Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Bab 21

"Awak... Saya nak tanya sikit. Ingatan awak dah okay ke?" Tanya Ashifa.

"Sebenarnya... Saya dah ingat semua semula. Cuma mama, papa, abang Rul dengan yang lain tak tahu lagi." Beritahu Nasrul tenang.

"Saya tak tahu nak cakap macam mana dengan diorang." Suaranya mula kendur.

"Tak apa.. Nanti kita sama-sama bagitahu." Pujuk Ashifa sambil tersenyum. Nasrul terpena dengan senyuman Ashifa.

"Cantik seperti selalu..."

"Ye la.." Ujarnya sambil tersenyum nipis Nasrul.

"Awak.. Ni saya pun ada benda nak tanya. Hari tu awak ada keluar dengan wawa dan mas kan?" Soal Nasrul tiba-tiba.

"Ada keluar dengan diorang. Kenapa?" Soal Ashifa pelik.

"Saya ada ternampak awak hari tu. Ada dua orang lelaki. Siapa diorang? Soalnya lagi. Dia agak musykil dengan seseorang pada ketika itu.

"Oooo. Yang tu, kawan saya Danial. Dan yang seorang lagi tu kawan Danial, Imran namanya. Kenapa tetiba tanya?"

"Awak tak rasa macam pernah tengok ke wajah salah seorang dari mereka tu."

"Siapa ekk.." Ashifa mula berfikir.

"Kalau Danial tak kot tapi ..."

Ashifa cuma mengingati wajah si
"Imran... Macam pernah nampak." ujarnya perlahan. Namun masih mampu didengari Nasrul.

Agak lama Ashifa memikirkan.

"Haaa. Takkanlah dia..." Wajahnya sedikit berkerut.

Nasrul masih lagi menunggu keputusan Ashifa.

"Awak, jangan kata dia... Iqwan." Ujarnya perlahan.

Nasrul hanya mengangguk. Betul memang dia.

"Saya juga ada tanya abang Rul pasal kes kita dulu. Dia kata yang Iqwan masih diberkas sampai sekarang. Cuma... Kes sudah ditutup."

"Habis tu macam mana, awak..? Saya takut la.." Ashifa sedikit gelisah selepas apa yang diberitahu oleh Nasrul.

"Don't worry Ash. Kalau boleh berdepan dengan dia nanti." Desis hatinya.

"Ashifa, buat masa ni. Awak buat macam tiada apa yang terjadi. Jangan sampai dia syak apa-apa pun." Pesan Nasrul.

"Aku pun nak tengok juga game dia." ucapnya perlahan.

"Ashifa, ada cakap apa-apa ke?" Soal Nasrul tiba-tiba.

"Ha? Nothing." Hanya itu yang dibalas Ashifa.

"Okay. Ni awak... Saya lupa pula nak call anak buah saya pasal program amal nanti."

"Program amal?" Ashifa blank.

"Ha'ah... Macam mana boleh lupa event penting ni.." katanya sambil menampar dahinya. "Nanti awak pergi la ye. Ajak mama, papa dan yang lain-lain bagi meriah."

"Okay... No hal." Nasrul tersengih-sengih. Bila program tu diadakan?

Sabtu minggu depan. Okay. Set time. Nasrul tulis dalam note. Awak, saya lapar la. La kesian dia. Awak nak makan apa? Maggie kari.... Hihihihi. Sakit-sakit pun nak makan maggie kari. Nasrul mengomel.

Hem... Tak pe la kalau awak tak mahu beli. Ashifa saja merajuk nak tengok apa yang Nasrul nak buat. Alololo. Muncungnya mulut dia.. Cium baru tahu. Cepat-cepat Ashifa tutup muka dengan kain.

Hahahahahaha. Tahu takut. Okay la. Saya pergi beli. Lalu Nasrul meninggalkan Ashifa keseorangan.

Elok Nasrul keluar, ashifa pun keluar dari kain selimut. Fuh... Dia mencapai handphonenya untuk call butiknya. Assalamualaikum.. Waalaikumsalam, ye boss. Ada apa-apa ke? Rid bertanya.

Ni yg program tu persiapan okay tak? Okay ja boss. 80% dah siap tinggal lagi 20% . Okay.. Ni nanti family saya yang lain akan join juga program amal tu. Okay boss. Ada apa-apa lagi? Buat masa ni yang tu ja la.

Nanti saya pergi tengok tempat program tersebut nak tengok-tengok kot-kot ada benda yang nak kena tambah. Okay. Okay boss. Assalamualaikum. Waalaikumsalam..

Kemudian dia meletakkan semula handphonenya di atas meja tepi katil.
Hem... Nak tunggu Nasrul lambat lagi. Baik masak air nak makan maggie kari.... Hihihihi....

Tiba-tiba, ada seseorang menolak pintu. Laaa awak ni... Letak pemanas air tu. Biar saya buat. Ish awak ni.. Saya bukan sakit teruk sangat pun. Tahu tapi awak kena rehat banyak.

Ye la.. Lalu dia meletakkan semula pemanas air. Dia hanya duduk di atas katil. Semua benda Nasrul yang buat. Hemm.. Bersungguh-sungguh dia jaga aku. Perangai tak pernah berubah langsung. Ashifa tersenyum.

Awak.. Kenapa ni? Senyum sorang-sorang. Tak ada apa pun... Cuma ingat kenangan lama. Oooo. Okay ni maggie awak. Nasrul menghulurkan semangkuk maggie cup dekat Ashifa.

Mereka menikmati hidangan itu dengan tenang tanpa gangguan. Tetapi ada seseorang yang memerhati perbuatan Ashifa dan Nasrul.

Siap korang.... Aku akan pastikan semua rancangan aku menjadi kali ni.
Desis hati Lelaki itu.

Sehari sebelum Program Amal dilaksanakan..

Sampai pun... Lalu Ashifa melangkahkan kaki keluar dari keretanya. Kemudian, dia memasuki bangunan di mana, program amalnya akan dilaksanakan.

Sebaik dia di hadapan lift, dia hendak menekan butang lift, tetapi ada tangan lain yang laju menekannya.

Kemudian ashifa melihat siapa empunya tangan. Danial? Danial, awak ke tu? Eh, Shifa... Awak buat apa dekat sini? Saya nak pergi dekat dewan yang saya tempah untuk program tu.

Ooooo tak sangka awak yang tempah dewan tu. Kenapa? Ni awak ingat tak lagi kawan saya, si Imran. Ye.. Dia pemilik hotel ni. Ooooo. Tak tahu la pulak saya. Sebab bukan saya yang handle pasal lokasi program ni.

Awak datang sini nak jumpa Imran ke? Ha'ah. Ada hal sikit. Ting.. Pintu lift terbuka. Mereka pun masuk. Shifa, awak pergi mana lama tak nampak?

Aduh.. Aku nak jawab apa ni? Takkan nak jawab aku lari rumah. Desis hati Ashifa. Eerr.. Saya ada hal sikit dekat kampung. Ooooo. Ting.. Okay la awak. Saya keluar dulu.

Shifa.. Danial memanggil. Ye.. Nanti kita lunch sekali, dekat tempat biasa. Okay. Teragak-agak juga Ashifa nak menjawab. Lalu Ashifa melangkahkan kaki ke dewan tersebut.

Apabila ashifa memasuki dewan tersebut, dia terpegun dengan hiasan yang hampir siap. Hai boss. Hai. Macam mana dengan persiapan? Tinggal lagi sikit je lagi.

Okay good... Saya suka dengan hasil yang kamu dengan yang lain buat. Boss.. Rindunya dekat boss.. Kata Nur. Saya pun rindu jugak dekat kamu semua. Saya minta maaflah kalau saya ni menyusahkan. Ish boss ni, ke situ pulak.

Boss, ni senarai nama yang boss suruh saya senaraikan. Okay. Ni yang pasal satu set meja yang suruh awak buat tu, macam mana? Semua beres. Kata Rid. Okay.. Ashifa senyum.

Ni nanti kamu dengan yang lain... Jangan lupa pakai baju yang saya dah order hari tu. Okay.. Mesti handsomekan aku nanti. Kata Rid. Eeee mengada-ngada le kau ni. Dok puji-puji diri sendiri.

Ye la siapa lagi nak puji kalau bukan diri sendiri. Rid tak mahu mengalah. Hahahahahahaha. Apalah kamu berdua ni.. Boleh pening balik kepala saya ni, tengok kamu berdua bergaduh. Gaduh-gaduh la selalu, nanti kahwin sekali baru tahu.

Hihihihi. Mereka malu kena sakat dengan boss kesayangan. Kemudian, mereka menarik muka masam semula sebab tak puas hati punya pasal. Dah-dah la.. Jom pergi buat kerja.

______________________________________

Okay semua, kamu boleh pergi rehat ye... Nanti kita perhabiskan semua benda ni sebelum kita balik ye. Haip... Haip.. Kapten. Hahahahahaha... Semua ketawa. Nur.. Jom teman saya lunch. Kenapa boss?

Ni nanti kita akan lunch sekali dengan kawan saya, encik Danial. Oooo. Okay. Lalu Nur pergi mengambil begnya. Jom boss, saya dah lapar ni. Haha. Jom jom. Lalu Ashifa memandu keretanya ke tempat lunch.

Di Cafe..

Mana kesayangan aku ni... Tak sampai-sampai lagi ni. Sorry awak... Saya lambat. Tak apa. Duduk la. Danial senyum. Yang sebelah awak tu siapa? Danial bertanya. Ni Nur, pekerja saya a.k.a kawan saya.

Oooooo.... Jom kita order makanan. Okay. Danial memanggil pelayan restoran. Selamat datang. Encik nak order makanan apa? Bagi saya nasi ayam satu dengan lemon tea ice. Shifa... Awak nak apa?

Bagi saya nasi kerabu dengan tea ice. Sedari dari tadi si Nur senyap. Nur... Nur tersentak apabila Ashifa memanggil namanya. Ye... Nak makan apa? Nasi goreng ikan masin dan jus oren.

Ada apa-apa lagi encik? Yang itu saja. Lalu pelayan itu berlalu. Nur, kenapa ni? Dari tadi senyap... Ada apa-apa yang tak kena ke? Ashifa bertanya. Err macam mana ye nak bagitahu.

Bagitahu ja. Kata Danial..... Sebenarnya, saya tengok muka encik Danial macam muka kawan saya time sekolah dulu.. Kata Nur sambil menundukkan kepala sebab malu.

Ooooo... Sebab tu... Nama dia ape? Danial bertanya lagi. Muhammad Danial Hamzah bin Ikram Hamzah. What??? Danial dengan Ashifa terkejut. Danial... Tu bukan nama penuh kau ke? Ashifa bertanya. Ha'ah nama aku tu.

Biar betul tu nama Encik Danial?? Hem.. Takkan la... Awak dulu sekolah mana? Nur bertanya. SMK Putra. Omg... Serious ni. Awak tak ingat saya ke? Nur Amelia karisma. Tak pun, Lia. Nur bertanya dengan nada gembira.

Ha.. Baru aku ingat, Lia brutal... Awat la aku tak ingat muka kau. Kau makin cun.. Danial puji Nur sambil tersenyum lebar kerana dia dapat berjumpa semula dengan kawan baiknya yang terpisah lama.

Ye la... Dulu akukan gemuk... Sapa la yang nak kawan dengan aku... Dah la muka gelap time tu. Nur sengaja guna nada sedih. Ish kau ni.. Abis tu aku ni apa? Bukan kawan kau ke? Belum sempat Danial sambung percakapannya, Ashifa memotong.

Ish awak ni kan danial.. Tak ada nama yang elok ke nak bagi kat Nur ni? Hahahaha. Macam mana la saya tak panggil dia ni brutal. Kat sekolah dulu dia ni berlagak tomb.... Kau jaga sikit. Jangan sebut pasal tu. Nur memintas percakapan Danial. Okay-okay. Tak sebut.

Mereka berhenti berbual apabila pelayan menghantar makanan. Sat lagi kita sambung na... Dah lapar ni.
Mereka makan dengan tertib.

Selesai makan mereka berbual-bual maklum la si Danial dan si Nur ni lama tak jumpa. Nur, bak fon kau.. Kau nak buat apa? Bagi je la.. Dengan malas, nur pun bagi fon dekat Danial.
Okay. Dah settle.

Okay la danial.. Kami nak kena gerak lu. Nanti kita sembang lain. Okay la.. Aku pun da hal lepas ni. Lalu Ashifa dan Nut beredar dari restoran itu. Alhamdulillah.... Best jugak dapat makan macam ni..

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro