Encounter with the wonders is surely tiring. Tamad akong naglalakad sa hallway habang iniiwasan ang mga taong busy sa paglalakad.
The school festival will happen a day after tomorrow anyway.

"Raisha!" I looked at the one who called me. It's Stella. I smiled and waved my hand to her. I'm glad she's okay now. I'm also glad that she doesn't remember what happened None of the student council remembered what happened too. Azi altered their memory after all.

"Papunta ka na ba sa klase mo?" tanong niya.

"Oo bakit?"

Bigla nitong iniwas ang tingin at tsaka may kinuha sa kaniyang bag. She handed me a rectangular small box painted with blue color and has a white ribbon. Regalo niya ba 'to sakin?

"Thank you!" saad ko nang abutin ito.

"H-Hindi para sa'yo 'yan..." biglang nawala ang ngiti sa aking labi nang marinig ito.

"P-Para kay R-Rei sana...hehe,"

"I heard he was the one who took me to the infirmary."

Siya nga pero kasama ako! ಥ_ಥ

"At syempre meron din para sayo!" she chuckled.

"Here," Inabot niya ito sa akin habang nakangiti ng malaki.

It was a small pink box with red ribbon. Bakit ang liit? Charot. (╥﹏╥)

"Thank you." I genuinely thanked her.

Naghiwalay na kami dahil may gagawin pa daw siya para sa school festival na mangyayari sa isang araw. I should get ready too because I'll be performing on the last day of festival for closing ceremony. Bakit nga ulit ako kakanta? ｡:ﾟ(;'∩';)ﾟ:｡

Umiling ako at dumiretso sa canteen. Seven o'clock pa lang ng umaga kaya doon ang diretso ko. I can finally have a breakfast with peace.

I ordered salad paired with sandwich and a coffee. I want to have a heavy meal but they don't serve it unless it's already lunch time.

Once they served I dig in.

Matapos kumain ay napag-isapan kong dumaan sa library. Pwede namang hindi pumasok ngayon dahil wala din namang teachers na magtuturo. They're also busy preparing for the festival.

I can't contain the excitement I feel whenever I'm thinking about the festival. Japanese themed daw kasi ito since Kaden High is inspired on Japanese schools.

I heard that you'll even wear yukata whenever you want during the festival. Even strangers are welcome inside Kaden High to experience the festival. I should tell it to Mom later so they can visit me. I badly want to see them too especially Ethan.

Good thing that the library is now opened. Last time I went here I waited outside for an hour because the librarian is still not here.
(╥﹏╥)

I went inside, I think I'm the first one who came here. The librarian seems busy to what she was doing, she didn't notice me. I shrugged and climb up to the stairs.

Dumaan ako sa likod ng painting na dinaanan namin noon. Agad akong napasimangot nang maalala kung anong kabastusan ang ginawa sa akin ng multong 'yon! ತ_ತ

Nang marating ang pinto ay saglit akong natigilan. It's unusually quiet. Sa tuwing dadaan kasi ako dito, hindi mo pa nabubuksan ang pinto ay may bubungad na agad sayong ingay. But now I don't hear any.

Nilapit ko ang katawan sa pinto at dinikit ang tainga. Pinakinggan kong maigi ngunit wala akong marinig. Inayos ko ang sarili at dahan-dahang binuksan ang pinto. Nang tuluyan ko nang nabuksan ay rumehistro ang pagkalito sa aking mukha. What are they doing?

Si K na paulit-ulit na pabalik-balik sa paglalakad habang nakalagay ang isang kamay sa kaniyang baba. Si Rei na naka-dekwatro habang nakatingala sa kisame. At si Eri na walang tigil sa pagkumpas ng kaniyang kamay sa lamesa.

"A-Anong nangyayari?"

Sabay silang napatingin sa akin. Agad na tumayo si Eri sakanyang upuan at lumapit sa akin. Hinawakan niya ako sa balikat at niyugyog.

"Nasaan si Azi?!" she asked. I looked at K and Rei to know what she's talking about but they have the same expression like Eri.

Eh?

"B-Bakit?" tanong ko.

"After the incident in his wonder he suddenly disappeared. We're worried. Baka may nangyari na sakanya o baka may gawin siyang delikado." nag-aalalang tugon niya.

"What if One did something..." K seconded.

Anong sinasabi ng mga 'to? Nandito lang kaya sa balikat ko si Azi.

"Eh? Kasama ko kaya siya. Hindi niyo ba alam? Azi bakit hindi mo naman sinabi?" I looked at Azi who's grooming himself in my shoulder.

"What?!" hindi makapaniwalang tugon ng tatlo.

"Paano siya napunta sayo?" tanong ni Eri.

FLASHBACK

Just like in Eri's wonder a huge black hole appeared in front of us and suck the things inside this wonder. The next thing I knew is we're already back at the theater. It's already dawn outside.

Saglit kong pinahinga ang sarili bago bumangon at tingnan ang paligid. Walang malay sina Eri, K at Rei.

Blo is still with me. Kinuha ko siya at niyakap.

"Now I understand why the both of them is into you." Napapitlag ako dahil sa gulat nang may biglang nagsalita. Nakaiwas ang tingin na sambit ni Azi.

Unlike before he looks like a normal kid now. In fact he's handsome and cute! Those long eye lashes, round eyes, cute little nose, and pinkish lips paired with a chubby siopao cheeks! Waahhh ang cute!
♡(> ਊ <)♡

"What are you gonna do now?" I curiously asked. I wanna pat his head! Na-miss ko tuloy si Ethan. Siguro ay magkalapit lang ang kanilang edad. Though Azi is I think older than Ethan.

"I don't know..." he said. He's playing with his hands while pouting. Jusq nanggigigil na ako gusto ko nang kurutin ang pisngi niya!
～(つˆДˆ)つ｡☆

Pigilan niyo ko!

"Mmm...maybe adopt me?"

Nawala ang panggigigil ko nang narinig ang sinabi niya. Ha? Adopt? Ha?

"A-Adopt?" naguguluhan kong tanong. Siraulo ba 'tong batang 'to?

"Tss...for an adult like you, you're slow." Okay hindi na siya cute. ಠಗಠ Masama din ugali niya huhu. (╥﹏╥)

Bigla itong naging ibong na siyang kinagulat ko. Nagtungo ito sa aking noo at binigyan ng isang malakas na tuka bago nagtungo sa aking balikat.

"Aray!" sapo ko sa aking noo. Tukain din kaya kita dyan!

"R-Raisha?" napatingin ako sa tumawag sa akin.

"Stella!" Agad akong lumapit upang tingnan ang kalagayan niya. Nanghihina pa itong umupo kaya inalalayan ko.

"What happened?" she asked while holding her head.

"A-Ah ano...nakatulog ka! Oo tama nakatulog ka. Pati nga din ako eh hehe." ninenerbiyos kong sagot.

"S-sila Mikey?"

"L-lumabas na. Hinihintay lang talaga kita magising kasi ayaw kitang istorbohin."

"Ganon ba, sana ginising mo na lang ako. Pero salamat." Tumayo ito at pinagpagan ang sarili.

Tiningnan niya ang kaniyang relo at biglang napasigaw. "Hala! May pupuntahan pa pala ako! Sorry Rai iwanan na muna kita ha. Salamat!" she said and then ran.

Napahinga ako ng maluwag at umupo sa upuan. Mukha naman siyang okay. Thank goodness. Pero ang bilis niya 'kong iwan.
(╥﹏╥)

"Raisha." someone sit beside me.

"Rei!" Hinanap ng mata ko sina K at Eri. I smiled when I saw them beside Rei.

"Matigas talaga ang ulo mo 'no? I told you stay where you are!" Napatakip ako ng tainga dahil sa sigaw ni Eri. (╥﹏╥)

"She's right." singit ni Rei.

"Yeah." segunda ni K na ngayon ay matalim ang titig sa akin. Kinabahan ako bigla. Bakit niya ako kailangan titigan ng ganon? Feeling ko tuloy dapat ako mag-explain.
｡:ﾟ(;'∩';)ﾟ:｡

Iniwas ko ang tingin sakanya dahil baka maging yelo na ako sa lamig ng titig niya.

"Blo blo Blo!" galit na tonong sambit ni Blo. Ah, yes! He was sitting on my lap right now.

"Ano 'yan Raisha?" Rei asked.

"Ah, siya si Blo. Blo meet Rei, Eri, and K." Tinuro ko silang tatlo kay Blo. Mukha namang kumalma si Blo dahil bumalik sa pagiging pinkish ang katawan niya. I just happened to noticed that whenever he thinks I'm hurt he turns red. Cute!

"Saan galing?" nang-uusisang tanong naman ni K. I gulped when our eyes met again. What the hell is wrong with me?

"A-Ano sa fifth wonder. Hindi ko din alam kung saan at paano basta naging close lang kami." paliwanag ko.

"Mukha namang mabait kaya eto siya ngay-teka may nakita ba kayong tatlong stuff toys? Yung duck, giraffe, tsaka dog?"

I want to thanked them. Dahil sakanila natunton ko at maayos na nakabalik si Stella.

"I'm not sure but I just saw toys in that corner." Rei pointed his finger in the west side of the theater.

Agad akong kumilos upang puntahan ito. Napanatag ako nang makita silang tatlo. Hindi lang silang tatlo dahil napakaraming stuff toys ang nandito ngayon.

I grab the three of them and put them in one of the chairs. I gently touch them so they can wake up. Ngunit kumunot-noo ako dahil hindi sila nagigising. "Hello?" tawag ko.

"Huy, gising wag niyo 'kong jino-joke time." sambit ko. Still I don't hear a response from them.

"What are you doing?" K asked. "Ginigising sila." sagot ko na kinalito nila.

"Ginigising? Are you crazy? That's a toy Raisha." Eri confusingly said.

"P-Pero nakasama ko kasi sil-"

"Hay nako, flat is really dumb isn't she?" Napatigil ako dahil sa narinig.

"Mismo."

"Mmm-mmm."

Tiningnan ko ang tatlong stuff toys sa aking harapan pero ganon pa rin ang kanilang pwesto. Nababaliw na ba ako? But I'm certain I heard their voices! They're trash talking me again. ಥ‿ಥ

"Dito sa taas pangit."

"Tama dito sa taas flat."

"Mmm-mmm."

My eyes flew upstairs and there they was looking at me with a big smile in their faces. Nagulat ako dahil iba na ang itsura nila.

One girl, one boy, and little boy. They're all wearing the uniform of Kaden High. Based on their uniform I think they're in highschool level and the little boy is elementary. Either way I'm happy to see their true form.

"Tutulala ka na lang ba dyan pangit?" the girl suddenly said. She's duck!

"Alam kong gwapo ako." the boy grinned. He's giraffe!

"Mmm-mmm" the little boy murmured which is I think it's dog.

I closed the gap between us and immediately went to them. But when I was about to hug them I tripped.

Aray!

I heard loud laughs behind me. Usong tulungan muna ako bago tumawa diba?
(╥﹏╥)

Minadali kong tumayo habang sapo ang aking ilong. Paano ba naman mukha ang naunang bumagsak! ಥ_ಥ

Tiningnan ko sila isa-isa ng masama at patay malisyang naman silang umiwas ng tingin. Ang sama niyo!

"Ang shunga mo talaga ate Raisha noh? Alam mong multo kami eh." duck interrupted.

"Kaya nga eh but I'm gonna miss her." segunda ni giraffe.

"Mmm-mmm."

"Wow ha, hindi ko alam kung matutuwa ako o maiinis eh. May halong insulto yung mga pinagsasabi niyo eh!"

Once again I heard their laughters. Maging sila Eri, K, at Rei ay nakitawa na rin. Di kayo belong dito uy!

Pero imbes na maurat ay nakangiti kou silang pinagmasdan. Natutuwa akong makita silang masaya. Ang gaan na ng aura sa paligid nila and that's because they're now free.

"Ano ng mangyayari sainyo?" I genuinely asked. If I were to choose I want them to stay here. I want to spend my time with them, to know, to bond, and be close. Kahit matatabil ang mga dila nitong mga 'to napamahal na rin sila sa akin kahit sa maikling panahon.

"Matagal na kaming patay ate, we're just waiting for someone who will free us. And that's you ate Raisha." Nakangiting saad ni duck.

"Maraming salamat sa'yo ate, lahat kami dito ay hindi ka makakalimutan." Tinuro niya ang ibang mga kaluluwang lumabas sa mga stuff toys kung saan sila nakulong ng mahabang panahon. Ang iba ay yumukod, kumaway, at ngumiti sa akin.

"Kaya sana wag mo ring kalimutan ang kagwapuhan ko at-aray!" Hinampas ni duck si giraffe. Deserve!

May bigla namang yumakap sa aking binti. Si dog. Umupo ako at pinantay ang sarili sakanya. Hinawakan ko ang pisngi nito at ginawaran siya ng isang matamis na halik sa noo. Pagkatapos non ay yumakap ito sa aking leeg.

"Mmm-mmm" he murmured.

"Hindi na siya makapag-salita ate kahit noong nabubuhay pa siya. He has disability in speaking." sambit ni giraffe.

"Pero sa tingin ko ang gusto niyang sabihin sa'yo ay mahal at mami-miss ka niya ate."

Hindi ko alam pero biglang pumatak ang luha sa aking mata. I hugged him kahit na alam kong tatagos ang aking kamay sa katawan niya.

Sana sa ibang panahon, kung totoo man 'yon, sana makilala ko sila. Makilala ko silang buhay pa at maging kaibigan. Pinunasan ko ang luha sa aking mata at pinilit na ngumiti sa harap nila.

"Oras na ate." Paalala ni duck.

"Since this is the last time may I know your names?" I asked.

"I'm Lori Sylvi, nice to meet you ate Raisha." pakilala ni duck.

"Vince Gill, wag mo kong kalimutan ate!" pakilala ni giraffe.

"He's Jeremy Green ate." turo ni Lori kay dog.

"Masaya a-akong m-makilala kayo." My voice cracked. Ngiti ang huli kong nasilayan sa kanila bago tuluyang maging maliliit na pirasong ilaw ang kanilang katawan.

END OF FLASHBACK

"And that's the story. Bigla na lang siyang dumapo sa balikat ko at nagpa-ampon." paliwanag ko.

Kinuha ni Eri sa balikat ko si Azi at hinawakan ng mahigpit. "A-awray!" reklamo ni Azi gamit ang maliit na boses. Ang kyut!

"You mean he's in your dorm for a day?" usisa ni K.

"Oo bakit? Sabay pa nga kami niyan naligo kanina eh." sagot ko. Wala namang mali doon diba? I mean halos magka-edad lang sila nil Ethan, para na rin siyang kapatid sa akin so I don't mind. Isa pa hindi naman ako totally hubad no'n noh. I'm still wearing my clothes while taking a bath.

"Ano!?" sabay na di makapaniwalang saad ni K at Rei.

"Give him to me Six, I'll squeeze him to death." seryosong saad ni K.

"Let me turn him to worm." segunda ni Rei.

Anong problema ng mga 'to?

"Itigil niyo nga 'yan!" Awat ko at inagaw si Azi sa kamay ni Eri.

"By the way, may concern ako." I said.

Binaba ko ang aking bag at kinuha si Blo sa loob na natutulog.

"Bakit kasama ko pa din 'to? I mean diba dapat matagal na siyang nakatawid kasama sila Lori?" nagtataka kong tanong.

"He's my toy." Azi shifted into his human form. "My mother gave that slime to me. She said that it will protect me." he said.

"If that's the case then why it seems like it's protecting Raisha?" kumento ni Rei. Totoo nga naman. Bakit tila ako ang pinoprotektahan nito?

Azi sighed. "Simple, I've fallen into the pit of darkness." kibit-balikat nitong sagot.

They didn't respond to him neither I. I think it was the best to listen than say anything.

"Another thing, One and Two is already on the move." babala niya.

One and Two they're the most dangerous wonder right? I hope I won't encounter them or any of the remaining wonders.

***
Chill chill muna tayoo sa next update. Let's enjoy the school festival of Kaden High! See you next update!

Don't forget to vote!

***
charmyxx