P.O.V Juul

Zenuwachtig stap ik uit de auto. Blake komt naast me staan en pakt mijn hand. Hij knijpt er even zachtjes in. ''Het komt goed.'' Zegt hij. Ik kijk hem aan. Zijn ogen stralen rust uit. Ik knik. Hand in hand lopen we de school in. Ik hoor allemaal gefluister om ons heen. Het maakt me ongemakkelijk. Ik kijk naar beneden. We lopen naar mijn kluisje. Ik maak hem open. Er ligt een briefje in. Die lag er de vorige keer nog niet. Ik kijk een beetje stiekem om me heen. Ik zie mensen me lachend aankijken. En niet toelachend, nee uitlachend. Ik slik en pak het briefje eruit en lees wat erop staat:

'NA SCHOOL OP HET PLEINTJE ACHTER DE SCHOOL. ALS JE NIET KOMT MAAK JE HET ALLEEN MAAR MOEILIJKER VOOR JEZELF DIKZAK'

Ik wend gauw mijn hoofd af en slik moeilijk. Ik maak een propje van het papiertje en let op mijn ademhaling. Rustig blijven Juul. Gewoon negeren. Ik doe snel mijn jas in mijn kluisje en verwissel mijn boeken. Blake staat naast me tegen de kluisjes geleund. Hij kijkt naar alle lachende mensen. Ik stop het papiertje in mijn broekzak en doe mijn kluisje dicht. ''Waarom lachen ze zo?'' Vraagt Blake nadenkend. Ik haal mijn schouders maar gewoon op. Ik weet wel waarom ze zo lachen: Om mij. Maar dat ga ik niet tegen Blake zeggen. We lopen naar het kluisje van Blake. Hij verwisseld zijn boeken ook en propt zijn jas in zijn kluisje. Hij pakt mijn hand weer stevig vast en trekt me mee door de menigte naar het goede lokaal. Ik kijk een beetje angstig om me heen, wat zouden ze nu wel niet van me denken? Zodra we er zijn stopt hij maar blijft mijn hand vasthouden. ''Ga je na school weer mee naar mijn huis?'' Vraagt hij enthousiast met een glimlach. ''Nee sorry ik heb al een andere afspraak.'' Zeg ik en slik even. Zijn glimlacht verdwijnt en hij kijkt teleurgesteld. Ik zie hem fronsen, maar hij knikt toch langzaam. Ik zie dat hij me niet gelooft, maar hij gaat er gelukkig niet op in. Dan gaat de bel. De leerkracht komt aanlopen en hij maakt met een sleutel de deur open. Iedereen loopt naar binnen en ik ga naast Blake helemaal achteraan zitten. We hebben nu Nederlands. ''De volgende les houden jullie je presentatie. Er zijn een paar tweetallen per les. In de eerste les zijn even kijken.....'' Verteld de leerkracht terwijl hij met zijn vinger zoekend over een blaadje gaat. ''Ah hier staat het. De eerste les zijn Juul en Blake, Emma en Jake en Lola en Luuk.'' Verteld hij terwijl hij geconcentreerd naar het blaadje in zijn handen kijkt. Hij kijkt op.

-----------

''''''''''Tijdsprong naar na school''''''''''

-----------

Ik neem afscheid van Blake en ga dan met mijn jas aan en mijn tas over mijn schouder naar het pleintje achter de school. Ik kijk zenuwachtig om me heen. Ik zie nog niemand. Opeens word ik van achter vast gegrepen. Diegene houd mijn polsen strak vast achter mijn rug en trekt aan mijn haar. Iemand anders bind een doek om mijn mond. Ik schreeuw tegen de doek aan maar het helpt helemaal niet. Ze sleuren mee en ik stribbel zo hard mogelijk tegen, wat me heel veel klappen oplevert maar dat boeit me niet. Ik weet niet waar ze heen gaan en heb er dan ook geen goed gevoel bij. Langzaam komen we bij een klein hokje. Ik heb ineens door wat hun plan is en probeer weg te komen van het hokje. Ze duwen me er ruw in waardoor ik achterover op mijn rug val. Ik sta snel op maar ze hebben de deur al dicht en op slot gedaan. Ik bonk op de deur maar er is geen geluid. Ik trek de doek los en begin al schreeuwend op de deur te bonken. Na een paar minuten geef ik het op en laat me huilend tegen de deur omlaag zakken. Ik leg mijn hoofd in mijn handen in leun met mijn hoofd tegen de deur aan. Ik krijg een idee. Ik heb mijn telefoon nog! Ik kijk op mijn telefoon om te zien hoelang ik hier al zit. Shit! Het is al 6 uur 's avonds. Ik heb veel gemiste oproepen van Blake en Jonas en ook nog appjes van hun. Met trillende handen bel ik Blake. Meteen neemt hij op.

(B=Blake, J=Juul, wat tussen haakjes staat (..) gebeurt niet in het telefoongesprek maar in het echt)

B= Juul god eindelijk neem je op. Waar ben je? Gaat alles goed?

(Ik vraag met een zachte en kwetsbare stem: )

J= Blake.. Wil je me komen halen?

B= Tuurlijk wat is er gebeurd? Waar ben je?

J= Ze hebben me opgesloten..

B= WAT WAAR?!!

J= In een hokje op het pleintje achter de school

B= Ik kom er zo snel mogelijk aan

**We hangen op**

Ik zucht en veeg mijn tranen weg. Na een paar minuten wordt er op de deur gebonkt. ''Juul? Zit je hier?'' Vraagt Blake. ''Ja.'' Zeg ik en begin weer te huilen. Ik sta op. De deur vliegt open en ik val huilend in Blake's armen. Hij tilt me op en wrijft over mijn haren terwijl hij me sust. Ik klem me stevig tegen hem aan. Hij begint te lopen. Ik druk mijn hoofd in zijn nek en ga gewoon verder met huilen. ''Rustig maar. Het komt wel goed. Laat alles er maar uit.'' Zegt Blake geruststellend terwijl hij me over mijn rug wrijft. Na een paar minuten lopen komen we aan bij zijn huis. Hij loopt naar binnen en gaat gelijk door naar zijn kamer. Hij gaat op zijn bed zitten en zet mij op schoot. Nog steeds knuffelen we. Een paar minuten zitten we in stilte. Je hoor alleen mij huilen. Blake wrijft rustig over mijn rug. Na een tijdje zijn mijn tranen op. Ik veeg mijn wangen droog. ''Gaat het weer?'' Vraagt Blake. We trekken terug uit de knuffel. Ik knik. Blake trekt zijn jas uit en doet ook mijn jas uit. Die legt hij achter zich op het bed. ''Wie hebben je daar opgesloten?'' Vraagt Blake zachtjes. Ik haal mijn schouders op. Ik weet het echt niet.

--- 1038 woorden
Hallo mensjes🙋🏻‍♀️🙋🏻‍♀️
Het is weer maandag dus een update!! Ik zat te denken, omdat veel mensen vroegen of ik vaker wou updaten. JustACrazyKind bedankt voor de lieve reactie die je privé gaf🥰😘😘❤❤❤
Dus zouden jullie willen dat ik nog een dag in de week update? Laat het me weten!! Ik hoop dat jullie dit weer een leuk deeltje vinden😊😋 er zit weer veel emotie in dit deel😭