P.O.V. Juul

''Ik hou ook van jou.'' De woorden verlaten mijn mond voordat ik er erg in heb. Luke kijkt me glimlachend aan. Hij gaat voor mij op één knie zitten en pakt mijn handen vast. Hij zit in zo'n houding waarin mannen vrouwen altijd vragen of ze willen trouwen. ''Lieve Juul. Zou jij mijn vriendin willen zijn?'' Vraagt hij met een grote glimlach. Ik sta op net zoals Luke. ''Ja.'' Zeg ik glimlachend. Luke's glimlacht wordt nog breder. We knuffelen elkaar stevig. Ik trek een beetje terug en laat mijn armen op zijn schouders liggen. Ik leun naar voren en druk een kort kusje op zijn mond. ''Je bent zo'n sterk persoon Juul. Ik ben trots op je.'' Mompelt Luke. Ik bloos en laat hem los. ''Luke?'' Vraag ik zacht terwijl ik nerveus naar beneden kijk. ''Ja?'' Vraagt hij. Ik kijk hem voorzichtig aan. ''Wil je het alsjeblieft niet tegen Blake zeggen?'' Vraag ik smekend. ''Waarom zou je onze relatie geheim willen houden?'' Vraagt hij verbaasd. ''Nee dat bedoel ik niet.. Ik bedoel de reden waarom je naar me toe kwam..'' Zeg ik zacht. ''Juul, dat moet hij weten. Zoiets kan je niet voor hem geheim houden. Ik help je wel met het zeggen. Kom dan doen we het nu.'' Zegt Luke. Luke pakt mijn hand en trekt me mee naar beneden. Ik loop met tegenzin mee en kijk de hele tijd naar de grond. Luke zorgt ervoor dat alleen Luke, Blake en ik in de keuken staan en doet dan de deur achter zich dicht. ''Wat is er?'' Vraagt Blake. Luke mompelt iets tegen Blake wat ik niet kan horen. Ik durf niet op te kijken. Na een paar seconden voel ik de vertrouwde armen van Blake stevig om me heen. Ik sla mijn armen ook om hem heen en voel de tranen opkomen. ''Het spijt me zo erg.'' Fluister ik. Halverwege mijn zin breekt mijn stem. Komop Juul, houd je tranen in. ''Hoe heb je mijn pillen eigenlijk gevonden? Ik had ze zo goed verstopt.'' Vraagt Blake verbaasd. ''Bedoel je in je nachtkastje?'' Vraag ik grinnikend. ''Ja je hebt gelijk. Misschien was mijn onderbroeken la een betere verstopplek geweest. Daar zou je toch nooit in komen.'' Zegt Blake nu ook grinnikend. Ondanks alles schiet ik in de lach. ''Wanneer moet je weer naar de psycholoog?'' Vraagt Blake. ''Welke dag is het vandaag?'' Vraag ik. ''Donderdag.'' Zegt Luke. ''Morgen om half 4.'' Geef ik als antwoord op de vraag van Blake. ''Dan zal ik als ik jou was haar alles vertellen. Zij zal wel een paar tips hebben.'' Zegt Blake. Ik knik. Blake wenkt Luke. Luke knikt en pakt mijn hand. Hij trekt me zachtjes aan mijn hand en ik loop met hem en Blake mee. Wat is hier de bedoeling van? Zodra we op mijn kamer zijn doet Blake de deur dicht en laat Luke mijn hand los. Beide jongens kijken me aan. ''Wat is er?'' Vraag ik. ''Waar zijn je mesjes?'' Vraagt Blake. Ik schud mijn hoofd. Die ga ik echt niet geven! Luke pakt mijn hand en knijpt er bemoedigend in, maar ik geef niet toe. Snijden is één van de weinige dingen die me afleiden van de mentale pijn die ik heb. Blake kijkt me streng aan. ''Juul, we doen dit alleen maar om jou te helpen. Je moet weer gelukkig worden. En ik weet dat het niet in één keer goed gaat en dat het tijd nodig heeft, maar je moet ergens beginnen. De eerste stap is je mesjes weggooien. En ik weet dat dat super moeilijk is, maar snijden helpt je niet om je beter te voelen.'' Zegt Blake. Ik durf niets te zeggen. Na een tijdje stilte maak ik voorzichtig mijn hand los uit de hand van Luke. Zo stil en langzaam mogelijk loop ik naar het doosje met mijn mesje. Zonder Blake aan te kijken druk ik het in zijn handen en draai me om zodat ik met mijn rug naar Blake toe sta. Mijn handen trillen. Ik kijk naar beneden. Luke trekt me in een knuffel. Ik begin hard te huilen en Blake loopt weg met mijn mesje. Ik wil achter hem aan gaan, maar Luke houdt me stevig vast. Ik geef het op en laat me door hem knuffelen. Na een paar minuten ben ik pas een beetje rustiger. Blake komt de kamer weer inlopen zonder het doosje met mijn mesje. ''Waar heb je het gelaten?'' Vraag ik meteen. ''Dat zeg ik niet.'' Zegt Blake rustig. Ik begin weer harder te huilen en Luke knuffelt me steviger. ''Het komt goed. Dit is het beste voor jou. We doen dit alleen voor jou.'' Zegt Luke zachtjes in mijn oor. Ik stop met huilen. Hij drukt een zacht kusje op mijn voorhoofd. ''Hebben jullie iets met elkaar?'' Vraagt Blake verbaasd. Ik knik verlegen. Blake juicht. ''Ik wist het!'' Roept hij enthousiast. Ik glimlach zachtjes. Luke pakt mijn hand vast en kijkt me glimlachend aan. Dan kijkt Blake weer serieus. ''Juul.. Ik eeh.. Ik heb iets stoms gedaan.'' Stottert hij. Ik kijk hem vragend aan. Wat dan? ''Ik heb het tegen Jonas gezegd en hij komt er nu aan en hij is boos en bezorgd.'' Zegt hij snel achter elkaar. Ik kijk naar de grond. ''Het maakt niet uit. Ik had het hem anders zelf ook verteld.'' Zeg ik zachtjes. Dan gaat de bel. Blake gaat naar beneden. Even later hoor ik rennende voetstappen op de trap die hierheen komen. Jonas komt naar mij toe gerend en knuffelt me stevig. Ik wankel even door de snelheid die hij maakte maar sla dan ook mijn armen om hem heen. Een tijdje staan we daar zo zonder iets te zeggen. ''Ik heb het gehoord van je ouders.'' Mompelt Jonas in mijn nek. Ik slik. ''Zullen we een stukje gaan wandelen? Gewoon om ons hoofd leeg te maken en om over alles na te denken. Alles een plaats in ons hoofd geven.'' Stelt Jonas voor. Ik knik zachtjes. Met de gedachte in mijn hoofd dat mijn ouders naar mij op zoek zijn om me te halen trekken we onze jassen aan en gaan dan door de voordeur naar buiten. Maar toen...

Ja toen waren we buiten. (Haha jullie dachten dat haar ouders daar stonden hé (; )

Na een tijdje te hebben gewandeld gaan we weer terug. Blake en Luke hebben de rest al in bed gelegd, omdat het al 9 uur is. "Ik moet gaan. Ik kom snel weer langs." Zegt Jonas. Ik knik en laat hem uit. Luke, Blake en ik praten nog even en dan gaat ook Luke weg. "Zullen we netflix kijken?" Vraagt Blake. Ik knik. Hij zet de tevelisie (dat is echt een grappig woord😄) aan en gaat naar netflix. "Wat gaan we kijken?" Vraagt Blake. Ik denk even na. Ik heb nooit netflix gehad alleen ik had wel van mensen gehoord wat een leuke serie zou moeten zijn. "13 reasons why?" Vraag ik. (Echt een geweldige serie, alleen zoo zielig😫) Blake knikt en zet de eerste aflevering aan. Na 2 afleveringen gaan wij ook slapen. Op mijn kamer aangekomen doe ik mijn dingen en dan kruip ik onder mijn warme deken. Na een tijdje woelen val ik in slaap.

--- 1199 woorden