P.O.V. Juul

''Wie ben jij?'' Vragen Jonas en Blake tegelijk. ''Jonas, dit is Blake. Blake, dit is Jonas.'' Zeg ik. ''Is dit DE Blake?'' Sist Jonas. Ik knik voorzichtig. Jonas haalt zijn arm omhoog en raakt Blake vol in zijn gezicht. Blake zet verbaasd een stap achteruit. ''Waar was dat goed voor?!" Roept hij geschrokken uit. ''Dat was nog niks. Ik zal je leren wat je krijgt als je mijn beste vriendin pest en in elkaar slaat.'' Zegt Jonas woedend. Hij haalt zijn hand omhoog en wil weer uithalen maar ik pak snel zijn hand vast. ''Laat het nou maar gewoon Jonas.'' Mompel ik. ''Nee Juul. Je moet het niet laten. Het is niet normaal wat hij doet en al helemaal niet wat je ouders doen! Het is niet normaal om je eigen fucking kind te mishandelen!'' Meteen nadat hij dat laatste heeft gezegd slaat hij geschrokken zijn handen voor zijn mond en kijkt me schuldig aan. Ik kijk hem met betraande ogen aan. ''Ow sorry sorry sorry Juul. Het floepte er gewoon uit. Het spijt me.'' Zegt hij snel achter elkaar. ''Je had het beloofd.'' Mompel ik. ''Ik weet het. Het spijt me zo erg.'' Fluistert hij. ''Je had beloofd het tegen niemand te zeggen. Je had het beloofd!'' Zeg ik. ''Het spijt me zo erg. Hoe kan ik het goedmaken?'' Vraagt hij. ''Nu gaan ze me nog erger pesten. Ik- ik moet even.. weg.'' Verzin ik. Ik loop snel naar mijn badkamer. Ik doe de deur op slot en laat gelijk de tranen stromen. Ik pak mijn mesje en doe mijn mouwen omhoog. Ik kijk naar het verband om de snee die mijn vader had gemaakt. Ik zet het mesje op mijn andere arm en zet een diepe snee. En nog een. En nog een. Ik maak 5 nieuwe. Dan wordt er op de deur geklopt. ''Juul? Juul gaat het goed? Wat ben je aan het doen? Ik hoop dat je niet aan het doen bent wat ik denk dat je aan het doen bent. Doe open. JUUL!'' Roept Jonas. Er wordt aan de deurklink gerammeld en op de deur gebonkt. Ik veeg snel het bloed weg en verstop mijn mesje. Ik spoel het papiertje met bloed weg in de wc en stroop mijn mouw omlaag. Ik doe de deur van het slot af en meteen opent Jonas de deur. Hij sluit de deur achter zich dicht en schuift voordat ik ook maar iets kan doen mijn mouw omhoog. Ik kijk hem niet aan en schuifel wat met mijn voeten terwijl ik naar mijn voeten kijk. Jonas zegt niets maar trekt me in een stevige knuffel. Ik knuffel hem terug en begin te huilen. Jonas verbindt mijn arm zonder iets te zeggen. ''Ben je boos?'' Vraagt mijn zachte, kwetsbare stem na een tijdje. Jonas kijkt op en schudt zijn hoofd. ''Het is gewoon.. Ik.. Ik... Het komt goed oke? Het komt allemaal goed. Ik ga je helpen.'' Zegt Jonas. Hij is klaar en we lopen terug. Blake zit ongeduldig op mijn bed. ''Wat is er nou allemaal aan de hand?!'' Vraagt hij terwijl hij opstaat en zijn handen over elkaar slaat. Ik durf niks te zeggen en kijk hem bang aan. Langzaam raak in paniek. Wie weet wat er nu gaat gebeuren. Hij gaat me nog erger pesten en de hele school vertellen dat mijn vader me heeft geslagen. ''Het is misschien beter als je even gaat zitten en let op je ademhaling Juul.'' Zegt Jonas. Nu pas heb ik in de gaten dat mijn ademhaling inderdaad erg snel is. Ik ga voorzichtig op mijn bed zitten. Jonas gaat op zijn hurken voor me zitten en zet een glas water tegen mijn lippen. Hij helpt me om het op te drinken. Zodra ik het glas op heb zet hij het glas op mijn bureau en pakt mijn trillende handen vast. Mijn ademhaling is harder dan net en mijn zicht word wazig. ''Adem 3 seconden in en 5 seconden uit.'' Zegt Jonas. Ik probeer het te doen en langzaam word mijn zicht beter en na ongeveer een kwartier is mijn ademhaling weer normaal. ''Gaat het weer?'' Vraagt Jonas. Ik knik. Hij pakt zijn tas en na even rommelen haalt hij er een broodje met pasta uit. Hij geeft het aan mij. Ik kijk twijfelend van het broodje naar Blake. Ik denk even na en druk dan het broodje terug in de handen van Jonas. ''Ik heb geen honger.'' Zijn mijn woorden. Hij kijkt me even fronsen aan en kijkt dan naar Blake. Dan kijkt hij met zo'n gezicht dat het lijkt alsof hij opeens iets doorheeft. Hij drukt het broodje terug in mijn handen. ''Luister niet naar wat iedereen zegt. Je bent niet dik. Je bent veel te dun. En ik weet dat je dit niet wil, maar je gaat dat broodje opeten. Nu.'' Zegt hij. Dat eerste zei hij liefdevol, dat laatste eerder dwingend. Twijfelend neem ik een hap van het broodje. En nog een. En nog een. Net zolang tot het broodje op is. Jonas kijkt me trots aan. ''Het is beter als we een andere keer verdergaan met ons project.'' Zeg ik tegen Blake. Hij knikt. ''Laten we het zo snel mogelijk afmaken. Kan je morgen weer? Bij jou?'' Vraagt hij. Ik knik opgelucht dat ik nu niks meer hoef te doen aan het project. En al helemaal omdat hij niet doorvroeg over mijn ouders. Ik laat Blake uit en loop dan weer terug naar mijn kamer waar Jonas nog op mijn bed zit. ''Ik wil graag even het verband om je arm opnieuw verbinden. Vind je dat goed?'' Vraagt Jonas. Ik knik en ga op mijn rug op mijn bed liggen. Ik leg mijn arm op zijn schoot. Hij schuift mijn mouw omhoog en haalt voorzichtig het verband weg. Ik bijt mijn tanden op elkaar. Dat doet écht heel veel pijn, omdat het verband een beetje aan de wond zat geplakt. ''Sorry.'' Fluistert Jonas. Ik knik als teken dat het goed is. Hij bestudeert de wond. ''Het geneest niet zo goed, maar dat komt wel goed. Het heeft gewoon wat tijd nodig. Let wel op als je wil gaan douchen. Er mag geen zeep op de wond komen.'' Zegt hij. Ik knik. Hij doet er een nieuw verband omheen en schuift dan mijn mouw weer omlaag. ''Ik moet weer gaan. Ik kom overmorgen weer. Probeer om morgen wat te eten. Ik zal 's avonds wel een keer bellen. Doei.'' Zegt hij. Ik laat hem ook uit en begin dan te koken. Ik maak wraps en zet het op de tafel die ik net had gedekt. Ik wil net wat eten uit de keuken gaan halen voor mezelf, maar stop direct als ik de voordeur hard hoor dichtslaan. Ik probeer zo stil en onopvallend mogelijk naar mijn kamer te sluipen. ''Waar denk jij heen te gaan?'' Hoor ik mijn vader achter me zeggen. Zo te horen is hij dronken. Voorzichtig draai ik me om. ''Wat deed die jongen hier? Hoer dat je bent!'' Spuwt hij naar me toe. ''Ik.. We moesten aan een project voor school werken.'' Zeg ik zacht terwijl ik hem bang aankijk. Hij slaat en schopt me een keer in mijn buik voordat hij naar de kamer loopt om te gaan eten met mijn moeder. Ik loop naar mijn kamer en maak me klaar om te gaan slapen. Ik ga in mijn bed liggen en val al snel in slaap.

--- 1237 woorden