*Olivia*

Wyjrzałam przez małe okienko naprzeciwko mojego łóżka. Krople deszczu mocno biły o szybę, a wiatr targał gałęzie, obdzierając je z ostatków liści.

-Uroki jesieni. - Westchnęłam, po czym spojrzałam na termometr. Tylko 10 stopni. Wyciągnęłam więc z szafy mój ulubiony, beżowy golf i jasne, luźne jeansy. Przeczesałam włosy i zrobiłam lekki makijaż, po czym zeszłam na dół. Pomimo braku apetytu, mama zrobiła jajecznicę z dwóch jajek i dodatkowo wcisnęła mi do szkoły stos kanapek z nutellą. Ach, jak ja kocham tą kobietę. Wsunęłam stopy w czarne botki i narzuciłam brązowy płaszcz, po czym wyszłam z domu.
Jechałyśmy z mamą, słuchając naszych ulubionych piosenek, ale między nami nie wywiązał się żaden dialog. Zazwyczaj usta nam się nie zamykały, a dziś, jedynymi osobami, których głos roznosił się w aucie, była Sia i Dolores O'Riordan.
Po kilkunastu minutach auto zatrzymało się.

-Dziś przyjadę trochę później. Możesz zrobić coś dobrego na obiad. - Uśmiechnęła się, cały czas trzymając ręce na kierownicy. Przytaknęłam tylko cicho i weszłam do budynku.
Już w progu powitała mnie Meg ubrana w krótką kwiecistą spódniczkę i białą bokserkę, na którą było zdecydowanie zbyt zimno.

-Nie zimno ci tak?

-Coś ty. - Zaśmiała się, pokazując rząd równiutkich, białych zębów. Zawsze zazdrościłam jej uśmiechu. Był czarujący.

-Gdzie Emily?

-Szlaja się z Nathem. Nie wiem, czy nie poszli do sklepiku.

-Chodź do nich. - Złapałam ją za rękę i pociągnęłam korytarzem. Spojrzała na zegarek.

-Za pięć minut lekcje.

-Tym bardziej chodź. - Ruszyłyśmy przyspieszonym tempem i w połowie drogi do klasy znalazłyśmy resztę przyjaciół.
Weszliśmy i usiedliśmy w ławkach, kiedy coś bardzo mnie zdumiło. W ostatnim rzędzie pod oknem, siedział chłopak. Z pewnością był nowy. Rude włosy opadały mu na twarz obsypaną piegami. Słuchał muzyki i rysował coś w zeszycie.

-Emily... Kto to jest?

-Kto?

-No on. - Szturchnęłam ją i kiwnęłam głową w jego stronę.

-A no tak, nie było cię. Chodzi do nas od jakichś trzech dni. Wiem tylko tyle, że ma na imię Barty i przepisał się tu, ponieważ jego rodzice się rozstali. Mieszka z matką. Tak przynajmniej mówił gdy się przedstawiał.

-Nie wiesz nawet jak ma na nazwisko?

-E...e...Evans? Chyba Evans, ale pewna nie jestem. - Obróciłam się i coś mnie sparaliżowało. Jego ciemnozielone oczy dosłownie wpatrywały się we mnie tak intensywnie, jakby chciały wejść do mojego umysłu i przejrzeć wszystkie myśli.

-Ej Stone! Czyżby spodobał ci się nasz nowy kolega? - Max zaśmiał się i usiadł obok swojego najlepszego kumpla.

-Daj spokój Max, tylko patrzyłam...

-Mhm, jasne. Pewnie... - Nie dokończył bo do sali wbiegła zdyszana nauczycielka. Pani Smith - jak zwykle spóźniona. To naprawdę zabiegana kobieta. Chociaż jest już dobrze po pięćdziesiątce, nadal nosi wysokie szpilki i miniówki. Szkoda, że nie ma już takiej kondycji jak w młodości...

-Na ławkach zostają tylko długopisy. Och Stone! Już jesteś. Mam nadzieję, że dowiedziałaś się, że dziś sprawdzian i przez te dni powtórzyłaś więcej niż większość klasy. - Uśmiechnęła się, wyrównując plik kartek.

-Proszę pani...czy mogłabym dziś nie pisać. Ja byłam w szpitalu i naprawdę...

-Masz zwolnienie od mamy? Tak myślałam. A ty Emily schowaj ten zeszyt. Nie będzie ci potrzebny kochana.

-Jebana Umbridge. - Warknęłam.

-Evans! Ile mam powtarzać?! Zdejmij te słuchawki. - Odwróciłam się do nowego.

-Czyli jednak Evans... -wyszeptałam sama do siebie i zabrałam się za pisanie sprawdzianu.

Po lekcjach
-----------------------------------------------------------

-Co z tego, że wiatr się nie nasilił, skoro deszcz pada coraz bardziej. - Wymamrotałam, zawijając mocniej szalik.

-Jeśli chcesz mogę cię podrzucić.

-Nie Meg. Jest ci to naprawdę nie po drodze.

-Poproszę mamę..

-Daj spokój. Pójdę na busa i po sprawie. - Uśmiechnęłam się, pocałowałam ją w policzek na pożegnanie, tak samo jak Emily i wyszłam.
Sama droga na przystanek zajmuje trochę czasu. Przez ten czas, z moich prostych włosów, zdążyły zrobić się loki.

-Czemu nie wzięłam parasolki?!  - Przeklinałam w myślach, czując, że spodnie przylepiają mi się do łydek. Nagle ktoś na czarnym jak noc motorze, podjechał na przystanek. Wysoki chłopak zdjął kask, a moim oczom ukazała się ognista czupryna.

-Czekasz na tego 14:20?

-Tak, a co?

-Gdzie wysiadasz?

-Co cię to interesuje?

-Chyba zmierzamy w tym samym kierunku.

-Nie sądzę. - Założyłam za ucho kosmyk mokrych włosów.

-Na pewno wolisz tu moknąć?

-Tak. - Burknęłam zirytowana jego nachalnym zachowaniem.

-To ja pomoknę z tobą. - Przewrócił w rękach kask, zsiadł z motoru i stanął obok mnie.

-Jak mam z tobą jechać? Nie znam cię, ani nic...

-Czy ja wyglądam na jakiegoś gwałciciela? - Uśmiechnął się, ukazując urocze dołeczki. Przy jego piegowatej twarzy, wyglądało to naprawdę słodko.

-No dobra...ale nie jedź szybko.

-Pewnie. - Podał mi rękę, a ja wsiadłam na motor.