Notka poświęcona torturom. Nie będę tu powtarzać kar śmierci (#26,5), nadziania na pal (#28), oraz tortur stosowanych przez kartele (#6, #11, Gang, czyli co i jak). Z racji, że Wattpad pozwala na wstawienie jedynie dwudziestu zdjęć, będzie ona podzielona na części.

Żelazna dziewica

Wspomniałam o niej w rozdziale #14. Elżbieta Batory miała jakoby torturować podwładnych, dzięki dziewicy, jednak nie jest wiadome, czy ona w ogóle już wtedy istniała.

Żelazna dziewica jest jednak i tak źródłem kontrowersji, nie tylko jeśli chodzi o to, czy istniała w ogóle, ale też w jakiej postaci. W XIX wieku w Norymberdze znaleziono dokumenty, które potwierdzały istnienie, a także wykorzystanie dziewicy, przez co nazywana jest ona również dziewicą norymberską.

Jeśli chodzi o wygląd dziewicy, przypominała ona sarkofag z dwuskrzydłowymi drzwiami, który zwieńczony by wizerunkiem Maryi. Jednak to wnętrze budzi wątpliwości. Podświadomie bowiem utarł się obraz dziewicy, która w środku posiada różnej długości kolce, które miały za zadanie wbijać się w ciało ofiary. Jednak nie mogły spowodować zgonu od razu. Kolce były umieszczone tak, by nie przebiły żadnych ważnych organów - śmierć miała nastąpić poprzez wykrwawienie, co mogło trwać nawet kilka dni. Jednak uważa się, że takowych kolców mogło wcale nie być, a zostały dodane niedawno, coby wzbudzić zainteresowanie turystów. Podobnie jak większość średniowiecznych tortur, często miała jakoby służyć torturowaniu kobiet podejrzanych o czary.

Szczurza pułapka/klatka/ekstaza

Polegała na unieruchomieniu ofiary w pozycji leżącej, a następnie położeniu na jej nagim brzuchu klatki ze szczurami. Klatka nie miała dna, a na jej szczycie umieszczało się rozżarzone węgle. Wskutek tego gorący popiół spadał na grzbiety zwierząt, które nie mogąc znaleźć innego wyjścia, wygryzały sobie drogę do wolności przez trzewia skazanego.

Widelec heretyka

Polegał na przymocowaniu do szyi skazanego metalowych, ostrych widełek, które raniły skazanego, wbijając się zarówno w tors, jak i podbródek.

Zgniatacz czaszek

Urządzenie służące do, kto by się spodziewał, zgniatania czaszki. Głowę skazanego umieszczało się w swego rodzaju "hełmie", a następnie za pomocą śrub, zaczynano coraz bardziej zaciskać urządzenie. Imadło sprawiało, że oczy wypadały lub eksplodowały, zęby wciskały się w dziąsła, a cała czaszka była kruszona. Po takim zabiegu mózg wypływał każdą możliwą drogą.

Buty pokutne

Żelazne obuwie z dziurami na piętach. Gdy ofiara zmęczyła się chodzeniem na palcach, w jej pięty wbijały się kolce.

Piła

Bardzo popularne było przepołowienie ofiary. Zazwyczaj skazanego wieszało się wówczas głową w dół, ponieważ był w stanie wtedy wytrzymać dłużej. W najgorszym przypadku ofiara pozostawała świadoma aż do momentu, w którym piła dotarła od krocza, skąd zaczynano egzekucję, do pępka.

Rozczłonkowanie

Polegało na przywiązaniu każdej kończyny skazanego do innego zwierzęcia, na przykład konia, a następnie pogonieniu zwierząt w różnych kierunkach, co powodowało rozerwanie ciała.

Spiżowy byk

Pusty w środku byk wykonany ze spiżu. W środku umieszczało się skazańca, zaś byka stawiano nad ogniem, wskutek czego temperatura w środku była tak wysoka, że ofiara dosłownie gotowała się żywcem. Z nozdrzy byka buchała też para.

Hiszpańskie buty

Polegały na żelaznym obuwiu, które albo miażdżyło stopę skazanego w sposób podobny, co zgniatacz czaszek (za pomocą śruby), albo było podgrzewane tak, by poparzyć ofiarę.

Łódka

Polegała na przywiązaniu nagiej ofiary do łódki. Wcześniej ofiarę karmiono miodem i mlekiem, by ta podczas trwania tortury dostała biegunki. Wabiło to do niej muchy i innego rodzaju pasożyty, które zaczynały zjadać ją żywcem.

Kara tysiąca cięć

Polegała na przywiązaniu skazańca do drewnianego pala, po uprzednim upojeniu go mieszanką, ziół, która miała sprawić, że czułby ból wyraźniej. Następnie za pomocą noża odcinano po kolei kawałki ciała, co mogło trwać nawet cały dzień.

Gruszka

Była aplikowana dopochwowo, doodbytniczo albo doustnie. Miała docelowo otwierać się w ciele ofiary, zadając jej obrażenia wewnętrzne, jednak podobno śruba, którą dokręcano przyrząd była za słaba, wskutek czego gruszka nie była się w stanie rozewrzeć.

Kocie grabki/łapki

Przyrząd w kształcie metalowych małych grabi, którymi "drapano" ofiarę, wskutek czego zrywano jej skórę.

Madejowe łoże

Ofiarę przywiązywano do drewnianej ławy za jedną parę kończyn, drugą wtedy zaś przywiązywano do kołowrotu lub sznura, który miał za zadanie rozciągnąć ciało ofiary, wyrwać kończyny ze stawów. Łoża mogły być wyposażone w dodatkowe elementy, np. kolce, a oprócz rozciągania, mogły być wówczas stosowane też inne tortury, korzystając z tego, że ofiara jest unieruchomiona.

Krwawy orzeł

Najprawdopodobniej nie był nigdy stosowany, może nawet nie istniał. Polegał na rozcięciu pleców wzdłuż kręgosłupa, przedostaniu się do organów wewnętrznych poprzez rozcięcie żeber, następnie wyjmowało się płuca na zewnątrz i posypywano je solą. Tortura ta miała być jakoby stosowana przez wikingów, jeśli zaś podczas jej wykonywania ofiara nie krzyczała, miała szansę trafić do Valhalli.

Klatki

Skazanych często umieszczano w różnej wielkości i różnego kształtu klatkach, które czasem stały na ziemi, często zaś wisiały. Zazwyczaj były dosyć ciasne i miały kształt dopasowany do ciała, wskutek czego ofiara nie mogła zmienić pozycji. Często nadzy, byli wystawieni na czynniki pogodowe, byli też zostawiani w takich klatkach na śmierć.

Palenie na stosie

Jedna z najpopularniejszych i najbardziej znanych tortur. Ofiarę przywiązywano do drewnianego pala ustawionego na środku stosu, który podpalano. Najczęściej ofiary nie zdążyły jednak nawet poczuć bycia palonymi żywcem, bo umierały od dymu.

Kołyska Judasza

Piramida z metalowym czubkiem, na który uwiązane w specjalną uprząż ofiary były opuszczane odbytem stopniowo albo z impetem. Oczywiście nie były one raczej czyszczone, więc nawet jeśli ofiara przeżyła, to mogła umrzeć od krwawienia albo infekcji.

Kołyska/Hiszpański osioł

Przypominający osła (lub wydłużoną wariację kołyski Judasza) przedmiot, który również posiadał metalowe, zaostrzone zwieńczenie. Ofiarę sadzano na takim ośle, przy czym jej nogi były dociążane, by ostrze wbiło się mocniej w ciało.

Krzesło inkwizytora

Żelazne krzesło najeżone mnóstwem ostrych szpikulców. Mogło być również podgrzewane do wysokich temperatur.