P.O.V. Juul

''Was dat nou zo moeilijk?'' Vraagt Jonas. Ik kijk hem boos aan. Gelukkig hoef ik de rest van het broodje niet te eten. We praten we nog wat over nutteloze dingen totdat Jonas moet gaan. Ik laat hem uit en loop dan naar de keuken om te gaan koken. Het is namelijk al bijna half 6. Ik pak alle spullen die ik nodig heb voor lasagne en begin dan te koken. Gelukkig hoef ik niet zelf de boodschappen te doen. Dat doen mijn ouders dan weer wel. Maar dat is dan ook echt het enige dat ze doen. Zodra ik de lasagne af heb moet het 20 minuten in de oven en dan is het eten klaar. Ik dek alvast de tafel en besluit dan om mijn huiswerk te maken. Ik ga op mijn kamer aan mijn bureau zitten en begin met biologie. Dit is dus zo'n vak waar je helemaal niets aan hebt later en waar ik helemaal niks van snap. Ik pak mijn telefoon en bel Blake. Misschien weet hij hoe dit moet. Hij neemt bijna meteen op

(Blake=B, Juul=J, tussen haakjes (..) is wat er in het echt gebeurd)

B: Met Blake?

J: Met Juul

(Hij vraagt half roepend: )

B: Wat is er? Is er iets gebeurd?!

J: Nee, maar ik snap het huiswerk van biologie niet

B: Serieus? Ik raakte helemaal in paniek en dacht dat je ontvoerd was ofzo

(Ik moet lachen)

J: Snap jij het huiswerk van biologie?

B: Geen idee, ik heb er nog niet naar gekeken. Maar ik denk dat het nu ook niet zo'n goed idee is dat jij je huiswerk gaat maken

J: Waarom niet?

B: Morgen wordt een vermoeiende dag. Ik heb liever dat je nu iets ontspannends gaat doen zodat je morgen goed uitgerust bent voor het gesprek in het ziekenhuis

J: Oke dan...

B: Doei

J: Doei

-- We hangen op --

Dan maar geen huiswerk. Het maakte me niet echt uit, ik vind het hartstikke saai en ik snapte het toch al niet. Ik hoor de oven piepen. Ik ren naar beneden en haal de lasagne uit de oven. Onhandig doe ik met mijn voet de oven weer dicht. Ik zet de hete ovenschaal met de lasagne op tafel. Ik hoor de voordeur open gaan. Ik wil snel onopvallend naar boven gaan, maar mijn vader ziet me al. Hij komt boos op me aflopen. Hij haalt zijn arm omhoog en slaat hem hard in mijn gezicht. Ik voel mijn wang branden. Dat wordt een blauwe plek. Nog veel meer trappen en slagen volgen. Ik val op de grond. Na een paar minuten stopt hij eindelijk. Hij loopt samen met mijn moeder naar de tafel en begint te eten. Ik sta moeilijk op en strompel naar mijn kamer. Ik loop door naar mijn badkamer. Ik ga voor de spiegel die boven de wasbak hangt staan. Op mijn wang staat een handafdruk en onder mijn ogen is het rood en het lijkt wel een wond.

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------HIERONDER KOMEN BEELDEN TE STAAN VAN HOE HET ERUIT ZIET. ALS JE DAAR NIET TEGEN KAN, SCROLL DAN SNEL VERDER ZODAT JE HET NIET ZIET EN STOP WANNEER JE WEER HEEL VEEL STREEPJES ZIET STAAN

(Mijn wang)

(Wonden onder mijn ogen)

VANAF HIER KAN JE WEER GEWOON VERDER LEZEN

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Ik zucht en laat een paar tranen stromen. Ik voel woede mijn lichaam overnemen. Ik weet wat dit is: Een woedeaanval. Ik let op mijn ademhaling en probeer rustig te worden. Ik loop half stampend terug naar mijn kamer. Mijn ademhaling is heel snel. Ik loop snel heen en weer door mijn kamer en zet mijn handen in mijn haar. Een gefrustreerde kreet verlaat mijn mond. Ik schop boos hard tegen mijn bed aan. Ik gooi de boeken die op mijn bureau lagen op de grond. De poster die aan mijn muur hangt scheur ik woedend in twee stukken en gooi die zo hard mogelijk op de grond. Allerlei schreeuwen verlaten mijn mond terwijl ik met mijn vuisten tegen de muur sla, waardoor mijn knokkels gaan bloeden. Ik laat me tegen mijn deur aan naar beneden zakken. Ik trek mijn knieën op en leg mijn hoofd erin. Ik sla mijn handen voor mijn ogen en begin te huilen. (In het filmpje in de media wordt het meisje gepest. Zij heeft ook een woedeaanval in haar kamer. Zo gaat ook de woedeaanval van Juul ongeveer) Na een kwartiertje zo gezeten te hebben sta ik op. Ik veeg mijn tranen weg maar ze blijven stromen. Ik loop terug naar mijn badkamer. Ik pak met trillende handen mijn mesje en stroop mijn mouwen op. Soepel beweeg ik het mesje over mijn arm. Het begint meteen erg te bloeden. Huilend zak ik in elkaar. Ik doe mijn broek uit en ga verder met snijden op mijn benen. Al snel zit ik onder het bloed. Ik gooi mijn mesje weg en moet weer harder huilen. Ik sta op en spoel mijn arm schoon en wacht tot het bloeden is gestopt. Zodra het is gestopt met bloeden, pak ik twee handdoeken die ik tegen mijn benen aan houdt. Na een klein minuutje stoppen ook die wonden met bloeden. Met een vochtig doekje veeg ik het opgedroogde bloed weg. Ik doe een joggingbroek en een losse sweater aan. Ik hoor dat mijn ouders al naar bed gaan. Ik kijk even op mijn klok. Het is al half 10. Ik sta op en doe mijn slippers aan. Ik loop naar beneden en ruim de tafel af. Ik was alles af en zet het terug op de goede plaats. Als je je afvraagt waarom we niet gewoon een vaatwasser hebben, dan ga ik je nu een antwoord op je vraag geven. Mijn ouders hebben expres geen vaatwasser gekocht, zodat ik meer werk heb. Moe loop ik terug naar boven. Ik trap mijn slippers uit en verwissel mijn sweater voor een T-shirt. Ik laat me op mijn bed vallen en trek de deken over me heen. Al snel val ik door de vermoeidheid in slaap.

--- 1005 woorden