-Harry Styles -odpowiedział mężczyzna przyjaźnie się uśmiechając.

-Eva Green,nauczycielka matematyki -powiedziała nauczycielka podając mu rękę.

-A więc jaka sprawa panią sprowadza?-spytał uprzejmie mężczyzna

-Otóż to dopiero drugi dzień roku szkolnego więc może nie będę panu dziś zawracać głowy-mruknęła pani Green.

-Nie,proszę mówić.Służę pomocą-rzekł pan nowy psycholog.

-A więc,od dłuższego czasu a właściwie chyba już od około roku mamy problemy wychowawcze z tą oto dziewczyną-powiedziała odsuwając się i ukazując mnie psychologowi.
Ten spojrzał na mnie bardzo uważnie.

-Proszę ją u mnie teraz zostawić.Zapoznamy się póki co.Potem po tych 45 minutach odprowadzę ją do klasy na jej lekcje.-powiedział psycholog nie spuszczając ze mnie wzroku.
Po chwili pani Green wyszła i zatrzasnęła za sobą drzwi.

-Usiądź-krótko rzekł psycholog podsuwając mi krzesło,które stało samotnie w kącie.

-Postoję sobie-mruknęłam.

-Jak chcesz.A więc ...Nazywam się Harry Styles,mam 22 lata.

-22 lata?To żart? Co taki młody człowiek może mieć wspólnego z dojrzałym psychologiem?-spytałam zdziwiona.

-22 lata to na tyle dojrzały wiek,że mogę zajmować się tym co chcę.-sprostował psycholog

-Aha.Dobrze wiedzieć,że tak uważasz...znaczy że tak pan uważa PANIE STYLES.-zaznaczyłam dwa ostatnie słowa mówiąc głośniej.

-Powiedz coś o sobie.-nakłonił mnie pan Styles.

-Nazywam się Melody Morgan.Mam 17 lat.

-Ładne imię.A może coś więcej powiesz?

-Pan powiedział tylko swój wiek i jak się pan nazywa.Nie mam zamiaru wykazania się większą pomysłowością niż wiek i imię.-powiedziałam wzruszając ramionami.

-Rozumiem-mruknął pan Styles.

-No okej,cieszę się że się zrozumieliśmy-powiedziałam obojętnie.
Nowy psycholog uważnie na mnie spojrzał.
-Usiądź i nie mów że postoisz -powiedział wskazując na krzesło.
Tym razem jego głos zabrzmiał hipnotyzująco i faktycznie usiadłam na tym krześle.
Pan Styles bacznie mi się przyglądał,lustrował mnie od góry do dołu.Zatrzymał się na moich oczach i wpatrywał się w nie w milczeniu.Patrzył w nie z dużą gorliwością.Cały czas panowała cisza.
Tą ciszę przerwał dźwięk dzwonka oznajmiającego,że zaczęła się przerwa.

-Idziemy-mruknął czekając na mnie przy drzwiach.

-Miłej historii-powiedział zostawiając mnie przy klasie od historii.

-Skąd wiesz że...skąd pan wie,że mam teraz historię?-spytałam

-Ja dużo wiem-szepnął mi do ucha i poszedł.

-Kto to?Kto to?-odrazu naskoczyły na mnie dziewczyny z mojej klasy.

-Pan Styles.Nasz nowy psycholog.-warknęłam.
Tak,nasz nowy psycholog...

Drugi rozdziałek za nami.Jestem ciekawa jak pan Styles sobie poradzi z Melody,a wy?
Piszcie co uważacie :) jeśli chcecie,to napiszcie czy chcielibyście może maraton?:D