MEDYO SENSITIVE CONTENT: May "dirty talks" sa bandang gitna.

"Kailan ka pa bumalik?" gulat pa rin na tanong ko. This is a total unexpected happenings --- sa lahat ng lugar, dito ko pa siya makikitang muli.

"I never left," he said. Ang kaninang nakayuko niyang mukha ay tumaas at humarap sa akin. "Lagi lang akong nakabantay sa iyo nang patago. I kept my promise that I won't ever leave you, Magi."

Tears began falling down my eyes. I couldn't utter a single word because I was stunned by what I heard. All along, nasa tabi ko lang pala si Dylan, habang ako ay patuloy siyang hinahanap.

Nasa tabi ko lang pala ang taong lagi kong hinahanap.

"W-Why?" My voice suddenly broke. "Why are you doing this, Dylan? Bakit mo kailangang ilayo ang sarili mo sa akin?"

He quickly averted his gaze. "I'm no longer deserving to be the man of your life pagkatapos ng ginawa ni Julia sa buhay mo. You lost your grandmother because of her, so paano ko maaatim na makasama ka if my own flesh destroyed your life?"

"That's why you settle for this? Pinili mo na lang na sulyapan ako sa malayo nang hindi mo man lang iniisip kung ano ang mararamdaman ko?" Using both of my hands, I immediately wiped my tears away. "Kuntento ka nang nasusulyapan mo ako sa malayo, but how about me? Do you even know how your words affect me? Or rather, are you aware how my life changes without you?"

"Of course, I know it hurts---"

"Pero bakit ginawa mo pa rin?!" This time, I can't help myself but to raise my voice at him. "Alam mo naman palang masasaktan ako, bakit itinuloy mo? Nasaktan din naman ako no'ng nalaman kong si Julia ang pumatay sa lola ko kaya ano pang sense na lumayo ka sa akin?" Lumakbay ang kamao ko on my chest part, tiyaka 'yon mahinang sinuntok. "Even though you left, hindi mawawala rito 'yong sakit dahil sa ginawa ng kapatid mo. But, I choose to understand because she's my friend, and it was not her intention at all."

"Ano?"

"Julia told everything to me." Huminga ako nang malalim bago muling nagsalita, "Someone controlled her body to do the assassination. Sino pa ba ang pwedeng gumawa no'n kundi si Trisha lang, 'di ba? An unknown drug drives Julia's being to kill my grandmother --- and that is all part of Trisha's plan."

"Ang naikwento lang kasi sa akin ni Julia ay nang maalala niyang may ginawa raw siyang hindi niya aakalain na gagawin niya. But, she never mentioned that it was all Trisha's plan."

I clenched my fist. "There's no way I will let this crime slide. Sisiguraduhin ko na makukulong siya." I deliberately moved my head sidewards to look at him... And then punch his chest. "But please, don't ever leave me again. Alam mo namang ikaw lang ang lagi kong natatakbuhan sa mga ganitong bagay, 'di ba? Don't ever feel guilty if Julia was the culprit. That shouldn't affect what relationship we have right now, understood?!"

Once again, I was able to see his brightest smile. "Noted!" But his smile suddenly turned into a smirk. "Pwede ko bang malaman kung anong relasyon ba mayroon tayo ngayon, Margaret?"

Naglahong parang bula 'yong galit ko sa kanya kanina. Bigla na lang akong tinaasan ng balahibo sa paraan niya ng pagtawag sa totoong pangalan ko, idagdag pa 'yong pang-pervert niyang ngisi.

I pushed him away. "I won't tell you unless you promise me na hindi mo na ko iiwan ulit."

"Of course---" Lumalapit siya sa akin habang wide-open ang both arms niya, ngunit tinapik ko lang 'yon palayo.

"Prove me in five days, tiyaka ko lang sasagutin ang tanong mo."

"Bakit kailangan pang i-prove? Formulas lang ang alam kong need ng proving, e."

"I have trust issues na. Gusto kong patunayan mo muna sa akin na hindi mo na ko iiwan para maniwala ako sa iyo. Five days would be enough, so good luck!"

Nginitian ko siya tiyaka kumapit sa braso niya.

Ang rupok ko, 'di ba?

Hinatak ko siya papasok sa loob dahil gusto kong malaman nina Warren na bumalik na si Dylan.

"Don't drag me here, Magi. Hindi ako prepared, oh! Baka ang isipin ni Bea, e magnanakaw ang tito niya," rinig kong reklamo nito at pilit kumakawala sa pagkakayapos ko sa kanya.

"Bea knows you so much. When someone does, they will never get doubts on their behavior. Anuman ang suot mo, they will still recognize who you are." Nilingon ko siya. "So, stop making any excuses. This time, I will never let you go."

"Kinilig ako roon sa last line---"

"Si Dylan ba 'yang kasama mo, Magi?" Warren asked.

Hinila ko paharap si Dylan upang tuluyan na nila itong makilala. They were all happy to see him again at kahit maraming tao rito, sinugod nila ng yakap si Dylan.

These living images speak it all --- they all really missed Dylan.

"Teka lang naman, pahingahin niyo naman ako!"

"Ilugar mo kasi minsan 'yang kaartehan mo! Bakit hindi ka man lang nagpaalam sa amin na aalis ka?! Akala ko ba pamilya tayo?!" nagtatampong tanong ni Harris.

Ang saya lang nilang tingnan. It's been so long since I last saw them bond together. Matagal-tagal na rin no'ng nakita kong kumpleto ang DWEIYAH sa isang frame.

"Kaya nga! Ipinaubaya ko si Magi para sa iyo tapos in return, tataguan mo kami ng isang buwan. Nakakatampo 'yon!" Natawa naman ako sa sinabi ni Eli.

"Itigil niyo nga 'yan! Baka akalain ng mga bisita, ako 'yong celebrant nitong children's party na ito!"

"Okay lang 'yon, bro. Height mo naman, pambata," sabi ni Yuwi.

"Bars!" sabi no'ng iba pwera kay Alec. Sa kanilang pito kasi, si Alec 'yong 'di mahilig makisama sa pang-aasar ng mga kaibigan niya.

"Aalis na lang ako ulit. Ganda ng bungad niyo, e. Sinakal niyo na nga ko sa yakap, inasar pa akong pandak nitong si Yuwi!"

"Parehas lang naman kayo," ani Israel. "Kaya 'wag na kayong magtalo pagdating sa height kasi pareho lang kayong masasaktan."

"Isa ka pa---"

"Tama na, umupo na kayo!" saway ni Alec sa mga kaibigan niya. "Miss ka lang talaga ng mga ito, Dylan. Pagpasensyahan mo na lang."

"Legit, nakaka-miss kang ka-bonding sa kusina," sambit ni Harris. "Kapag kasi itong mga ito ang kasama kong nagluluto, kung hindi sunog 'yong kawali, 'yong niluluto ang sunog. Lalo na 'yang si Eli!" Tiyaka siya umiling-iling. "Sarap pagbuhilin niyang si Eli at Magi, e. Parehas walang future sa pagluluto."

"Aray, ha? Nananahimik ako rito, napuna mo na naman ako," pagsabat ko tiyaka kumain na lang.

"Echusera ka! Palibhasa sanay ka sa mga order sa Grabb at McDo. Mga laman tuloy ng sikmura mo, puro galing sa mga fast foods. Walang sustansya!" After insulting me, humalakhak siya na parang baliw.

Ang sarap tusukin ng tinidor ang ngala-ngala nito.

"Kaya nga kailangan nila ng mapapangasawa na magaling magluto para 'di na problema sa kanila ang pagluluto," Dylan said. "Meant to be talaga kami ni Magi, 'no?"

"Ahh, kaya pala kami naghiwalay ni Magi," sambit ni Eli. "Kasi kung magkakatuluyan kami, parehas kaming magugutom."

"Truth hurts ba, Eli?" nang-aasar na sambit ni Warren.

Quite offensive, huh?

"Sensya na, erp," Dylan said, chortling. "Hoy Julia, mag-uusap tayo mamaya."

"Sus, 'wag ka mag-alala. Praktisado na ang bunganga ko na magpaliwanag. Ilang tao na rin ang binasbasan ng laway ko para sa interrogation, kaya kahit ano'ng oras mo gusto, go ako."

"Nako, 'di mo lang alam, bro. Sa halos dalawang dekada na nabubuhay 'yang si Julia, ngayon lang siya nagpaka-honest," Warren said.

"Sama ng ugali mo! Parang sinabi mo naman na napakasinungaling kong tao!"

"Kung 'di ka sinungaling, sagutin mo nga itatanong ko," panghahamon ni Yuwi. "Gusto mo pa rin ba si Eli?"

"Ako na naman ang nakita niyo!" natatawang sambit ni Eli. "Don't force her to confess her feelings to me when in fact, those feelings have already vanished---"

"Oo," ani Julia. "Siguro... hindi pa rin nawawala 'yong feelings ko for him.

Honestly, nakaramdam ako ng tuwa no'ng nalaman kong break na sila ni Magi." Napatingin ako nang i-mention niya ang pangalan ko, and just like that, we're staring at each other. "Nanghihinayang ako sa relationship niyo na nasira, pero ayokong magpa-ipokrita kung sasabihin kong hindi ako natuwa dahil break na kayo.

Natuwa ako because I think, I still like him. Pagkatapos ng lahat ng nangyari, akalain niyong sa kanya pa rin ako babagsak."

Nagsimulang mapuno ng kantyawan ang table namin dahil sa confession ni Julia. Halos lahat kami ay nabigla sa nalaman, ako man ay nagulat. All I thought is that... she totally moved on with Eli.

"Hindi naman ibig sabihin na umamin ako, e mag-e-expect ako na magkakaroon na ng ganap sa pagitan namin. Big No-No for that," she laughingly said. "I settle to wait for the right time rather than force things to happen."

"You already grown up," ani Alec na nasa harap ni Julia, tiyaka nito bahagyang ginulo ang buhok. "Mukhang umpisa na ng pagseseryoso nito, ha? Ano ka ngayon, Dylan? Mature na mag-isip itong kapatid mo, oh?"

"Mature din naman ako---"

"Height mo lang talaga ang hindi, bro," sabat ni Israel.

"Dahan-dahan, dalawa nga raw kami na pandak sa grupo na 'to, 'di ba?" nakasimangot na sambit ni Yuwi.

"I appreciate your confession, Julia," biglang saad ni Eli. "But it's not that easy to love again... lalo na ngayong kaka-break lang namin ni Magi."

Na-guilty ako bigla, feeling ko ako ang may kasalanan ng lahat. Ako ang ugat ng lahat. Julia still loves Eli, but Eli couldn't be able to divert his attention to her because of me. It feels like I want them to ignore me nor refrain using me just to stop themselves being romantic. I shouldn't be a barrier for one of my friends' happiness.

"Heal yourselves first, then love again." I smiled. "Both of you don't deserve to be in a situation wherein a person like me stopped you from being happy. The best thing to do is to heal yourselves from the past, so you could be able to invest in love from the one who really deserves it in the near future."

"Maghihintay na lang talaga ko kung sino ang mga endgame niyo," Warren said. "Basta ako, sure na ako kay Delancy. Wala nang iba, siya lang at siya dapat ang maging endgame ko."

"Sapilitan 'yon, ah?" natatawang puna ni Harris.

"Ang cu-cute niyo," Israel said. "Tama ba namang pag-usapan niyo 'yang ganiyang bagay rito? Respetuhin niyo naman kami nina Yuwi at Harris. Hindi kami relate sa mga problema niyong mga taken!"

"Bro, taga-sana all lang kasi talaga ang role natin sa barkada na 'to," Yuwi answered.

"Masakit na masabihang single," si Harris naman ang nagsalita. "Pero, ito na lang ang panghawakan natin. Hindi man tayo pinalad na magkaroon ng jowa, at least ligtas tayo sa malaki-laking expenses. Wala tayong pagkakagastusan tuwing may importanteng okasyon like birthday at Valentines day.

Ligtas din tayo sa panunuyo sa mga babaeng mas topakin pa sa isang baby na nagtatae. At higit sa lahat, ligtas tayo na maging batang ama---"

"Bakit nasama 'yon?" natatawang tanong ni Dylan.

"Kilala ko kayong apat," ani Harris at inisa-isang ituro sina Dylan, Eli, Warren at Alec. "Ginagawa nating bonding noon ang panonood ng mga bold sa phone ni Dylan, 'di ba---"

"Highschool days 'yon! Ang tagal na no'n!" depensa ni Alec.

"Tiyaka ang chaka pa ng mga babae roon. Mga lawlaw 'yong boobs---" Naputol sa pagsasalita si Warren nang tampalin ni Delancy ang bibig niya.

"Sus, nagmamalinis pa 'tong mga ito! Akala niyo ba nakalimutan ko na mga sinabi niyo noong isang araw na nanonood tayo ng gano'n?!"

"Ano'ng sinabi?" curious kong tanong.

"Huwag mo na lang alamin, Magi. Ang importante naman, hindi na namin ginagawa 'yon---"

"Manahimik ka, Dylan!" saway sa kanya ni Harris. "Tandang-tanda ko pa no'n ang sinabi ng mga bastos na 'yan."

"Ano nga kasi 'yon? Ang dami nitong paligoy-ligoy! Gusto mo bang ikaw ang lumunok no'ng marshmallow na may apoy na hawak no'ng clown?!"

"Ito na nga! Napakamainipin naman nitong Julia na ito!" natatawang sabi ni Harris. "Gagawin daw nila 'yong napapanood namin na porn balang-araw."

"Ginagawa naman talaga ng mga tao 'yon para magkaroon sila ng baby, 'di ba?" inosenteng tanong ni Delancy.

"Oo nga naman! Pauso talaga 'tong si Harris. Kinabahan tuloy ako," sambit ni Eli.

"Gagawin niyo nga pero ang natatandaan kong sinabi niyo, sa pw*t niyo sila titirahin imbes na sa vagina. Para challenging ang pagpasok, 'di ba?"

"Hindi ko kaya 'to," ani Julia bago tumayo sa upuan niya't umalis ng table.

"Disgusting!"

"Kadiri kayo!"

Gaya ng ginawa ni Julia, umalis kami ni Delancy roon sa table at piniling lumipat na lang ng ibang table. Hindi ko rin kinaya 'yong nalaman ko, sobrang nakakadiri.

Though mga bata pa naman sila noon, kaso 'di ko pa rin maiwasang mandiri.

Kung sabagay, nature naman na siguro sa mga kalalakihan na mag-isip ng gano'n, sadyang 'di lang talaga ako sanay.

---

"I would like to take this opportunity to thank SINAG Music Awards for acknowledging me as one of the best Underrated Singer and Composer of the Year. This means so much to me because it is the first award I received since I started my singing career.

Truly, this year has been the most challenging year of my career. Unexpected happenings, tragedies and misfortunes have occured, so receiving this award became my blessing in disguise. Out of the tragedies and misfortunes I faced, life had proved to me that a rainbow comes after the rain. I'm hoping this will be the beginning to start a new life, cutting myself off from so much discomfort and negative people that'll not help me to grow as an artist.

Once again, I'm extending my gratitude to all of you for giving me this award. I have one thing to promise, and that is I will do my very best to be a better artist and an influential person."

Habang pinapanood ko si Eli na ilahad ang speech niya sa TV, hindi ko maiwasang humanga sa kanya. Ang taas niya na ngayon, maging ang pananalita niya ay ang layo na sa dati. No lies, he became a better artist as time went by.

I'm very proud of him.

No doubts, he really deserved that award. Pumatok kasi talaga sa mga tao 'yong kanta na ini-release niya noon. Kadalasan pa naman sa mga Pinoy ay mahilig sa pang-senti songs na may malalalim na hugot. I'm looking forward to seeing him grow and to listen to his upcoming songs.

"Kumain ka na muna." A bowl of fried rice suddenly showed up in front of me.

"Just because you cooked for me, doesn't mean I will forget about what I found out yesterday." Inirapan ko siya bago kinain 'yong fried rice na niluto niya. "Still, it's disgusting!" Agad akong uminom ng tubig upang piliting lunukin ang kinain ko.

Naalala ko na naman kasi, that's why I lost my appetite. Tuwing maaalala ko 'yong sinabi ni Harris, feeling ko isang kasalanan na kumain ako.

I hate this feeling!

"Bakit mo kasi inaalala? Talagang mawawalan ka ng gana sa pagkain niyan."

"Do you think that's easy?" Inirapan ko siya. Dahil gutom ako, pinilit ko pa ring kumain.

"Eat well, my love!" aniya na halata namang pinipikon lang ako lalo. "But you know what, I'm really happy for Eli." Nakatingin siya ngayon sa TV kung saan pine-perform ni Eli 'yong kantang Pagsuko.

"Ang laki ng pinagbago niya. Worth it 'yong pagsuporta ko sa kanya noong mga panahong hindi pa siya kilala. Noong mga panahong ako pa lang 'yong sumusuporta sa kanya, ang kapalit no'n ay daan-daang libo na ang mga naniniwala sa kaniya."

"You boosted his confidence. Ikaw ang dahilan kung bakit nasa ganiyang posisyon na siya ngayon. You're not just part of his past, but also part of his life and journey in his showbiz career."

Though he's right, pero 'di ko pa rin lubos na mapaniwalaan na ako nga. I mean, parang nag-d-doubt pa ako sa sarili ko that I'm one of the reason behind his success.

Parang ang liit lang ng tingin ko sa sarili ko noon dahil hindi hamak na supporter niya lang ako dati. Pero ngayon ko na-realize na ang pagiging isa sa mga taong naniniwala sa kakayahan niya ang magdadala sa kaniya sa rurok ng tagumpay.

"Okay, ma." Saktong tapos na akong manimot ng kanin sa bowl ko, narinig kong mukhang may kausap si Dylan sa phone niya. Bahagya niyang inilayo ang phone niya sa kaniya at mahinang bumulong, "Kausapin ka raw ni Mama."

My eyes widened. "B-Bakit daw?" kinakabahan kong tanong.

"Something important," aniya at ibinigay ang phone sa akin.

I let out a heavy sigh before I started to speak. "H-Hello, tita?"

[Finally, I got a chance to talk with you, Magi.]

"Bakit po, tita?"

[I just want to apologize for everything I've done to you. Matagal bago ko natanggap ang lahat, sa tulong na rin ng pangungulit sa akin ng magkapatid. They even pestering my working time just to pleased me to forgive you. Kalimutan ko na raw ang nangyari because that all belongs to the past and nangyari na. Even if I got mad at you, there's nothing would change.

Tiyaka isa pa, awang-awa ako sa iyo, Magi. You don't have any loved ones beside you, anymore. Nang dahil sa anak ko ay namatay ang lola mo, although it was not her intention to do that. Noong inamin sa akin ni Julia ang lahat, I wasn't the one who should be mad, but you.

Tossed the blame on our family because we deserved it. Curse our family if you want. Kulang pa nga 'yon para sa pagiging miserable ngayon ng buhay mo. I know it's hard for you to forgive us but we're willing to wait for your forgiveness, Magi.]

I cried as I heard those words coming out from her mouth. Nasasaktan ako, at the same time, I felt in seventh heaven because finally, Tita Ellen forgave me for what I've done in the past. Alam kong hindi naging madali sa kaniya na magpatawad, but everything is worth the wait.

"Don't mention it, tita. I'm totally aware it wasn't Julia's intention to kill my grandmother. I have no reason to curse your family because everything is just a mistake made by Trisha. She's the one that we need to catch and should be punished by the law."

[Your understanding was quite impressive, didn't you? But our family will forever be regretful for the mistake that my daughter did to your family, Magi. My greatest condolences to your grandmother's demise.]

"Thank you, tita." And just like that, the call had ended.

A bitter yet sweet smile planted on my lips after the call. Medyo mapait nang maalala ko na naman ang masalimuot na sinapit ni Lola noong araw na 'yon. Pero matamis dahil kahit papaano ay nakaramdam ako ng saya nang malaman mula kay Tita Ellen na pinapatawad niya na ako.

"Magi, 'wag mong iisipin na nag-iisa ka lang. Sabihin nating wala ka ng pamilya, pero nandito kami para sa iyo. Ang DWEIYAH, sina Julia at Delancy at ang mga pamilya namin. We're always here for you, at maituturing na pamilya mo na rin kami." He smiled which brightened my mood. "Ibang usapan naman 'yong sa ating dalawa, 'no? Basta sabihan mo lang ako kung kailan ka ready na gumawa tayo ng sarili nating pamilya. Anytime, pwede naman akong mapasabak sa aksyon---"

"Okay na sana 'yong speech mo, kaso nilagyan mo pa ng kalokohan." Tumayo ako upang ilagay sa lababo 'yong pinagkainan ko.

Uurungan ko sana 'yon nang baltakin ni Dylan ang braso ko. "Ako na bahala riyan. Pumasok ka na sa kwarto mo at mag-ayos. May pupuntahan tayo."

"Saan?"

Nang tuluyang maipasok ako sa loob ng kwarto, nginitian niya ako. "Basta." Bago isinara ang pinto.

Inis kong inihagis 'yong teddy bear na nadampot ko. Bet ko sanang magdabog ngayon, kaso teddy bear lang 'yong nakuha ng kamay ko. Ayoko rin kasi magkalat kasi nakakatamad maglinis.

"Gulo mo, Magi!" Inis kong ginulo ang buhok ko bago pumasok na nang tuluyan sa banyo upang maligo.

---

"Bakit ganito ang sitwasyon sa lugar na 'to?" Eli asked, pointing to the facilities of the orphanage we went to.

Together with DWEIYAH, Julia and Delancy, nagpunta kami rito sa Child Jesus Orphanage in QC for giving donations to this orphanage. Isa ito sa project ng business nina Dylan at ito 'yong sinasabi niya sa akin na pupuntahan daw namin.

Even Eli joined us going here kahit na busy ang schedule niya today. Noong nalaman daw niyang sa orphanage ang punta, sumama raw agad siya dahil malapit din sa mga bata si Eli.

"They really need financial assistance for renovation," Alec said. "Hindi dapat ganito ang facility na tinutuluyan ng mga bata. This place seems messy and unhealthy for the kids."

"I already given the check na ipinadala ni Mama sa akin doon sa head ng orphanage na ito. They promised that they will make a bigger change in this place," sabi naman ni Dylan.

"That's good to hear," ani Delancy. "Well, at least, nakatulong ang business niyo sa kagaya ng organization na ito na talagang nangangailangan ng tulong."

Nasa labas kami ng compound at nag-uusap about random things nang biglang dumagsa ang mga bata palapit sa amin. Siguro nasa 20 rin ang bilang nila, karamihan ay mga batang babae.

"Aampunin niyo na po ba kami?" tanong ng batang babae. Mayroon siyang dalawang hair clip sa gilid ng tenga niya.

"Hindi, be. 'Di pa kami ready magkaroon ng pamilya at palamunin---"

Siniko bigla ni Warren si Harris. "Bisita lang kami rito," he added.

"Akala po namin ay may mga aampon na po sa amin," malungkot na sabi ng batang lalaki na nakasuot ng pulang jersey na butas-butas.

I know the hardships they are experiencing from being in an orphanage. May lugar man sila na masisilungan at napapakain sila ng tatlong beses sa isang araw, pero iba pa rin kung nasa mismong bahay sila. Kumpleto ang pamilya at mayroong nanay at tatay.

Gano'n siguro ang nararamdaman ng mga batang ito kaya gano'n na lang nila kagustong may umampon sa kanila. Dahil gusto nilang magkaroon ng isang tunay na pamilya.

"Darating din 'yong araw na may mga taong mag-aampon sa inyo. Sa ngayon, i-enjoy niyo muna na nandito kayo sa lugar na 'to. Masaya naman dito at marami kayong kalaro, 'di ba?"

"Laro po tayo!" sabi ng isang batang babae at hinila ang kamay ni Dylan.

Nagkani-kaniya na ngang hatak ang mga bata sa amin para makipaglaro. Kagaya ng busangot na mukha ni Harris at Yuwi, gano'n din ang nararamdaman ko ngayon. Hindi kasi ako mahilig makipaglaro kasi mabilis akong mapagod.

Pero para sa mga batang ito, gora.

Chinese garter, patintero, habul-habulan, sili-sili maanghang, langit-lupa, tagu-taguan at kung ano-ano pang mga larong pambata ang nilaro namin ng mga bata para lang mag-enjoy sila.

"Walangyang mga bata 'to, dinaya na nga nila ko sa kakahabol sa kanila para ma-sili ko sila, aba't nalulusutan pa rin ako dahil may nagbigay raw sa kanila ng ice tubig!" reklamo ni Harris. Nakaupo kami sa ilalim ng puno habang habol ang aming hininga.

I'm exhausted.

"Pagbigyan mo na 'yong mga bata," I replied, laughingly.

"Hindi na sila naawa sa kagwapuhan ko, Magi. Tadtad ako ng pawis, nakikita mo?"

I chortled. "Hiyang-hiya naman sa iyo 'yong friend nating superstar!" Tumingin ako kay Eli na sayang-saya pa habang nakikipaglaro ng tumbang preso sa mga bata.

"Kuya Harris, taya ka! Habulin mo kami!" Dalawang bata ang humatak patayo kay Harris. Sapilitan na nakipaglaro sa kanila si Harris kahit tagaktak na siya ng pawis.

I smiled. Nakakatuwa lang tingnan sila na masayang nakikipaglaro sa mga bata. Sina Alec at Warren ay nakikipaglaro sa mga bata ng larong patintero. Si Yuwi naman ay habul-habulan. Si Eli ay tumbang preso habang si Israel ay luksong-tinik.

Kalaro namin kanina ni Delancy ang mga bata sa chinese garter, pero nagpaalam ako na magpapahinga muna, si Julia naman ay nakikipag bahay-bahayan sa mga bata. At si Dylan naman, tinuturuan mag-dribble 'yong mga batang lalaki.

Hindi halata sa mga mukha nila na pagod sila, because they were enjoying it with the kids.

When you're enjoying something, makakalimutan mo talagang pagod ka.

"Ate Magi!" Kasama ng batang lalaki si Dylan nang ito'y lumapit sa akin. Dylan sat next to me, habang 'yong batang lalaki ay nakatayo sa harap namin. "Salamat po sa pagpunta niyo rito, ah?"

"Don't mention it," nakangiting sabi ko. "We're thankful na napasaya namin kayong lahat."

"Ate." Hinawakan niya ang kamay ko. "Kuya." At kamay naman ni Dylan ang hinawakan niya. "Gusto ko po kayong makita ulit dito. Posible po bang mangyari ulit 'yon?" may bahid ng lungkot na tanong ng batang lalaki.

Nagkatinginan kami ni Dylan ng panandalian dahil sa itinanong ng bata. Honestly, I don't know what's the exact word to reply. Ayoko kasing mangako sa bata tapos hindi rin naman namin matutupad.

"Oo naman, Macmac," ani Dylan bago ginulo ang buhok ng bata. "Bibisita kami ulit dito ng Ate Magi mo. That's our promise to you." Dylan suddenly showed his pinky finger.

"What was that?" I mouthed.

"Pinky promise," he replied. Pinagtalukap niya ang pinky finger nila ng bata, gayundin naman ang ginawa ko sa kanya.

"Ngayong nakipag-pinky-pinky na kami sa iyo, just wait for us to return." Tumingin si Dylan sa akin at ngumiti. "This time, I will never ever break my promises once again."