After 4 years...

Zachary Pov.

Pauwi nako galing Office nakakapagod ngayon araw masyadong babad na babad ako sa trabaho...
Ako nakasi pumalit kay Dad sa Posisyon at masyado ako nag kakaroon ng conflict sa sched ko....

Kauuwi ko lang dito sa Pilipinas nung isang araw..

At halos bumalik ang mga Alaala ko nung mga nakaraan well hindi naman nawala eh siya parin naman kaso nawawalan nako ng pag asa 4 years na ang nakakalipas..

At hanggang ngayon dala ko parin ang pagsisisi..

Napatingin ako sa litrato sa kotse ko..
Napapangiti ako kapag nakikita ko ang itsura nya..
Kung nasan kaman ngayon sana masaya ka..
Di kita kinalimutan at hanggang ngayon mahal na mahal parin kita..
Gusto kong makita kang muli..
Sana napatawad moko sa mga nagawa ko sayo...
Sana masaya ka ngayon kung nasan kaman...

Anna I love you more than you know
I love you always
i love you every second and every minute.

Napaluha nanaman ako..
Sa twing iniisip ko siya..

Walang araw na hindi ko siya iniisip sa mga sandaling kasama ko siya hanggang ngayon nasasaktan parin ako,kasalan ko naman to eh sana hindi ako naging pabaya..

Pauwi nako ngayon nang bahay...

30minutes nang makarating ako sabahay..
Agad naman ako sinalubong ni Vicky..

"Hi hon"sabi niya habang papalapit sakin..
Hahalik pa sana siya sakin pero umiwas ako..

"Ano ba!!pwede tigilan moko!!"sigaw ko sakanya..
Naiinis ako sakanya..
Dahil hindi ko talaga siya gusto..
Sya ang fiancée ko..
Anak siya nang business partner ni Dad..
Hindi daw kasi ako pwedeng maging succesor pag wala akong fiancee..
Kahit na ayaw ko wala akong magawa kung di ang sundin si Dad..

Wala na rin naman akong babalikan at tapos na kung ano mang meron samin ni Anna ayoko nang guluhin siya hindi siya nararapat sa isang tulad ko.

Umakyat nako nang kwarto..

"Sir gusto nyo po ba nang kape"tanong sakin ni Manang pag daan ko..

"Wag na manang matutulog na kasi ako"sabi ko nalang sakanya atsaka ngumiti..

"Honey tabi tayo!!"sigaw sakin ni Vicky pero di ko siya pinansin..

At nagpatuloy lang sa pag akyat patungong kwarto ko..

Nang makarating nako nang kwarto ko..
Agad ko itong nilock baka kasi makapasok yung babaeng yun..

Napapikit ako at tinigilan ang mga luhang nag babadjang tumulo..

huminga ako ng malalim

Good evening Wifey

Sambit ko nang makita ko ang picture niya sa Wallframe ko..
Bawat sulok nang kwarto ko may litrato niya...

Umupo muna ko sa kama habang tinatanggal ang sapatos ko..
Kinuha ko ang unan na may picture niya...

"Alam mo bang miss na kita Wifey...
Alam mo ba kung gano kasakit na mawalay sayo ng 4 na taon.
Tiniis ko wifey pero i cant ikaw parin.
Kahit sabihin kong may nagugustuhan akong ibang babae sa ibang bansa bat ganun wifey bakit ikaw parin ang tinitibok neto?? 4 na taon na at mukhang napaka hirap mag move on..
Alam mo bang gustong gusto kitang makita kahit sa panaginip lang..
Pasensya sa lahat nang ginawa kong kasalanan sayo..
Naalala ko nanaman yung nangyari sayo 4 years nang nakakalipas pasensya na kung di kita nailigtas..
Pasensya talaga di ko sinasadya...

WIFEY SORRY DAHIL SAKIN NAWALA KA

Flashback 4 years ago..

Excited nako mamaya..
Salamat at natapos kona rin ang pag aayos sa date namin nang wifey ko..
Sigurado akong magugustahan niya ang hinanda ko sakanya..
Iniisip ko palang ang mangyayari mamaya kinikilig nako...

ANG BADING KO NANAMAN

Nakangiti ako ngayong pabalik sa kwarto namin
sigurado akong gising na siya at excited nakong sabihin sakanya...

Yiehhh kinikilig nako ngayon palang..

Papasok nako nang kwarto ko nang mag ring ang phone ko..

Tiningnan ko kung sino si Charmaine lang pala..
Bat naman tatawag tawag pa ang babaeng to eh kaharap niya lang naman yung kwarto nmin...

"Oh bakit?!!"sigaw Kong tanong sakanya...

"Nasan ka Zach?!!
Hu.hu.hu.
Alam mo bang si Anna andito ngayon sa Hospital...
Alam mo bang tinorture siya nila Sophia..
At ikaw na Asawa niya...
Wala kang kwenta ni Hindi mo man lang alam kung ano na nangyayari sakanya..."parang binagsakan ako nang buong mundo nang marinig ko ang sinabi ni Charmaine..
Napabitaw nalang ako sa Cp ko at napaupo sa may gilid nanginginig ang buong katawan ko..

"Anna!!!"sigaw ko...
Nanginginig akong tumayo at patakbong pumunta sa sasakyan ko...

Pupuntahan ko siya ngayon di ako papayag na mawala siya sakin...
Pag nakita ko lang talaga ang Sophiang yun papatayin ko talaga siya...
Magkahalong emosyon ang nararamdaman ko ngayon habang kabadong kabado ako...
Ni hindi ko man lang siya naligtas sa kamay nila Sophia...
Kasalanan koto!!!!
Sana isinama ko nalang siya kanina...
Kasalanan koto...

tama wala nga akong kwentang Asawa dahil pinabayaan ko lang siya...

Anna hintayin moko malapit nako...
Wag kang susuko Anna...
Wag muna ngayon di ko kayang mawala ka...

Andito nako sa Hospital at nagmamadaling pumasok...

"Nasan na yung Room ni Anna Dyzon?"nanginginig na tanong ko...
Pero yung bwisit na nurse di pako sinagot at nag pacute pa...

"Ano ba sabihin mo na!!!!"sigaw ko sakanya...
Kaya naman nataranta siyang hinanao kung saan .

"203 po VIP room"sabi niya...
Dali dali naman akong tumakbo at hinawi ang nakakasalubong ko..

Nakita ko sila ni Shena...
Na nakaupo agad akong lumapit sakanila...

"Nasan na si Anna!!!"tanong ko sakanila pero imbis na sagutin nila ko eh sinampal ako ni Shena...

"Ano bang klaseng asawa ka!!!!
Dahil sayo impossibleng mabuhay pa siya...
Hindi mo man lang siya
Nagawang iligtas alam mo bang nabaril siya!!!
Bat mo ba kasi siya iniwan at kung San San ka pumunta!!!"sigaw niya sakin...Halos wala akon marinig sa sinasabi niya

At napaluha nalang ako...
Tama kasalanan ko nga lahat nang to....
Anna patawad. .

Maya maya pa dumating ang Mama ni Anna...

"Where's Anna?!!"sigaw niya..

"Nasa E.R pa po siya Tita"malungkot na sabi ni Shena...
Napatingin naman siya sakin nang masama...
.
"This is All your Faulth!!!
Hindi sana siya malalagay sa panganib kung di dahil sayo!!!
Kaya mabuti pa aakisuhin ko na ang anulment nyo!!!
At simula ngayon hindi mo na siya Asawa...
Umalis kana di ka na namin kelangan..
At wag na wag kanang magpapakita pa dito..
Never!!!!umalis kana please"feeling ko parang mamatay narin ako...

"Tita im sorry..."sabi ko at umalis...
I dont know what to say..
halos wala akong makapang salita..
Hindi ko alam kung anong gagawin ko..
Namalayan ko nalang na naglalakad nako palayo..
Hinang hina na ako.
Wala na talaga kong magagawa...
Hindi ko kayang maghiwalay kami...
Pero mas di ko kayang mawala siya...
Patawad Anna...
Mahal na mahal kita..

End of flashback..

Pinunasan ko naman ang mga luhang tumulo sa mga mata ko..

Sana napatawad niyako..
Umalis ako at di nag pakita..
Ni di man lang nagpaalam..
Sana sa muli nating pagkikita..
Sana Mahal mo pako kasi ako mahal na mahal pa kita...
Pero di ko kayang saktan kapa at ayoko na ulit malagay ka sa panganib nang dahil nanaman sakin...