I am so into the song. Please play it in the multimedia until the last part of the story.

--

Naaalala na naman kita.

Walang araw na hindi kita inaalala. Kahit pagod na pagod ako, pumapasok ka parin sa isip ko.

Kahit busyng busy ako, bumibisita ka parin sa isip ko.

'Yong mga larawan nating dalawa, buhay na buhay parin sa malikot kong utak. 

"Ayaaaan, sa'yo 'yang isang part. At sa akin naman tong kabila. Para alam natin pareho kung sino ang nag mamay-ari ng  mga puso natin."

Bakit?

"Kalimutan mo na 'yong sinabi ko sa'yo noon. Mga bata pa tayo nu'n. Okay?"

Bakit Jeonghan?

"Sa tingin mo ba Jeonghan, gano'n nalang 'yon kadali?"

Naalala mo pa ba 'yong mga panahong ipinaramdam mo sa akin na mahal mo ako?

May parte sa akin na totoo 'yon. Nakadikit 'yon sa aking alaala.

Pero bakit? Paano mo nagawa 'to sa akin Jeonghan? Hanggang ngayon kasi eh, hawak ko parin 'yong kahati ng pusong papel na ibinigay mo sa akin.

Hanggang ngayon kasi , ikaw parin. Ikaw parin ang laman ng puso't isip ko.

Umaasa nalang ako sa mga imahe nung nasa tabi mo pa ako. 

Pero siguro naman, masaya ka na ngayon.

And I hate this part; paper heart, and I hold the piece of yours. Don't think I would just forget about it because it's hard.

Hoping that you won't forget about it.

I'll be alright.