"Sir, here's your medicine." Ani pa ng nurse.

"Thank you..." kinuha ko ang gamot at dumiretso sa kuwarto ni Althea.

Pagbukas ko ng pinto ay naroon siya nakahiga na nakaharap sa bintana. Umiiyak. I couldn't help it. Kundi ang manlumo. I was damn hurt. Asking myself why she did that damn thing of hiding about her condition.

It so hard for me seeing her like that. Crying for regrets. I don't wan't to see her that way. Nasaktan ako sa ginawa niya, ngunit mas nasasaktan siya dahil sa nawala ang kaisa-isang anak namin.

Tumikhim ako..

"Babe? Binili ko na ang mga gamot mo." Ani ko sa kanya.

Nilingon niya ko na wala na ang mga luha sa kanyang mga mata. Ilang saglit pa ay tumawag si mama.

"Hello ma?."

"Goodness! Nate nasa'n ba ka kayo? Ang sabi ng guard nasa hospital kayo! Anak, ano ba talaga ang nangyari?!"
Natatarantang sabi ni mama sa kabilang linya.

"Ma, calm down. Huminahon po kayo ma..."

"Pupunta kami dyan anak.."

"Ma. Wag na ho bukas nalang po kayo bumisita isa pa ma gabi na masyado. Magpahinga na ho kayo."

"Sige hijo. Mag-ingat kayong dalawa ha..."

"Salamat po ma. Matulog na po kayo."
At naputol na ang pag-uusap namin.

"Babe? Kumusta ng pakiramdam mo?" Puna ko sa kanya.

Hindi siya kumibo. Ni salita wala.

"Babe? Pakiusap naman. Magsalita ka." Lumapit ako sa kanya na nag-aalala.

Umiyak siya. Habang tumutulo ang mga luha niya unti-unti rin'g sinasaksak ng punyal ang aking dibdib.

"Babe pleasee... We need to be strong, for the sake of your condition. I know na, bibigyan pa tayo ng Diyos ng pagkakataon pa."

Pagkasabi ko nun biglang nag-iba ang kanyang reaksyon.

"So?! You just let him die like that?!" Bulyaw nya sakin.

"No babe, please understand. Ectopic ang pregnancy mo. I know God has a reason bakit to nangyari satin."

"Bakit?! May posibilidad ba na magkakaanak pa ako matapos nito?! Alam naman natin na wala nang pag-asa!!!"

"Wag kang magsalita ng ganyan please.. ang isipin natin ngayon ay ang buhay mo. I can't lose you either the two of you babe. You know that. But if I'm gonna choose. I will choose you Thea."

"Ganoon?! Dahil hindi mo gustong makasama ang batang toh! Ganun ba?!"

"Babe naman... wala akong sinabing ganyan... Kung papipiliin ako ikaw ang pipiliin ko. At laging ikaw ang pipiliin ko babe." Naiiyak kong sabi sabay yakap sa kanya ng mahigpit.

"Pero ang anak natin." At humagulhol siya..

"Alam ko... pero kailangan natin'g maging matatag."

"Ahhhh!!! Araaay! Ang sakit Nate!!!!" Sigaw niya ng biglang sumakit na naman ang kanyang tiyan.

"Sandali lang babe..." kaagad naman akong lumabas para tumawag ng nurse.

Umalerto naman ang mga nurse maging ang resident doctor na naroon.

Napaluha ako ng makita siya na nahihirapan sa kalagayan niya. Maging ang tanggapin na wala na ang aming anak. They gave her a pain reliever that will surpress the pain until tomorrow.

Unti-unti naman umipekto ang gamot at nakapagpahinga naman si Thea. Habang buong gabi ko siyang binantayan.

Tumunog ang phone ko. "Si Jed.."

"Bro, saan'g ospital kayo?"

"Nasa malapit lang na bayan. San Guillera Hospital ata."

"Okay pupuntahan ko kayo diyan."

"Okay lang sa'yo? Sina mama nga di ko na pinag-abala pa Jed."

"It's better there at least I can breath a different air." Pabirong sabi pa ng pinsan ko.

"O sige... makisuyo nalang ako sayo na magdala ng pagkain kung may bukas pang store."

"Anong gusto mo? Hot or cold?"

"Anong hot or cold?! Loko ka talaga pinagtri-tripan mo na naman ako."

"Di pinapangiti lang kita kahit papano insan. Alam kong malalampasan mo rin yan."

"Salamat bro... Sige ingat ka sa biyahe. Salamat ulit."

Nang maputol ang tawag napaungol si Thea at nagising.

"Babe?" Kaagad ko siyang nilapitan at hinawakan ang kanyang kamay.

"Babe, wag ka na munang mag-gagagalaw. Baka mabinat ka niyan."

"I'm so sorry. Nilihim ko sayo ang pagbubuntis ko. Hindi ko naman alam na magiging ganito ang kahihinatnat." Napapaiiyak niyang tugon.

"Babe please it's not your fault okay. Don't blame yourself. Kahit pa ilang beses nating gawin. Paulit-ulit ha, mapasaya lang kita." I know it sound kinda naughty but I have to do it. Just to make her smile.

"Babe naman eh..." napangiti siya ng kaunti.

"Really... kaya wag kang mag-alala ha. Bibigyan naman tayo ng Diyos sa tamang panahon."

"Tama ka babe."

Dahil hindi pa ito ang tamang panahon na magka-anak tayo. Matiim na tugon ni Thea sa sarili.

"Kaya please you better sleep. Bukas na ang operation mo kaya magpahinga ka na ha. I love you so much Althea. You mean so much to more than anyone else, okay." Hinalikan ko siya ng buong puso...

"It's my second time around. Caught in the act." Pabirong sambit ni Jed ng pumasok sa room ni Althea.

Natigil ang paghalik ko kay Thea.

"Andyan ka na pala. Hindi ka man lang tumawag."

"Ayaw mo nun ma-surprise ko kayo parati." Nakangising tugon pa nito.

"By the way, ikinakamusta nila kung okay na ang kalagayan ni Thea."

"Apparently, Jed I didn't told mom about her condition. Ayaw ko kasing mag-alala si mama at sumugod dito sa hospital. She's having an ectopic pregnancy. Tomorrow is her operation. I know it's risky kasi iisang ovary nalang ang maiiwan sa kanya. Kaya please just don't tell anything first. As long as the operation is not done yet."

"Okay bro. You know,  your secret is safe with me." Sabay kindat niya sakin.

"Jed I'm serious here okay."

"I know." He chuckled.

"Jed, may something sayo ngayon?" puna ko sa kanya. Nang nawawala na ako sa ere.

"What do you mean, Thea?"

Napakibit-balikat ako. "Pansin ko lang, sige matulog nako babe. Good thing andito si Jed para hindi ka mainip sa kakabantay sa'kin."

He rub my head and smiled. "Babe, kahit kelan hindi ako mainip, mapagod at magmahal ng paulit-ulit basta para sayo gagawin ko."

Kinilig ako sa mga sinabi niya. I felt like we're just those young loves na sa tuwing nagiging malambing ang lalaki sa babae ay pakiramdam mo may mga kabuteng nagsusulputan. Na halos halo-halong emosyon ng kaligayahan.

"Thank you babe. Magpahinga ka na rin ha. Jed, pagpahingahin mo naman ang asawa ko. Hindi puros kwentuhan lang magdamag."

"Yes ma'am." ani pa nitong naka-salute pa.

"Magpinsan talaga kayo." napalingo ko'ng sabi. At nagpahinga na ako.

"Goodnight babe." ani ni Nate sabay halik sa'kin. "Goodnight din babe. Wag kang papuyat ha. Bukas kailangan pa kita sa operating room." pabirong sabi ko.

Tumungo lang siya at bahagyang ngumiti. "Magpahinga ka na." dagdag niya pa.

"Jed, we need need to talk." seryosong sambit ni Nate.

"Tungkol saan?" kunot-noong tanong sakin ng pinsan ko.

"About Rei. Did she contact you or ask you anything?"

"Wala naman? Bakit ano bang meron Nate?"

"Hindi kasi ako mapakaling hindi magsabi ng totoo kay Thea."

"What?! Did you or did you cheat----"

"Of course not! Definitely not!" mabilis kong sagot.

"Then why so worried too death?"

"Ewan ko ba, hindi ako mapakali eh. Ayaw ko naman na mas lalong magdamdam si Thea sa mga nangyayari. I don't want to hurt her that much. Lalo pa ngayon isang malaking problema to'ng pinagdadaanan namin."

"You know bro, all you need to do is to finish that thing to Rei. Kung ano man yun."

"Yun na nga, matagal ko ng tinapos yun. Eh, kaso si Rei ang hindi makatanggap na wala talaga akong nararamdaman sa kanya. Dahil tanging si Althea lang talaga ang mahal simula't noon pa. Ayaw lang niyang matanggap."

"Yun naman pala eh, ano pang kinakatakutan mo?"

"Hindi kasi ako sigurado, pero alam ko wala talaga." sambit ko kay Jed halos hindi ko masabi sa kanya.

"What do you mean?" nang mahulaan nito. "You mean,.." mas naging mahina ang boses ni Jed kaysa sa normal nitong boses.

"I'm not so sure. Kung meron ba talaga, pero tulog na tulog kasi ako. Kaya di ako sigurado. Nagkamali lang ako ng taong pinili kong pagkatiwalaan ng sobra dahil sa akala ko kaibigan ko siyang totoo."

"Yan ang mahirap bro, sa maling akala. Anong plano mo?"

"Sa ngayon, wala pa siguro pag-okay na si Thea sa operasyon niya. Sasabihin ko sa kanya ang totoo." salaysay ko.

"Sabi ko naman sa'yo noon pa diba, iwas-iwasan mo na iyang si Rei. Parang may sayad kasi ang ulo."

"That's the thing I regret for, I thought she's kind kaya ko pinagpatuloy nalang. Alam mo naman diba? Hindi ako pinapansin ni Thea noon. Lagi pa'ng nakabuntot yung mga asungot kong kaklase noon."

Habang nagpatuloy sa pakikipag-usap ang dalawa. Hindi nila alam na hindi pa ako tulog at nakikinig sa kanila.

Even if, I know that you really love me. Sometimes, the truth hurts me so and it's painful. Ayaw ko na sana'ng paniwalaan yung babaeng yun. Pero ngayon parang totoo pala.

Masakit man sakin ang marinig ang katotohanan. Subalit kailangan kong magpakatatag. Ayaw ko ng ma-stress pa lalo. Mahal kita pero ngayon parang wala nang saysay pa ang pinaglalaban ko.

Napaiyak nalang ako hanggang sa makatulog.  Kinabukasan, ginising ako ng nurse.

"Good morning, ma'am mag-tsecheck lang po ako ng temperatura niyo."

Tumango ako at yumayos ng pagkahiga. Habang busy ang nurse sa ginagawa niya. Napatingin ako kay Nate, ang himbing ng pagkakatulog ng aking asawa. Hanggang kailan ba ito matatapos?

"Tapos na po ma'am, mamaya-maya po ay darating na po yung doctor para ma-umpisahan na po yung operasyon niyo."

"Sige miss salamat."  NApaungol si Nate ay kakadilat lang ng kanyang mga mata.

"Babe? Gising ka na pala?" anito na napaunat pa ng kamay.

"Oo babe, nagising ako dahil bumisita ang nurse. Siya nga pala babe, ma aya na raw ako ooperahan. Kinakabahan ako."

"Don't be. I'm always here for you okay." Hinawakan niya ang kamay ko at hinalikan.

Ilang sandali pa bumukas na ang pinto. Bumungad sa harapan namin ang doktor.

"Goodmorning." Bati nang doktor samin.

"Kumusta ang pakiramdam mo? Humahapdi pa ba ang tiyan mo?"

"Konti doc, pero tolerable na po siya ngayon."

"Sige, kasi ngayon ka na ooperahan. Dadalhin ka na sa operating room."

"Sige po doc."

"Did you ate your breakfast?"

"Wala pa po doc." Sagot ko.

"Alright. Sige papatawag ko na yung auxillary para matransfer ka na."

"Thanks doc." Sabi namin ni Nate. 
Tumayo si Nate at nilapitan ang doctor.

"Babe, mag-uusap muna kami ni doc ha." Tumango ako at lumabas na ang dalawa......