P.O.V. Juul

Ik laat een paar tranen vallen en Blake staat op. Ik trek hem in een knuffel. Hij knuffelt me stevig terug en drukt mijn hoofd tegen zijn borst. Ik klem mijn armen om hem heen en begin te huilen. Ik ben gewoon zo blij. Daniël komt erbij staan en knuffelt mee. Na een tijdje laten we weer los. Ik veeg mijn tranen weg. ''Wanneer is het gesprek?'' Vraag ik. ''Morgen om 2 uur 's middags moeten we naar het ziekenhuis. Daar hebben we een afspraak met iemand van de kinderbescherming.'' Zegt Blake. Ik knik. Morgen al! Ik ben zo gelukkig nu. Dan gaat de bel. Blake glimlacht. Ik kijk hem verward aan. hij grinnikt. Ik loop naar de deur en open hem. Daar staat Jonas! Ik knuffel hem stevig. Hij lacht en knuffelt me terug. ''Heb je het gehoord?'' Roep ik enthousiast. Hij knikt lachend. ''Ik ga mee naar het ziekenhuis morgen.'' Zegt Jonas. Ik glimlach gelukkig en laat hem naar binnen komen. We lopen naar Daniël en Blake. ''Wat gaan we doen?'' Vraag ik. ''Er is kermis in een dorp verder. Daar kunnen we heen gaan.'' Stelt Blake voor. Iedereen reageert enthousiast. ''We kunnen met mijn auto gaan.'' Zegt Jonas. Ik knik. We lopen naar zijn auto. Ik ga met Daniël achterin zitten en Blake en Jonas gaan voorin zitten. Jonas start de auto en rijdt aan. Onderweg praten we nog een beetje over nutteloze dingen. Zodra we eindelijk een parkeerplek hebben gevonden stappen we uit. Daniël springt enthousiast op en neer. We lopen door de drukte heen naar een attractie. Ik pak de hand van Jonas vast. Blake en Daniël rennen enthousiast naar de botsauto's. Ze gaan samen in een karretje zitten. Ik en Jonas gaan samen in een ander karretje zitten. Dan beginnen we. Jonas stuurt en ik hou het gaspedaal in. Ik ben ergens achter gekomen. Jonas kan niet alleen niet rijden in een auto, hij is ook echt slecht in het besturen van dit karretje. We botsen de hele tijd. Maar niet tegen andere mensen aan. We botsen tegen de rand. Ik moet de hele tijd keihard lachen en Jonas lacht gezellig mee. Zodra de tijd om is besluit Jonas dat hij gaat proberen om een knuffelbeer voor mij te grijpen. Hij stopt geld in de automaat en begint met grijpen. Hij mag 2 keer proberen. De eerste keer had hij het beertje wel, alleen viel het weer uit de grijpers. De tweede keer heeft hij hem wel. Hij juicht en geeft het beertje aan mij. Ik knuffel en bedank hem. We lopen weer verder over de kermis. ''En waar wil jij in Juul?'' Vraagt Blake terwijl hij naast me gaat lopen. ''De break dance!'' Roep ik enthousiast. Blake krijgt ook een glimlach op zijn gezicht en samen rennen we vast naar de break dance. Daniël mag er helaas nog niet in omdat hij te klein is. Jonas zegt dat hij wel bij Daniël blijft. Samen gaan ze bij het hek staan en leunen er tegenaan. Blake en ik stappen samen in een karretje. De attractie begint te bewegen en al snel gaat hij snel. Ik moet lachen om Blake en probeer al lachend iets naar hem te roepen, omdat de muziek zo hard staat. Zodra we langs Daniël en Jonas komen zwaai ik vrolijk naar hun. Blake wordt de hele tijd naar alle kanten op geslingerd. Ik trouwens ook. Ik probeer mijn lange losse haren uit mijn gezicht te houden. Na een klein minuutje stopt de attractie. Nog na lachend lopen ik en Blake weg van de attractie naar Jonas en Daniël. Na nog een paar attracties besluiten we om naar huis te gaan. We stappen in de auto en Jonas rijdt ons naar huis. Hij brengt eerst Blake en Daniël naar huis. Blake loopt naar mijn deur toe en ik doe het raam van de autodeur open. ''Omdat we morgen nog niet uit zijn zodra we het gesprek hebben in het ziekenhuis, mogen we eerder weg. Jonas komt ons ophalen op school en dan gaan we gelijk naar het ziekenhuis. Goed?'' Zegt hij. Ik knik. Hij loopt weg en ik doe het raam weer dicht. Jonas rijdt aan en ik zwaai nog even naar Blake en Daniël die in de deuropening staan. Na een klein minuutje rijden komen we aan bij mijn huis. Jonas en ik stappen uit. Hij pakt een tas uit de auto en dan lopen we naar binnen. Ik hoor niets dus ga ik er vanuit dat mijn ouders niet thuis zijn. Ik neem Jonas mee naar mijn kamer. Ik ga op mijn bed zitten en Jonas gaat naast me zitten. De tas zet hij naast zich op de grond neer. ''Hoe vond je vandaag?'' Vraagt Jonas. ''Het begin was heel kut. Maar toen Blake en Daniël kwamen en zeiden dat ik morgen een gesprek heb en dat ik eindelijk uit huis wordt geplaatst, ging het heel goed. En het werd alleen maar beter. Ik vond het heel gezellig op de kermis en ik ben blij dat je er bent.'' Zeg ik met een glimlach. Jonas glimlacht ook. ''Wat heb je vandaag allemaal gegeten?'' Vraagt Jonas. ''Eeuhmm een halve boterham.'' Zeg ik nadenkend. Had ik nog iets anders gegeten? Nee. ''Dat is echt weinig. Ik heb wat eten bij.'' Zegt Jonas. Ik haal mijn schouders op. Ik wil niet eten. Hij ritst de tas open en haalt er een broodje met kaas uit. Hij geeft het aan mij. Ik schud mijn hoofd. Jonas zucht. ''Alsjeblieft Juul. Ga nou niet moeilijk doen. Ik maak me zorgen om je. Als je dit niet uit jezelf opeet, doe ik het op mijn manier.'' Zegt hij streng. Ik heb geen idee wat zijn manier is maar dat maakt me ook niet uit. Ik wil echt niet eten. Ik schud mijn hoofd weer. Jonas pakt het broodje uit mijn handen en houdt het achter zijn rug zodat ik het niet meer kan zien. Opeens komt een hand achter zijn rug vandaan en hij stopt een stukje brood in mijn mond. Ik wil het uitspugen, maar Jonas houdt zijn hand voor mijn mond. ''Als je het uitspuugt ga je het nog steeds opeten hoor.'' Zegt hij. Ik weet dat hij het meent, maar nog steeds ben ik niet van plan om het op te eten. Ik blijf tegen sputteren maar jonas geeft niet op. Na een kwartier heb ik dan toch het stukje op gegeten.

--- 1071 woorden

Het spijt me zo zo erg dat ik gisteren vergeten was te updaten. Daarom nu 2 verhaaltjes😊