka kasing kumawala," mapang akit na bulong ni Junhui sa tenga mo.

Pulang pula ang iyong pisngi! Ilang beses ka ring tumingin sa kaliwa't kanan. "Y-Young master, delikado ang ginagawa mo. Paano kapag may nakahuli sa atin? Paano kung mahuli ka ng mama mo na nakayakap sa isang hamak na katulong?"

"Nasa business trip si Mama," paliwanag niya. "Inutusan ko ang ibang mga katulong kaya ibig sabihin, tayong dalawa lang ang nandito."

Napabuntong hininga ka na lamang. "Haaaay. Okay okay. Pero naghuhugas ako ng plato. Kaya umalis ka ans a likod ko."

"Sungit mo naman. SIge na. Yakap lang naman eh. Promise, wala akong ibang kababalaghan na gagawin." At nagawa pa niyang magpapungay ng mata.

Dahil kahinaan mo ang pagpapabebe niya, sumuko ka na sa pagrereklamo at pumayag. "Sige na nga. Basta yakap lang ah. Promise?"

"Aye aye captain! Hehe." Niyakap ka niyang mahigpit, saka ka nagpatuloy sa paghuhugas.

"Nakatulog ka ba ng mahimbing?" Tanong mo.

"Hindi. Hindi ka kasi pumayag na tumabi sakin kagabi," he pouted, habang ang isang kamay niya ay humahaplos haplos na sa beywang mo.

"Jun."

"Hmmm?"

"Yung kamay mo."

"Anong ginagawa ko?" inosente niyang sagot.

"Akala ko ba yakap lang?"  Tinanggal mo ang kamay niya sa beywang mo at inayos ang pagkakayakap.

Napatawa si Jun sa kapilyuhang taglay, pati narin sa reaksyon mong mas lalong nagpapanabik sa kaniya. Wala naman talaga siyang balak na may gawin sayo, maliban sa pagyakap. Kaso mukha nagbago ang isip niya ng mapatingin sa leeg mo na nag-pa-akit sa kaniya.

"Yakap lang," pag-uulit mo.

Ngunit ang lalaking kinakausap mo ay kanina pa nakatingin sa leeg mo. Kinagat niya ang labi, huminga ng malalim, at kinurot narin ang sarili para mapigilan ang nais na gawin.

Game over. Sa lalaking katulad niya, mahirap ang salitang: Patience.

He bend his head down then starts kissing your neck.

Nagsitayuan ang mga balahibo mo, as you gasped, "H-Hey young mas--" Humarap ka sa kaniya para itulak siyang palayo. Subalit ang pagharap mo ay mukhang maling desisyon.

When you turned around, sinamantala na niya ito para cornerin ka sa lababo at paunlakan ng halik sa labi.

"Wait Jun--" protesta mo pa sana. Pero nang sinimulan niyang gawing malalim ang halik ay hindi ka narin nakatanggi.

He placed his right hand on your nape, while the other hand is on your back, pulling you more closer as his kiss deepens. Itinaas mo ang mga kamay at pinulupot sa leeg niya, bago ka gumanti ng halik.

Everyday is like this.

Kissing, hugging, making love in secret because you are a mere maid, while he is a rich kid you are serving.

Sapat na sayo ang ganitong relasyon. Kahit hindi ka niya maipagsigawan sa mundo na kayo na.

Pero kagaya ng sabi sa kasabihan, lahat ng sikreto ay nabubuking.

"WHAT IS THE MEANING OF THIS WEN JUNHUI?!"

Napatigil kayo sa paghahalikan, saka tumungo ang mga mata sa babaeng nakatayo sa malayo. It was Junhui's mom.

"M-Mama," singhap ni Jun.

"M-Madam," sambit mo na nanginginig ang mga labi.

Nanlilisik ang mga mata ay nilapitan ka niya, at saka sinampal. "How dare you. Bitch."

---

Seungkwan

"Seventeen! Seventeen! Seventeen!" sigawan ng mga fans. Waring ang salitang ito ay musika para sa taenga ng labing tatlong lalaki na nakatayo sa loob ng backstage. Ngunit para sayo, ang sigawan ng mga fans ay patunay na kahit kailan, imposibleng maipagsigawan mo ang relasyong itintago sa publiko.

Dumilim ang paligid, at tumama ang spotlight sa lalaking nakatayo sa stage.

"Kyaah!" muling sigawan ng lahat ng makita si Seungkwan, isang sikat na idol member ng kpop group na Seventeen.

"Woah. My boyfriend is so cool out there. It's been a long time since I saw his face," ang bulong mo sa sarili habang pinapanood siya sa gawing gilid ng stage.

Nagsimulang tumugtog ang malungkot na musika. Itinaas ni Seungkwan ang Mikropono at siya ay kumanta.

("say Yes")

~Niga bogo sipeoseo
Neomu bogo sipeoseo
An doeneun jul almyeonseo
Siganeul doedolliryeo hae ( I want to see you
I wanted to see you so much
I know it’s not allowed
But I try to turn back time)

Ilang segundo pa lang ang lumipas ng magsimula ng kanta. Pero heto ka, damang dama ang bawat liriko anupat hinid mo na naiwasang mapaluha.

~You say you say
Geudaewa naega hamkke bureugon haetdeon i norae
Honjain bamimyeon I stay
Saranghae saranghae eonjena ireohke
Neoreul gidarigo isseo
Malhaejwo naege just stayGeudaeyeo say yes

Can you say? Can you say?
Naui modeun bichi dwae jun neol
Can you say? Bonael suga eobtneun nande
Sueobsi bulleodo daedab eobtneun mellodiman (You say you say
This song that you used to sing with me
[ When you’re alone at night I stay
I love you I love you always like this
I’m waiting for you
Tell me just stay
Will you say yes
Can you say? Can you say?
You became my light for everylight
can you say? I couldn’t let you go
All I do is sing this melody that won’t answer me~

Buo na ang desisyon mo. Si Seungkwan ay isang sikat na idol, at hindi makakaganda sa image niya ang pagkakaroon ng girlfriend na katulad mo. Gusto mo siyang kausapin, at gusto mong personal na makipaghiwalay. Pero dahil busy siya, wala siyang panahon para harapin ka.

Kaya naman ng aksidente siyang napatingin sa direksyon mo habang kumakanta ay nginitian mo siya.

"Hello," you mouthed.

Napangiti siya at kumaway sayo. He missed you, your kiss, your hug, everything about you. Kung pwede lang sana tumalon sa stage para yakapin ka ay kanina pa niya ginawa. Ngunit...

"Seungkwan, I love you," you mouthed. "Let's break up. Goodbye."

~You say--

Napatigil siya sa pagkanta, kasabay noon ay ang pagtalikod mo mula sa kaniya.

Lahat ay nagtataka sa biglang pagtigil ni Seungkwan sa pagkanta. Nataranta ang mga crew, nagbulong bulungan at nag-alala naman ang mga fans. Samantalang ikaw, ay naglalakad palayo habang umiiyak at hinahampas ang masikip na dibdib.

"No. Wag kang aalis. Wag mo kong iiwan. No. Please!" ang isinisigaw ni Seungkwan sa sarili. Pero wala siyang lakas ng loob. sa halip, huminga siya ng malalim at gumawa ng pekeng ngiti sa harap ng mga fans.

---

Jeonghan

"Jeonghan!"

Tumakbo ka papasok ng elevator nang makita si Mr.Yoon sa loob nito.

"Jeonghan! Hindi na kita nakikita nag-ja-jogging kapag umaga. Busy ka ba?"

Sumara ang elevator, saktong pagsara ay pinitik ka niya sa noo.

"Ahh! Aray naman!" you winced in pain while holding your forehead.

" 'Jeonghan'? Habang tumatagal, nawawala ang pag-galang mo. Baka nakakalimutan mong labing limang taon ang tanda ko sayo?" reklamo niya.

19.18.17. Patuloy na bumababa ang elevator at heto ka't nakatitig lang sa kaniya ng masama.

He is right, para sa isang 15 years old na katulad mo, at sa 30 years old na katulad niya, wala nga namang pag-galang ang paraan ng pakikipag-usap mo sa kaniya. Jeonghan is a neighbor. Mula noong bata ka, nagkikita na kayo. He saw you when you are still a kid who used to pee on her bed.

"Walang edad edad pagdating sa pagmamahalan. Kaya hindi ko na kailangang gumalang sa lalaking magiging boyfriend ko!" reklamo mo.

Muli ka niyang pinitik sa noo.

"Aray! Aish!"

"Hoy bata. Kailan ka ba magigising sa katotohanan, na kahit anong mangyari, ikaw at ako ay hindi pwede. Oh eto," naglahad siya ng pera sa kamay mo bago magpatuloy. "Bumili ka na lang ng candy. Stop bothering me."

"Tsk," you pouted as you put the money inside your bag. "Pakipot ka parin hanggang ngayon. Mahal mo rin naman ako."

"Excuse me?"

"Anyway, nabalitaan ko kay Mama na dumating ang tatay mo. Hey," lumapit ka sa kaniya, taglay ang nag-aalalang mukha. "Okay ka lang ba? Na makita siyang muli after years?"

Nagbago agad ang ekspresyon ni Jeonghan. Umiwas siya ng tingin sayo at huminga ng malalim. "Paano ako magiging okay?"

Halatang halata kay Jeonghan ang galit na nararamdaman. Kaya naman tumingkayad ka, hinaplos ang ulo niya at sinabi sa malambing na tono, "Right. You are not okay. Pero wag kang mag-alala. Hindi ka naman nag-iisa. Nandito kami ng pamilya ko para sayo. Nandito ako. I'll protect you."

A 15 year-old girl said that she will protect a 30 year-old guy. Funny right? Pero iba ang sinasabi ng puso ni Mr.Yoon. You maybe young, but the way you soothe his heart made him fall in love. Lagi naman ganito; sa oras na kailangan niya ng karamay, dumarating ka. He can't help it but to love you. Kaso nga lang, itinatanggi niya dahil alam niya ang malaking agwat sa edad niyo.

Tinanggal ni Jeonghan ang kamay mo sa  ulo niya. Sakto naman ay bumukas ang elevator at pumasok sa loob ang isang babae na katrabaho ni Jeonghan.

"Oh? Mr.Yoon, good morning," bati ng babae bago sumarang muli ang elevator sa 10th floor.

Kusang sumimangot ang mukha mo dahil nagawa pa talaga ng babae na sumingit sa pagitan niyo.  Tinignan ka ng babae at sinuri mula ulo hanggang paa. Kaya naman tinaasan mo siya ng kilay. Yun nga lang, naka-heels siya, samantalang naka-rubber shoes ka lang.

"Sino siya?" tanong ng babae kay Jeonghan.

"Girlfriend niya. Bakit?" pagsingit mo.

"Hindi ah!" pagtutol ni Jeonghan na biglang namula. "K-Kapitbahay ko. Wag mong pansinin yang bata na yan."

NAtawa naman ang babae kaya mas nag-init ang dugo mo. "Grabe ka sakin Jeonghan! Ilang beses ko bang sasabihin na hindi na ko bata?!"

"Okay okay, I got it," the woman chuckled as she looked back again to you. "Alam mo, ang cute mo. Pero hindi ito lugar para sa mga batang katulad mo. You should know your place kid." Then, she flicked your forehead.

"Ah!" napahawak ka sa noo.

Naalarma naman si Jeonghan sa nakita. "W-What are you doing?" he said, gritting his teeth.

"Ah, tinuruan ko lang siya ng leksyon," paliwanag ng babae.

Napayuko ka, hiyang hiya at pinipigilan ang sarili na huwag umiyak. Dahil kapag umiyak ka, mas magmumukha kang bata sa paningin ng taong minamahal mo.

Bumukas ang elevator. Nakarating na kayo sa ground floor. "Mr.Yoon, let's go?" aya ng babae.

Hinawakan ni Jeonghan ang balikat ng babae at itinulak papalabas ng elevator. "Just go." Isinira niya ulit ang elevetor, saka pinindot ang 21th floor.

"Teka Mr.Yo-!"

Muling tumaas ang elevator.

Nakayuko ka parin, ni hindi magawang makalingong pabalik.

"Ang lakas ng loob niyang pitikin ka. A-Ako lang ang may karapatang pumitik sa noo mo. Ahem. O-Okay ka lang?" nag-aalala niyang tanong.

Ang malambing niyan boses. sapat na iyon para mapaluha ka.

"H-Hoy, sorry na. Kasalanan ko Sorry," paghingi niya ng tawad. Hinawakan niya ang magkabilang pisngi mo at inangat ito para makitaa ng noo mo. "masakit ba?"

You looked at him in the eye. "Hindi na ako bata Jeonghan."

"H-Huh?"

"I am not a kid anymore."

"Oo na oo na. Kaya tumigil ka na sa pag-iyak at--"

You grabbed his collar, pulled him down and pecked on his lips.

Nanlaki ang mga mata niya sa iyong ginawa. Ilang beses siyang kumurap, anupat pilit pinoproseso sa utak ang kahindik hindik na nangyari!

His eyes went down on your eyes, meeting your gaze. Then it went down on your trembling lips.

"Hindi na ako bata," bulong mo.

Lumunok si Jeonghan at huminga ng malalim. "talagang... napaka-pasaway mo." Then he pinned you on the corner and kissed your lips.

---

Wonwoo

Nasa sala kayo: Ikaw, ang kuya mo at ang bestfriend niya na si Wonwoo. Yung dalwa ay naglalaro sa psp ng Tekken, samantalang ikaw naman ay busy sa pag-cha-chat doon sa gwapong manliligaw from other school.

"Boom!" Sigaw ni Wonwoo.

"Argh! talo na naman ako!" naiinis na reklamo ng kuya mo.

"Ahihihih," pabebeng tawa mo, halatang kinikilig habang ka-text ang manliligaw.

Sabay na tumingin sayo ang dalawa, marahil naiirita sa pabebe mong kinikilos.

"Anyare sa kapatid mo?" tanong ni Wonwoo.

"Ayun, may ka-chat na tsonggo," sagot ng kuya mo.

Napakunot ka noo saka tinitigan sila ng masama. "Anong tsonggo?! Mas gwapo pa nga sayo to kuya eh!"

"Sus maniwala ako," pang aasar ng kuya mo.

"Mas gwapo pa sakin?" seryosong tanong ni Wonwoo.

Sasagot ka sana ng malutong na 'OO' para asarin siya. KAso , nang matitigan mo ang mukha ni Wonwoo, hindi ka nakapagsinungaling. Sino ba naman kasi ang makakatanggi sa kagwapuhang taglay ng tulad niya!?

"E-Ewan ko. D-Depende," safe mong pag-sagot.

"Aba ang daya! Kapag sakin mas panget ako, pag kay Wonwoo, hindi mo alam. Crush mo ata si Wonwoo eh!" pagbibiro ng kuya mo.

Ngunit imbes na tumawa kayo ni Wonwoo ay napatigil kayo at nagtinginan. Napansin ito kaagad ng kuya mo kaya... nagbago ang ekspresyon ng mukha niya. HIndi ata magandang biro ang kaniyang binanggit.

"M-Maghahanda lang ako ng miryenda," palusot mo, saka tumakbo papuntang kusina.

Si Wonwoo naman ay umiba ng tingin, anupat tinatakpan ang namumula nitong mukha.

"Bakit ganyan ang mga reaksyon niyo? Nagbibiro lang naman ako," pagtawa ng kuya mo habang nakatingin sa screen ng TV.

"G*g*," napamura si Wonwoo sabay nag-click ng laro sa psp.

"Maka-mura, wagas? Bakit, apektado ka ba?"  Hindi nakasagot si Wonwoo. Nagpatuloy lang ito sa nilalaro, kaya naman, napakunot ng noo ang kuya mo sabay tumingin sa bestfriend niya. "Teka, hoy Wonwoo. Umamin ka nga sakin. May kung ano ka ba sa kapatid ko?"

Ibinaba ni Wonwoo ang controller, huminga ng malalim at lumingon pabalik. "Bawal ba?"

Mabilis na nag-init ang dugo ng kuya mo! Binitawan nito ang controller at agad na sinunggaban ang kwelyo ni Wonwoo. "Seriously bro?!"

Sakto naman ay kakalabas mo lang ng kusina, dala-dala ang isang tray ng sandwiches. "Oh? Kuya?!" inilagay mo sa tabi ang tray at sinubukang ilayo ang kuya mo kay Wonwoo. "Anong problema niyo?! LAro lang yan! Nagkakapikunan kayo sa laro?!"

"TUMAHIMIK KA! PUMASOK KA SA KWARTO!" sigaw ng kuya mo, at hindi sinasadya ay naitulak ka niya palayo.

"Ahhh!" hiyaw mo ng lumagapak sa sahig.

Nang makita ni Wonwoo ang nangyari sayo ay itinulak niya ang kuya mo, lumapit siya sayo taglay ang nag-aalalang mukha. "Hey, you okay?"

"Wag mo siyang hawakan!" sigaw muli ng kuya mo saka sinuntok si Wonwoo sa mukha.

"KUYA! ANO BANG PROBLEMA MO?!" reklamo na na gulong-gulo na sa nangyayari. Lumuhod ka sa sahig at inilalayan si Wonwoo.

"I ALREADY WARNED YOU BRO! UNA PALANG SINABI KO NG I-DATE MO NA ANG LAHAT, WAG LANG ANG KAPATID KO!"

Napahinto ka sa narinig. Marahan mong itinungo ang mga mata kay Wonwoo na kasalukuyang nakayuko at nagpupunas ng pumutok na labi.

"A-Anong ibig niyong sabihin?" pagtataka mo na nagpalipat lipat ng tingin sa dalawa.

"I like you (y/n)," sambit ni Wonwoo na halos magpatigil sa mundo mo. "I said that I like you. That's why."

"SHUT UP. UMALIS KA MUNA BRO HANGGAT MAY PAGTITIIS PA KO," naghihingalong pakiusap ng kuya mo.

"I like her," dagdag ni Wonwoo. "DAMN IT BRO. I'VE BEEN INLOVE WITH YOUR SISTER FOR YEARS! DAMN IT!"

---

Dokyeom

Na-inlove. Umasa. Nagparaya. Nasaktan.

Sa loob ng dalawang taon, mabuti na lamang at nakapg-move on ka na.

There is this guy named Dokyeom. Gwapo siya, magaling kumanta at may sense of humor. Kaya naman, pati ikaw na no boyfriend since birth ay tinamaan sa kaniya ng todo. The only problem is, sa bestfriend mo siya napunta. Sakit diba?

Kaya nagparaya ka nalang, at tiniis ang sakit habang nakikita mo silang magkasama.

Buti nalang after two years, nakapag-move on ka na. Congrats!

"(Y/n)!" may sumigaw ng pangalan mo kaya lumingon ka pabalik. It was Dokyeom, umaarangkadang kasing bilis ng kabayo.

"Uy, hello. Musta dude?" pagbati mo.

"Hehe. Okie lang. Mukhang mabigat bag mo. Ako na magdala," he offered.

Kainis naman oh! Nakapag-move on ka na, pero bakit ang sweet sweet parin niya? Lagi namang ganito, I mean, araw araw siyang sweet sayo kahit kasama niya ang bee mo na girlfriend niya. Ang weird diba?

"Hindi. Okay lang ako," pagtanggi mo, bago nagpatuloy sa paglalakad.

"Ah. Okie. Hmmm, may pupuntahan ka ba ngayon?" Sinabayan ka niya sa paglalakad.

"Yup. Blind date."

Napahinto si Dokyeom sa paglalakad. Tumitig lang siya sa likuran mo, then he let out a sad smile. Napansin mo na wala ng naglalakad sa tabi mo, kaya't tumigil karin upang tignan siya pabalik.

"Why?" you asked.

"W-Wala," sagot niya. Naglakad siyang muli kasabay mo.

Then, there goes an awkward moment of silence. Bakit parang may tensyon sa paligid? Bakit parang ang bigat bigat ng pakiramdam mo? Why is it?

"Break na kami ng bestfriend mo," pagbasag niya ng katahimikan, na siya namang ikinasigaw mo ng...

"Ha?!"

Tumigil kayo sa paglalakad at nagtinginan.

"B-Bakit?! I mean, okay naman ang relasyon  niyo ah. May problema ba? Baka naman magpag-uusapan pa yan."

Dokyeom stared at your eyes. He leaned closer before he answered, "Ikaw kasi."

"Ha?"

"We broke up, because of you."

Why?! Iyan ang malaking tanong sa iyong isipan. Ngunit hindi mo na ito nagawan itanong dahil sobrang lakas ng tibok ng iyong puso.

"I know that I am a bad guy. But, maniniwala ka ba kapag sinabi kong mas minahal kita ng higit kaysa sa kaniya?" Pasimple niyang hinawakan ang kamay mo anupat hinatak ka papalapit.

When you lifted your head, you saw his serious face for almost an inch away. "D-Dokyeom. Alam mo bang... you are being such a jerk?"

That's right! Kahit na may parte sa puso mo natutuwa sa sinabi niya, hindi parin tama ang ginawa niya sa bestfriend mo!

"Alam ko. Alam ko kaya nga nahihirapan narin ako," he whispered.

"Then, gawin mo ang tama," you yankes his hand away. "Magkukunwari ako na walang narinig. Then, goodbye. May blind date pa ako." Tumalikod ka at naglakad palayo.

Dokyeom, clenched his fists. He is a jerk, alam naman niya eh. Kaso...

"(y/n)!" muli niyang sigaw, bago yumakap sayo mula sa likuran.

"D-Dokyeom, let me g---"

"Hindi ba pwedeng.. . mahalin mo akong muli?" tanong niya habang nakayakap sayo.

Napahinto ka, at sa di malamang dahilan ay napaiyak. "W-What? T-teka, Ibig bang sabihin, noon pa man, alam mo na?"

Dokyeom didn't answer. Instead, ipinatong niya ang kaniyang mga labi sa balikat mo bumulong ng, "I choose to be a badboy. If the world hates me for this, then let it be."

---

Minghao

Pagkalabas na pagkalabas mo ng bahay ay pagmumukha na naman niya ang kauna-unahang tumambad. Ano ba Minghao?! Pang tatlumput tatlong beses mo na to na naghihintay sa bahay niya tuwing umaga! Pasadong pasado ka na sa katagang: Dakilang stalker.

"Hey yow. Morning," bati niya habang sinusundan kang maglakad papalabas ng gate niyo.

"Bakit nandito ka na naman?" Masungit mong tugon, habang sinisikap na matakasan siya. "Di ba sinabi ko ng tumigil ka sa pagpunta sa bahay ko tuwing umaga? Wala ka bang magawa sa buhay mo?"

"Wala. Wala naman akong trabaho. Dahil  kahit hindi ako magtrabaho, marami akong pera."

Tumigil ka sa paglalakad at huminga ng malalim. Yung mga katulad niya an rich kid, sila talaga ang kinamumuhian mo sa lipunan. "Makinig ka." HUmarap ka sa kaniya at dinuro duro siya. "Magkaiba tayo ng mundo. Langit ka, lupa ako. Araw araw akong kumakayod para sa pamilya ko, pero ikaw, inuubos ang oras sa pagsunod sa babae. "

"So what? MAhal kita," pangangatwiran niya.

Napailing ka nalang. Mukhang hindi mo maitutuwid ang baluktot niyang pangangatwiran sa buhay. "Bahala ka na nga." Pagkatapos ay naglakad kang muli palayo.

Sumunod naman siya. "Alam mo, kapag ako ang nakatuluyan mo, hindi mo na kailangang mag-trabaho. Be my girl. Marry me. Sleep with me. Have children with me. Ipapangako ko na bibigyan kita na masaganag buhay without working hard." Hinawakan niya ang balikat mo at iniharap sa kaniya.

Muli kang huminga ng malalim. "Okay." Then you let out a smirk. "I really need money now. Kapag ba sinabi ko na kailangan ko ng million of dollars para mabili mo ang katawan ko, bibilhin mo ako."

Na-estatwa siya.

"See? You can't," pang-asar mo.

Minghao get something from his pocket. "Here, my card," alok niya sabay inilagay ang black card sa palad mo. "Limitless card yan. That means, it can worth a million of dollars. So, its a deal? Simula ngayon, binili na kita."

"W-What?" hindi mo makapaniwalang tugon.

"Your body is mine now," paguulit niya. He wrapped his hands on your waist, pulled you closer and kissed your lips.

"What the-!" Tinulak mo siyang palayo at sinampal. PUlang pula ang pisngi mo habang hingal na hingal kang tinitigan siya ng masama.

Minghao chuckled. "Wala kang karapatan na tanggihan ako. Sayo mismo nangggaling ang alok. (y/n), you are already mine. Your body, your hours, everything. So obey me." Hinatak niyang muli ang kamay mo before he gave you another kiss.

---

Joshua

Duguan si Joshua, hingal na hingal habang nakatutok ang baril sayo.

"J-JOshua," singhap mo. Ilang beses na pumapatak ang luha mula sa inyong mata.

"Spy ako," he said, still pointing the gun on you.

"What do you mean?" you cried.

"I am from north korea. Dinala nila ako rito bilang Spy. Then, I used you to hide my identity."

"K-Kung ganon, lahat ng nangyari, between us, lahat ng iyon... puro kasinungalingan?"

Ang lahat ng ala-ala ninyong dalawa ay sumariwa sa isip ni Joshua: Kung paano kayo nagkita, kung paano ka niya minahal, unang yakap, unang halik, unang gabi na magkasama. Just thinking of those, made him cry while his hand trembles. 

"Didn't you love me?" pag-uulit mo.

Dahan dahan na umiling si Joshua. "No. Hindi ako nagsinungaling. (y/n), I really do love you. Lahat ng ipinakita ko, lahat ng pinagsamahan natin, totoo iyon."

"Then WHY?! WHY ARE YOU HOLDING A GUN?! WHY ARE YOU POINTING THAT TO ME?! JOSHUA! WHY?!"

Joshua stared at your eyes. Ngumiti siya: isang malungkot na ngiti. "Because, kailangan na isa sa atin ang mawala. Kapag nahuli tayo na magkasama ng awtoridad, aakalain nila na kasabwat kita. Kapag naman binaril kita, hindi ko kakayanin. So there is only one choice."

Mabilis na kumabog ang dibdib mo. Isa lang pahiwatig ng kaniyang mga sinabi! Umiling ka, umiling at sumigaw, "J-Joshua! No! NO way. Please!"

Itinapat ni Joshua ang baril sa sarili. He smiled before he mouthed: "Thank you for everything. Masaya ako na nakilala kita. I love you." Before ... he pulled the trigger.

"Joshua!"

---

Dino

Wala ng ibang estudyante sa loob ng room. Si teacher Dino, isang istriktong math teacher at adviser sa klase mo ay naiwan sa loob at patuloy na nagta-trabaho.

Sumilip ka mula sa pintuan, hawak hawak ang isang orange canned juice.

"Ahmm, e-excuse me teacher?"

Tumigil si Dino sa pagsusulat bago tinungo ang direksyon mo. "Oh, ikaw pala. Bakit?"

"Gusto niyo po ba ng o-orange juice?" alok mo, kinikilig na parang bulateng kikiti-kiti.

Napatawa si Dinoat napailing nalang. "Bakit mo ko bibigyan ng juice?"

"Eh kasi! You look so tired teacher," pagpapabebe mo na may halong pagnguso pa.

At dahil cute ka, wala ng nagawa si teacher Lee kung hindi papasukin ka. "Okay okay. Akin na."

"hihihi." Lumapit ka at ibinigay ang juice. HAlos mahimatay ka na nga nang aksidenteng magtama ang mga kamay mo. Jusko, napakalandi!

Binuksan ni teacher ang juice, then he drinks it. "Thank you thank you. May energy na ko."

"Hehe. Welcome teacher. Ah! NApansin ko kanina na iinat-inat kayo. Masakit ba ang likod niyo?"

"Wow. NApansin mo pa yun? Oo eh.  Buong gabi kasi ako gumaw ang lesson plan. Tsk, gusto ko nga sanang pumunta sa spa para magpa massage."

"Edi sakin ka nalang magpamasahe!"

"H-Ha?" Naalarma si teacher aanupat bahagya itong lumayo. "T-Teka student. Mukhang hindi magandang ideya ang---"

"Look. Magaling talaga ako." Pumwesto ka agad sa likuran niya, inilagay ang mga kamay sa balikat niya saka siya minasahe.

"Ahhhh, ugh, dyan nga," hindi na nakatanggi si teacher at dinama ang masarap mong masahe.

"Oh di ba. tsk. Ayaw kasi maniwala ni teacher." Habang minamasahe mo siya ay napatingin ka sa lesson plan na ginagawa niyo. "My gosh!" Yumuko ka para makita ito ng malapitan. "May surprise quiz ka bukas!"

Tinakpan ni Dino ang lesson plan, at agad na lumingon sayo pabalik, "HOY! BAWAL MO TONG--"

.
.
.
.
You blushed.

His ears turned red.

Dahil biglaaan siyang lumingon pabalik ay aksidente kayong nagkahalikan.

Lumayo ka at hinawakan ang mga labi. "T-Teacher."

"Oh...no," he mumbled, still fighting the urge to pull you down on his desk,

---

Woozi

NApatingin ka sa wedding ring na suot ni Mr. Jihoon. So you breathe in and out, sinusubukang hindi maging apektado.

"So, the deal is settled for the investment. Thank you for trusting us, Mr. Lee." Inalok mo ang mga kamay sa kaniya na kasalukyang nakaupo at nakatitig sayo. But he didn't accept your hand.

"Let's watch movie after this," seryoso niyang alok.

Ibinaba  mo ang mga kamay. Then iniligpit ang mga paperworks sa bag at tumayo. "Im sorry. But I still have an appointment Mr. Lee. Then, have a nice day."  when you are about to walk away, hinablot niya ang kamay mo upang pigilan ka.

Sa lahat ng ipanghahablot niya, iyon pang kamay na may wedding ring niya.

"I said, let's watch movie. Bingi ka ba?" pagmamatigas niya.

So tumingin kang pabalik, this time, isang tingin na hindi galing sa business woman na katulad mo. "Movie? No way. Ano nalang ang sasabihin ng asawa mo kapag nalaman niyang nanood ka sa sine kasama ang ibang babae?"

"Hindi ka basta babae lang."

"May asawa ka na."

"So what? Alam mo namang nagpakasal lang kami for business purposes."

Ibinitaw mo ang kamay niya, bago ka nakipagtitigan. "Baliw ka na ba? Ganyan mo ba ako gustong saktan para gawin mo kong kabit?"

"Kagaya ng kasabihan: Gawin mong asawa ang babaeng may pakinabang sayo, samantalang gawin mo namang kabit ang tao talagang minamahal mo," he said.

So you slapped his face, along with those tears flowing down from your eyes. "I hate you. I really do."

Muli kang aakmang aalis ngunit hinatak ka niyang pabalik. He threw you on the sofa, pinnding you down as he sat above you!

"Jihoon! Stop th---"

"KAYA NGA DIBA, SINABI KO SAYO NOONG UNA PA LANG NA PAKASALAN MO KO! IKAW DAPAT ANG KASAMA KO! HINDI SANA AKO ARAW ARAW NA UMIIYAK! HINDI SANA AKO ARAW ARAW NA NAGPAPAKATANGA! HINDI SANA AKO.... AKO..." he can't utter the next words. Ang sunod mo na lamang na nasaksihan ang ang mga patak ng luha mula sa kaniya, na dumampi sa mga pisngi mo.

---
MIngyu

"Mingyu, hahaluin ko na ba yung soup?"

"Yup. Pakiusap. Salamat."

Nasa kitchen kayo ni Mingyu: ikaw ay naghahalo ng soup sa kaldero, siya naman ay naghihiwa ng gulay.  You looked like a married couple, arent you?

Habang naghihiwa si Mingyu ay napansin mo ang wedding ring niya na hanggang ngayon ay hindi parin niya tinatanggal.

"Mingyu."

"Hmmm?"

"Hanggang kailan ka matatali sa nakaraan?"

Tumigil siya sa paghihiwa at tumingin sayo. "Ha?"

So you looked back after turning the stove off. "Halos limang taon na ang nakalilipas mula ng mamatay ang asawa mo. Seeing that ring, hanggang ngayon ba, siya parin?"

Umiwas ng tingin si Mingyu, at pinagpatuloy ang paghihiwa.

"Paano kapag sinabi kong... limang taon na akong naghihintay sayo?"

"Ah!" sigaw ni Mingyu matapos aksidenteng nahiwa ang kamay.

"hey! So clumsy. Patingin nga!" pag-aalala mo. Kinuha mo ang kamay niya na nahiwa at sinipsip ang dugo nito.

Mingyu stared at your face. "Okay lang ba sayo?"

You pulled back and stared at him. "Na ano?"

"Na maging tayo kahit na... siya parin talaga ang nasa puso ko?"

HIndi ka nakapagsalita. Sobrang kirot ang naramdaman mo matapos marinig ang katotohanang hindi mo mababago.

"Sa tuwing yayakapin kita, hahalikan, at sasabihang: mahal kita, siya ang maiisip ko. Is that okay with you? Huh (y/n)?"

--

Hoshi

"Para sa world peace!"

"Para sa world peace!"

"Cheers!"

Sabay niyong nilagok ang san mig light in can. Madaming bituin sa kalangitan, malamig ang hangin at bilog na bilog ang buwan. NAkaupo ka, kasama ang bestfriend mo sa damuhan  na ineenjoy ang gabi.

"Woah. Na-miss ko na maka-bonding ka," ang sabi mo.

Pasikreto siyang tumingin sayo, habang bumubulong ng, "lalo na ako."

"Ha?"

"Ah, wala. Hehe. Eh kasi naman! Simula ng magkaroon ka ng syota, snob mo na ko." Nagdabog dabugan siya bago humiga sa damuhan. Pero ang totoo niyan, pinipigilan lang niyang umiyak sa harapan mo. Damn! Ang sakit kayang magkunwaring hindi siya nagseselos!

"Naks naman. Sorry na. Kaya nga ako nandito para mabayaran ang mga panahong ini-indian kita." Humiga at ipinatong ang ulo sa braso niya.

"Palusot," reklamo niya.

"Pabebe."

"Tsonggo."

"Bakulaw."

"Maliit mata."

"Maliit dede."

"Ay buset."

"Ay ....love you."

You froze. Itinaas mo ang paningin, and found out the his face is only an inch away.  "What?"

Hoshi looked at your eyes. Then he said again, "Ay... am hurt. Ay... am jelous. Ay... am a coward. Ay... need to cry."

"H-Hoshi."

---

Vernon

"Alam mo ba na sa lahat ng pagmamahalang mahirap ipaglaban, ikaw ang pinaka-mahirap  balikan?" ang sabi mo sa kaniya.

Vernon bit his lower lip. HIyang hiya siya na  ni isang salita ay wala siyang naisambit.

"Paano ko mamahaling muli ang ex-boyfriend ko  na niloko ako?"

"Sorry," ang nasabi na lamang niya.

"Sorry? Sorry huh. Vernon, ang salitang sorry ay para sa mga bagay na hindi sinasadya, hindi para sa mga bagay na paulit ulit ginagawa."

Aalis ka na sana pero pinigilan ka niya. "Please. Let me explain. Hindi ko naman talaga sinsadya na lokohin ka. Kasalan ko bang naniwala ka sa lahat ng sinabi ko?!"

"Vernon! TAma na ang minsan!"

"Ang o.a mo!"

"Pinaniwala mo ko!"

"Sorry na! Sorry na pinaniwala kitang TOTOO ANG ALIEN!"

---

The end.

AMEN! PARA SA PLOT TWIST SA DULO. HAHa -cloe