LazyPandaXo

Voor ik begin met schrijven wil ik even vermelden dat deze scène voorkomt uit de Noorse serie SKAM. Ik heb alle remakes gezien en ik heb twee favoriete scènes. De eerste is de zwembad scène van Isak en Even, maar deze kon ik niet gebruiken omdat ik zelf geen jongen ben. Dus besloot ik de scène te gebruiken waarin Noora (die ik zal zijn) William volledig belachelijk maakt. Maar ik ga de zinnen af en toe aanpassen en ook voor alle personages andere namen gebruiken. Dus eigenlijk is dit verhaal een fanfictie. Ik ben niet zo heel tevreden over wat ik geschreven heb, want ik ben op vakantie, zonder wifi, dus moest ik al mijn 4G te gebruiken. Toch hoop ik erdoor te zijn!

'Ik heb een vriendin in Brugge die een piercing heeft laten steken, maar ze had er op die plek al één,' vertelde Chaimee. Ik vond het best wel gek dat ze dit keer haar hoofddoek niet aanhad. Zo kon je haar prachtige bruin haar bewonderen die ze in een vlecht had gebonden. 'Ze heeft nu twee bultjes op haar neus zitten en het lijken precies twee puisten. Echt vies.'

Ik beeld me in hoe haar vriendin er nu zou moeten uitzien. Ik beeld me een meisje met ravenzwart haar en glinsterende groene ogen in, die twee ijzeren bultjes op haar neus had zitten. Het zag er inderdaad smerig uit.

'Ieuw,' mompelde ik, terwijl ik het me inbeeldde. Blijkbaar vonden mijn twee andere vriendinnen dat het er ook niet netjes uit zag, want Bo, de gekke persoon van de groep, liet een smerig kreetje horen.

'Maar jij hebt toch ook een piercing, hé Fien?' vroeg Chaimee en we keken haar alledrie aan. 'Ik vind die van jouw wel mooi.'

Ze glimlachte en stak een pluk koperrood haar achter haar oor zodat je het ringetje beter kon opmerken. Ik keek naar de oorbel en knikte.

'Inderdaad, ik vind het ook mooi,' zei ik oprecht.

Fien was van onze vriendengroep toch écht mijn beste vriendin. We kenden elkaar nog maar enkele maanden, maar toch voelde het alsof ik haar door en door kende.

'Deed het geen pijn?' vroeg Chaimee aan haar terwijl ze haar zwarte rugzak - dat eender een handtas was - op de grond zette.

'Jawel, maar dat is eigenlijk zo voorbij,' antwoordde ze en keek Chaimee aan met haar felblauwe ogen.

'Dat is goed, want ik wil er ook één,' zei Bo en rustte haar vinger op haar ooglid.

'Daar?' zei Chaimee verbaast terwijl ze haar vinger op dezelfde plaats bij zichzelf legde.

Ik moest erg mijn best doen om een lachbui in te houden. Ik was best verrast dat Chaimee hierin trapte, ze was altijd de slimste van onze groep.

'Ja, en ook nog hier,' zei Bo terwijl ze haar vinger op haar andere oog legde. Ze keek het bruinharige meisje met haar gesloten ogen aan. 'Dan fluoresceert het en geeft het licht in het donker.'

'Ik ben er klaar voor,' hoorde we opeens iemand naast ons fluisteren. Geschrokken keek ik op en zag Amber staan, het vierde lid van onze groep. Haar lichtblonde haren kwamen onder een roze muts vandaan en ze hield een armbandje in haar hand vast. Ik vroeg me af wat ze precies bedoelde.

'Ik heb er lang over nagedacht maar ik weet wat ik tegen Noah ga zeggen.'

Ik moest al bijna kotsen om zijn naam te horen. Die eikel van een jongen heeft dood gewoon Amber gebruikt. Zielig kind dat hij is.

'Waar heb je het over?' vroeg Chaimee en keek haar geschrokken aan. De rimpels in haar getinte huid lieten me beseffen dat ze echt niet wist waarover ze het had.

'Mijn zelfrespect.'

'Die heb je niet,' reageerde Chaimee op Amber en ik keek haar kwaad aan. 'Volgend onderwerp.'

Hoezo heeft ze geen zelf respect, wat is dat nu weer voor flauwekul?

'Wat ga je zeggen?' vroeg ik aan haar. Ik snap echt niet hoe Chaimee dat kon zeggen. Vindt ze vrouwen minderwaardig of zo?

'Dat hij me niet zo moet behandelen, en dan geef ik zijn fout armbandje terug.'

'Dat mag je niet doen,' zei Chaimee. 'We zijn net binnen bij de coole gasten en dat wil je verpesten?'

'Als zij tegen Noah wilt zeggen dat hij haar niet als shit mag behandelen dan moet ze dat zeker doen,' ging ik daarop in.

'Daar is hij,' reageerde Amber.

Ik draaide me net zoals de andere om en mijn blonde - bijna witte - haren vlogen in mijn gezicht. Ik zag zijn bruine haren over de speelplaats wandelen. Hij had een zwarte trui aan en een grijze jeans. En het stond hem verdomd goed, als ik eerlijk mocht zijn.

'Dat is geen goed moment, hij is bij zijn vrienden,' zei Chaimee. Amber negeerde haar en liep naar de jongens toe. Ik keek haar verbaast aan en liep haar dan, samen met de andere, achter na.

'Hallo,' zei Amber zodra ze bij hem was. Ze kruiste haar armen over elkaar en Noah draaide zich verbaast om. Voor de allereerste keer zag ik zijn groene ogen zo dichtbij.

'Als je denkt dat ik hier rond ga lopen als één of andere trofee van jou, dan heb je het goed mis.'

Ze legde het gouden, fluwelen armbandje, die er best duur uitzag, in zijn hand. Ik keek Amber trots aan omdat ze zo voor zichzelf durfde opkomen.

'Wat was je naam nu weer?' vroeg hij bits terwijl hij het armbandje in zijn jeansbroek liet glijden.

'Amber,' zei ze onzeker, dat kon ik gewoon aan haar stem horen. Dit was ook echt een rotvraag van hem. Nog een reden waarom ik hem niet mocht.

'Oké, Amber. Als je denkt dat ik u zie als één of andere trofee in mijn kast, dan heb je het echt goed mis,' zei hij en ik zag Amber opgelucht zuchten. 'Denk je echt dat dat iets voorstelde? Je staat niet eens in mijn top twintig.'

Ik zag hoe Amber heel haar lichaam aanspande. Zelfs zag ik enkel haar jeansbroek en haar roze trui langs achteren, ik wist dat ze ontzettend gekwetst was door hem, en dat maakte me zó kwaad. Denkt hij dat hij in één of ander boek zit waar hij de badboy mag in uithangen?

Ik zag hoe Amber wegrende en al zijn vrienden begonnen keihard te juichen. Wie denkt hij wel niet dat hij is?

In plaats van achter Amber te lopen om haar te troosten, dwong ik Chaimee opzij en zette ruw een stap naar voren. 'Wauw, je bent echt zo'n coole gast,' mompelde ik. Hij keek me verbaast aan.

'En jij bent?'

'Wat heb jij meegemaakt toen je klein was dat je zo'n groot minderwaardigheidscomplex hebt?' zei ik zijn vraag compleet negerend. Ik keek hem uitdagend aan en stak mijn hoofd zelfzeker omhoog. 'Dat uw miezerige ego het nodig vindt om een vrouw, zoals haar, te kwetsen?'

Ik zag hoe zijn hele blik wit wegtrok, wat mij nog meer zelfvertrouwen gaf om hem volledig in te maken. Ik laat me echt niet meeslepen in zijn verdomde spelletjes.

'Heeft uw mama nooit gezegd dat uw tekeningetjes mooi waren?' vroeg ik aan hem. 'Of heeft je papa je nooit knuffeltjes gegeven?'

Ik moest lachen door het idee dat er plotseling in mij opkwam. Dit ging hij écht niet verwachten.

'Wacht, ik weet het,' zei ik nog uitgierend door mijn gedachtes, 'je had nog geen haar op uw ballen toen je in het derde middelbaar zat?'

Ik zag zijn mondhoeken de hoogte in krullen in een grote grijns. Vond hij het nog niet genoeg? Wilde hij dat ik nog verder ging?

'Nee, is dat het nog niet?' vroeg ik en schudde even mijn hoofd. 'Wat het ook is, wordt het niet eens tijd dat je je erover zet?'

Ik keek hem kort aan en trok mijn ogen tot spleetjes.

'Dat je je een beetje gaat gedragen als een mens, en niet rondloopt als een focking levend cliché?'

Ik bleef hem aanstaren, wachten tot hij een reactie gaf. Ik zag hem bleek wegtrekken en voelde mijn hele lichaam van adrenaline schieten. Ik voelde dat ik moest glimlachen door mijn overwinning, wat ervoor zorgde dat ik verder liep en met mijn schouder nog tegen hem aanbotste.

Ik hoorde het gelach van mijn beste vriendinnen achter me, waardoor ik echt trots op me was dat ik hem zo de grond door boorde.

'Dat was echt geniaal, Sam!'