Są takie dni, że świeci słońce, na wietrze z wolna kołyszą się łany zboża, tu i tam coś kwitnie.

Są takie dni, że niebo płacze rzewnie i strugi deszczu orzą ziemię. Bywa tych dni wiele, zbyt wiele. Tracisz plony, kolonie, status i bliski ci ktoś odwraca się do ciebie plecami.

Nie patrzy.

Nie patrzy na twoją nędzę. Może nie może, bo to boli. Może gardzi.

Tak czy inaczej, samotność przecież boli.