O L I V I A   V A L E Z

I blinked twice and remained silent. Planets and stars are hovering out of nothing perceptible. I know they don't linger in space precariously. I know there are elements at play that have a firm grasp on them. But it is the improbability that makes a mark when the Hubble sends back a picture of stars in a sea of blackness. I peered out the star-strewn window, taking in the sight of the debris splattering in the heavens.

I remained to gaze outside. I was taking in the horrible nightmare that made me jolting up to consciousness. It was the same nightmare over and over again. Same voices, same faces, the same phrase, and the same scenario. It was all the same nightmare for the past few months after my seventeenth birthday. All the things that happened that day kept hunting me every fucking day and even in my sleep.

My eyes snapped open, and my body was covered in a cold sweat, shaking, heart pounding. Looking around the room, suspicious and paranoid that the horror may have followed me here, I got up cautiously, shivering, as I rubbed my head and eyes and tried to awaken fully. For a long minute, I didn't know where I was or what was really happening. All that I knew was that I was scared. 

And when I finally realized that I was having a nightmare, I stumbled as I ran to the bathroom. I hurriedly rubbed my hands with the hand soap as I felt the cold water on my skin. I closed my eyes as I chanted in my head that I'm clean. I'm clean. I'm clean. I'm clean. I'm clean.

But Beauty's angry and disgusted voice was louder than my chant. 

"You skank! You are a dirty, disgusting little whore! You are still a kid, a minor, yet you seduce older men! You are the dirtiest kind of whore I knew! You got no shame, no dignity, and no decency! You are so fucking dirty! You disgusting shit!"

No, no, no, I'm not clean. I'm dirty... so dirty that I don't have any dignity left. I'm disgusting.

I rubbed my hands more together—forcefully this time. I opened my eyes, and my tears started falling. I didn't bother wiping it. I kept washing my hands for god knows how long. Ang gusto ko lang naman ay ang matanggal ang pagiging madumi ko. I felt like my hands were so dirty. Napatigil lang ako sa paghugas ng kamay anng makaramdam an ako ng hapdi. Nanginginig kong itinaas ang basa kong kamay habang humihikbi. Mas lalo akong naiyak nang makitang namumula na ang aking kamay.

Pinunas ko sa aking damit ang basang kamay, pagkatapos ay ang pisnging basa sa luha ang aking sinunod. Nakatingin sa akin si Moneta pagkalabas ko ng bathroom. Binigyan ko lamang ito ng isang maliit na ngiti bago byumalik sa kama.

Ayon ang mga ginawa ko bago ako tumulala habang nakatingin sa bintana. Ngayon, parang ayoko ng matulog kung paulit-ulit akong hahabulin ng mga salitang iyon. Ayoko na. Kaya kahit ramdam ko ang pagod at hapdi ng aking mata ay na natili itong mulat. At kahit maya't-maya ang aking paghikab ay hindi ako humiga. Ang kanina pang nakamasid sa aking si Moneta ay bumalik na sa pagtulog.

It's three-thirty in the dawn, and I'm still fully awake. Hangang sa makita ko na nag pagsikat ng haring araw ay na natili lang akong gising. Masakit ang ulo ko at ang mata nang pumasok ako sa university namin. Hinihilot ko ang aking sentido nang may biglang umakbay sa akin habang naglalakad papuntang classroom. 

"Good morning, Oly!" masiglang bati sa akin ni Prim.

"Morning," tamad ko namang usal.

Napahinto ako sa paglalakad nang huminto rin si Prim. Nagtataka ko siyang tinignan habang hinihilot pa rin ang aking sentido. Hinawakan ako ni Prim sa aking balikat at iniharap sa kaniya. Kunot noo niya akong pinagmasadan.

"Bakit ba lagi kang mukhang puyat? Okay ka lang ba?"

Hinawi ko ang pagkahahawak niya sa aking balikat, "I'm fine."

Nagtaas siya ng kilay sa akin, "You don't look fine at all, and don't fool me, Oly. Ninety percent of people who said they were fine aren't fine."

"Kailan ka pa naging ma-statistic na tao, Prim?"

"For your information, I can do math pretty well!"

I chuckled and started walking again. Kung magpapatuloy ang pang-uusisa ni Prim ay baka ma-late kami sa first subject namin.

"Hey, h'wag mong ibahin nag usapan! Why do you always look like a fucking zombie? Have you seen yourself? You are so pale!" 

Pinigilan niya ulit ako sa paglalakad at iniharap sa kaniya.

"I'm really fine. I was just having a hard time sleeping for the past few days. Maybe, I'm still adjusting to college." I avoided my gaze to Prim as I half-lied.

I'm not okay. I knew that pretty well. And it's not about college why I'm having a hard time sleeping, but I won't tell her that. I'm not telling anyone about it.

Magsasalita sana muli si Prim pero naputol ang dapat niyang sasabihin nang batiin kami ni Saint. Naglalakad ito kasama ang mga member ng kapwa SSG nito. Hindi na kami nagulat ng makita namin ang poster ni Saint natatakbong secretary para sa CBA department. Hindi namin siya kaparehas ng course pero may iilan kaming subject na classmate namin siya. Nagtataka nga ako kung bakit hidni siya tumakbo para sa president o vice man lang, pero freshmen pa lang din naman kasi siya, mas binibigay ang position na iyon sa mga higer level.

"Morning classes will start in ten minutes." bungad sa amin ni Saint.

Napatigil din ang mga SSG members nang kausapin kami ni Saint. Ngumiti ang iilan sa mga ito lalo na ang president nila, samantalang ang iilang babaeng member ay mapanuri kaming tinignan lalo na si Prim. Nagtaka naman ako nang tumagal ang tingin nila sa aking kasama kaya napalingon na rin ako. Napailing na lang ako nang makitang hindi pala proper ang pagkasusuot ng unifrom ni Prim. 

"So?" nagawa pang magkibit balikat ni Prim ng sabihin iyon.

Alanganin naman akong ngumiti sa mga tao sa aming harapan. "Uhm, we're actually on our way to our first subject. We just chitchat a bit."

Nagulat naman ako ng biglang naglakad nang kaunti si Prim paharap, making me see her back instead. 

"You know what? I don't care if the classes are going to start in ten. Kayo nga nandito pa sa corridor, e. Oly and I will not go on our respective classes."

"Huh?!" nagtataka kong sabi.

Hindi na ako nakapag-react bukod doon dahil hinila na ako palayo ni Prim. At napakabilis niyang maglakad! Narinig ko naman ang pasigaw na tawag ni Saint kay Prim. Hello? Kasama kaya ako ni Prim, bakit siya lang ang tinawag?

Nang makalayo na kami ay bumagal na ang lakad ni Prim. Medyo hiningal agad ako dahil naka-ilang floor din muna ang binaba namin bago bumagal si Prim. Puyat pa naman ako. Parang mas lalo tuloy sumakit ang ulo ko. 

"Prim, hindi tayo p'wedeng mag-cut ng class."

"At sino ang nagsabi?"

"Ako?"

Prim chuckled, "Look at yourself. Do you think you can focus in class in your state?"

Alanganin naman akong tumango sa kaniyang tanong. Alam ko namang hindi talaga maganda ang lagay ko lalo na at wala pang apat na oras ang tulog ko. 

"Don't make me laugh, Oly. Come on, let's go to the library. The best matulog doon."

"Hindi ba tayo pagagalitan doon?"

"Hindi! Kaibigan ko ang assitant ng librarian doon."

Well, Prim may not be as friendly as me, but she can make friends in her way. Naalala ko rati noong highschool kami parang bawat year ang may connection siya. Ewan ko ba sa kaniya, imbis na kaibigan ay connection ang tawag n'ya sa mga 'yon. Kami lang raw ni Liberty ang main bitches n'ya or in other way ay ang kaibigan niya. Hindi ko naman in-expect na hangang college ay dadalhin niya ang habit na 'yon.

Pagkarating namin sa library ay wala masyadong tao. Understandable dahil masyado pang maaga. Wala namang library time sa umaga madalas ay sa tanghali panagsisimula ang ganoon ng bawat class. Agad kaming dumeretsyo a pinaka dulong table. Ni hindi man lang nag-log in sa system itong si Prim, itatapat lang naman sa scanner ang ID. At dahil isa akong butihing student, binitawan ko ang pagkahahawak sa braso ni Prim, at nagpunta kung saan dapat mag-log in.

Agad akong nilingon ni Prim. Ipinakit ko lang ang aking ID bago lumakad. Inilingan niya lang ako at bumulong ng righteous bago ako iwanan para pumunta na sa gusto n'yang pwesto. Nang papunta na ako kung saan umupo si Prim ay nakita kong may kausap na itong babae na medyo kaedaran namin. Petite ito at may straight at mahabang buhok. Nang tuluyan na akong makalapt ay umupo ako sa tabi ni Prim.

"Pursh, ito nga pala si Oly, friend ko." 

Pagpapakilala sa akin ni Prim. Agad namang humarap sa akin ang babae at talagang mapatutulala ka sa ganda nito. I don't know what's with her. Hindi naman siya mukhang barbie o kung ano pa man, pero damn girl! 'Yung gandang mayroon siya ay 'yung hindi nakasasawang tignan. She has a chinky eyes but instead of making her look intimidating it made her look innocent. She has this very asian beauty. Heart shaped face, chinky honey brown eyes, and pinkish thin lips. 

"Hi, I'm Olivia. I hope you won't mind if we sleep here."

Naglahad ako ng kamay rito at malugod naman niya itong tinaggap. Hindi ko alam kung bakit pero medyo hesitant siyang magsalita at patingin-tingin kay Prim. Tinagilid ko ang aking ulo nang bahagya at tinignan siya nang mabuti para malaman ang problema niya.

"Oly, she can't understand English that much," Prim said, almost whispering and in a polite way.

Agad naman akong tumango at ngumiti kay Pursh. Nakita kong mamumula na ito ngayon. She may not understand English well, but I think she got an idea somehow.

"Sorry, I'm Olivia. Sana okay lang kung dito kami matulog." I smiled at her politely and sweetly. 

I don't mind kung hindi siya makaintindi ng English o kung ano pang language. It doesn't make her less of a person. After all, language is a means of communication, not the measurement of a person's value and intelligence.

"Okay lang naman. Uhm, ako nga pala si Persia. Ako na ang bahala kay Ma'am Cony."

Hindi lang pala ang mukha nito ang parang anghel pati na rin ang boses n'ya. Ang tinutukoy niyang si Ma'am Cony ay ang matandang dalagang librarian dito. Napakasungit no'n, a? Paano naman niya kami ilulusot do'n? O well, with her angelic fave and voice, I bet she can get away even if she murder someone. 

Pagkaalis ni Persia ay agad namang sinubsob ni Prim ang mukha sa table. Sinundot ko ang tagiliran niya. Umungot lang siya at hindi ako pinansin kaya inulit ko ang pagsundot. Iritado niyang inangat ang ulo at masama akong tinignan.

"What?! Matulog kana, Oly. You need it."

"Yes, I need it. Kailangan mo rin ba? Parang ako lang naman ang puyat sa atin."

"Whatever," sabi niya ta babalik na naman sa pagka-uubob sa table.

Pinigilan ko siya kaya muli akong nakatanggap ng isang masamang tingin, "Pasok tayo mamaya sa accounting subject natin, ha. Major 'yon, e."

Inirapan niya lang ako at tumango. Napabuntong hininga na lamang ako at pumikit. Ramdam ko agad ang pagod ng aking mata dahil sa bihat nito, pero natatakot pa rin akong matulog. Paano kung dito ako abutan ng bangungit ko? Nakahihiya lalo. At saka, ito ang first time kong mag-cutting kaya kabado pa rin talaga ako. Pero sa huli nanaig pa rin ang antok at pagod ko.

I don't know what time it was when I woke up, but I was happy that I didn't have any nightmares. My mood was light when I stretched my arms and yawned. My attention got caught by Prim, who was busy scrolling her phone beside me. I didn't mean to poke my nose at it, pero hindi ko maiwasan dahil kitang-kita ko mula sa aking pwesto ang screen niya. Napakunot ang noo ko nang mapansin na isang IG acoount ang tinitignan niya, and the girl is familiar. Nang ma-realize ko kung sino iyon ay hindi ko naiwasang hindi suminghap. Agad tuloy na napalingon sa akin si Prim.

"That's the girl in the music store months ago, right?"

Matamlay na buntong hininga lamang ang binigay niya sa akin, bago tamad na nangalumbaba sa lamesa.

"Yup," she said, popping the p at the end.

"Why are you stalking her?"

"I'm not stalking her."

"Yeah? And cows can fly."

Umirap lang siya at bumulong-bulong, "I like her, okay? But she's straighter than a fucking ruler."

"She's homophobic?"

"Err, I don't wanna talk about it. I think I freaked her out. I was just asking her for lunch! And she gave me a disgusting look!"

Naawa naman ako sa aking kaibigan nang makita ang frustration sa mukha niya. I think members of the LGBTQ+ community may be tolerated here in the Philippines but not accepted. Yes, our society was okay having them in our society; they give them rights, but not entirely. There is definitely a clear line between acceptance and toleration. 

Naputol naman ang pag-uusap namin ni Prim nang marinig namin ang pinag-uusapan ng mga students sa harapang table.

"CBA night na pala next week, 'no?" sabi ng isa.

"Confirm na raw ba? Parang wala pa kasing ibinabalita ang SSG."

"Member ang pinsan ko ng SSG at ang sabi niya ay tuloy na raw. Baka mamaya pa sila mag-announce. Nako, exicited na ako!"

I heard Prim scuffed. I looked at her confusedly and asked, "Why did you scuffed?"

"How can CBA night be fun? Puro nerds ang nandito, Prim. Especially, sa BSA program." hindi pa siya doon natapos at bumulong pa ng, "Weirdos,"

Napaisip naman ako bigla. I mean, I'm studious, and I considered BSA as my course. Does that mean that I'm a weirdo? Nah, Prima is also in this department. It also means that she is a weirdo too.

But would I come? Did disgusting things like me deserve to go out and have fun?

~TBC~

Happy Sunday, everyone! 

Please, bear with the errors. This is the first draft.

Feel free to share your thoughts, and keep safe, everyone.

Love lots! :>>