Habang sa kalagitnaan ng daan. Naisip ko na hindi ko nga pala gaanong kilala pa si Rei. Pakiramdam ko tuloy nabihag ako sa kanyang ugali yun pala  pakitang-tao lang ang lahat ng mga iyon.

I thought she was my good friend. Yun pala gusto niya akong mapahamak. Mabihag sa kung anuman ang naisin niya. Lalong-lalo na ang pinakamamahal ko.

"Hell no!" Napahampas ko ang manibela.

"Hinding-hindi niya pwedeng saktan si Althea! Kundi sa kulungan siya dadamputin!"

Nang maluwang na ang kalsada. Kaagad kong pinaharurot ang sasakyan pabalik sa ospital. Bagama't dumaan muna ako ng Frechie's.

"I need to buy something." I turn off the engine as I park in their parking area.

Pagkuwa'y lumabas ako sa kotse at nagmadaling pumunta sa shop. They sell delicious pastries and coffee that you may like.

"Good evening sir." She greet she has a sweet smile.

"Good evening." Pormal kong sabi. At dumiretso ako sa counter para umorder.

"Hi, May I take your order sir?"

"Yes please. One Caffe Latte, one Americano and one Choco Espreso."

"Okay sir, anything else?"

"Also a strawberry cheesecake."

"Is that all sir?" With flirtatious smile.

"Yes." Tipid kong sagot. I know what's going on. Kaya kinuha ko ang credit card ko gamit ang kanang kamay ko. Nang mapansin niya ang wedding ring ko. Ay biglang bumagsak ang balikat niya at tila nadismaya.

"Just wait for your order sir."pormal na sabi ng crew.

Tumango lang ako at bahagyang napangiti. Dahil alam kong may panlaban ako sa mga ganitong klaseng babae.

Ilang minuto rin akong nakatayo at pasilip silip ng aking relos. Pagkuway bilang tumunog ang aking phone.

"Nate! Saan ka na ba?" Ang mama ni Thea ang nasa kabilang linya.

"May binili lang ako ma---"

"Bilisan mo! Kasi si Althea, inatake ng sakit sa tiyan."

"Ho?! Sige ma babalik na ako dyan."mabilis kong pinutol ang tawag.

"Miss matagal pa ba yan?!" Naiinip nasabi ko.

"Malapit na ho sir." Natatarantang sagot niya.

"I don't have all day." At nagmamadali ito sa pagkilos. Buti nalang at naging alerto parin ito sa ginagawa. Hanggang sa matapos ang aking order at kaagad kong dinampot ang binili ko.

Mabilis akong lumakad palabas sa coffee shop at tumungo sa parking lot at pinaandar ang kotse't umalis.

Pagdating ko sa ospital ay dumiretso ako sa kwarto ng aking asawa. Pagpasok ko mahimbing na itong natutulog maging ang ina ni Althea.

"Ma, umuwi na muna kayo ako na ang bahala'ng magbantay kay Thea."

"H-hijo, andito ka na pala.." Tila hindi nito narinig ang sinabi niya.

"Ma, umuwi na muna kayo para makapagpahinga kayo ng mabuti. Ako na ang bahala rito."

"Sigurado ka hijo?"

"Yes ma. Kumusta na po pala si Thea ma?"

"Mabuti na ngayon ang pakiramdam niya. Kanina biglang inatake ng sakit ng tiyan. Kaya nataranta ako. Salamat sa Diyos at magaling na siya."

"Salamat naman kung ganoon ma. Siya nga pala ma may pagkain akong binili kumain na muna kayo ma.."

"Sige, salamat anak." Umupo ako sa tabi ng aking asawa.

She look so beautiful as she sleeps. Habang sinusuri ko ang kanyang mukha di ko maiwasan makadama ng pagkauhaw sa kanya. I miss her big time. I miss her lips, her kisses, her sweetness and her radiant laugh.

"Anak, sigurado ka bang okay ka lang dito?"

"Yes ma. Wag kayong mag-alala magpapatulong lang ako kay Jed bukas."

"Sige anak mag-iingat kayo." At tinapik ako ni mama sa balikat pagkatapos ay umalis.

"Baby, I'm so sorry. Hindi ko sinasadya magkakaganito ang lahat. Pangako, hinding-hindi na ako gagawa ng bagay na ikakasama ng loob mo." And I kiss her forehead. Mahal na mahal ko ang asawa ko. Hindi ko kayang mawala siya sakin. Kahit ano gagawin ko mapasaya lang siya. Ganoon ko siya kamahal at sana maramdaman niya kahit papano.

Hindi ako natulog habang nagbabantay sa kanya. Maging ang dalawang kapeng naiwan ay naubos ko na.

Kinuha ko ang aking phone sa aking bulsa.And I click the gallery icon. At may isang album akong tinignan.

It flashes on my eyes, how gorgeous she is during our childhood days. Hindi niya alam na may mga stolen photos ako sa kanya noon.

Hindi ko lubos maisip na ang ultimate crush ko dati ay ngayon ay asawa ko na. Hindi ko mapigilang di maiyak sa galak na aking nadarama.

"Babe? Why are you crying?" Saad sakin ni Althea. Kaagad kong pinunasan ang aking luha at binulsa ang aking phone. Mabilis akong  lumapit sa kanya.

"Wala naman may naalala lang ako. Gusto ko lang sana'y malaman mo kung gaano kita kamahal. Alam kong hindi sapat ang mga salita para maipakita ko sayo lahat-lahat. Pero sana paniwalaan mo ko. Kahit kailan hindi ko gusto'ng masaktan ka. Kung ako man ang dahilan kung bakit ka nagkakasakit. I'm so sorry baby." Tumulo ang aking luha.

"Babe, it's not your fault. Siguro dahil lang ito sa pagod. Ang gusto ko lang naman na hindi ako masasaktan. Kahit na peke lang ang lahat."

"Anong peke? Hindi peke ang lahat babe. Everything was real. The wedding, the honeymoon and my love for you was real. Yung kasunduan natin noon. Matagal ko nang kinalimutan yun. Kaya huwag ka nang mabahala okay. Always remember I am yours and you are mine. Mine always."

"Akala ko, peke lang ang kasal natin."

"Yes. Sinabi ko sa'yo nun na fake ang kasal natin. Dahil alam kong hindi ka papayag. But the truth was everything legally documented. Everything was real and it's never been fake to me."

And he kissed me with full of love and passion. Nate loves me very much and I felt it. Mahal na mahal ako rin ang asawa ko. Subalit hindi ko magawang hindi mag-alala. It's because Rei's still out there.

I can't stop thinkin' that I am not safe until she's roaming around watching me. Hangga't di niya makukuha ang gusto niya....

"I love you too so much Nate."  at niyakap niya ang binata.

"I love you very much. Kay magpahinga kana baby. Dahil bukas na bukas din ay uuwi na tayo."

Tumango ako at ngumiti. Maaliwalas ang mukha niya. Kung kaya't di ko miwasang hindi siya titigan.

"Babe, bakit mo ko tinitignan ng ganyan?"

"Wala lang. Gusto lang kitang pagmasdan."

"Dahil sa kagwapuhan ko?" Ngumiti siya sakin. In fairness that was so true.

"Anong kagwapuhan? San mo naman iyan nakuha? Bakit ganun ka na ba ka gwapong-gwapo sa sarili mo?" Pagtataray ko kunwari.

"Ay ganoon? Baka nakalimutan mo na yung sinabi nila mama." Ani pa niya na tinutukso ako.

"Anong sinabi nila mama?" Kunot noo kong sabi.

"That they want a grandchild. They we're eager to have a grandchild, and you know that. At pagkauwi natin uumpisahan natin ang paggawa ng baby."  Sabi niya at hinaplos ang aking tiyan.

This moment makes me cry. And I want to cry that much. Coz he makes me happier each second that we're together. But Rei's envy is holding me back. Sa kabuuan ko pakiramdam ko lahat ay dapat kung pigilan.

"Anong sabi mo?! Siguro may kung ano iyang nasa utak mo, kaya ka ganyan. Mabuti pa nga matulog  ka na." Bigla kong singhal sa kanya. I know this is non sense and stupid. Pero dapat kong ipakita sa kanya na hindi pwede. Hindi maaari.

"Why? You don't like kids?" Nasa tono nito ang kalungkutan.

"No. It's not like that. Pakiramdam ko hindi pa ngayon ang tamang panahon."

"Ha? Anong hindi pa ngayon ang tamang panahon? Babe mag-asawa tayo. Besides this is my first time na nakarinig niyan. Mag-asawa na hindi pa tama ang panahon na magkaanak." Nasa tono niya ang pagkadismaya at lungkot. Na naguguluhan.

Pumalayo siya sakin. At tumahimik. Ganoon rin ako. Ayaw ko ng magsalita pa tungkol sa baby. Dahil masasaktan lang ako ng lubusan.

"No babe! If you don't want a child right now. It's all yours. But me I want a child. Sa ayaw mo't sa gusto." Biglang sambit niya at desididong-desido siya sa kanyang sinabi at tumayo.

"Labas muna ako. I want some air." Malamig niyang tugon sakin.

Babe I know what you feel. But I have to do this. malungkot na tugon ko habang pinagmasdan ko siya papalabas ng pinto.

"Bakit siya ganoon? Hindi naman siguro masama kung gugustuhin ko ng magkaanak." Naguguluhan kong sabi sa sarili ko habang nasa labas at nagpapakalma.

"I just don't get it. Why would she say that. It's totally not making any sense. Ano bang mali doon?! Mag-asawa naman kami natural lang na sabihin ko yun." Ani ko palakad-lakad ako habang nilalabas ko ang sama ng aking loob.

"May tao pala rito." Ani ng boses babae. Nasa balkonahe kasi ako nun mga oras na yun.

Napalingon ako sa kinatatayuan niya. Maganda naman siya. But I'm not attracted to her. Napatahimik ako. Bahagya siyang lumapit at kung saan ako nakatayo ngunit nakadistansya kami ng ilang pulgada.

"What I really love this place is the air gives me meaning of every life in this world." biglang sabi ng babae.

Hindi parin ako umimik, hinayaan ko lang siya habang ang aking mga mata. Ay nasa kawalan nakatingin sa paligid.

"Ano ba'ng sakit ng kasama mo?" tanong niya.

And now she's making a conversation. I don't want to be rude so I answered her.

"She collapsed from our honeymoon."

"I see. At least she's okay right now, right?"

Tumango ako. "Mabuti pa ang asawa mo, makikita niya pa ang lahat ng bagay sa mundo. Magaganda man o hindi. "

Kumunot ang noo ko, ayaw ko sana'ng magtanong. Siguro naghahanap lang siya ng makakausap.

"Bakit? Pasyente ka ba rito?"

"I'm just visiting, pwede mo na rin'g sabihin na suki." bahagya itong tumawa ng mapait.

"What do you mean?"

"Gabb...." may tumawag sa kanya.

"Sige mauna na ako. Thanks for the chitchat though."

"Sige." she sound in pain. Pansin naman sa bawat pananalita niya. Maging sa reaksyon ng kanyang mukha. Gayunpaman, ang pinagtatakahan ko lang ay kung bakit ayaw ni Althea na magkaroon na kami ng anak.

Huminga ako ng malalim at nagpasyang bumalik sa kwarto niya. Nang malapit na ako. Nakita ko ang kanyang doctor kakalabas lang sa kanyang kwarto.

Nagkasalubong kami at tinapik niya ang aking balikat. "Pwede na kayong ma-discharge bukas."

"Okay doc, kumusta na po ba ang asawa ko doc?" I'm damn worried about her condition.

"She's fine, bawal lang siyang ma-stress out. She needs to relax, think happy thoughts and memories." sabi ng doctor.

"And she need to be careful. I mean it Mr. Montebello." dagdag pa nito sakin.

"Yes doc. We will do that." ani ko sa doctor at pumasok na ako sa loob.

She's asleep nilapitan ko si Thea at hinalikan sa noo. Ang hindi ko lang maunawaan ay kung bakit ayaw pa niyang magka-baby kami,

Habang mahimbing na natutulog ang aking asawa. And my eyes we're sleepy and teary someone make a booty call.

Halos pikit mata kong kinuha ang akong cellphone at medyo di ko maaninag sa screen ang tumatawag.

"H-Hello?" namamaos kong sabi.

"Nate? It's me Vernon. Anong room ni Althea?"

"Nasa room 303 kami. Nasa ospital ka na ba?"

"Hindi pa, andito pa ako sa highway ng Edsa. Balak ko kasing bumisita." ani pa ni Vernon sakin and he sounds problematic.

"Why so sudden? Isa pa tapos na ang visiting hours Jeck. May problema ba?"

"Ewan ko ba, hindi ko na dapat sayo ito sinabi. Alam ko naman na may problema ka ngayon."

"Para naman tayong hindi magpinsan niyan Jeck."

"Eh kasi si Raffy, may pinagseselosan'g babae. Alam naman niya na wala sa lahi natin ang manakit ng babae lalong lalo na sa pinakamamahal natin. Problema ayaw niyang maniwala."

"Problema nga yan insan. Why don't you try to pursue her, convince her again, Suyuin mo ng paulit-ulit hanggang sa maunawaan niya."

"Yun na nga ang ginagawa ko, hindi ko na alam ang iba kong gagawin na mas effective." he sounds terrible.

Kahit na gusto kong matawa, dahil bibihira lang itong magkakaganito ang pinsan niya. Ni minsan hindi ito nagkakaganito sa ibang babae until Raffy came into her life. Vernon has a strong personality but when it comes to his wife. Si matsing nagiging mahina din.

"I know that you know what to do Jeck. Ligawan mo uli, for sure every woman likes that. Kahit na mag-asawa na kayo kailangan hindi parin nakakalimutan yung mga bagay na ginagawa niyo nung hindi pa kayo kasal." paliwanag ko sa kanya.

"Great idea bro! Thanks a lot. You have a brilliant idea. Siya nga pala, sabi ni Jed bukas babalik siya sa ospital. Pasensya na talaga ha. Hindi man lang kami na kabisita."

"Okay lang yun, ang isipin mo nalang yung problema mo kay Raffy. Sige na, baka magalit na naman yun at ginabihan ka na, Ingat." at pinutol na niya ang tawag.

Napalingo na lang ako sa pinsan kung yun. And I realized, what I just said earlier.

"Kahit na mag-asawa na kayo, hindi niyo parin nakakalimutan ang mga bagay na ginawa niyo noon nung di pa kayo kasal." mahinang sabi ko sa sarili... at dahan-dahang napapikit ang aking mga mata.

Itutuloy............