Twoja babcia miała operacje . Na szczęście wszystko przeszło pomyślnie, a twoja babcia czuje się już znacznie lepiej. Nie było cię w szkole tydzień. 

Kuroko Tetsuya:

Wróciłaś trochę szybciej niż zamierzałaś. Chciałaś zrobić chłopakowi niespodziankę, dlatego go o tym nie powiadomiłaś. Bardzo się cieszyłaś, że możesz go zobaczyć po kilkudniowym wyjeździe. Przed wejściem do klasy zaczepił cię Kagami:

- Wreszcie jesteś - w jego głosie była wyczuwalna ulga.

- Miło cię widzieć , Kagami, wiesz może gdzie Tetsu?

- Jest w klasie i...proszę zrób coś z nim, jest nie do zniesienia.

Wchodząc do klasy zobaczyłaś Kuroko, który siedział smutny w ławce. Podeszłaś do niego i przytuliłaś od tyłu. 

- Tetsu wróciłam - mruknęłaś uśmiechając się delikatnie. Nastała chwila ciszy, którą chłopak przerwał:

- ( imię)...następnym razem jadę z tobą.. 

Kagami Taiga:

Przyjechałaś akurat na trening swojego chłopaka. Po cichu weszłaś na halę sportową gdzie odbywał się trening i usiadłaś na ławce obok trenerki Seirin. Przywitałyście się i chwile pogadałyście. Aida opowiedziała ci o treningach Taigi. Bardzo się tym zmartwiłaś, w końcu Taiga jest jednym z lepszych zawodników. Oglądałaś z Riko resztę treningu. Jednak na samym końcu nie wytrzymałaś i krzyknęłaś do czerwono-włosego: 

- Taiga, ogarnij się! - w jednej chwili Kagami znalazł się obok ciebie i mocno przytulił napawając się twoim zapachem. 

- Tyle czasu! Tęskniłem!- krzyknął szczęśliwy, kręcąc się z tobą w kółko. 

- Też za tobą tęskniłam Taiga, ale minął tylko tydzień - zaśmiałaś się. 

Akashi Seijuro:

Po powrocie do domu poszłaś od razu odwiedzić swojego chłopaka. Pewnie jest zły, pomyślałaś. Weszłaś do jego domu i od razu zostałaś przyciśnięta do ściany a czerwono-włosy chłopak wpił się agresywnie w twoje usta. Gdy się oderwaliście spytał ostro: 

- Dlaczego cię tak długo nie było? Pozwoliłem ci jechać na jeden dzień a minął tydzień!! - krzyknął wściekły do granic możliwości. Nigdy nie widziałaś go w takim stanie. 

- Przepraszam- I wtedy Seijuro zauważył lęk w twoich ( kolor) oczach.  Westchnął i delikatnie ucałował twoje czoło. 

- Nie bój się mnie - kciukiem pogładził twoją drżącą dłoń. Odetchnął z ulgą i cię do siebie przytulił.

- Cieszę się, że wróciłaś, (imię). 

Kise Ryota:

- ( imię)! - w oddali usłyszałaś krzyk bardzo znanej ci osoby.

- Kise! - podbiegłaś i rzuciłaś się na niego. 

- Nawet nie wiesz jak tęskniłem, mogłaś dzwonić częściej - powiedział z wyczuwalnym wyrzutem w głosie. 

- Przecież dzwoniłam codziennie po kilka razy, nie przesadzasz ?

Blondyn z czułością pogładził cię po policzku. Nagle sobie coś przypomniałaś.

- A właśnie, zobacz co ci przywiozłam - zaczęłaś przeszukiwać torbę.

- Zaraz gdzie to było...mam!- z torby wyjęłaś ulubione żelki chłopaka.

- ( imię) jesteś kochana - od razu zabrał się za jedzenie i nawet się nie podzielił. 

Midorima Shintaro:

Wchodząc do klasy przywitały cię ramiona przyjaciółek. Przywitałaś się z nimi i zaczęłaś szukać pewnego okularnika. Dostrzegłaś go siedzącego w ławce obok okna. Pisał coś zawzięcie w notesie.

- Midorima! - krzyknęłaś do chłopaka, który patrzył się w zeszyt. Zielono-włosy spojrzał na ciebie po czym szybko odwrócił wzrok.

- Ej czy wszystko dobrze? - spytałaś, lecz chłopak nie odpowiedział.

- Mido-- - nie udało ci się dokończyć bo Shintaro nagle wstał, chwycił cię za ramiona i mocno do siebie przytulił.

- Tęskniłem - szepnął. Zdziwiłaś się nie co, w końcu chłopak nigdy nie okazywał uczuć. Przywitałaś się z resztą i i zaczęła się lekcja. 

Aomine Daiki: 

Zadzwonił dzwonek oznaczający koniec lekcji. Spakowałaś swoje rzeczy do torby. Wyszłaś z klasy i skierowałaś się do wyjścia, nie słysząc, że ktoś cię woła. 

- ( imię )! - Daiki wydzierał się na cały korytarz.

- Aomine? 

No tak kompletnie o nim zapomniałaś.  Zaczęłaś iść w jego stronę, jednak on w biegu nie wyhamował i wpadł na ciebie. Oczywiście ty nie byłaś na to przygotowana i oboje przewróciliście się na podłogę. 

- Już mi nie uciekniesz, ( imię) . Już cię nigdzie nie puszczę! - wpił się w twoje usta namiętnie całując.

- Aoś może nie w szkole, co?- spytałaś widząc wściekły wzrok nauczycieli.

- Dobrze, dokończymy to u mnie 

Atsushi Murasakibara:

Atsushi już od godziny wyczekiwał cię przed waszą ulubioną kawiarnią, odkąd napisałaś mu, że tam się spotykacie. Wpatrywał się w każdego przechodzącego człowieka. 

- Atsushi! - krzyknęłaś z drugiej strony ulicy.

 Naprawdę za nim tęskniłaś. Nie spodziewałaś się jednak, że wystartuje jak z procy w twoim kierunku. Znalazłaś się w jego miażdżącym uścisku, który jak można było się spodziewać pozbawił cię tchu. 

- Wreszcie jesteś - wyszeptał z tęsknotą w głosie. Jeszcze mocniej się do ciebie przytulił. O ile było to możliwe. 

- Atsushi ciągle o tobie myślałam, na przeprosiny kupie ci ciasto..

- I lody - dopowiedział

- Tak i lody - już nie chciałaś go denerwować.

Kiyoshi Teppei:

Po przyjeździe poszłaś w odwiedziny do Teppeia, przy okazji nic mu nie mówiąc. Zapukałaś do drzwi, które po chwili otworzyła babcia chłopaka. Na powitanie przytuliła cię i powiadomiła, że Kiyoshi jest u siebie w pokoju. Zrobiłaś " z buta wjeżdżam" czym zaskoczyłaś leżącego na łóżku Teppeia. 

- ( imię)? (imię )?! - zaskoczony zerwał się z łóżka i wziął cię w ramiona. Chłopak posadził cię na swoich kolanach i jeszcze mocniej przytulił. Kołysał was na boki i co chwile całował w usta. 

- Zaraz będzie obiad, zostaniesz? - zrobił oczy godne samego kota ze Shreka. 

- Jasne - uśmiechnęłaś się delikatnie.  Przez resztę dnia chłopak nie chciał się od ciebie odkleić. 

Mitobe Rinnosuke:

- Wiecie gdzie jest Mitobe? - spytałaś przechodzących obok kolegów z klasy. 

- Z tego co mi się wydaje to wyszedł na boisko, a jak było u babci? dobrze się czuje ? - spytał Koga.

- Dzięki! Potem pogadamy!

Wyminęłaś go i pobiegłaś na boisko szkolne. Nie zwracałaś uwagi na nauczycieli , którzy krzyczeli, że nie można biegać po szkole. Zdyszana dotarłaś na boisko.  Nigdzie nie mogłaś znaleźć swojego ukochanego. Nagle poczułaś silne ramiona oplatające się wokół twojej tali. Podskoczyłaś przestraszona. 

- Mitobe?

Chłopak pociągnął cię za sobą i usiedliście pod drzewem. Usadowiłaś się między jego nogami i wtuliłaś się w niego. Przytulaliście się długo nadrabiając stracony czas. 

Makoto Hanamiya: 

- Ty mała cholero! - krzyknął na twój widok. Na twoje nieszczęście byliście sami w twoim domu.

- Ja? - spytałaś niepewnie - Makoto jak się tu dostałeś?

- Nie zmieniaj tematu, głupia! - warknął zły. Czarno-włosy zaczął się do ciebie przybliżać. Z Każdym jego krokiem, ty się cofałaś aż wreszcie ściana uniemożliwiła ci dalszą ucieczkę. 

- I co teraz zrobisz? - w tej chwili byłaś na jego łasce. 

- Przepraszam?

- Myślisz, że to wystarczy? - postanowiłaś ratować swoje życie. Podeszłaś do chłopaka  i ujęłaś jego twarz w dłonie , po czym lekko pocałowałaś w usta co Makoto  od razu odwzajemnił. Gdy się od siebie oderwaliście spytałaś:

- Czy teraz wystarczy?

- Przejdzie - ponownie cię pocałował. 

Kolejny rozdział za nami. Staram się pisać coraz dłuższe scenariusze, więc proszę o cierpliwość. Trudno było mi się zabrać do pisania ale na szczęście się udało. Pisząc to prawie zapomniałam o Mitobe, jednej z lepszych postaci haha. Pamiętajcie, że jestem otwarta na nowe pomysły.