P.O.V. Juul

"Ik ben Anna, ga zitten." Zegt ze met een glimlach. Ik ga zitten op de grote leunstoel die er staat. Het is eigenlijk een soort woonkamer. Aan de ene kant van de kamer staat een tafel met 4 stoelen, en er staat een aanrecht. Aan deze kant van de kamer staat een kast en er staan 2 grote leunstoelen. Er hangen allerlei schilderijen aan de muur. ''Ik zal mezelf eerst even voorstellen. Ik ben Anna Smits. Ik ben 33 jaar oud. Ik heb een man en 2 kinderen. Ik heb een hond en een kat. Ik heb eerst gestudeerd voor docent biologie, alleen daar bakte ik helemaal niks van, dus toen keek ik verder voor een andere studie. Ik wou graag mensen helpen dus ging ik psychologie studeren. Heb je nog vragen?'' Verteld ze. Ik schud mijn hoofd. ''Heb je de papieren toevallig bij?'' Vraagt ze. Ik knik en haal ze uit mijn jaszak. Ik had de papieren gisteravond nog even snel ingevuld. Ik geef de papieren aan haar. Ze leest ze even snel door en legt het dan op haar schoot. Ze pakt een kladblok en een pen en legt dat ook op haar schoot. Tot slot pakt ze nog een blauw insteek mapje. ''Zal ik vertellen wat we hier doen?'' Vraagt Anna. Ik knik. ''We zitten altijd in deze kamer. Je kan wachten in de wachtkamer tot ik je kom halen. Je mag gewoon ondertussen huiswerk maken ofzo, dat doen er wel meer. We beginnen altijd hier op deze stoelen. Dan gaan we praten. Als er niets is gebeurd dan gaan we gewoon iets doen, en als er wel iets is gebeurd dan gaan we er eerst over praten, en daarna gaan we daarover een opdracht doen. Als we iets gaan doen gaan we aan de tafel zitten. We kunnen kleien, schilderen, er is wasco, kleurpotloden, alles is mogelijk. Zodra je iets hebt gemaakt gaan we erover praten. En dat was het eigenlijk wel.'' Verteld Anna. ''Is alles duidelijk?'' Vraagt ze. Ik knik. ''Mooi zo. Want de tijd zit erop.'' Zegt ze. Ik kijk op de klok. Er zijn al 3 kwartier om. ''Zullen we een volgende afspraak maken?'' Vraagt Anna. Ik knik. ''Wil je deze week nog of volgende week?'' Vraagt ze terwijl ze haar agenda opendoet. ''Maakt niet uit.'' Zeg ik. ''Deze vrijdag om half 4?'' Vraagt ze. Ik knik. Ik ga wel gelijk vanuit school hier naartoe. We staan allebei op. Ze loopt mee tot de wachtkamer. ''Tot vrijdag.'' Zegt ze. Ik zeg hetzelfde terug en loop dan naar buiten. Ik zie de auto van Blake staan en stap daarin. Luke zit er ook in. Blake rijdt aan. ''Hoe was het?'' Vraagt Blake. ''Goed.'' Mompel ik. Ik wil hier niet over praten terwijl Luke erbij zit. Blake heeft in de gaten dat ik er niet over wil praten en houdt zijn mond. Zodra we thuis aankomen loop ik gelijk door naar mijn kamer. Ik ga op mijn bureaustoel zitten en leg mijn onderarmen op het bureau. Ik leg mijn hoofd op mijn armen en zucht diep. Er rollen tranen over mijn wangen. Waarom is mijn leven zo? Misschien kan ik er beter een einde aan maken. Geluidloos lopen de tranen over mijn wangen. Ik loop naar de badkamer. Ik hoor lachende stemmen uit de kamer van Blake komen. Ik doe zo stil mogelijk. Ik wil niet dat ze me door hebben. Ik doe de badkamerdeur achter me op slot. Ik weet dat hier ergens slaappillen liggen want Blake heeft die zelf nodig. Hij heeft slaapproblemen. Ik zoek in het kastje en vind het potje pillen al snel. Ik draai het dopje eraf en doe een handvol pillen in mijn hand. Ik pak een glas en wil er water in doen, maar natuurlijk ben ik weer zo onhandig dat ik een flesje deodorant omstoot. Met een klap valt het flesje op de grond. ''Juul gaat alles goed?'' Hoor ik Luke aan de andere kant van de deur vragen. ''Ja niks aan de hand.'' Roep ik terug. Ik vul het glas met water en doe een paar pilletjes in mijn mond. Ik slik ze weg met water. Ik doe weer wat pilletjes in mijn mond en slik ze door met water. Ik ga net zolang door tot alle pillen op zijn. Ik ga terug naar mijn kamer. Ik doe de deur achter me dicht en ga op mijn bed zitten. Ik begin het heet te krijgen. Ik doe snel een T-shirt aan en ga heen en weer lopen door de kamer terwijl ik met mijn handen wapper als een soort windwaaier. Ik begin iets sneller te ademen. Ik krijg het steeds heter en begin te zweten. Mijn adem wordt sneller. Het gevoel dat ik nu heb is verschrikkelijk. Ik adem te snel en heb mijn ademhaling niet meer onder controle. Ik begin te hoesten en val op mijn knieën. Ik tril helemaal en alles lijkt wazig. Ik krijg steken in mijn buik. Ik houd mijn armen stevig tegen mijn buik aan. Ik voel iets naar boven komen en er komt wat spuug uit mijn mond. Ik houd het niet meer van de pijn. Een schreeuw van pijn verlaat mijn mond en ik val op de grond. Ademhalen doet steeds meer pijn en het kost meer moeite. Mijn lichaam schokt hevig. Er komt schuim uit mijn mond. Dan is er niks meer. Mijn adem stokt in mijn keel. Mijn lichaam stopt met schokken maken. Ik rol op mijn zij en dan word het zwart. Ben ik nu dan eindelijk dood?

P.O.V. Luke (een stukje terug)

Ik hoor iets vallen in de badkamer en loop erheen. ''Juul gaat alles goed?'' Vraag ik. ''Ja niks aan de hand.'' Roept ze terug. Ik weet niet wat het is, maar ik geloof haar niet. Ik ga terug naar Blake. Ik heb het gevoel dat er iets niet klopt. Ik heb een naar gevoel in mijn buik. Alsof er iets gaat gebeuren. Er zwaait een hand voor mijn ogen. ''Jo gast waar zit jij met je gedachten?'' Vraagt Blake. Ik hoor een schreeuw vanuit de kamer van Juul. ''Heeft Juul veel problemen?'' Vraag ik. Er schieten hele nare beelden door mijn hoofd. ''Ja hoezo?'' Vraagt Blake verward. Ik ren zo snel als ik kan naar Juul's kamer. Het beeld dat ik daar zie krijg ik nooit meer uit mijn hoofd. ''BEL EEN AMBULANCE SNEL!! SCHIET OP VOORDAT HET TE LAAT IS!!'' Roep ik zo hard en snel als ik kan. Blake komt aanrennen met zijn telefoon tegen zijn oor. Hij ziet Juul liggen en versteend. Hij schreeuwt van alles door de telefoon. Ik kniel bij Juul neer en draai haar op haar rug. ''Juul? Juul zeg please dat dit een grap is.'' Zeg ik. Tranen rollen over mijn wangen. Ik hoor sirenes en de deurbel gaat. Blake rent naar beneden om de deur te openen. Al snel staan er 2 ambulance mensen in de kamer. Ze beginnen te reanimeren. Eerst bij haar borst, dan doen ze mond op mond beademing. Zo gaat het nog een tijdje door. Op een gegeven moment stoppen ze met reanimeren. Is ze dood? Is er geen kans meer?

--- 1190 woorden