P.O.V Juul

Ik zie Blake net op dat moment uit een andere kamer komen. ''Dylan en Lucas liggen in een diepe slaap.'' Vertelt hij. ''Lisa slaapt ook.'' Vertel ik. Samen lopen we weer naar beneden. We gaan bij Daniël op de bank zitten. Daniël komt bij mij op schoot zitten met zijn benen aan de zijkant. Hij leunt met zijn hoofd tegen mijn schouder. ''Bedankt dat je me hielp.'' Fluistert hij. Ik sla mijn armen om hem heen. ''Ik zal er altijd voor je zijn.'' Zeg ik. Hij glimlacht en gaapt. ''Moe?'' Vraag ik grinnikend. Hij knikt en wrijft in zijn ogen. ''Ga maar slapen.'' Fluister ik in zijn oor. Hij knikt en nestelt zich in mijn armen. Na een paar minuten stil zitten hoor ik zijn ademhaling regelmatig worden: Hij slaapt. ''Hij vertrouwt je.'' Zegt Blake glimlachend. Ik glimlach. ''Hij vertrouwt niet zo snel mensen.'' Zegt hij. Het is weer even stil. ''Zullen we hem ook in bed leggen?'' Vraagt Blake. Ik knik. Ik til hem op en samen met Blake loop ik naar boven. We lopen naar de kamer van Daniël en ik leg hem voorzichtig op zijn bed. Ik trek zijn schoenen uit en doe de dekens over hem heen. Blake geeft hem nog een kus op zijn voorhoofd en dan lopen we de kamer uit. Ik doe de deur achter me dicht. We gaan weer beneden op de bank zitten. Blake kijkt me de hele tijd nadenkend aan. Ik kijk ongemakkelijk naar beneden en frunnik wat met mijn mouwen. ''Wat is er?'' Vraag ik zacht als hij na een paar minuten nog steeds niets heeft gezegd. ''Hoe kan je het me zo snel vergeven? Ik bedoel, ik heb je gepest, geslagen, uitgescholden.'' Vraagt hij. ''Ik voel me gewoon vertrouwd bij je, nadat je me hebt geholpen en voor me opkwam.'' Zeg ik. ''Ik had het nooit mogen doen.'' Zegt hij. ''Iedereen maakt fouten Blake, zo maakte mijn moeder mij.'' Zeg ik. Ik glimlach zacht naar hem. ''Vind je jezelf een fout?'' Bezorgt kijkt hij me aan. ''Iedereen vind dat. Ik ben alleen maar een last. Ik ben het grootste stuk ellende dat hier op aarde rond loopt. Kijk naar me. Ik zit onder de blauwe plekken en wonden. Ik ben kei dik en ik ben ook gewoon stom.'' Zeg ik terwijl een paar tranen mijn ogen verlaten. Blake trekt me in een knuffel. ''Niet zo denken. Het komt allemaal goed. Ik ga je helpen. En je hebt Jonas nog. Ookal mag hij me niet en heeft hij me geslagen. Maar dat verdiende ik. Misschien kunnen we regelen dat je uit huis wordt geplaatst.'' Verteld hij. ''Waar moet ik dan heen? Dan heb ik helemaal geen huis meer.'' Zeg ik huilend. ''Je komt gewoon bij ons wonen. Niemand heeft daar een probleem mee. Alleen moet je dat wel zelf willen.'' Zegt hij. Ik knik. ''Dat wil ik wel.'' Zeg ik. We blijven nog een paar minuten in de knuffel zitten tot ik weer rustiger ben. ''Gaat het weer?'' Vraagt hij zachtjes. Ik knik en veeg mijn tranen weg. Ik kijk op de klok en zie dat het half 11 is. Een gaap verlaat mijn mond. ''Moe?'' Vraagt hij grinnikend. Ik schud mijn hoofd en probeer mijn ogen open te houden wat steeds moeilijker wordt. Blake slaat zijn arm om me heen en ik leg mijn hoofd tegen zijn schouder. Na een paar secondes kan ik mijn ogen echt niet meer openhouden en val ik in slaap tegen Blake's schouder.

P.O.V Blake

Ik merk dat Juul in slaap is gevallen. Ik glimlach even. Ik doe voorzichtig één arm onder haar knieën en één arm bij haar rug. Dan til ik haar voorzichtig op. Ik slik even. Ze is zo licht! En ik kan haar botten voelen. Ik loop naar boven en doe moeilijk met mijn elleboog de deur van mijn kamer open. Ik leg Juul op mijn bed neer. Ik trek haar schoenen uit en doe dan de dekens over haar heen. Ik kleed me om naar een joggingbroek en een los hemd. Dan ga ik naast haar liggen onder de dekens. Na een tijdje val ik in slaap.

Ik word wakker doordat Juul aan het schreeuwen is. Ik schiet omhoog en kijk naar haar. Ze slaat en schopt om haar heen, ze is helemaal bezweet en ze huilt: Ze heeft een nachtmerrie. Ik schud aan haar schouder. ''Juul. Juul! JUUL! JUUL WORDT WAKKER!!'' Roep ik. Ze schiet overeind. Ze kijkt paniekerig om zich heen en begint dan hardop te huilen. Ik trek haar in een knuffel. Ze knuffelt me stevig terug en drukt haar hoofd in mijn hemd. Langzaam voel ik hem nat worden van haar tranen. Ik wrijf over haar rug en duw haar dicht tegen me aan. Ik fluister geruststellende dingen in haar oor. Na een paar minuten is ze weer rustig. We laten los uit de knuffel. ''Gaat het weer?'' Vraag ik. Ze knikt en veegt haar tranen weg. Ik merk dat ze er niet over wil praten. We gaan weer liggen. Ik doe de deken over ons heen en sla mijn armen om haar heen. Ze komt dicht tegen me aan liggen. Ik maak rustige bewegingen door haar haren en over haar rug. Ik merk dat ze er slaperiger van wordt. Na een tijdje valt ze weer in slaap. Ik lig nog even wakker en val dan zelf ook in slaap.

----------------------------------------------------------------

De volgende morgen word ik wakker door mijn wekker. Ik kreun geïrriteerd en sla hem uit. Ik draai me om en kijk naar Juul. Ik ga rechtop zitten en rek me uit terwijl ik geeuw. Ik schud voorzichtig aan de schouder van Juul. ''Juul. Juul wordt wakker.'' Zeg ik. Ze kreunt en wil zich omdraaien. Maar daar is de rand van het bed dus valt ze er bijna uit. Ze is gelijk helemaal wakker en houdt zichzelf tegen door zich aan mij vast te pakken. Ik schiet in de lach. Ze kijkt me verveeld aan. ''Wat is er?'' Vraagt ze terwijl ze zich uitrekt. ''We moeten zo naar school.'' Zeg ik. Haar gezicht betrekt. ''We hebben eerste vrij, maar ik breng de kleintjes altijd naar school. Vind je het erg om mee te gaan?'' Vraag ik. Ze schudt haar hoofd.

--- 1037 woorden