- Ale z niej suka. - skomentowała Bonnie i spojrzała dyskretnie w stronę dziewczyny, która stała przy szafce razem ze swoimi przyjaciółkami, a następnie znowu na mnie. - Chociaż po niej to można się spodziewać wszystkiego.

Razem z Anderson stałam przy szafce blondynki, która mówiła, że niedługo będzie.

- Naprawdę myślałam, że przesadzacie jak o niej tak mówiłyście, no ale jednak przyznaję wam rację.

- Kto miał rację ? - zapytała Luna, która nagle pojawiła się obok nas.

- Spóźniłaś się. - warknęła brunetka.

- Tak, tak... Kto miał rację ?

- Wy, na temat tego co mówiłyście o Britney.

- No raczej. - zaśmiała się i włożyła do torby książki. - Ale chwila... co się stało ?

-Wczoraj w domu miałyśmy oficjalne zapoznanie. Zrobiła się taka miła i uśmiechnięta. - dziewczyna parsknęła ironicznym śmiechem i poklepała mnie po ramieniu. - Chris powiedział, że skoro chodzimy razem do tej samej szkoły, to Britney będzie mnie brać razem ze sobą.

- I co ?

- Kiedy mijałyśmy zakręt naszej ulicy, kazała mi dosłownie wypierdalać z jej samochodu, bo nie ma zamiaru mnie nigdzie zabierać.

Luna, zamykając szafkę odwróciła się w stronę stojącej do nas Brit i pokazała jej środkowego palca i język. Razem z Bonnie parsknęłyśmy śmiechem, co jak się okazało robiła również Jane, która widziała całe zajście.

Wood odwróciła się w naszą stronę i zmrużyła na nas oczy. Byłam pewna, że właśnie zgrzytała zębami.

- Ile szłaś ?

- Około pół godziny, ale to nie ważne. Koniec tematu.

Zabrałam z ziemi torbę i razem z dziewczynami skierowałam się w stronę sali, w której miałyśmy mieć lekcje. Weszłyśmy do klasy, gdzie była mała garstka uczniów i usiadłyśmy w ławkach przy oknie.

- Wiesz. - zaczęła Luna i odwróciła się w moją stronę, to samo zrobiła Bon. - Mogę po ciebie przyjeżdżać, jeśli chcesz.

- Byłabym wdzięczna, dzięki.

- Spoko.

Dziewczyna uśmiechnęła się i powróciła do rozmowy z ciemnoskórą na temat najbliższego meczu koszykówki, który ma się odbyć za tydzień.

Nagle do pomieszczenia weszła Jane w towarzystwie Britney i Daniela. Dziewczyny usiadły w ostatniej ławce pod ścianą i zajęły się poprawianiem swojego makijażu, a Sharman rozejrzał się w tym czasie po sali. Kiedy jego wzrok napotkał moją osobę, uśmiechnął się i usiadł obok mnie.

Próbowałam nie zwracać na niego uwagi, ale było to trudne zważywszy na to, że ciągle się na mnie patrzył.

- Możesz przestać ? - zapytałam dalej na niego nie patrząc.

- Dlaczego ?

- Bo Britney właśnie zabija mnie wzrokiem, a wiesz... - spojrzałam na niego. - chciałabym jeszcze pożyć. - chłopak spojrzał w jej stronę i uśmiechnął się lekko, a następnie ponownie spojrzał na mnie.

- Tak, coś w tym jest. - zaśmiałam się cicho pod nosem. Zauważyłam jak jego uśmiech się powiększył. - Ale nie ma się czego bać, obronię cię. - wpiął pierś do przodu.

- To mam przejebane. - mruknęłam i schowałam twarz w dłoniach. Daniel parsknął głośnym śmiechem.

Po chwili do pomieszczenia weszła nauczycielka i zaczęła lekcję, podczas której co chwila wymieniałam pojedyncze spojrzenia z Britney, która ciągle patrzyła na mnie z mordem w oczach. Ostatecznie przewróciłam oczami, co było moim nawykiem i powróciłam o rysowania szlaczków w zeszycie.

Kiedy zadzwonił dzwonek, zaczęłam się powoli pakować i wyszłam z sali. Pożegnałam się z dziewczynami i ruszyłam pod klasę, w której miałam teraz zajęcia. Mijając róg wpadłam na Wood i jej koleżanki, które stanęły po moich bokach.

- Proszę, proszę... kogo my tu mamy. - powiedziała z pogardą i zaśmiała się sztucznie. Podeszła do mnie tak blisko, że mogłam zauważyć ilość jej makijażu na twarzy. - Radzę ci dziewczynko, trzymaj się z dala od Daniela, bo inaczej...

- Inaczej co ? - przerwałam jej i uniosłam brew. - Podrapiesz mnie swoimi pazurkami ?

- Gorzej. Zgotuję ci tutaj piekło, więc nie podskakuj mała dziwko.

- Och, daj spokój. - zaśmiałam się. - Nie boję się ciebie, a teraz odsuń się i daj mi przejść. - lekko ją popchnęłam.

Kiedy przechodziłam obok niej poczułam jak jej ręka wplątuje się w moje włosy i za nie ciągnie. Nie byłam jej winna. Zacisnęłam dłoń w pięść i zamachnęłam się. Dziewczyna trzymała się za swój policzek i patrzyła na mnie z łzami w oczach.

- Ty szmato... - zaczęła jej przyjaciółka.

- Też chcesz dostać ? - przerwałam jej i podniosłam pięść.

Ashley spojrzała na mnie z czystą furią i wskazała palcem na mnie, a później przejechała nim po swojej szyi.

- Jeszcze z tobą nie skończyłam. - powiedziała Wood, odrzuciła swoje włosy do tyłu i odeszła. Jane patrzyła na mnie z rozbawieniem i dyskretnie uniosła kciuk. - Jane ! - warknęła. Uśmiechnęła się ostatni raz i odeszła.

Westchnęłam i rozejrzałam się. Większość uczniów patrzyła na mnie z podziwem i szeptała coś między sobą, a reszta nie zwracała sobie tym uwagi. Poprawiłam zsuwającą torbę i ruszyłam dalej.

Po zakończonych zajęciach wyszłam ze szkoły i skierowałam się na przystanek. Najbliższy autobus miałam dopiero za dwadzieścia minut. Wzięłam głęboki oddech i usiadłam na ławce, wyciągnęłam słuchawki i puściłam losową piosenkę.

Obserwowałam samochody, które przejeżdżały obok. Większość z nich wyjeżdżała z szkolnego parkingu, w tym różowy cooper.

Po piętnastu minutach i czterech piosenkach, zauważyłam nadjeżdżający autobus. Wstałam, wyciągnęłam pieniądze i kupiłam bilet. Usiadłam z tyłu. W autobusie było tylko kilka starszych ludzi i dzieci, które pewnie wracały ze szkoły. Rozsiadłam się wygodnie.

Podczas podróży obserwowałam widoki, które o tej porze wyglądały cudownie. Zafascynowana widokami nie zauważyłam jak do autobusu wszedł Diego, który teraz stał nade mną z uśmiechem na ustach. Zaczął coś mówić, ale przez słuchawki, w których grała muzyka zupełnie nic nie słyszałam.

- Mógłbyś powtórzyć ? - zapytałam kiedy ściągnęłam je z uszu.

- Pytałem czy mogę z tobą usiąść.

- Tak, pewnie. - również się do niego uśmiechnęłam i zabrałam z siedzenia torbę. Chłopak podziękował i usiadł.

- Tak w ogóle jestem...

- Diego. - dokończyłam za niego. - Tak, wiem.

- Kurcze, a chciałem zrobić dobre wrażenie. - powiedział ze śmiechem i bardziej odwrócił się w moją stronę.

- Spokojnie, zrobiłeś to już dziesięć lat temu. - zmarszczył brwi.

- Chwila... co ? Dziesięć lat temu mieszkałem w Sonorze,a jedyną dziewczyną, z która się wtedy przyjaźniłem by...

- Hannah Simpson.

- Nie. - powiedział cicho i z niedowierzaniem. - Han ?!

- No co ?

- Stul dziób. - odpowiedział, a następnie mocno mnie przytulił.

Kiedyś gdy oglądaliśmy epokę lodowcową, ciągle ciągnęłam go za włosy, co go strasznie wkurzało. Powiedzieliśmy wtedy tą samą scenkę co w filmie i tak już zostało.

- Nie mogę w to uwierzyć. Moja mała Hannah. - położył swoje dłonie na moich policzkach i przyglądał się mojej twarzy. - Jak to się stało, że jesteś tutaj ?

- Po pierwsze, zabierz te łapy. - chłopak roześmiał się, ale wykonał moje polecenie. - Moja mama ma narzeczonego, który zaproponował jej żebyśmy się do niego przeprowadziły.

- Interesujące. - mruknął i poprawił się na siedzeniu. - Dalej jest seksowna ? - poruszał znacząco brwiami.

- Jesteś okropny. - uderzyłam go w ramię.

- Taki już jestem.

Ostatecznie roześmiałam się i oparłam się o mojego przyjaciela.

Okazało się, że Diego wychodzi na tym samym przystanku, dlatego jako gentelmen postanowił mnie odprowadzić, ale wiedziałam, że chce po prostu zobaczyć z kim mieszkam.

Zatrzymałam się pod domem co po chwili uczynił chłopak, który spojrzał na mnie dziwnie, a następnie na dom.

- Nie gadaj, że tu mieszkasz.

- Niestety.

Fisher parsknął niepohamowanym śmiechem i poklepał mnie po ramieniu.

- Naprawdę mieszkasz z Britney ? - pokiwałam twierdząco głową. - Nieźle. Wiesz chciałbym jeszcze pogadać, ale trochę się spieszę.

- Spoko. Do zobaczenia.

- Do jutra. - przytulił mnie i odszedł.

Odwróciłam się na pięcie i weszłam do domu. Ściągnęłam buty, a torbę postawiłam przy drzwiach. Weszłam do kuchni gdzie zastałam tylko Chrisa i Britney.

- Cześć. - powiedziałam, na co mężczyzna podniósł głowę i spojrzał na mnie z uśmiechem.

- Cześć. - odpowiedział i położył gazetę, którą czytał. - Z Luną już wszystko dobrze ?

- Co ?

- Brit mówiła, że potknęła się i spadła ze schodów, przez co nie przyjechałyście razem ze szkoły.

Uniosłam brwi i spojrzałam na dziewczynę, która patrzyła na mnie i niemo kazała mi to potwierdzić.

- Tak, ale ten wypadek był niegroźny. Nic jej nie jest.

- Całe szczęście.

Uśmiechnęłam się do niego i zabrałam się za jedzenie. Byłam pod czujnym okiem Wood, która nie spuszczała ze mnie ze mnie wzroku.

Po zjedzonym posiłku umyłam talerz i zeszłam do swojego pokoju gdzie usiadłam przy biurku, odpaliłam laptopa i włączyłam piosenkę. Uśmiechnęłam się do siebie kiedy z głośników poleciało 'I don't believe you - P!nk' . Ściszyłam ją odrobinę i szybko podeszłam do gitary, którą wzięłam i wygodnie usiadłam. Zaczęłam grać razem z muzyką. Po chwili zaczęłam również śpiewać.

Byłam tak pochłonięta muzyką, że nawet nie zauważyłam kiedy do pokoju wszedł Chris, który po zakończeniu utworu zaczął klaskać. Mężczyzna podszedł bliżej i usiadł na łóżku. Odłożyłam gitarę i usiadłam obok niego.

- Ładnie śpiewasz. Co to za piosenka ?

- Tak jakby moja wersja I don't believe you.

- Nieźle. - odpowiedział i uśmiechnął się. - Musisz ją koniecznie nagrać, chcę mieć ją na moim pendrivie.

- Może kiedyś...

- Powrócimy do tej rozmowy. - wskazał na mnie palcem. - Jedziesz jutro ze mną ?

- Jasne, o której ?

- Coś około dziewiątej musimy wyjechać. - odpowiedział i wstał. - A teraz idź spać, bo rano musisz wstać.

- Dobrze tato.

Chris roześmiał się i cmoknął mnie w głowę, a następnie wyszedł.

Przebrałam się w piżamę, którą była tylko duża koszulka i majtki. Ułożyłam się wygodnie na łóżku i włączyłam telewizor, po czym zmniejszyłam głośność. Skakałam po kanałach szukając czegoś co by mnie zainteresowało.

Ostatecznie trafiłam na więźnia labiryntu. Ustawiłam jeszcze automatyczne wyłączanie i odłożyłam pilota na stoliczek obok łóżka. Przytuliłam bardziej do siebie poduszkę i obserwowałam jak akcja coraz bardziej się rozwija.