Barty zapukał w białe drzwi.

-Will! To ja, otwórz!

-Zauważ, że w po amerykańskich ulicach, chodzi sobie dużo takich ,,toja". - Zaśmiałam się. Pocierałam zmarznięte ramiona równie zmarzniętymi dłońmi. Dwójka nastolatków krzycząca pod czyimś domem, która jest ubrana w ciemne płaszcze, musi wyglądać idiotycznie. Obejrzałam się za siebie. Staruszka z laską powoli dreptała po oblodzonym chodniku, bacznie się nam przyglądając. Posłałam jej promienny uśmiech, w nadziei, że odpowie tym samym. Niestety, zagapiła się w moje oczy i runęła do tyłu. Przestraszona obróciłam się i puściłam jeden bok mojego płaszcza, którym zasłaniałam ciało. Stałam teraz od niej w odległości paru metrów i w dodatku półnaga. Gdy zobaczyła moje piersi wezwała Boga i zaczęła miotać się na lodzie jak przewrócony karaluch. Bacznie obserwowałam z Bartym nieudolne próby powstania. 

-Jezu, chyba pójdę jej pomóc. - Złapałam Barty'ego za rękę. 

-Da sobie radę. Bóg jej pomoże. - Zaśmiał się i zapukał, a raczej kolejny raz zaczął walić pięścią w drzwi, gdy ja patrzyłam na niego z niedowierzaniem. 

-Przecież ona ma z osiemdziesiąt lat, astygmatyzm, reumatyzm i kij wie co jeszcze. - On spojrzał tylko na mój brzuch. 

-Zakryj się, bo zachorujesz. - Zmarszczył lekko brwi i wepchnął mi materiał do ręki. W tym momencie ktoś przekręcił klucz w zamku. Przed naszymi oczami pojawił się chłopak mojego wzrostu. Miał śniadą cerę, a czarne loki okalały jego radosną i drobną twarz, na której od razu zawitał uśmiech. 

-Barty, bracie, nareszcie jesteś! - Przylgnął do niego, jak do faktycznie starszego brata, po czym przeniósł wzrok na mnie. - A ty to pewnie Liv, tak?

-Widzę, że my już się znamy. - Spojrzałam na Barty'ego nieco zaskoczona. 

-Wejdźmy, wejdźmy do środka. - Barty minął przyjaciela. Teraz zostałam z Willem sama. Wyciągnął do mnie dłoń. 

-Naprawdę, miło mi cię poznać. Barty dużo mi...

-Ta, mi niestety nie. - Uścisnęłam jego dłoń, puszczając płaszcz. Wytrącony z rzeczywistości spojrzał na moje piersi i łono. 

-T-t-tak, B-b-barty... - zaczął się jąkać. 

-Stary, masz jeszcze tą herbatkę? Wiesz tą taką... - Will popędził do kuchni zostawiając mnie na mrozie. 

-No, gdzieś powinna być! - Rozejrzałam się jeszcze raz dookoła i przekroczyłam próg domu. 

*pół godziny później*

-Właściwie to, zaskoczyła mnie wasza wiadomość o przyjeździe. Choć nie ukrywam, ucieszyłem się. Długo was tu nie było, sporo się pozmieniało. 

-Interesy. - Barty zaśmiał się, dmuchając w parę unoszącą się nad kubkiem herbaty i nawiązał ze mną kontakt wzrokowy. Nie odwzajemniłam uśmiechu. Wiedział, że wizyta tu niezbyt mi się podoba. 

-Nie chcę chyba wnikać jakie, bo te stroje...

-Oj uwierz, nie chcesz. - Uśmiechnęłam się fałszywie. - A propo ubrań, chętnie bym się w jakieś przyodziała. Jego twarz spoważniała. Utkwił wzrok na moich stojących sutkach, unoszących materiał. 

-No, jasne, dam ci jakąś bluzę, czy coś. 

-Na razie. - Wtrącił Barty. - Jutro pojadę i kupię ci jakieś ciuchy. 

-Przecież nie masz kasy. - Spojrzałam na niego zaskoczona. 

-Bankomat skarbie. - Upił łyk herbaty. - Szczerze mówiąc, może pojadę nawet teraz. Kupię też coś na kolację. Goście nie powinni przyjeżdżać z pustymi rękoma. - Odłożył kubek i wstał.  - Mam nadzieję, że dobrze zaopiekujesz się Liv. - Klepnął Willa w ramię i wyszedł.

-To co? Chcesz te ciuchy? - Czarnowłosy zagadnął do mnie, niepewnie się uśmiechając. 

-Jasne. - Odrzekłam i poszliśmy do jego pokoju. 

-Taka, taka, o jeszcze taką mam. - Rzucał bluzy na łóżko, a ja tylko stałam w progu chichotając. - No i jeszcze ta, ale wolałbym, żebyś jej nie pobrudziła. Była droga, jak na bazarowe ciuchy. 

-Will. - Zaczęłam, ale on dalej grzebał w szufladach wywracając na podłogę ich zawartość. Podeszłam do niego od tyłu i spokojnie położyłam dłonie na plecach. - Will. - Obrócił się i spojrzał mi prosto w oczy. - Wystarczy jedna bluza i spodnie, przecież Barty pojechał na zakupy. 

-A no...tak, tak. - Jego zapał ostygł. Zasunął powoli zacinającą się szufladę. Obrócił się, ale drogę przejścia miał zatorowaną, bo dalej sztywno stałam kilka centymetrów od jego twarzy. 

-Coś jeszcze sobie życzysz? - Spytał, a ja zbliżyłam swoją twarz do jego tak, że mógł poczuć mój oddech. Jego serce przyspieszyło, a klatka zaczęła wyżej się unosić. Czułam na udzie, jak jego męskość pulsuje. 

-A powinnam? - Złapałam lekko za nią. Ucisnęłam w dłoniach pare razy, aż nieśmiało się uśmiechnął. Zaraz jednak jego uśmiech zniknął. 

-Kurwa mać, a co z nim? 

-Z kim? - Wyszeptałam mu do ucha. 

-No Z Bartym, kurwa. 

-A czy on musi o wszystkim wiedzieć? 

-Nie kurwa. To mój przyjaciel. - Pchnął mnie na łóżko ze sporą siłą, co chociaż trochę mnie podnieciło. Wyszedł i zatrzasnął drzwi. Leżałam naga, wśród rozrzuconych bluz, wpatrując się w sufit. W końcu ubrałam szarą z żółtym napisem California i wielką palmą, a na nogi wciągnęłam tego samego koloru dresy ze ściągaczami przy kostkach. Złapałam za klamkę, ale zanim otworzyłam drzwi, sprawdziłam swój oddech. Nie dziwię się, że mnie odepchnął. 

Tego się nie spodziewaliście.