Bab 22
"Alhamdulillah... Semua dah settle. Tahniah semua. Kita berjaya settlekan persiapan untuk program amal nanti." Ucap Ashifa kepada anak buahnya.
"Harap semua berjalan dengan lancar." Kata Nur dengan gembira.
"Okay. Kamu semua boleh la balik." Ashufa membenarkan pekerjanya pulang ke rumah masing-masing.
"Nur.. Jom teman Shifa sat.. Nak pergi ambil baju dekat butik Sal untuk event tu." Pinta Ashifa.
"Okay bos beres." balas Nur.
____________________________________
Dalam perjalanan ke butik Sal. Ada sebuah kereta mengekori rapat kereta Ashifa.
"Aduh.. Sapa pulak yang dok himpit kereta aku ni." desis Ashifa perlahan. Nur terdengar rungutan Ashifa.
"Bos kenapa ni?" soal Nur.
"Tengok la kereta di belakang tu.. Dok himpit kereta kita." ujar Ashifa tidak puas hati.
"Ha'ah la.. Bos bawa laju sikit. Takut saya. Jangan la perompak ke apa ke." ujar Nur kelam-kabut.
"Tengok tu.. Dah mula dah fikir yang bukan-bukan. Ish kau ni pun jangan la fikir negatif." Geram Ashifa dengan Nur ni.
Tiba-tiba kereta tersebut memotong dan menyebabkan
Ashifa terpaksa brek kereta yang mereka naiki secara mengejut.
"Astaghfirullahalazim..." Ashifa mengucap banyak-banyak.
"Ya Allah.. apa nak jadi la orang la ni.. Bos okay tak ni?" Nur risau melihat keadaan Ashifa yang mukanya pucat.
"Haram jadah betul kereta tu." Kata Nur. "Fuhh... Nasib baik tak terbabas. Kalau tak naya ja. Kalau dapat dekat aku... Dah kena dah." Marah Nur lagi. "Dah la benda nak jadi." ujar Ashifa setelah keadaan kembali baik.
"Ni bos boleh bawa tak kereta? Kalau tak boleh bagi Nur yang bawa." pinta Nur.
"Tak pa Nur... Okay ja ni." Ujar Ashifa. Kemudian mereka meneruskan perjalanan.
___________________________________
"Hahahahahahaha.... Bagus Jay.. Tengok la siapa yang buat." ujar seseorang.
"Ni Jay la.." ujar Jay angkuh.
"Ni upah kau... Nanti aku nak kau buat sampai perempuan tu mati. Kalau boleh jangan bagi dia hidup."
"Slow-slow dulu la bos.. Lagipun perempuan tu bukannya berani nak bagitahu orang yang dia sayang tu... Apa nama entah.. Nasrul Amri." Kata Jay.
"Bagi dia hidup terseksa dahulu.. Baru puas hati aku... Ikut suka kau lah nak buat apa pun... Asalkan benda menjadi kali ni. Dah banyak duit aku bagi dekat kau.. Tapi satu pun tak menjadi." Rungut orang itu.
"Okay bos. Kita orang gerak lu. Jom cau." Lelaki bernama Jay dan anak buahnya pergi meninggalkan tempat tu.
"Tunggu kau perempuan. Aku akan hapuskan hidap kau dan Nasrul. Kau tunggu. Hahahahahaaha.."
POV Danial
Kring... Kring...
"Hello bro... Yoo.."
"Assalamualaikum."
"Walaikumusalam.. Perli aku ka apa kau ni? Hahaha.."
"Ni kau call aku pasal pa?" soal Danial.
"Jom tempat biasa, malam ni.. Ada benda aku nak bagitau kau."
"Ok set.." Kata Danial.
"Ish³ dia ni. Time ni juga ajak aku keluar. Baru nak rest." Lalu Danial mencapai tuala mandi dan terus menghilang ke dalam bilik air.
____________________________________
"Ish... Mana Ash ni.. Tak sampai² lagi ni?" Resah hati Maswati. "Ish kau ni satgi sampai la dia tu." Kata Wawa.
Tiba-tiba, kereta milik Ashifa memasuki halaman rumah.
"Ha.. Sampai pun. Kan aku dah kata. Tak mau percaya." ujar Wawa.
"Ye la." Mas pasrah.
"Assalamualaikum." Ashifa memberi salam.
"Waalaikumusalam." jawab Wawa dan Mas.
Ashifa melangkah masuk dan terus duduk di sofa yang empuk..
"Letih betul aku tengok kau ni, Ash." ujar Wawa.
"Memang letih la jawabnya cik kak oii." Kata Maswati.
"Pandai pun.. Okay la beb, aku nak naik mandi dulu." Kata Ashifa sambil melangkah mendaki tangga.
"Nanti lepas mandi turun makan.." Jerit Wawa dari tingkat bawah.
"Yeee.. Satgi aku turun." balas Ashifa dari tingkat atas.
"Wawa, kau tak rasa pelik ke dengan Ash tu?" soal Mas.
"Apa yang peliknya?" soal Wawa semula.
"Dia macam da probleum ja." balas Mas.
"Tak pa satgi kita try tanya dia. Tak yah risau la.." Wawa cuba membuang rasa sangsi dengan sikap Ashifa.
Mereka berdua sambung menonton televisyen.
Skip...
"Fuhhh.. Leganya." Kata Ashifa yang baru selesai mandi. Dia menujuk ke meja soleknya..
"Handphone dia Senyap ja. Call pun tak. Chat pun tak. Dah dekat 3 hari tak da info lepas dia masuk office. Maybe dia sibuk. Ya Allah.. Rindunya." Desis hati shifa.
"Ash... Oooo.. Ash.. Jom turun makan. Semua dah siap." Wawa memanggilnya.
Tiada sahutan dari Ashifa.
"Aik senyap ja budak ni.. Ash..." Jerit Wawa dari tingkat bawah.
Ashifa tersedar dari lamunannya. "Haaa... Aku nak turun la ni.." balas Ashifa. Dia memasukkan phone ke dalam poket seluarnya.
"Ha.. Turun pun.. Cepat la aku dah lapar ni." Kata Wawa. "Ish kau ni. Ingat kau sorang ja lapar, aku pun la." balas Mas.
"Ish³ dah la, aku ada dah kan.. Okay.. Jom makan. Ha Wawa baca doa." Potong Ashifa.
"Bismillah.... "
*******************************
"Mas, tambah nasi dekat aku.." Pinta Ashifa. "Banyak kau makan Ash.. Sampai bertambah-tambah." Bicara wawa yang berada di hadapannya.
"Biasa ja la.. Kau bukan tak kenal aku." Kata Ashifa sambil gelak. "Ha'ah la. Kau tu selalu tambah 2 kali ja.. Ni dah 3 kali." tambah Mas.
"Macam ada problem ja.. Cuba cerita dekat kami ni.." ujar Wawa.
"Satgi la makan dulu.." ujar Ashifa sambil menyambung menyuapkan makanan.
"Ish kawan aku sorang ni.. Ada ja nak mengelak daripada disoal. Tak boleh jadi ni nak kena bongkarkan jugak ni." Desis hati Wawa.
Selesai saja kemas. Ashifa menuju ke ruang tamu.
"Asal kau dengan Wawa tengok aku semacam?" Tanya Ashifa pelik.
"Aku ada benda nak tanya.." beritahu Wawa.
"Kot ya pun, bagi la aku duduk."
Ashifa melangkahkan kaki ke sofa yang masih kosong.
"Okay.. Apa yang kau nak tanya tadi?" soal Ashifa.
"Kau ada problem kan?" Maswati bertanya.
"Problem? Bila masa aku ada problem. Hahahahaa.. Pelik la aku dengan perangai kau berdua ni." ujar Ashifa sedikit janggal.
"Tak payah la dok sorok dari kami." ujar Mas sedikit geram dengan Ashifa yang suka berahsia.
"Nak bagitahu ke tak dekat mas dengan wawa ni." Desis hati Shifa.
Ashifa melepaskan nafasnya pelahan-lahan.
"Okay, memang aku ada problem.." Ashifa mengalah.
"Cepat la bagitahu kami."Wawa mendesak.
Macam ni........
"Ha. Sampai pun.. Ingatkan dah berdengkur." Perli Imran.
"Kalau dah berdengkur, tak adanya aku dekat sini. Hahahaaha." perli Danial semula.
"Ye la.." Imran mengiakan je.
"Ni apa yang beria-ria kau nak bagitau aku tadi." Soal Danial
"Aku dah ada plan macam mana nak pisahkan si Nasrul dengan Ashifa." ujar Imran serious.
"Kau biar betul.. Serious betul kau nak pisahkan mereka tu?" Danial bertanya untuk mendapatkan kepastian lagi.
"Betul la. Takkan aku nak undur balik lepas apa yang mereka dua tu dah buat dekat aku." Marah Imran.
"Okay. So plannya?" ujar Danial berminat.
"Okay ni plan aku." Si Imran bagitahu satu per satu plan yang dirancang olehnya. Sorry la bro, aku rasa aku tak leh terlibat dah lepas ni. Aku tak nak ada kaitan lagi dah dengan plan macam ni.
"Ikut suka kau la. Apa yang aku tahu, aku takkan biarkan hidup diorang happy sampai bila-bila. Aku bagi warning siap-siap dekat kau. Kalau kau pecahkan plan aku ni. Kau yang aku cari." Lalu Si Imran berlalu dari restoran yang selalu dia dan Danial lepak.
Danial ni sebenarnya kawan baik dengan Si Imran dari kecil lagi. Apa saja masalah yang dihadapi oleh Imran, dialah tempat bercerita. So, dalam ni. Danial dah tahu apa yang berlaku selama ni. Rancangan membunuh dan menculik tu pun Danial tahu.
____________________________________
"Oooooo... Macam tu. So apa kau nak buat lepas ni?" "Aku pun tak tahu la.. Aku tak nak la ganggu Nasrul sebab macam ni." ujar Ashifa. "Ish kau ni. Dia tu bukan sapa-sapa pun, bakal suami kau juga. Dia kena tahu juga. Ni melibatkan nyawa kau dengan nyawa orang sekeliling." ujar Wawa tegas.
"Lagipun aku pun dah lama tak contact dia. Dia busy la tu." "Ish dia ni.. Tak paham betul la aku dengan kau ni Ash." Geram Wawa dengan Ashifa. "Kalau kau tak mahu bagitahu tak pa. Aku sendiri yang bagitahu dia. Esok aku free."
"Tak payah la. Biar aku yang handle. Aku tak nak la susahkan kau ngn Mas." "Ikut suka kau." Kata Wawa. "Tapi apa-apa pun kami sentiasa ada dengan kau." Tambah Maswati.
Situasi Nasrul
"Haih... Banyak kerja aku ni.. Bila nak settle ni." Nasrul merungut.
Dah banyak hari aku tak jumpa shifa. Rindu pun ada. Call ke chat pun tak ada..
Tit.. Tit.. Ti..
Dia terus mencapai telefon office yang berbunyi.
"Hello.. Ye ada ke apa-apa Wati?" Soal Nasrul.
"Hello bos, ada orang nak jumpa bos, nama dia Encik Danial." Jelas Wati.
"Danial?"
"Okay panggil dia masuk. Baik bos."
"Kenapa Danial datang sini?" Nasrul tertanya-tanya.
Tok tok.. Kedengaran pintu diketuk dari luar.
"Yes masuk."
"Hai bro. Sorry la aku kacau kau dekat office." ujar Danial.
"Tak pe. Ni kau tetiba datang sini, tak pernah-pernah pun." soal Nasrul pelik.
"Ala saja datang sini. Ingat nak ajak kau lunch sekali dengan aku."
"Aku okay je. Cuma... Aku rasa pelik la, ada apa-apa yang kau nak bagitahu aku?" Nasrul cuba mempancing Danial.
"Eerrr... Macam mana aku nak bagitau kau." Ujar Danial sambil menggaru keningnya.
"Bagitahu je la. Bukan aku makan kau pun."
"Okay aku bagitahu tapi bukan dekat sini." "Okay, jom aku tahu satu tempat." Lalu Nasrul mengemas meja kerjanya dan membetulkan pakaiannya.
"Handsome dah haih..." Danial cuba memuji Nasrul.
"Aku memang handsome pun." balasnya slamber. Mereka melangkah keluar dari bilik Nasrul sambil ketawa.
____________________________________
Ada seseorang memerhati mereka berdua yang baru keluar dari bangunan milik Papa Nasrul.
"Siap la kau Danial kalau kau bagitahu rancangan aku ni... Aku tak teragak-agak untuk bunuh kau walaupun kau tu sepupu rapat dengan aku."
Dia mengekori kenderaan yang dinaiki oleh Nasrul dan Danial. Sebaik tiba di sebuah restoran. Dia memerhati ada 4 orang lelaki berpakai hitam mengiringi Danial dan Nasrul.
"Jahanam kau Nasrul." Dia hanya mampu melepaskan marahnya pada stereng kereta.
"Tunggu kau."
Lalu dia memecut keretanya meninggalkan kawasan itu.
"Aku nak kena fikirkan plan lain ni. Selagi aku tak dapat Ashifa selagi tu kau takkan dapat dia. Dia milik aku."
___________________________________
"Ish kau ni Nasrul, buat aku takut la dengan mata² kau ni." Danial cuak melihat beberapa orang berpakaian serba hitam mengekori mereka.
"Laa.. Nak takut buat apa. Kau bukan musuh aku pun. Lain la kalau yang lagi seorang tu."
"Seorang tu??" Danial tertanya-tanya.
"Siapa?"
Nasrul melangkah ke sofa yang ada di ruang itu dan duduk di situ. Diikuti Danial.
"Kau tanya la kawan baik kau tu si Iqwan Imran tu." Ujar Nasrul relax.
Aduh.. Dia tahu ke pasal ni? Danial kelihatan resah dan cuak.
"Ka...uuu dah tahu pasal ni?" Teragak-agak dia ingin bertanya.
"Hem.. Aku dah tahu. Kau pun terlibat juga kan?" ujar Nasrul sinis.
Nasrul melihat muka Danial dah cuak macam orang kena marah dengan bos, muka takut gila.. Nasrul rasa nak tergelak pun ada tengok muka mamat ni tapi ditahannya dari terlepas. Nasrul buat muka serious.
"Sebenarnya...."
"Sebenarnya apa?" Kata Nasrul.
"Sebenarnya aku nak minta maaf dekat kau dengan Ashifa. Aku tak bermaksud pun nak buat macam tu. Aku tak sangka yang si Imran tu sanggup buat macam tu untuk dapatkan Ashifa dari kau." Pinta Danial sambil menundukkan wajahnya.
Nasrul bangun dari duduknya sambil menghadap pemandangan di luar. Nasrul diam tidak berkata apa-apa.
"Apa aku nak buat dengan Mamat ni. Hmmm.."
Setelah lama dia diam, dia tersenyum sinis seorang diri.
Tidak lama kemudian, dia memusingkan badannya menghadap Danial dan merenungnya.
"Okay aku boleh maafkan kau tapi dengan syarat." Ujar Nasrul sambil menyilang tangannya.
"Apa syaratnya?" laju sahaja Danial menanyakan syarat itu.
"Aku nak kau beritahu aku semua rancangan yang Imran buat untuk pisahkan aku dengan Ashifa."
"Okay.. Tapi..
Krukkk...
"Aku lapar la, perut pun dah berbunyi. Bagi la aku makan dulu."Pinta Danial.
"Hemm.. Ye la.." Nasrul melambaikan tangan kepada pelayan.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro