Kiedyś udawała, że serce ma z kamienia

Przeżyła dość sporo, a czas dużo zmienia.

Starała się odgrodzić murami kamiennymi

Wymieniając się ze światem uczuciami zamiennymi.

Żyła bo musiała, poddała się rutynie

Choć zapomniała o jednym, że wszystko wypłynie.

Przeszłość zdradziecka, której nienawidziła szczerze

Pokryła teraźniejszość, zatracając ją w wierze.

Straciła lata, nim w końcu zrozumiała,

Że życie jest jedno, drugiego nie miała.

Otworzyła oczy, gdy śmierć w nie zajrzała

Zapragnęła czegoś więcej, inaczej na świat spojrzała.

Próbowała nowych rzeczy, wyzwania przed sobą stawiała

Lecz nadal była pusta, choć wciąż sobie wmawiała,

Że wszystko jest w porządku, więc ciągnęła to dalej

Samotna wśród bliskich, potrzebowała pomocy małej.

Przyszła nieoczekiwanie, niemal z samego dnia piekła

Dostała po tyłku, w głowę mocno siekła.

Udowodniono jej, że jednak coś znaczyła

Skrywane w murach uczucia w końcu odkryła.

Gdy słońce zaszło, uwolniło pragnienia

Noc pokazała ile jeszcze ma do zrobienia.

Już nie bała się przeszłości, mimo że nadal raniła

Polubiła teraźniejszość, przyszłość na lepsze zmieniła.