Usiadłam na ławce pod salą od biologii, po czym wyjęłam z torby podręcznik od tego przedmiotu i zaczęłam czytać dzisiejszy temat. Chciałam czymś się zająć i nie zawracać sobie głowy na skierowane w moją stronę komentarze od przechodzących uczniów. Mogłam sobie pogratulować, bo wychodziło mi to świetnie.

   W końcu ktoś z młodszego rocznika rzucił mi na podręcznik pogniecioną kartkę. Szybko uciekł, więc nawet nie rozpoznałam sprawcy. Wyprostowałam ją, po czym spojrzałam na moje zdjęcie i uśmiechnęłam się. Screen był stary, bo ten miał małą ilość serc, a przez zainteresowanie moją osobą, a w szczególności moimi zdjęciami, serduszka, jak i wyświetlenia wzrosły i to naprawdę wysoko, jednakże nie wiedziałam, jak mam się z tym czuć - być szczęśliwa czy raczej zażenowana.

   Kątem oka zauważyłam blond czuprynę, która usiadła się tuż obok mnie.

   – Piękne ciało na tych zdjęcia, softyv jest naprawdę cudowna – uśmiechnęłam się jeszcze szerzej na ten komplement. – Widzę, że nie narzekasz na tłum adoratorów w naszej szkole.

   – Może odrobinę – przyznałam. – Jest przynajmniej ciekawie.

   – A co z tym planem zgładzenia tych dziewczyn? – spytał zainteresowany.

   – Chciałabym zobaczyć ich strach w oczach.

   – Myślałem, że ciało – zaśmiałam się.

   – To też – posłałam mu uśmiech. – Idź lepiej, póki nie pomyślą, że ze sobą kręcimy albo, co gorsze, wiedziałeś o tym wcześniej i sam masz podobny profil.

   – Jakoś mi to nie przeszkadza – wzruszył ramionami, a po chwili na jego twarzy pojawił się uśmiech, większy od banana. – Miło porozmawiać z tobą twarzą w twarz, niż tylko pisać. Szczególnie widząc twój uśmiech.

   – Co chcesz osiągnąć? – spytałam, sięgając po torbę i chowając swój podręcznik. – Nie interesują mnie prawdziwe związki, tylko przelotne romanse oraz przyjemny seks, nic poza tym. Myślałam, że już to zauważyłeś, mememea – prychnęłam, kiedy tylko powiedziałam jego nazwę.

   – Chcę być z tobą w prawdziwym związku – wybałuszyłam oczy, a po chwili zaśmiałam się dość głośno. – Nie widzę w tym nic śmiesznego. Chcę ci pokazać, że jest to znacznie lepsze, od jakiś przypadkowych chłopakach w twoim łóżku.

   – Nie tylko łóżku – mrugnęłam do niego. – Poza tym, to jest mój sposób na zarabianie, nie mogę ot tak tego zaprzestać.

   – A co z rodziną? Co gdyby się dowiedzieli co robisz?

   – Jesteś zabawny – uśmiechnęłam się smutno. – Zostałam sama, Felix. Dlatego muszę jakoś zarabiać, a to jest najłatwiejszy sposób.

   Chciał coś jeszcze powiedzieć, jednak poczułam dłoń na swoim ramieniu. Odwróciłam się i zobaczyłam pani psycholog. Zmarszczyłam brwi. 

   – Dyrektor chce cię widzieć, Adeline.

" it was not a mistake "

Całkiem niedawno wpadłam na pomysł nowego opowiadania. Jutro opublikuję prolog, także będę wdzięczna za zajrzenie tam i napisanie komentarza ze szczerą opinią - czy pomysł wydaje Wam się spoko czy raczej jest tandetny, albo inne Wasze odczucia.

miłego dnia kochani!

Magudaa