Hüznün karanlık sokaklarında yalnız olan küçük bir çocuk.

Hayatı toz pempe bulut gibi görürken, bir lanet sanki o bulutu siyaha boyamış.

Küçük çocuk, büyümüş..büyümüş...
Bakmış etrafına, kimse yok. Yalnızlık onu bir sarmaşık gibi sarmış.

Çukurmuş..

Her yer, görünmez çukurlarla kaplıymış ama göremiyormuş küçük çocuk. Acımış canı her tökezlediğinde.

Yılmamış, pes etmemiş. Gömmüş o küçük kalbine.