Pół przytomna szłam szkolnym korytarzem. Szczerze to miałam wszystko głęboko w poważaniu przez wczorajszy dzień.

-Melody! - krzyknęła Spencer.
Podeszłam do niej i w milczeniu się na nią patrzyłam.

-Jak się czujesz? - spytała.

-W porządku...-szepnęłam kłamiąc.

-Widzę po twoich oczach, że coś jest nie tak. Ja to czuję. Powiedz mi, proszę!

Akurat zadzwonił dzwonek na pierwszą lekcję więc nie musiałam jej odpowiadać.

-Wejdźcie do klasy. -usłyszałam lodowaty głos...Harry'ego Styles'a.

-Ale my mamy teraz w-f!- krzyknął ktoś z naszej klasy.

-Ale nie będzie. Mam z wami zastępstwo. No,już wchodźcie do tej klasy wreszcie!

Niechętnie minęłam go z pochyloną głową i poszłam usiąść do mojej ławki.

-Dziś pogadamy sobie o...hm,niech to będzie przemoc. W rodzinie. -powiedział psycholog.
Popatrzyłam na Spencer ze smutkiem w oczach.

-Po pierwsze pamiętajcie, że co należy zrobić gdy ktoś stosuje wobec nas przemoc?

-Zgłosić to komuś- rozległy się pomruki uczniów.

-No właśnie,Melody. -rozległ się śmiech Toma. Mojego byłego,który obecnie żywi do mnie złe uczucia i mi dokucza.
Posłałam mu mordercze spojrzenie.

-Co mamy przez to zrozumieć,panie Fidler? - spytał go psycholog, patrząc to na mnie to na Toma.

-Nic, nic, panie profesorze. Nie zawracajmy sobie głowy takimi durnymi, pustymi lalami. - zarechotał Tom.
Te słowa zabolały.Co z tego,że nienawidzę Toma i już mnie on nie obchodzi? I tak te słowa zabolały.
Spencer poderwała się z krzesła i krzyknęła :
-Zamknij mordę,Fidler!

-Spokój! Obydwoje macie się uspokoić! - warknął Harry Styles.

-Ja tylko mówię jak jest...-mruknął Fidler kiwając się na krześle.

-Dosyć! -krzyknął psycholog.
Schowałam głowę w ramiona. Chciałam wyjść z tej klasy.
Do końca lekcji siedziałam skulona.
Następna lekcja była niezbyt ciekawa,bo było to zastępstwo z panią od religii. Oglądaliśmy film.
Po całym dniu w szkole ,o godzinie 16 wróciłam do domu.
Ojca nie było.
Więc wyszłam do sklepu, po kilka rzeczy do przekąszenia.
Biorąc rzeczy z najwyższej półki,straciłam równowagę i produkty wypadły mi z rąk prosto na podłogę.

-Pomogę ci -usłyszałam. Spojrzałam na osobę, która te słowa wypowiedziała. To jakiś żart ? Harry Styles ?

-Nie, dziękuję. Sama sobie poradzę. Przecież nie chce pan pomagać takim beznadziejnym zdołowanym nastolatkom jak ja...- szepnęłam z bólem przypominając sobie jego słowa z ostatniej rozmowy.

-Słuchaj,ja...

-Słowami można bardziej zranić niż pięścią- przerwałam mu pospiesznie i szybko poszłam do kasy.

-Melody!- krzyknął za mną psycholog. Zignorowałam to. Po zapłaceniu w kasie poszłam do domu.

* następnego dnia *

-Morgan ! - usłyszałam na szkolnym korytarzu krzyk

Przewróciłam oczami.

-Czego chcesz Fidler ?- spytałam.

-Gówna kuźwa. Odzywaj się z szacunkiem.- warknął Tom.

-Tom, co ja ci zrobiłam...

-Nic kurwa. Tylko ja cię nienawidzę ,rozumiesz ?!

-To daj mi spokój, Tom. Proszę...

-Oj , a czemu ? Zraniłem Melody? Oj uważaj żebym się kurwa nie zesrał ze smutku!

-Jak ty ją traktujesz , chłopie ?- wtrącił się do rozmowy Justin Baker. Strasznie mi się podobał.

-Zamknij się , Justin. Ona jest idiotką i tyle - wytłumaczył mu Tom.

-Nie mów tak. Melody , chodź dziś wieczorem ze mną na spacer. Pogadamy sobie. Hm?- spytał mnie Justin.
Byłam w szoku. Ktoś taki jak on chciał się ze mną umówić.

-Ja...tak. Z chęcią!

-Aleś kurwa se problemów narobił. Morgan to suka a ty się z nią umawiasz..ja pierdole ! - krzyknął Fidler do Baker'a.
Słysząc to , poszłam jak najdalej od nich.