ALINTI 1

Hastane koridorunda sevinçle bekleyen adama, bütün ailesi gülerek bakıyordu. Kapıda davulcusu, zurnacısı adamın işaretini bekliyordu. İşareti çaktığı anda çalmaya başlayacak, baba olduğunu bütün millete zevkle duyuracaktı!
Sonuçta bu yaşta baba olmak herkesin harcı değildi ama o başarmıştı!

“Valla yıllar sonra yine aynı heyecanı hissediyorum şaka gibi! Sanki hiç baba olmamış gibiyim!”

Sametin lafı üzerine herkes kahkaha atarken içeriden gelen güçlü çığlık bütün koridoru doldurmuştu. Samet içinin burulmasıyla kapıya yaklaştı. Tekrar çığlık duyduğunda karısının sesine benzetemedi..

“Allah seni bildiği gibi yapsın Giray! Defol git başımdan! Aahhhhh!!!”

Kulağına dolan isimle kalbi tekleyen Samet, pörtleyen gözleriyle arkasını döndü.

“Giray mı? Ne Girayı? Yasemin neden Giray diyor?”

Samet koridorda bekleyen ailesine baktığında hepsi kahkaha atmaya devam ediyordu. Yusuf karnını tutmaktan iki büklüm olmuştu. Oğulları kendisine gülmekten cevap bile veremiyordu. Tam bir adım atmıştı ki Yasemin yanında birden belirivermişti.

“Tövbe Allah!! Yasemin senin burada ne işin var! Hani bebişimiz nerede? Doğdu mu?”

“Doğmak üzere hayatım!”

“Nasıl ya?”

Samet karısının dümdüz karnına bakmaya devam ederken açılan kapıdan Giray bütün hastaneyi inletecek şekilde bağırarak çıktı…

“Baba oldum ulaynnnnnn!!! Beşizlerim geldi!! Çal davulcu çal zurnacı! Beşiz babası oldum!”

Hastane davul zurna sesiyle inlerken, Sametin nefesi kaya gibi ağırlaşmıştı. Kimseye sesini duyuramıyordu. Etrafında kahkaha atan sülalesinin sesi kulaklarında çınlıyordu. Giray deli dana gibi yerinde oynarken kapı açıldı.

Açılan kapıdan teker teker çıkan bebek arabalarında 5 tane bebek vardı ve hepsi aynı Giraydı!

“Hayır hayır! Olamaz!”

Hepsi bir ağızdan "Dedeeee!" diye bağırıp aynı Giray gibi sırıtan bebekleri görünce Samet yanındaki karısının koluna yapıştı!

"Hayır! Dede olamam! Ben yaşlı değilim! Hayır!"

"Samet? Samet? Ayy Samet kolumu koparcaksın uyansana be adam!"

“Hayır! Sokun geri hepsini!!!”

Yatağın içinde zıplayan adama korkuyla bakan Yasemin adamın burnunun dibine kadar girdi.

“Aşkım iyi misin ne sokması? Rüya mı gördün?” kan ter içinde kalan kocasının yüzünü elleriyle sıvazladı. Samet biraz durup etrafına bakındı. Derin derin soluyup rahatlamaya çalıştı.

“Ne rüyası Yasemin? Bildiğin kabus hatta karabasan! Tövbe Allahım o da neyin nesiydi?”

“Al şunu iç! Ay ne gördün böyle?”

Karısının uzattığı suyu kafasına bir dikişte içip bitiren adam, “Beşiz!” diye mırıldandı.

“Beşiz mi? Ay ben mi doğurdum? Daha neler! Aşkım çok taktın bu işe ama olmaz kaç yaşına geldik! Artık dede olursun!”

Dede! Gördüğü bebeklerin dede demesini hatırlayınca içindeki titremeye engel olamadı.

“Deme dede deme! Ben birine zor katlanıyorum 5 tane o heriften çekemem! Asla olmaz!”

“Hangi heriften?”

“O zırtapos kılıklı heriften! Yasemin 5 taneydi! Düşünebiliyor musun hepsi Giray gibi sırıtıyordu!”

Yasemin kıkırtısını bastırmak için kendisini zor tutarken, Samet karısına kınayarak baktı!

“Gülme Yasemin! Valla çok korktum!”

“Eninde sonunda olacak bu hayatım kabul et artık!”

Kabul etmek mi? Giraya beşiz zevkini yaşatamazdı. Samet yumruk yaptığı elini yatağa ardı ardına indirdi.

“Ben ikiz yaptım! O beşiz mi yapacak? Asla olmaz!!!!”

ALINTI 2

Melih, kurbanlık koyun gibi Sinan amcasının önünde dururken, konuya nasıl gireceğini bilemiyordu. Hazır holdinge gelmişken, isteme konusunu açmak istiyordu. Babasına kalsa daha yeni kız istedik biraz daha bekleyelim diyerek olayı erteliyordu!

Kendi fazlasıyla sabırsızdı. Yıllardır kaybettiği zamana bir yenisini daha eklemek istemiyordu. Yakup Efe zaten kendisini Sedadan fazla arıyordu! Her saat başı arayıp "Artık konuşalım! Yetti ama halledelim şu işi! Bitsin bu çile!" demekten imanını gevretmişti!

Yerinde rahatsızca kıpırdanan genç adam, bütün cesaretiyle açtı ağzını..

“Eee amca? Aslında bende senle konuşmak istiyordum!”

Sinan, geldiğinden beri karşısında kıvranan yeğnine gözlerini kısarak bakıp, “Yaa öyle mi?” diye sordu.

“Hı hı! Şey diyorum artık şeyi şey yapsak!”

“Neyi ney yapalım aslanım?”

Melih boğazını temizleyip bir adım daha attı. Adım adım konuyu sonuca erdirecekti!

“Hayırlı işi, hayırlısıyla hayra erdirsek?”

“Hayırlısıyla hayra, elbet erer aslanım!”

Sinan zorladıkça zorluyordu. Keyifle kahvesinden bir yudum daha aldı.

“O hayırlı işin hayra ermesi için hayırlı bir tarih versen de bizde hayırlısıyla hayra ersek?”

“Seni şuracıkta hayra erdirmemi ister misin aslanım?”

Melih acı bir şekilde yutkunurken kedi gibi bir bakış attı. “Bilemedim ki şimdi? Hayır mı olur şer mi?”

“Şerle işimiz olur mu bizim?”

Sinan sinsi bir gülüş sergileyince Melih kravatını gevşetmeye başladı. “Amca çok süründürüyorsun! Ben ya ben! Melih!”

“Evet sen Melih?"

“Hem bitanecik yeğenin, hem bitanecik damadın! Yani inşallah olacak! Olacağım! Damadın olacağım! İzin verirsen! Hayırlısıyla! Off amca gözünü seveyim ne zaman gelelim?”

Sinan sesli bir kahkahanın ardından, “Gelin aslanım!” dediğinde Melih tuttuğu nefesini bıraktı. Oturduğu yerde, ışıldayan gözleriyle adama şaşkınca baktı. Doğru mu duymuştu? Gelin demişti!

Genç adam “Valla mı? Ne zaman gelelim?” diye sorduğunda sevinci sadece on saniye anca sürmüştü!

“Ehh! Hayırlısı ne zamansa, o zaman gelin!”

ALINTI 3

Haftalardır saklandığı baraka evde fare gibi kısılıp kalmıştı. İhale gününü iple çekiyor, eski gücüne kavuştuğu zaman alacağı intikamların listesini hazırlıyordu. Uzun zamandır şüphelendiği mevzuyu gözden uzaklaştığı zaman iyice kurcalamıştı ve sonunda bugün haberini alacaktı!

İki gün önce piyasaya yıldırım gibi düşen isimle çıldırmanın eşiğine gelmişti.

Cihan Soydan! Sözde Soydanların bilinmeyen varisi! Eğer tahminlerinde yanılmıyorsa o lanet kadın, düşmanıyla evlendiğinde kendi oğlunu o herife yamamıştı!

O küçük kızın zaten o işleri yaptığına hiçbir zaman inanmamıştı lakin bu herifi nasıl olurda hiç duymamış ve görmemişti hala onu anlayamıyordu!
Çalan telefonuyla öfkesini bir kenara bırakan Nevzat, hızla aramayı yanıtladı.

“Söyle!”

“Efendim, tahminleriniz doğru. Cihan Soydan öz oğlunuz!”

“Emin misin?”

“Evet efendim. Berdan Özçakırın yanına soktuğumuz adam bizzat şahit olmuş konuşmalara! Sizden bahsi geçerken, "O adam babam değil! İkide bir dile getirmeyin!" demiş.”

Nevzat elindeki bardağı sıkmaktan neredeyse kıracaktı. Hızla duvara fırlattığı bardak tuzla buz olurken, gür çıkan sesi barakanın dışına kadar çıktı.

“Demek Berdan da işin içinde! Ulan haftalardır ölümümü bekliyormuşum! Buradan gitmem lazım dediklerimi yaptın mı? Sınırdan kaçak geçebilecek miyim?”

“Evet efendim! İki gün sonra gece yarısı geçişiniz gerçekleştirilecek!”

Nevzat rahat bir nefes alırken duydukları az da olsa yatıştırmıştı öfkesini. Hemen kurtulmak istiyordu bu lanet harabeden..
“Tamam kimse duymadan hallet bu işi!”

“Emredersiniz efendim! Bu arada Cihan Soydan işini halledecek miyiz?”

Vicdan barındırmayan kalbinde hiçbir şey hissetmeyen adam oturduğu yerde uzanarak, keyifle gözlerini kapattı..

“Durduğunuz kabahat! Yıllar önce doğmaması gerekiyordu! Bitirin işini!”

^-^ Yaaaa o kadar kolaydıı zatennn dediğinizii duyuyorumm 😄😄

Ateşleyen Cihanımızı kolay lokma zanneden bir adet eceline susamış Nevzat var a dostlar 😎

Can'lar hepiniz final konusunda korku yaptınız ama henüz final yok 😄😄 Hepsinin yuvasını bir şekilde yapcm😃 yani sıkmadan bunaltmadan ilerleyebildğim kadar ilerletcem bu konuda şüpheniz olmasın..

Bu arada çalışkan yazarınız,
"Sevdam Bir Ateş" hikayesine bir kesit daha yazdı. 😎 Birazdan onu da yayınlayacgm.. Hepinizi oraya da bekliyorum yetim öksüz bırakmayın benim yeni sevdamı..❤

Seviliyorsunuz.. ❤