On°
Sınıfa doğru ilerlerken koridorda gördüğüm Ozan ile derin bir nefes aldım. O hiçbir zaman erken gelmezdi okula, hatta zamanında bile gelmezdi. Hep geç gelirdi ve ilk ders yok yazılırdı. Şimdi ise, sevgilim olduğunu öğrendiğinden beri, erken geliyordu. Hatta o kadar erken geliyordu ki benden önce koridorda oluyordu.
"Günaydın."
Cevap vermeyerek sınıfa ilerlemeye devam ettim ama her zamanki gibi izin vermeyerek önüme geçti.
"Günaydın dedim sana."
"Duydum."
"Neden cevap vermiyorsun?"
"Ödev yapmam lazım Ozan, rahat bırakır mısın?"
"Peki," diyerek gülümsedi. "Nasıl istersen."
Hayır hayır, gülümseme.
Uzanıp yanağımdan öptüğünde şaşkınlıkla yüzüne baktım. Bir şey dememe kalmadan yanımdan çekip gitmişti bile. Ben orada öylece kalırken düşündüğüm tek şey neden böyle yaptığıydı. Birisi omzuma çarparak sınıfa benden önce girdiğinde sinirle "Yuh!" dedim. Duvara yapışmama az kalmıştı.
Sınıfa girerek hangi erkek olduğuna baktım. Sınıfta tek bir erkek vardı ve o da Batu'ydu.
"Biraz daha dikkatli olamaz mıydın?"
"Abartma."
"Gerçekten acıdı."
"Öpsün geçer." dediğinde gözlerimi sıkıca yumdum. Ozan bilerek yapmıştı, Batu'yu görmüştü ve Batu'nun hiçbir tepki vermemesi yüzünden gelip gerçek sevgilim olmadığını söyleyecekti. Onu tanıyordum.
"Seni gördüğü için bilerek yaptı."
"Sence umrumda mı?"
"Ozan böyle yapma, gerçekten ben de anlamadım. Birden oldu."
"Benim adım Ozan değil."
"Ozan demedim zaten."
"Dedin."
"Demedim."
"Farkında bile değilsin."
"Köşe benimdi." dedim oturduğu yere üzüntüyle bakarken. Sevmiyordum yanımın boş olmasını.
"Senin falan değildi, kendi kendine sahiplendin."
"Evet sevgilim değilsin ama Ozan'ın yanında sevgilim gibi davranır mısın artık? Şimdi gelip neden umursamadı öpmemi diyecek."
"Sıkıldım Ela, bak başının çaresine. Ne yapabilirim?"
"Ama hani yardım edecektin?" dedim sessiz çıkan sesimle. Hemen vazgeçmişti.
"Olay yardım edilecek gibi değil, okulla görüş ya da polise git istersen. Sen bilirsin."
"Peki." diyerek onun olduğu taraftan tekrar cam kenarına geçip pencerenin önüne oturdum. Artık bitmişti, bu saatten sonra tek başıma halletmem lazımdı Ozan meselesini.
¤¤¤
Çalan zil sesiyle gözlerim aralanmıştı. Pencereye dikkat ederek kafamı kaldırıp önümdeki kızı dürttüm.
"Kaçıncı ders?"
"İkinci ders bitti, teneffüsteyiz."
İki ders bitmişti ve tek bir kişi bile uyandırmamıştı. Kahve almaya karar vererek çantamdan para alıp cebime koydum. Tam sıradan kalkıyordum ki önümdeki kız tekrar konuşmaya başladı.
"Hocaların gözüne çok batıyorsun sürekli uyuyarak, her an ailene haber verebilirler."
Sıkıntıyla iç geçirip sınıftan çıktım. Son sınıf olduğum için şu an tek önemim derslerim olmalıydı ama ben aptal bir aşkın acısını çekiyordum.
Kantine indiğimde Batu ve arkadaşları bir masada, Ozan ve Faruk ise onlara yakın bir masadaydı. Kimsenin üzerinde gözlerimi tutmayarak "Kahve alabilir miyim?" diye sordum. "İkisi bir arada olsun."
"Oturun isterseniz, ben getiririm."
"Yok, bekliyorum." diyerek duvara yaslandım. Kantinci çabuk hareketlerle bardağa kahveyi ve kaynar suyu koyarak karıştırıp bana uzattı. Parasını vererek kahveyi aldım ve arkamı döndüm. Bir yandan kaloriferin yanına geçip oturmak istiyordum, diğer yandan herkesten uzaklaşıp sınıfa çıkmak...
Kalabalığı kafamın almayacağını düşünerek kantin kapısına yöneldim. Ozan'ın gözleri üzerimdeydi, hatta birazdan gelip Batu'nun yanına neden geçmediğimi bile sorabilirdi.
Bir kat çıktıktan sonra adımı duyduğumda yerimde durdum. Ben neden Ozan'ı bu kadar iyi tanıyordum?
"Yardım edeyim mi?"
"Hayır."
"Neden sevgilinin yanına geçmedin?"
"Seni ilgilendirmez Ozan. Bunu mu soracaktın?"
"Sabah seni öptüm ve hiçbir şey yapmadı. Seni, biri benim yanımda öpseydi dudaklarını kaybederdi."
Ayrıldık diyemezdim.
"Batu kıskanç bir erkek değil, gayet modern bir insan."
"Sevgilisini öptürecek kadar modern yani, öyle mi?"
"Bilmem, belki beklemediğin anda çıkar karşına. Dikkat et kendine." diyerek yanından ayrıldım. Cevap vermemesi işime gelmişti çünkü artık benim de verecek cevabım yoktu.
Sınıfa çıkarak kahvemden bir yudum aldım. Ne yapacaktım, nasıl halledecektim hiçbir şey bilmiyordum.
Günaydın ♡
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro