Cait saw her pero hindi nya na lang sya pinansin.
Nagkunwari syang 'wala lang' ngunit ang totoo, she wanted to end her life.
Gusto nyang umalis, just to look forward. Hindi na mahalaga sa kanya ang issue sa pagitan nilang dalawa ni Frank. She forgave him.
She keeps on telling herself about being a bad friend to her. And eventhough nasa kanya na ang halos lahat, but still naiinggit pa rin sya sa kanya.

"Crap!" Agad nyang ipinahinto ang kanyang kotse. Looking herself onto the mirror, umiiyak sya.

"Do am I a brag, selfish friend?" tanong nya sa kanyang sarili. She remembered those days again and she even realized how worse she was.
Her tears shedded dahilan para agad n'yang paandarin ang sasakyan at mabilis na pinatakbo.
She hated herself.

"So poor, Caitlyn," sambit nya at umiiling.

----
R A I N

LA COSTA BAR. Dito kami madalas mag-chill. I decided na mag-V.I.P room kaming lahat since kasama namin si Ash. The S.G agreed for it.

"Baka gusto mong mag-take a shot muna. Just one shot," anyaya ni Lex habang hawak ang baso.

"No need," sagot nya.
Sandali ay tumayo sya. She'd been answering the call.

"Excuse me," she walked and stayed for the distance.

"I'm here at L.C Bar, with them. Yes, I'm fine. Where are you now? What?! Are you kiddin'me?! But why?! Don't go. Please don't!"

Nakita ko na lang syang ibinaba ang phone na kanyang hawak. Marahan syang naglakad pabalik sa kinauupuan.
Malungkot syang nakaupo habang naka-scroll sa phone.

"What happened?" pang-uusisa ni Lex.

"Si Cait, tumawag," she was sighing.

"Anong sabi nya?"

"She's leaving," sabi nya at tumingin sa akin.
Nakatuon lang ang atensyon ko sa kanya.

"She wants to go home," she added.

"Talaga bang aalis na sya?" tanong ni Ford.
Siguro iniisip nyang nag-drama lang si Cait. Si Ford kasi, may oras at panahon kung saan nagkakaroon sya ng hinala.

"What do you mean?" tanong nya at bumaling kay Ford.

"Well, trust no one, Ash," sagot naman ni Jack.
Nagtaka sya sa kanyang sinabi.

"Excuse me boys," sabi ni Sky habang hawak ang kanyang phone. Sumenyas sya kay Jack para ito at sumunod sa kanya.

"Tara Ford, labas muna tayo," anyaya ni Lex na tila ba nayayamot.
Nakita ko na lang ang sunod-sunod nilang pag-alis. Ako at sya ang tanging naiwan.

"Kumusta sya?" tanong ko habang umiinom ng alak.

"Sa tingin ko, hindi sya okay. Gusto nyang umuwi dahil sa issue na nangyari sa kanilang dalawa ni Frank."

"How long your friendship does?"
Gusto kong isipin kung paano nga ba sya maglarawan ng isang kaibigan. Sa parte ko kasi, nasanay na akong sila lang ang meron ako. Matagal na rin kaming magkasama ng S.G. Pero sa part nya, hindi nya pa lubusang kilala ang mga taong tinuring nyang kaibigan.

"Two years."
Hindi naman pala gaano katagal ang pagkakaibigan nila. Mas okay na 'yung gano'n.

"Do you trust her?"

"Not much."

"Don't trust her either." Binigyan nya ako ng isang tinging hindi maipapaliwanag.

"Sorry if I offended you. But listen, don't trust her. Don't do it and you shouldn't."

"Do you know her?"

"I knew her."

"How much?"

"Too much."

"What a joke?" Natawa sya sa sinabi ko. Talagang ayaw nyang maniwala sa akin.

"I'm not joking."

"You were wrong."

"When Psychology Department nominated you as their model, she nominated herself to get and own that opportunity."
Still, nakatingin lang sya sa akin. Isang tingin na para bang wala lang.

"Some of your features and writings are rejected by the University's Journalism because you are  using harassment and bullying act."
Ngumiti sya habang nakataas ang dalawa nyang kilay. Parang gusto nyang matawa sa sinabi ko.

"Have you ever checked your articles? Binasa ko 'yon word for word. Hindi ka naman ulyanin para makalimutan ang mga sinulat mo, hindi ba? If you read the mistakes, then that's it," sabi ko sa kanya. She froze like she really knows what I really meant.

"And lastly, she's flirt."

"Stop this, Rain."

"You should know. Kaibigan mo sya, hindi ba?"

"Anong alam mo?"

"Huwag mo akong tanungin ng ganyan, Ash. Alam mo rin naman 'yon, hindi ba?"

"It was her plan, a game plan."

"Ang lumandi, hindi 'yon plano. Attitude nya talaga iyon. Part ng pagiging sya as a bitch."
Looking at her, she gripped the tip of her mini skirt.

"Open your heart, Ash. I'm even right. Kailangan mong tanggapin ang lahat since you allowed her to be a part of your life." She stood.

"Talaga ba? You're just doing wrong to someone else's life, Rain."

"Okay," I said, standing. "Then, I'm sorry."

"Fix your own mess, Rain," she said, pointing her finger on me. And rolling her eyes, she turned back and walked away.

**
A S H Y

Tinungo ko ang English Society Club sa kadahilanang may gusto akong gawin, at gustong malaman. Gusto kong hanapin ang totoo mula sa mga sinabi nya sa akin.

"Ms. Fortalejo, what are you doing here?"

"Good day, Ms. President. I need something."

"What was that?"

"About my writings, a year ago."

"Do you want to see it again?"

"Yes. I want to see it, please?"

"Okay, I will find it for you."

May kinuha sya mula sa isang long black envelope. Tiningnan ko lang sya. Pagkatapos, lumapit sya sa akin para iabot ang bagay na iyon.

Looking the thing, hindi ito ang laman ng nasabing envelope.
Tiningnan ko ulit ang compartments kung saan sya nagmula.

"May kailangan ka pa ba?" tanong nya.

"No, Ms. President. Thank you for this."

Ni-review ko ang lahat ng sulat na ginawa ko. Palihim kong kinuha ang old Journal Paper na naka-hang sa metal rope. Since busy sya, hindi nya ako napansin.

Trying to check anything, talagang may kumulang, at may humigit din naman. Pero may talagang hindi nailagay since rejected daw ang iba. Napasapol ako sa aking noo nang mabasa ko ang iilang writings. Hindi ko man lang ito napansin noon. Bulag ba ako? Tsk!

"Ms. President," tawag ko sa kanya.

"Yes?" Humarap sya sa akin. Nakita ko syang may hawak, something owned by someone.

"Is that Cait's writings?" Nagulat sya.

"Y-yes." I started to walk palapit sa kanya.

"Let me see."

Habang nakatingin sa kanya, na-i-imagine ko ang mukha ni Cait. Mukha syang takot, na tila ba may halong pag-aalinlangan. Namumutla rin ang kanyang mga labi.

"Ito ang hinahanap ko." Pagkakuha ko sa hawak nya, umalis na rin ako agad.

Pagkalabas ko ng Club, nakita ko syang nakatayo at tila ba may inaabangan.

"Ashleigh."
Ano bang ginagawa nya rito?

Iniwasan ko sya ng tingin saka dali-daling umalis.

"Ash, mag-usap tayo," agad n'yang hinila ang aking braso.

"Just stop me, would you?!" Kasabay sa pagtaas ng boses ko ang pagkulo ng dugo ko.

"Pa'no kung ayoko?" Inilapit nya ang kanyang mukha sa akin. Nakaramdam ako ng labis na kaba.

"Gusto kitang protektahan, Ash. Pero ikaw ang may ayaw." Dama ko ang lamig ng kanyang boses.

"Hindi ko kailangan ng kahit anong pagmamalasakit mula sa'yo." I slowly removed his hand.

"Saka na tayo mag-usap, Rain." Umiwas sya ng tingin at saka ako umalis. I dialed Sky's cell.

"I need to see you. We need to talk."

We met at the Cafeteria. Agad kong inilapag sa harap nya ang files na dala ko mula English Club.

"I just want to know about exactly happened a year ago," sabi ko habang nakatingin sa kanyang mga mata.

"Rain told you about this. Aren't he?"
Alam kong malaki ang pagkakamali ko. I didn't mean to stopped him by telling me about Cait.

"Wala ka bang tiwala sa kanya?"

"Maybe."

"Kailangan mong magtiwala sa kanya, Ash."

"I already told him to stop over me," sabi ko habang hawak ang papel.

"Bakit, anong dahilan?"

"Ayoko ng magulong buhay." I began to sigh.

"Hindi mo sya naiintindihan," he said, looking at me. "You can't demand or forced him on anything. You never know, Ash."

Iniwasan ko sya ng tingin. Itinuon ko na lamang ang aking mga mata sa labas ng Café. Gusto ko ang sinag ng araw, sobrang ganda nito.

"The day will come, you will thank him for everything," he added.

His words echoed in my mind.
Thank him for everything? That's really weird.

----
R A I N

Tinungo ko ang Disco Bar na syang pagmamay-ari ng dati kong kaibigan. Gusto kong mapag-isa. Sobra akong nainis sa naging turan nya sa akin. Talagang nakakapikon sya. Gustuhin ko man ang magalit sa kanya, ngunit malaki rin ang naging kasalanan ko sa kanya. Kung alam nya lang ang nangyari. It's really complicated. I made a wrong mistake. NIGGA!

"Rain?" Lumapit sa akin ang isang babae. Akala ko sya ang nakita ko, pero akala ko lang pala. It was a young woman and she really looks like her.
Umupo naman sya sa tabi ko.

"Do you want some drinks?" tanong ko habang pasimpleng nakatingin sa kanya. She's gorgeous.

"Wala ka bang pasok?" tanong nya.

"Just bored. How about you? Parang... Ikaw lang yata mag-isa."

"Busy ang mga kaibigan ko," she said, looking on me.

"How old are you?"

"I'm twenty-one."

"Too young. Are you good in bed?"

"Maybe," she said in a flirty manner.

"Hindi ka sigurado?"

"Gano'n na nga."

"Nakailang boyfriend ka na ba?"

"Maybe, ten or fifteen."

"I like you."

"It's been awkward, Rain."
I slowly moved my hand onto her waist. We are even getting closer.

"I'm bored," I said, whispering on her ear. "I want to be happy, wanting to chill at the top of this f*ckin' nerve of mine."

Marahan kong inilapit ang mukha ko sa kanya and gave her a kiss. It was sweet but sadist kiss of mine. And accepting it, she pulled me in.

"Sh*t me, Baby," sabi ko.

I felt her mouth. Her tongue playing with mine. Mga halik na gusto kong maranasan sa mismong babae na gusto ko.

"Rain!"

Isang pamilyar na boses ang tumawag sa aking pangalan.

Nerve! They are here.

Naka-pout syang nakatingin sa akin.

"Abisuhan mo ako ulit kapag nagkita tayo," I said, giving her a smile. "Sisingilin kita." Tumayo sya at agad na umalis.

"What are you doing here?" tanong ni Sky.

**
A S H Y

Nabigla ako sa nakita ko. Sya, kasama ang ibang babae. Habang nakatingin sa papalayong babae, napaisip ako kung bakit nga ba nagka-interest sa kanya si Rain.

"Just chillin,'" he said. "So, what's new?"

Umupo kami sa sofa. Ako at si Sky ang magkatabi. They told me to come with them, to see him. But, he's busy doing something crazy with that girl. That b*tch!

"I'm tired," sabi n'ya saka tumayo. "I need to have a rest."

"Rain, we need to talk," mabilis kong tugon.

"Hindi ka na dapat pumunta rito. I don't even need you. F*ck off!"

"RAIN!" pasigaw na tawag sa kanya ni Sky.
Nagulat ako sa kanyang sinabi.

Umalis syang nakasunod sa kanya ang S.G. Habang ako ay mag-isang nakaupo.

Ano ba ang tawag sa ganitong feeling?
TANGA? O TANGA-TANGAHAN?? Ugh!

And fixing myself, tumayo na rin ako.

What was he doing here?

"Bakit ka bumalik?"

"Let me take you home."

"I'm fine, Sky. No need to worry."
Hinawakan nya ang kamay ko. At mula sa pagkakahawak nya, naramdaman ko ang pagpapahalaga ng isang tao.
Sumakay kami sa kotse nya. But still, para pa rin akong binuhusan ng malamig na tubig dahil sa sinabi ni Rain.

"Are you mad?" tanong nya.

"I'm not mad. I'm sorry."

"Don't be sorry. It's not your fault."

"It was mine."

"Huwag mo na masyadong isipin 'yong sinabi nya. That means nothing to him."

"I was wrong, and I realized how right he was."

"Thanks for taking me home," sabi ko pagkarating namin.

"Take good care," ani nya.

"Sky?" He paused. I stopped.

"Please, tell him how sorry I am."

"Pretty sure."

"Thanks. Bye," sabi ko saka lumabas sa kotse.
Umalis din naman sya agad at gano'n din maging ako.